ขอเกริ่นก่อนนะคะ เป็นคนชอบอ่านพันทิพ และก็อยากเขียนแต่ไม่เก่งเท่าไร
ตามหัวข้อนะคะ
เรากับสามีแต่งงานกันมาปีนี้เข้าปีที่ 10 แล้วคะ มีลูกชาย 2 คน
สามีอายุ 31 เราอายุ 30 สามีทำงานบริษัท เราเป็นข้าราชการครูคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราจับได้ว่าสามีแอบนอกใจไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่น ซึ่งเป็นพนักงานในบริษัทเดียวกันกับสามี
แต่ตอนนี้สามีลาออกจากบริษัทนั้นแล้วนะคะ...ลาออกก่อนที่จะจับได้
ก่อนหน้าที่จะจับได้คาหนังคาเขา สัก 5 เดือน มีคนหวังดีบอกเราว่าเห็นสามีไปกับผู้หญิง
เรารักเขามากจนไม่เชื่อว่าเขามีจริงๆ พอมาถามสามีเขาก็ยืนยันว่าไม่มี กลัวเราไม่เชื่อให้ผู้หญิงคนที่เป็นชู้โทรมายืนยันอีก
เราก็เชื่อเสมอมา..จนวันนึงเพื่อนเรามันเห็นว่าสามีเราไปห้องผู้หญิงคนนั้น ปฏิบัติการสายลับจับบ้านเล็กจึงเริ่มขึ้น
เรากับเพื่อนเดินไปเคาะห้องผู้หญิงคนนั้นคะ ... สามีเราอยู่ในนั้นจริงๆ
สามีเราเปิดประตูเดินออกมาจากห้อง โดยไม่มีสีหน้ารู้สึกผิดหรือสำนึกในการกระทำของตัวเองเลย
ในเวลานั้นเราไม่มีแม้กระทั่งน้ำตา..เพราะเราเตรียมตัวเตรียมใจมานานแล้ว
เราโทรไปเครียแต่นางด่าสวนกลับโดยไม่ปล่อยให้เราพูดสักคำคะ คือนางไม่สำนึกอะไรเลย
นางยังบอกอีกว่ากูมีดีกว่า..ก็แค่อีแก่หนังเหี่ยว...คือยอมรับนะคะว่าโมโห
มันทำอะไรเราไม่ได้ไงคะ เลยใช้การด่าเรา แต่เราไม่แคร์คะ
จากนั้นมาเราก็ทะเลาะกันหนักขึ้นทุกวันมีปากเสียงกัน ... ตลอด เราไม่เชื่อใจสามีแล้วตั้งแต่ที่จับได้
สามีก็สาบานว่าจะเลิก...แต่เราไม่เชื่อ และต่อมาเราก็จับได้อีกว่ายังติดต่อกัน
เราให้โอกาสจนไม่รู้จะให้ยังไงแล้ว นึกว่าจะกลับตัวกลับใจได้
และความมาแตกเมื่อตอนเย็นวันที่ 14 กันยายน ที่ผ่านมา
สามีเราเริ่มงานวันแรกที่บริษัทใหม่ พอเลิกงานก็ไปเตะฟุตซอล
เราก็แอบตามไปดู..เจอผู้หญิงคนนั้นมานั่งเฝ้าเลยคะ
อารมณ์ตอนนั้นพยายามหายใจเข้าลึกๆ รอจนสามีเตะเสร็จ
นางก็ไม่กลับจ้ายังเดินมาคุยกับสามีเราต่อหน้าเราอีก เราพยายามควบคุมอารมณ์รอดูปฏิกิริยาของสามีว่าจะพูดอะไรกับนางบ้าง
เขาสองคนก็เดินไปคุยกัน...กุญแจรถสามีเราอยู่กับนาง นางไม่ยอมคืนให้
จนเราบอกถ้าไม่คืนให้จะแจ้งตำรวจนะ นางจึงยอมคืนให้
ทีแรกก็นึกว่าเรื่องจะจบแล้ว นางมาแอบเปิดรถขโมยโทรศัพท์ของสามีเราไปอีกคะ
แล้วเอาเบอร์สามีเราโทรมาหาเรา..แต่เสียใจฉันไม่รับสายหรอก รับสายให้มันด่าเล่นหรอไม่มีทาง
ต่อหน้าเรานางเงียบคะ ไม่เก่งเหมือนตอนโทรมา....
