ผมกับภรรยา ก่อนคบกันเป็นเพื่อนกันมาก่อน 6 ปี ผมชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า แต่ตอนนั้นเธอมีแฟนแล้ว ก็ได้แค่คบกันเป็นเพื่อน
จนกระทั่งเวลามันเหมาะสม...ผมและเธอต่างก็โสด และได้เจอกันบ่อยขึ้น จึงเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์และแต่งงานกัน

ทั้งตอนเป็นเพื่อน ตอนเป็นแฟน ก็ทะเลาะกันตลอดนะครับ เหตุผลหลักที่ผมคิดว่าที่เราต้องทะเลาะกันเพราะเธอเอาแต่ใจ ส่วนผมเธอบอกว่าผมพูดยาก (เข้าใจอะไรยาก ต้องให้พูดหลายครั้งกว่าจะเข้าใจ)

เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ กทม. ผมและภรรยาเป็นคน ตจว.

และตั้งแต่ก่อนแต่งงาน 2 เดือน จนกระทั่งวันนี้ (ประมาณ 5 เดือน) ผมยังไม่ได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่เลย พ่อแม่ก็บ่นถึง ผมจึงขอเธอกลับไปหาพ่อแม่....เธอก็เหมือนไม่อยากให้ผมกลับเพราะไม่อยากห่างกัน แต่พอเมื่อวาน เธอบอกโอเค...กลับได้ ผมก็วางแผนว่าจะกลับ แต่พ่อตื่นมาเมื่อเช้า เธอถามผมว่า "จะกลับจริงหรอ" (ถามหลายครั้งอยู่ครับ ผมก็คิดว่าเธอถามลองใจ หรือเผื่อเราเปลี่ยนใจ) แต่ผมก็บอกขอกลับไปหาพ่อแม่แปปนึงนะ (ในใจก็กลัวนะคับ กลัวทะเลาะกันเพราะว่าเรากลับบ้าน แต่ก็นะ ผมขอกลับบ้านเองนะ)

ตลอดทางกลับบ้าน 5-6 ชั่วโมง หลังจากผมขึ้นรถ ก็ทะเลาะกันมาตลอดทางเรื่องผมกลับบ้าน จนสรุปได้ว่า
เธอคิดว่า ผมเลือกกลับบ้านเพราะไม่อยากอยู่กับเธอ ถ้ากลับบ้าน(เธอ) ด้วยกัน ก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

แค่นั้นละ ก็ทะเลาะกันอยู่นานคับ ผมไม่ยอมหย่า แต่เธอจะขอหย่า ด้วยเหตุผลที่ทนไม่ได้เพราะว่าผมพูดยาก

ทำอะไรไม่ถูกเลยคับ ผมมันไม่ดีเองใช่ไหม ผมต้องทำไงบ้างครับ
ตัวผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่เหตุผลที่จะเลิกกันเลยอะคับ เหมือนผมต้องเลือกระหว่างพ่อแม่กับภรรยาเลย