เกริ่นก่อน
เราเป็น ผจก ร้านขายเครืองใช้ไฟฟ้าแห่งหนึ่ง มีลูกน้องทั้งพนักงานของบริษัทเอง และ พนักงานช่วยขายของแบรนด์ รวมๆกันก็ ประมาณ 26 คน
ทีนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่าวันหนึ่ง น้องคนหนึ่งวิ่งมายืมเงินเรา ทั้งๆที่เงินเดือนน้องพึ่งออก (น้องมายืม 3,000.-)
เรา :เอาไปทำไม เงินพี่อะมี แต่จะเอาไปทำไม
น้อง : ดาวน์รถ มอเตอร์ไซต์ หนูยืมพี่แค่วันจันทร์เอง (วันนั้นวันศุกร์) เดี๋ยวแฟนหนูโอนตังค์มาให้
เรา :ก็แค่ไม่กี่วัน รอก่อนก็ได้หนิ ทำไมต้องรีบในเมื่อที่ผ่านมาก็อยู่ได้ไม่มีรถ
น้อง : ก็อาศัยเพื่อนมาไง แต่คือหนูไปทำเรื่องไว้แล้ว เค้ากำลังจะเอารถมาให้
เรา : หา ทั่งๆที่หนูไม่มีตังค์นี่นะ
น้อง : มีก็วันจันทร์ไง
เรา :งั้นก็รอวันจันทร์
น้อง :เค้าเอารถมาแล้ว น่าพี่หนูให้วันจันทร์จริงๆ
เรา : หนูไม่มีตังค์ ทำไมถึงไปทำรื่อง ดาวน์รถ พี่ไม่เข้าใจ
ตอนนั้น เราค่อนข้างที่จะไม่พอใจมากๆ คือ น้องเค้าไม่มีตังค์ แต่ทำไมถึงไปทำเรื่องซื้อรถ และก็จำเพาะเจาะจงมาส่งวันนี้
น้อง : ก็หนูกะยืมพี่ไง นะพี่ หนูรู้ว่าพี่มี พี่ให้อยู่แล้ว
หอยหลอด !!! อันนี้คิดในใจ น้องกะมัดมือชกเรา คือรู้ว่าเรามีตังค์ คือคิดว่ายังไงเราก็ต้องให้
แต่ถามมันจำเป็นมากไหมรถ ในเมื่ออีกไม่กี่วันตังค์ก็ได้ละ ทำไมไม่รอให้ตัวเองมีตังค์ มาเดือดร้อนคนอื่นทำไม
เรา : พี่ไม่ให้ ไปบอกเค้าโทรเลื่อนเลย รับรถวันจันทร์ มันไม่ใช่เรื่องนะ เธอจะมามัดมือชกพี่แบบนี้ไม่ได้
น้องพยายามหว่านล้อม แต่เราก็ไม่ให้
จนในที่สุดน้องก็หายไป มารู้ทีหลัง นางไปยืมเงินเพื่อนทั้งร้านเรี่ยไรกัน เพื่อรถของนาง
เราโกรธ แต่เงียบ แล้วนางก็เดินมาหาเรา
น้อง : หนูได้รถมาแล้ว สวยมาก
เรา :เอาตังค์ไหน
น้อง : เรี่ยไรในร้านแหละ เพื่อนๆช่วยกัน ไม่ง้อพี่หรอก
เรา :อืม ก็ดี กลายเป็นเพื่อนเดือดร้นทั้งร้าน เพราะการไม่วางแผนการใช้เงินของเราคนเดียว
บอกทุกคนด้วยอย่าให้ได้ยินบ่นอีกนะว่า ไม่มีเงินกินข้าว
และก็เป็นตามคาด บ่นไม่มีตังค์กินข้าว กินขนมนู้นนี่นั่น
เราทนไม่ไหว ให้ตังค์ไป500
เรา :อันนี้ให้ ให้ไปซื้อข้าว ซื้อกับข้าว แล้วหุงมาเผื่อเพื่อนด้วย ให้เลยไม่ใช่ให้ยืม คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก
สุดท้ายก็ไม่พอ เราก็ให้อีก 500
อันนี้เป็นเรื่องพีคๆ แล้วน้องคนเดิม ยังไม่เข็ด ซื้อสินค้าออนไลน์ เก็บเงินปลายทาง นางไม่มีเงิน เดินมาหาเราบอกขอ เราไม่ให้ น้องก็บ่นๆตัดพ้อต่อว่าเรา ว่าเราไม่เคยช่วยไร
ถามเราจำเป็นต้องรับผิดชอบ ???
