ล่องใต้ หาดทรายขาว...
          เหนื่อยไหม?   หัวใจถาม...
    12.00 น. ของเดือนพฤศจิกายน ยามนี้ภาคใต้ของสยามประเทศอากาศร้อนป่นฝน ร้อนเหมือนเมษาของคนกรุงเทพ พระอาทิตย์คนละองศา แต่ความร้อนของแดดไม่เคยเลือก เพศ วัย และชนชั้น ยศถาบรรดาศักดิ์ไม่เคยเป็นร่มเงาให้ใครใต้แสงแดดยามเดือนนี้
ใครจะรู้ ? มีคนบางประเภท บางกลุ่ม หลงใหลในแสงแดด ถึงขนาดถอดเสื้อ แก้ผ้านอนผิวปากเล่นกลางเปลวแดด....
เขา และเพื่อนของเขา ดั้นด้นข้ามน้ำ ข้ามทะเล ข้ามประเทศ ข้ามจังหวัด และข้ามตำบล
    เพื่อมาดูแดดที่นี้หรอ...???  (ใจถาม)
    เปล่า.....เขามาอาบความสุขต่างหาก  บ่แหกตาเบิ้งติ  (ปากตอบ)
    ฝรั่งตาน้ำข้าว แขกนัยน์ตาคม เกาหลีหน้าหวาน หรือคนจีน ผู้มั่งคั่งเงินออม ก็มานอนแก้ผ้าอาบแดดที่นี้
                ...ใต้เงาแดดสวย เกาะไข่นอก
                                        
                                        
     เดินทางออกทะเลครั้งนี้ ถือเป็นครั้งของผู้เขียนเลยก็ว่าได้ การลงเรือ เดินเกาะบนผืนทราย รู้สึกไม่มีความสุขเท่าไหร่สำหรับขาเทียม เหมือนยิ่งเดิน ยิ่งอยู่กับที่  (HA-HA)
     12.50 น. อยู่เกาะกลางทะเลไม่มีอะไรน่าดูเท่ากับดูคนนุ่ง บิกีนี่ เธอมั่นใจกับความงามของเธออย่างไม่เขอะเขิน โดยวัดจากสายตาคนมอง....แม้แต่ผู้เขียนก็ยังมอง (HA-HA)
                                       
     ความงามริมหาด คือศิลปะที่ธรรมชาติและมนุษย์ร่วมสร้างสรรค์ ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ธรรมชาติงามอย่างธรรมชาติ มนุษย์ก็งามอย่างมนุษย์...
แม่นบ่ พี่หลวง..
     เก้าอี้นั่ง ราคาของใช้กลางเกาะ... นักท่องเที่ยวไม่เคยสงสัยและไม่เคยถามในราคา ให้คนอื่นมองว่าเขาตระหนี่ กล้านั่ง และกล้าจ่าย (HA-HA)
     ...ความสุขของชีวิต ไม่ควรมีพันธนาการ....ใช่ไหม?
                                      
                                      
         วันหนึ่งผ่านไป...
    9.20 น. เขาหลัก บ้านน้ำเค็ม ยามนี้ยังคงงดงาม ทั้งป่าเขา ท้องทะเล และวิถีชีวิต เสียงเรือยนต์ไม่เคยหลับใหลกลางทะเลกว้าง ทั้งกลางวันและกลางคืน
                                    
     แดดอ่อนๆยามสายของวัน ท้องทะเลดูสงบแต่ไม่ราบเรียบ ดูนุ่มนวลเหมือนพรมสีน้ำเงินผืนใหญ่ บางคราวดูเหมือนผืนผ้าใบที่ถูกละเลงด้วยสีน้ำมัน อย่างมีชีวิตชีวา ดวงอาทิตย์ส่องแสง นกน้อยโบยบิน และตังเกหาปลา ชีวิตเป็นอยู่เยี่ยงนี้ ชั่วนาตาปี
     เขามีความสุขไหม?               (ปากถาม)
     คงมีมั้ง ชีวิตเสรี  เคยคิดอยากถาม แต่ไม่ได้ถาม (HA-HA)
.....รอยยิ้มและดวงตา บ่งบอกว่าเขามีความสุข สุขที่ได้ออกทะเล สุขที่ได้ปลากลับบ้าน สุขที่ได้กอดเมียคนเก่า ในน้ำหอมกลิ่นคุ้นเคย...
     ท้องทะเลบางคราวราบเรียบจนอยากจะลงไปนอนเล่น บางครั้งบ้าคลั่ง จนสั่นสะเทือนไปถึงดวงดาว นี้แหละชีวิต ทะเลก็มีชีวิตของทะเล คนก็มีชีวิตของคน...
                                    
                                    
     สายของวัน มีแผนเดินทางไปเกาะตาชัย คนเรือบอกว่า ต้องนั่งเรือไปอีกประมาณชั่วโมงนิดๆ กว่าจะถึงเกาะ
     เช็คคน เช็คของเสร็จ ก็ขึ้นเรือกัน สำหรับผู้เขียนเอง การลงเรือแต่ละครั้งทุลักทุเลพอสมควร บางครั้งยังนึกหวั่นๆเวลาออกเรือกลางทะเล เพราะว่าวายน้ำไม่เป็น (HA-HA)
                                                
     เกาะตาชัยยามนี้ แดดยังคงแรง เสียงคลื่นยังคงมีมนต์ น้ำใสสีมรกต ทรายละเอียดเหมือนเม็ดแป้ง
                                    
                                    
                                    

  .....................................................................................................................................................................................................
     ตัวผู้เขียนเองโชคดีจริงๆวันที่ไปกัน ได้เจอเจ้าของเกาะด้วย นั้นก็คือปูไก่  อดใจไม่อยู่ เลยขอถ่ายรูปคู่สักหน่อย....(HA-HA)
                                                            เหนื่อยไหม?  หัวใจถาม...
                                                           เที่ยวไทย ไปไหนก็สบายดี...
                                                                             วันหน้าจะกลับไปอีก.........

                                      

     ...สวัสดีภาคใต้