40 ปี ยังไม่ลืมเขา มีใครเป็นแบบนี้ไหม?!

ยังนึกถึงเขาฝันถึงเขา(บ่อยมาก)ตลอดทั้งๆที่จากกันมาร่วม 40 ปี และไท่เคยข้องแวะเกี่ยวกันเลยตั้งแต่จากกันมา หล่อนก็น่าจะอายุ 50 กลางแล้วล่ะ ส่วนผมก็ 50 ปลายๆแล้ว ในช่วงที่จากกันมาเคยเจอกันครั้งเดียวเพียงแต่มองๆไม่ได้คุยกัน ผมอยากทราบว่าช่วงเวลานานขนาดนี้มันน่าจะลืมคิดถึงเจาได้แล้ว จิตมันยังถวิลหาเขาบ่อยๆ ส่วนเขาไม่รู้เขาคิดยังไงกับผมหริออาจจะลืมผมแล้วก็ได้ เพราะช่วงนั้นมันเป็นรักครั้งแรกของเรา ตลอดระยะเวลาที่คิดว่ารักกันอยู่นั้นเราก็ไม่เคยแสดงออกชอบกัน(เพราะเป็นคนขี้อาย)เพียงแต่มองๆส่งสายตาเวลาเจอกันเท่านั้น ที่จากกันมาก็ไม่มีเหตุอันใดเพียงแต่ผมต้องทำมาหากินจากถิ่นมาที่ใหม่แค่นั้นเองและก็ห่างหายกันไปจนได้ทราบข่าวว่าเธอแต่งงาน มันก็น่าจะจบแต่ทำไม?ผมยังไม่จบ ผมก็แต่งงานมีลูกเต้ากันแล้ว มีใครเป็นเหมือนผมไหม?ที่ระยะเวลานานขนาดนี้แต่ความคิดยังวนเวียนคนึงเธออยู่ตลอด!