น้องอีกคนน้อง PR ต้นเดือน shopกระจาย ซื้อๆ ยังไม่ถึงกลางเดือนเงินหมด เราก็ให้ไปเลย 500 บอกไม่มีเงินเติมน้ำมันรถ
ปล่าวจ้า เงิน 500 นางไปเดินตลาดนัด shopกระจายน้ำมันรถก็ไม่ได้เติม
มาขอยืมเราอีก เราก็ถามที่ให้ไปหล่ะ ไปshop แล้ว
ตังค์ 500 เองใช่จะเยอะนะพี่
หอยหลอด!! อีกรอบ คือนั้นเงินฉัน เงินส่วนตัวให้เฉยๆ เห็นเดือดร้อน ได้ยินแบบนั้นจบข่าว!
เรารู้สึกอนาถใจมาก เราใช้เงินประหยัดมาก เราไม่มีแฟน ไม่มีลูก แต่เรามีครอบครัวไหมอะ มีพ่อมีแม่ที่ต้องดูแล ส่งเงินให้ทุกเดือนเหมือนคนอื่นๆ
มีหนี้สินที่ต้องชำระ มีค่าผ่อนรถยนต์ที่ต้องจ่ายเหมืนกัน
แต่เพราะเราไม่มีแฟน เป็น ผจก มีเงินเดือนเยอะกว่า
น้องๆจึงคิดว่าเรายังไงก็ได้ ไม่มีภาระ
ที่ผ่านมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยครั้ง น้องผู้หญิงหมดไปกับการ shop น้อง ผช. หมดไปกับการปาร์ตี้
เมื่อวานนี้ น้อง ผช. PC แบรนด์ พูดขึ้นมาว่า ผมไม่มีเงินกินข้าวละ เงินหมด ให้ตังค์ ...(น้องคนที่ซื้อรถ) มันยืม
หัวหน้ายืมตังค์หน่อย
เรา :ไม่ให้
น้อง : โห พี่ๆ ลูกน้องไม่มีตังค์กินข้าวอะ ยืมหน่อย พัน
เรา : ไม่ให้
น้อง :พี่...(ชื่อพนักงาน pr) ขอยืมหน่อยไม่มีตังค์ กินข้าว ยืมหัวหน้า หัวหน้าก็ไม่ให้ ไม่ช่วยไรเลยซักกะอย่าง
น้ำเสียงน้องมัน น้ำเสียงแบบพูดเล่นๆ แต่เรารู้ว่ามันคิดจริง คือ เรารู้ว่าเมื่อคืนมันพึ่งไปกินเหล้ามา และเราก็ให้ตังค์มันยืมหลายครั้ง
นี้ยังไม่ได้คืนอยู่พัน เราเสียความรู้สึก เราเงียบ ไม่พูดอะไร
และก็คิดร้อยแปด หัวหน้าไม่ใช่คน?? เดือดร้อนจริงๆเราไม่ว่า
นี่คือ กินเหล้า shoping ซื้อของไร้สาระ เงินเดือนก็แค่นั้น
กับเราที่มีเงินเดือนเยอะกว่า เราต้องประหยัด เก็บเงินไว้ใช้ตอนแก่
ทำไมไม่รู้จักวางแผน เราไม่ค่อยให้น้องยืมตังค์จริง เพราะเราไม่อยากให้น้องเสียนิสัย แบบที่ผ่านๆมา เวลาเป้าแตก ได้ค่าคอมมา เราจะแบ่งตังค์ จรงนั้นมาเลี้ยงน้องๆ ทุกเดือน แต่ถ้าไม่แตกก็อด
แต่น้องๆไม่เข้าใจ คิดว่าเรางก! เราใจดำ มีแต่ไม่ให้ยืม !
เรารู้สึกแย่นะบางที ....
ปล...รู้สึกอึดอัด และไม่เข้าใจ ทำไมไม่รู้จักวางแผนการใช้เงินกัน เงินเดือนไม่ใช่น้อยๆ แต่ก็เป็นงี้กันทุกเดือน
*****ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่มาช่วยแชร์ความคิดนะคะ ต่อไปเราก็ต้องปรับปรุงตัวเองจริงๆแล้วหล่ะค่ะ...
ควต้องใจแข็ง เด็ดขาด ไม่ให้ยืม ไม่ให้... ถ้าไม่มีตังค์กันจริงๆ ก็คงต้องแล้วแต่เวรแต่กรรม เนาะ...