นางมั่นหน้ามั่นนมมาก....คือคิดว่าตัวเองสวยดูดี....คือถามหน่อย ผู้หญิงที่เสนอให้ผู้ชายฟรีๆใครจะไม่เอาว่าไหม
ทำไมต้องภูมิใจขนาดนั้น....พอสามีเราเครียกับนางทางมือถือว่า สามีเลือกเมียกับลูก
นางจึงอยากได้ยินจากปากสามีเราจึงขับรถมอไซมาหาเรากับสามีอีก นางถามสามีเราว่า จะเอายังไงบอกมา
สามีเราก็พูดต่อหน้าเรากับนางว่า สามีเลือกเรากับลูกไม่มีทางที่จะเลิกกับเราแน่นอน
นางเลยบอกว่ากูอโหสิกรรมให้ต่อไปนี้จบกันแค่นี้
แต่ในใจเรานะนางยังไม่จบคะ..ถ้านางจบจริงนางจะเอามือถือสามีเราไปทำไมใช่ไหมคะ
ตอนนี้เราไม่รู้ว่าสามีเราไปเอาคืนมาหรือยัง ทั้งกุญแจบ้านทั้งมือถือ
ทีแรกเราจะไปแจ้งความกับตำรวจว่านางขโมยมือถือไป...เราไม่อยากมีเรื่องคะ
เราอยากจบไม่อยากไปพบเจอกับนางอีก....ด้วยอาชีพการงานของเรา ทำให้เราแรงไม่ได้ ด่าใครตบตีใครไม่ได้
ทำได้อย่างเดียวคือหายใจเข้าลึก สักวันนางจะแพ้ภัยตัวเองเอง
ตอนนี้ก็ได้แต่ปลงคะ..ถ้าสามีไม่เลิกกับนางจริง ๆ เราคงต้องเลือกที่จะเลิกกับสามีเอง
เราคิดมานานล้ว Single mom ไม่ได้เลวร้ายอะไร
คนมันไม่รักดีจะเอาไว้ทำไม...เนื้อร้ายเกิดขึ้นตรงไหนต้องตัดทิ้ง
เราไม่โทษผู้หญิงฝ่ายเดียวหรอกคะ..เพราะถ้าผู้ชายดีจริงคงไม่ทำแบบนี้
สรุปพวกมันรวมหัวกันหลอกเรามานานแล้ว...คำว่าเลิกกันกับมันของสามีไม่รู้ว่าจริงไหม
แต่ที่แน่ๆเราเชื่อความรู้สึกของตัวเองคะ....เราไม่เชื่อใจใครนอกจากตัวเอง....
ปล. เราทำใจยุคะ...เข้มแข็งให้เร็ว ลูกยังรอแม่อยู่
อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นตัวเลือกของใคร... เราต้องเป็นคนเลือกเอง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนใกล้ตัวอันตรายที่สุด
เขา (เมียน้อยสามี) ต้องการอะไร???
ตามหัวข้อนะคะ
เรากับสามีแต่งงานกันมาปีนี้เข้าปีที่ 10 แล้วคะ มีลูกชาย 2 คน
สามีอายุ 31 เราอายุ 30 สามีทำงานบริษัท เราเป็นข้าราชการครูคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราจับได้ว่าสามีแอบนอกใจไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่น ซึ่งเป็นพนักงานในบริษัทเดียวกันกับสามี
แต่ตอนนี้สามีลาออกจากบริษัทนั้นแล้วนะคะ...ลาออกก่อนที่จะจับได้
ก่อนหน้าที่จะจับได้คาหนังคาเขา สัก 5 เดือน มีคนหวังดีบอกเราว่าเห็นสามีไปกับผู้หญิง
เรารักเขามากจนไม่เชื่อว่าเขามีจริงๆ พอมาถามสามีเขาก็ยืนยันว่าไม่มี กลัวเราไม่เชื่อให้ผู้หญิงคนที่เป็นชู้โทรมายืนยันอีก
เราก็เชื่อเสมอมา..จนวันนึงเพื่อนเรามันเห็นว่าสามีเราไปห้องผู้หญิงคนนั้น ปฏิบัติการสายลับจับบ้านเล็กจึงเริ่มขึ้น
เรากับเพื่อนเดินไปเคาะห้องผู้หญิงคนนั้นคะ ... สามีเราอยู่ในนั้นจริงๆ
สามีเราเปิดประตูเดินออกมาจากห้อง โดยไม่มีสีหน้ารู้สึกผิดหรือสำนึกในการกระทำของตัวเองเลย
ในเวลานั้นเราไม่มีแม้กระทั่งน้ำตา..เพราะเราเตรียมตัวเตรียมใจมานานแล้ว
เราโทรไปเครียแต่นางด่าสวนกลับโดยไม่ปล่อยให้เราพูดสักคำคะ คือนางไม่สำนึกอะไรเลย
