จากที่เคยเป็นแฟนรักกัน...ต้องกลายมาเป็นตัวเลือก แล้วจะยอมเป็นตัวเลือกไหมครับ?

สวัสดีครับ
ผมคบกับแฟนมา 1 ปี พอดี วันที่เธอบอกเลิกผมแบบจริงจังเป็นวันครบรอบ 1 ปี พอดีครับ
เราทบทวน 1 ปีที่ผ่านมา คุยกันว่ามีอะไรดีขึ้นบ้างไหมตลอดเวลาที่คบกัน
คำตอบคือไม่...เพราะเราทะเลาะกันบ่อยขึ้นทุกวัน ที่ผ่านมามีอะไรหลายๆอย่างที่เราต่างคนก็รู้สึกว่าเราไม่ใช่...
ที่ผ่านมาก็มีเธอบอกเลิกผมบ่อยครับ มีครั้งเดียวที่ผมบอกเลิกเธอ แต่ก็ไม่เคยเลิกกันได้จริงๆสักครั้ง เพราะเรารักกันมาก

จนวันหนึ่ง ใครคนหนึ่งก็เข้ามาประจวบกับเวลาที่เราระหองระแหงกัน
ผมคิดว่านั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เหตุการณ์มันแย่ลง แต่ยอมรับว่าสาเหตุหลักมาจากผมเองครับ

สาเหตุที่เธอตัดสินใจเลิกกับผม เพราะผมดูแลเธอได้ไม่ดีพอ ใส่ใจเธอไม่มากพอ
ทำให้เธอรู้สึกว่าผมไม่ได้รักเธอเท่าไร แต่จริงๆแล้วผมรักมากนะครับ (ทั้งที่คนรอบข้างก็มองว่าผมดูแลเธอดีมากๆเลยครับ)
อีกทั้งปัญหาเรื่องการขับรถที่ผมขับได้ไม่ดี และเธอรับเรื่องนี้ไม่ได้ครับ
และผมเด็กกว่าเธอ 5 ปี เธออายุ 29 แล้วครับ หลายๆอย่างที่ผมเองก็ยังไม่พร้อม


เอาหละ...เข้าประเด็นเลยแล้วกัน
หลังจากเลิกกัน เธอก็อยากลองคุยกับคนอื่นดูบ้าง
แต่คนที่เธอคุยด้วย เขาก็มีคนที่เขาคุยด้วยอยู่แล้วอีกคน

ผมยังรับไม่ได้ครับ เพราะผมยังรักเธอมาก และยิ่งต้องไปคุยกับคนที่เขาคบอยู่กับอีกคนผมยิ่งเป็นห่วง
ผมจึงได้บอกเธอไปว่าผมจะทำให้เธอกลับมารักผมเหมือนเดิมให้ได้
และผมก็...เกือบทำได้ครับ ตอนแรกเธอไม่สนใจผมเลย แต่ผมได้พูดหลายอย่างให้เธอคิดได้

เธอหยุดคุยกับอิกคนไปได้พักหนึ่งเท่านั้น และเริ่มหันมาคุยกับผมบ้างครับ
และในครั้งนี้ผมก็ยินดีปรับปรุงตัวใส่ใจดูแลเธอให้ดีกว่าเดิมมากๆ
แต่ว่าสุดท้ายแล้วเขาก็กลับมาคุยกันอีก ผมยอมรับว่าผมรับไม่ได้กับการที่ต้องคุยกับคนที่คุยสองคนพร้อมกัน

เขาก็เล่าให้ผมฟังทุกอย่างครับ ว่าสถานะตอนนี้คือเค้ายังไม่เปิดใจให้ทั้งคนนั้นและผม
เพราะคนนั้นเขาก็มีคนคุยอีกคน ส่วนผมก็ยังฝังใจกับภาพเก่าๆที่เราไปกันไม่ได้

ตอนแรกผมคิดว่าผมรับได้ ผมจะมองแค่เธอลุยจีบเธอโดยไม่สนว่าเธอคุยกับใครอิกคน
แต่ว่า...พอเอาเข้าจริง ผมก็ทำไม่ได้
ผมโทรไปจังหวะที่เค้าวิดีโอคอลไลน์กันอยู่พอดี ผมจึงบอกให้เธอคุยได้ตามสบายเลย
ตอนนั้นแหละที่ผมรู้ตัวละว่าผมคงคุยกับเธอไม่ได้แล้ว เพราะผมไม่ชอบคนคุยหลายคนแล้วทำเหมือนเราเป็นตัวเลือก