โดนลูกน้องค่อนขอดว่า "มีหัวหน้าก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้"
เราเป็น ผจก ร้านขายเครืองใช้ไฟฟ้าแห่งหนึ่ง มีลูกน้องทั้งพนักงานของบริษัทเอง และ พนักงานช่วยขายของแบรนด์ รวมๆกันก็ ประมาณ 26 คน
ทีนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่าวันหนึ่ง น้องคนหนึ่งวิ่งมายืมเงินเรา ทั้งๆที่เงินเดือนน้องพึ่งออก (น้องมายืม 3,000.-)
เรา :เอาไปทำไม เงินพี่อะมี แต่จะเอาไปทำไม
น้อง : ดาวน์รถ มอเตอร์ไซต์ หนูยืมพี่แค่วันจันทร์เอง (วันนั้นวันศุกร์) เดี๋ยวแฟนหนูโอนตังค์มาให้
เรา :ก็แค่ไม่กี่วัน รอก่อนก็ได้หนิ ทำไมต้องรีบในเมื่อที่ผ่านมาก็อยู่ได้ไม่มีรถ
น้อง : ก็อาศัยเพื่อนมาไง แต่คือหนูไปทำเรื่องไว้แล้ว เค้ากำลังจะเอารถมาให้
เรา : หา ทั่งๆที่หนูไม่มีตังค์นี่นะ
น้อง : มีก็วันจันทร์ไง
เรา :งั้นก็รอวันจันทร์
น้อง :เค้าเอารถมาแล้ว น่าพี่หนูให้วันจันทร์จริงๆ
เรา : หนูไม่มีตังค์ ทำไมถึงไปทำรื่อง ดาวน์รถ พี่ไม่เข้าใจ
ตอนนั้น เราค่อนข้างที่จะไม่พอใจมากๆ คือ น้องเค้าไม่มีตังค์ แต่ทำไมถึงไปทำเรื่องซื้อรถ และก็จำเพาะเจาะจงมาส่งวันนี้
น้อง : ก็หนูกะยืมพี่ไง นะพี่ หนูรู้ว่าพี่มี พี่ให้อยู่แล้ว
หอยหลอด !!! อันนี้คิดในใจ น้องกะมัดมือชกเรา คือรู้ว่าเรามีตังค์ คือคิดว่ายังไงเราก็ต้องให้
แต่ถามมันจำเป็นมากไหมรถ ในเมื่ออีกไม่กี่วันตังค์ก็ได้ละ ทำไมไม่รอให้ตัวเองมีตังค์ มาเดือดร้อนคนอื่นทำไม
เรา : พี่ไม่ให้ ไปบอกเค้าโทรเลื่อนเลย รับรถวันจันทร์ มันไม่ใช่เรื่องนะ เธอจะมามัดมือชกพี่แบบนี้ไม่ได้
น้องพยายามหว่านล้อม แต่เราก็ไม่ให้
จนในที่สุดน้องก็หายไป มารู้ทีหลัง นางไปยืมเงินเพื่อนทั้งร้านเรี่ยไรกัน เพื่อรถของนาง
เราโกรธ แต่เงียบ แล้วนางก็เดินมาหาเรา
น้อง : หนูได้รถมาแล้ว สวยมาก
เรา :เอาตังค์ไหน
น้อง : เรี่ยไรในร้านแหละ เพื่อนๆช่วยกัน ไม่ง้อพี่หรอก
เรา :อืม ก็ดี กลายเป็นเพื่อนเดือดร้นทั้งร้าน เพราะการไม่วางแผนการใช้เงินของเราคนเดียว
บอกทุกคนด้วยอย่าให้ได้ยินบ่นอีกนะว่า ไม่มีเงินกินข้าว
และก็เป็นตามคาด บ่นไม่มีตังค์กินข้าว กินขนมนู้นนี่นั่น
เราทนไม่ไหว ให้ตังค์ไป500
เรา :อันนี้ให้ ให้ไปซื้อข้าว ซื้อกับข้าว แล้วหุงมาเผื่อเพื่อนด้วย ให้เลยไม่ใช่ให้ยืม คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก
สุดท้ายก็ไม่พอ เราก็ให้อีก 500
อันนี้เป็นเรื่องพีคๆ แล้วน้องคนเดิม ยังไม่เข็ด ซื้อสินค้าออนไลน์ เก็บเงินปลายทาง นางไม่มีเงิน เดินมาหาเราบอกขอ เราไม่ให้ น้องก็บ่นๆตัดพ้อต่อว่าเรา ว่าเราไม่เคยช่วยไร
ถามเราจำเป็นต้องรับผิดชอบ ???