นางยังบอกอีกว่ากูมีดีกว่า..ก็แค่อีแก่หนังเหี่ยว...คือยอมรับนะคะว่าโมโห
มันทำอะไรเราไม่ได้ไงคะ เลยใช้การด่าเรา แต่เราไม่แคร์คะ
จากนั้นมาเราก็ทะเลาะกันหนักขึ้นทุกวันมีปากเสียงกัน ... ตลอด เราไม่เชื่อใจสามีแล้วตั้งแต่ที่จับได้
สามีก็สาบานว่าจะเลิก...แต่เราไม่เชื่อ และต่อมาเราก็จับได้อีกว่ายังติดต่อกัน
เราให้โอกาสจนไม่รู้จะให้ยังไงแล้ว นึกว่าจะกลับตัวกลับใจได้
และความมาแตกเมื่อตอนเย็นวันที่ 14 กันยายน ที่ผ่านมา
สามีเราเริ่มงานวันแรกที่บริษัทใหม่ พอเลิกงานก็ไปเตะฟุตซอล
เราก็แอบตามไปดู..เจอผู้หญิงคนนั้นมานั่งเฝ้าเลยคะ
อารมณ์ตอนนั้นพยายามหายใจเข้าลึกๆ รอจนสามีเตะเสร็จ
นางก็ไม่กลับจ้ายังเดินมาคุยกับสามีเราต่อหน้าเราอีก เราพยายามควบคุมอารมณ์รอดูปฏิกิริยาของสามีว่าจะพูดอะไรกับนางบ้าง
เขาสองคนก็เดินไปคุยกัน...กุญแจรถสามีเราอยู่กับนาง นางไม่ยอมคืนให้
จนเราบอกถ้าไม่คืนให้จะแจ้งตำรวจนะ นางจึงยอมคืนให้
ทีแรกก็นึกว่าเรื่องจะจบแล้ว นางมาแอบเปิดรถขโมยโทรศัพท์ของสามีเราไปอีกคะ
แล้วเอาเบอร์สามีเราโทรมาหาเรา..แต่เสียใจฉันไม่รับสายหรอก รับสายให้มันด่าเล่นหรอไม่มีทาง
ต่อหน้าเรานางเงียบคะ ไม่เก่งเหมือนตอนโทรมา....
นางมั่นหน้ามั่นนมมาก....คือคิดว่าตัวเองสวยดูดี....คือถามหน่อย ผู้หญิงที่เสนอให้ผู้ชายฟรีๆใครจะไม่เอาว่าไหม
ทำไมต้องภูมิใจขนาดนั้น....พอสามีเราเครียกับนางทางมือถือว่า สามีเลือกเมียกับลูก
นางจึงอยากได้ยินจากปากสามีเราจึงขับรถมอไซมาหาเรากับสามีอีก นางถามสามีเราว่า จะเอายังไงบอกมา
สามีเราก็พูดต่อหน้าเรากับนางว่า สามีเลือกเรากับลูกไม่มีทางที่จะเลิกกับเราแน่นอน
นางเลยบอกว่ากูอโหสิกรรมให้ต่อไปนี้จบกันแค่นี้
แต่ในใจเรานะนางยังไม่จบคะ..ถ้านางจบจริงนางจะเอามือถือสามีเราไปทำไมใช่ไหมคะ
ตอนนี้เราไม่รู้ว่าสามีเราไปเอาคืนมาหรือยัง ทั้งกุญแจบ้านทั้งมือถือ
ทีแรกเราจะไปแจ้งความกับตำรวจว่านางขโมยมือถือไป...เราไม่อยากมีเรื่องคะ
เราอยากจบไม่อยากไปพบเจอกับนางอีก....ด้วยอาชีพการงานของเรา ทำให้เราแรงไม่ได้ ด่าใครตบตีใครไม่ได้
ทำได้อย่างเดียวคือหายใจเข้าลึก สักวันนางจะแพ้ภัยตัวเองเอง
ตอนนี้ก็ได้แต่ปลงคะ..ถ้าสามีไม่เลิกกับนางจริง ๆ เราคงต้องเลือกที่จะเลิกกับสามีเอง
เราคิดมานานล้ว Single mom ไม่ได้เลวร้ายอะไร
คนมันไม่รักดีจะเอาไว้ทำไม...เนื้อร้ายเกิดขึ้นตรงไหนต้องตัดทิ้ง
เราไม่โทษผู้หญิงฝ่ายเดียวหรอกคะ..เพราะถ้าผู้ชายดีจริงคงไม่ทำแบบนี้
สรุปพวกมันรวมหัวกันหลอกเรามานานแล้ว...คำว่าเลิกกันกับมันของสามีไม่รู้ว่าจริงไหม
แต่ที่แน่ๆเราเชื่อความรู้สึกของตัวเองคะ....เราไม่เชื่อใจใครนอกจากตัวเอง....
ปล. เราทำใจยุคะ...เข้มแข็งให้เร็ว ลูกยังรอแม่อยู่
อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นตัวเลือกของใคร... เราต้องเป็นคนเลือกเอง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนใกล้ตัวอันตรายที่สุด