ผมทุกข์ครับ ผมจึงเลือกที่จะถอยออกมาให้เขาได้คุยกัน คบกัน
ผมบล้อคไลน์และโทรศัพท์เธอทันทีหลังจากวางโทรศัพท์ และผมก็คิดว่าเธอคงไม่มาง้อผมหรอก
แต่ผมก็แอบเปิดช่องทางการแชทเฟสบุคไว้ครับ

ปรากฏว่าเธอมาง้อผม เธอแชทเฟส ส่งอีเมล์ และแชทในไอจีมาหาผม
ผมไม่ได้ตอบครับ เธอจึงมาหาผมถึงที่หอทั้งที่มันก็ดึกมากแล้ว ผมเลยยอมไปคุยกับเธอ
เธอบอกไม่อยากให้ผมไป ผมดูแลเธอดีมาก เพียงแต่เธอขอเวลา
เพราะเธอยังรู้สึกเจ็บกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาที่เราเป็นแฟนกันที่เธอเคยรู้สึกว่าผมไม่รัก
แต่ใจผมคืออยากถอยออกมามากๆครับ เพราะผมรู้ว่ายังไงเขาก็หยุดคุยกันไม่ได้ และผมก็รับมันไม่ได้
ผมจึงบอกเธอว่า อยากให้เธอคบทีละคน ไปคุยกับคนนั้นได้เลย ส่วนผมก็จะรออยู่ตรงนี้ ไม่ได้ไปไหน
ถ้าคุยกันแล้วไปกันได้ ผมก็ดีใจด้วย แต่ถ้าไปกันไม่ได้ ผมก็อยู่ตรงนี้เสมอ

แต่เธอกลัวว่าผมจะไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วครับ เธอจึงไม่อยากให้ผมไป อยากให้ผมอยู่ข้างๆเธอดูแลเธอ
ลืมบอกว่าข้อดีของผมที่เธอคยบอกไว้คือ ผมเป็นคนที่ยอมเธอได้ทุกอย่างครับ
ไม่ว่าเธอจะเหวี่ยงวีนแค่ไหน ผมตามใจและยอมเธอเสมอ
คนที่รักอาจมีมากมาย แต่คนที่ยอมกันได้ ไม่ได้หากันง่ายๆครับ

เธอจึงบอกจะเลิกวิดีโอคอลกับอิกคน
ผมรักเธอมาก สุดท้ายก็ยอมครับ......เหมือนทุกอย่างกำลังไปได้ดี
คนนั้นก็โทรมาหาเธออีก ...ผมจึงขออิกอย่างว่าไม่ให้โทรคุยได้ไหม ขอแค่ให้แชทกัน

แต่เธอไม่โอเคครับ เธอบอกให้ได้แค่ไม่วิดีโอคอล
และพยามให้เหตุผลว่าก็แค่คุยกัน ยังไม่ได้คบอะไรทั้งนั้น ...ผมเข้าใจครับ ของใหม่คุยอะไรก็สนุก ซึ่งเธอก็บอกแบบนั้น

แล้วผมควรจะทำยังไงต่อไปครับ  จะอยู่ในสนามแข่งขันนี้หรือเดินจากไปตอนนี้

ผมอยากคำตอบที่เป็น mind set ที่ดีครับ
ตอนแรกผมคิดแบบนี้ครับ ผมจะไม่มองว่าผมมีคู่แข่ง ผมแค่ชนะใจเธอได้เท่านั้นพอ แล้วอดทนเอากับความรู้สึกที่รุว่าเธอก็คุยกับอีกคน
(ยอมรับว่าทางเลือกนี้ ทำให้ผมทุกข์ครับ แลดูให้ความหวังตัวเองต่อไป)

อีกใจหนึ่งคือ ตัดฉึบให้เรื่องจบๆ ไม่ต้องคุยอะไรทั้งนั้น ห้ามใจอ่อนอีก
ยกเว้นเวลาที่เธอมีปัญหาต้องการความช่วยเหลือจริงๆ

ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ
ใครมีประสบการณ์ที่ทำให้คนรักกลับมารักได้ ด้วยการอดทนรอและจีบใหม่ได้ช่วยแชร์ด้วยนะครับ ._.