น้องอีกคนน้อง PR ต้นเดือน shopกระจาย ซื้อๆ ยังไม่ถึงกลางเดือนเงินหมด เราก็ให้ไปเลย 500 บอกไม่มีเงินเติมน้ำมันรถ
ปล่าวจ้า เงิน 500 นางไปเดินตลาดนัด shopกระจายน้ำมันรถก็ไม่ได้เติม
มาขอยืมเราอีก เราก็ถามที่ให้ไปหล่ะ ไปshop แล้ว
ตังค์ 500 เองใช่จะเยอะนะพี่
หอยหลอด!! อีกรอบ คือนั้นเงินฉัน เงินส่วนตัวให้เฉยๆ เห็นเดือดร้อน ได้ยินแบบนั้นจบข่าว!
เรารู้สึกอนาถใจมาก เราใช้เงินประหยัดมาก เราไม่มีแฟน ไม่มีลูก แต่เรามีครอบครัวไหมอะ มีพ่อมีแม่ที่ต้องดูแล ส่งเงินให้ทุกเดือนเหมือนคนอื่นๆ
มีหนี้สินที่ต้องชำระ มีค่าผ่อนรถยนต์ที่ต้องจ่ายเหมืนกัน
แต่เพราะเราไม่มีแฟน เป็น ผจก มีเงินเดือนเยอะกว่า
น้องๆจึงคิดว่าเรายังไงก็ได้ ไม่มีภาระ
ที่ผ่านมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยครั้ง น้องผู้หญิงหมดไปกับการ shop น้อง ผช. หมดไปกับการปาร์ตี้
เมื่อวานนี้ น้อง ผช. PC แบรนด์ พูดขึ้นมาว่า ผมไม่มีเงินกินข้าวละ เงินหมด ให้ตังค์ ...(น้องคนที่ซื้อรถ) มันยืม
หัวหน้ายืมตังค์หน่อย
เรา :ไม่ให้
น้อง : โห พี่ๆ ลูกน้องไม่มีตังค์กินข้าวอะ ยืมหน่อย พัน
เรา : ไม่ให้
น้อง :พี่...(ชื่อพนักงาน pr) ขอยืมหน่อยไม่มีตังค์ กินข้าว ยืมหัวหน้า หัวหน้าก็ไม่ให้ ไม่ช่วยไรเลยซักกะอย่าง
น้ำเสียงน้องมัน น้ำเสียงแบบพูดเล่นๆ แต่เรารู้ว่ามันคิดจริง คือ เรารู้ว่าเมื่อคืนมันพึ่งไปกินเหล้ามา และเราก็ให้ตังค์มันยืมหลายครั้ง
นี้ยังไม่ได้คืนอยู่พัน เราเสียความรู้สึก เราเงียบ ไม่พูดอะไร
และก็คิดร้อยแปด หัวหน้าไม่ใช่คน?? เดือดร้อนจริงๆเราไม่ว่า
นี่คือ กินเหล้า shoping ซื้อของไร้สาระ เงินเดือนก็แค่นั้น
กับเราที่มีเงินเดือนเยอะกว่า เราต้องประหยัด เก็บเงินไว้ใช้ตอนแก่
ทำไมไม่รู้จักวางแผน เราไม่ค่อยให้น้องยืมตังค์จริง เพราะเราไม่อยากให้น้องเสียนิสัย แบบที่ผ่านๆมา เวลาเป้าแตก ได้ค่าคอมมา เราจะแบ่งตังค์ จรงนั้นมาเลี้ยงน้องๆ ทุกเดือน แต่ถ้าไม่แตกก็อด
แต่น้องๆไม่เข้าใจ คิดว่าเรางก! เราใจดำ มีแต่ไม่ให้ยืม !
เรารู้สึกแย่นะบางที ....
ปล...รู้สึกอึดอัด และไม่เข้าใจ ทำไมไม่รู้จักวางแผนการใช้เงินกัน เงินเดือนไม่ใช่น้อยๆ แต่ก็เป็นงี้กันทุกเดือน
*****ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่มาช่วยแชร์ความคิดนะคะ ต่อไปเราก็ต้องปรับปรุงตัวเองจริงๆแล้วหล่ะค่ะ...
ควต้องใจแข็ง เด็ดขาด ไม่ให้ยืม ไม่ให้... ถ้าไม่มีตังค์กันจริงๆ ก็คงต้องแล้วแต่เวรแต่กรรม เนาะ...