สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ฉันมีประสบการณ์หนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความสุขและในขณะเดียวกันก็มีความทุกข์เช่นกัน
ฉันเชื่อว่า หลายๆคนต้องเคยเจอประสบการณ์นี้ค่ะ คือความรักในโลกออนไลน์...ความรักของฉันไม่ได้ยาวนานนักมันเป็นเวลาสั้นๆแต่ก็ทำเอาฉันเฮิร์ทเลยค่ะ มันเริ่มต้นจากเกมออนไลน์ เราเจอกันในนั้นและลองคุยกันค่ะ แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดจริงจังอะไรเลย เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ สำหรับความรัก....
ซึ่งฉันอยู่ชลบุรี แล้วเค้าอยู่สุราษฎร์ฯค่ะ ระยะทางไกลกันมากๆ เราสองคนตกลงคุยกันเรื่อยๆจนทำให้ฉันรู้สึกรักเขาขึ้นมาแบบจริงจังและตัวเขาเองก็บอกกับฉันว่าจะจริงจังค่ะ เราสัญญาว่าในวันที่เราเรียนจบเราจะเจอกันค่ะ เมื่อนับเวลาแล้วมันเป็นเวลา3ปี กว่าจะได้เจอกัน ตอนนั้นฉันมั่นใจว่าจะไม่มีใครค่ะในระยะเวลาช่วง3เดือนแรก เราคุยกันในโทรศัพท์ เล่นเกมด้วยกันเป็นแบบนี้ทุกๆวันค่ะ ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าชีวิตจริงฉันจะไม่มีใคร แต่แปลกนะคะถึงฉันจะไม่มีใครในชีวิตจริง แต่พอได้คุยกับเขาฉันก็ไม่เคยเหงาเลยค่ะ เราคบกันและสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆคุยกันจนรู้ถึงนิสัยหลายๆอย่างของกันและกัน ต้องขอบคุณสื่อโซเชียลที่พัฒนาจนสามารถ วิดิโอคอลกันได้ค่ะ แน่นอน.. เราเริ่มมาคอลกันทุกวัน จนทุกอย่างกลายเป็นกิจวัตรประจำวันเลยล่ะ เราก็คุยกันไปเรื่อยๆโดยที่ไม่สนใจใครจนเป็นเวลา9เดือนค่ะ ถือแม้จะไม่เคยเจอกัน แต่ก็ยังเชื่อมั่นคำเดิมว่าจะยอมเป็นแบบนี้จนกว่าจะเรียนจบและได้เจอกันสักที
เมื่อเวลาผ่านไปเพื่อนๆของฉันก็เตือนนะคะ ว่ารักแท้แพ้ระยะทางนะ คงคบกันได้ไม่นานหรอก แต่ฉันก็คิดที่จะเอาชนะมันให้ได้ค่ะ จนมันมาถึงเวลาที่เราสองคนเริ่มแตกหัก ช่วงเวลานั้นมันเป็นตอนที่เขาเลื่อนชั้นปีการศึกษาและหาที่เรียนต่อ พอถึงเวลาเปิดเทอมเค้าเริ่มไม่มีเวลาให้ฉันค่ะ ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าแต่ก่อนนัก แต่ฉันเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม เราเริ่มทะเลาะกันทุกวันเริ่มไม่เชื่อใจกันมากขึ้น.. และในขณะเดียวกันก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามาหาฉันค่ะ ผู้ชายคนนี้เราอยู่ใกล้ๆกัน จะไปไหนมาไหนด้วยกันก็ง่าย ซึ่ง.. นั่นแหล่ะค่ะ ฉันเริ่มปันใจให้กับผู้ชายคนนั้น ความรู้สึกของฉันที่มีให้ผู้ชายที่คบอยู่ในโลกออนไลน์นั้น เริ่มเป็นแง่ลบไปหมดจนทำให้เป็นเหตุที่เราเลิกกันในเวลา11เดือนค่ะ และฉันเลือกที่จะมาคบผู้ชายคนที่อยู่ใกล้ตัวค่ะ แต่ฉันก็ตามข่าวของผู้ชายในโลกออนไลน์มาเสมอค่ะ เค้ายังลืมฉันไม่ได้เและเขาก็ไม่ยอมมีใครใหม่เลย.. เหมือนกับที่เขาเคยสัญญาว่าจะไม่มีใครถ้าเลิกกับฉันไปจนกว่าจะเรียนจบค่ะ ส่วนช่วงระยะแรกที่คบกับผู้ชายคนใหม่นั้น บอกตามตรงว่าลืมคนในโลกออนไลน์ไม่ได้เช่นกันค่ะ จะกินจะนอนก็คิดถึงแต่เขา จนฉันต้องยอมบอกกับผู้ชายคนใหม่ว่ายังลืมเขาไม่ได้ค่ะ โชคดีที่ผู้ชายคนนี้เข้าใจ แต่เขาก็ยืนยันว่าจะอยู่ข้างๆฉัน จนตอนนี้จะเข้าเดือนที่3แล้ว ที่ฉันคบกับผู้ชายคนใหม่ และความรู้สึกที่มีให้คนในโลกออนไลน์ก็ยังคงหลงเหลืออยู่ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รักผู้ชายคนใหม่นะคะ แต่มันยากจริงๆสำหรับการลืมเขาคนนั้น ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้ว.. ฉันจะเอาชนะระยะทางไม่ได้แต่ก็อยากให้ทราบกันค่ะ ในเรื่องร้ายๆก็มีเรื่องดีๆเสมอ อย่างน้อยฉันก็เคยเจอคนที่จริงจังและรักจริงในโลกออนไลน์ และไม่ได้เป็นการหลอกลวงอะไรทั้งสิ้นค่ะ ถ้าจะเป็นการหลอกลวงก็คงเป็นฉันเอง ที่ไปสัญญากับเขาแล้ว แต่ดันทำไม่ได้
แล้วคุณล่ะคะ? เคยมีความรักในโลกออนไลน์แบบไหนกันบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ความรักในโลกออนไลน์
ฉันเชื่อว่า หลายๆคนต้องเคยเจอประสบการณ์นี้ค่ะ คือความรักในโลกออนไลน์...ความรักของฉันไม่ได้ยาวนานนักมันเป็นเวลาสั้นๆแต่ก็ทำเอาฉันเฮิร์ทเลยค่ะ มันเริ่มต้นจากเกมออนไลน์ เราเจอกันในนั้นและลองคุยกันค่ะ แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดจริงจังอะไรเลย เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ สำหรับความรัก....
ซึ่งฉันอยู่ชลบุรี แล้วเค้าอยู่สุราษฎร์ฯค่ะ ระยะทางไกลกันมากๆ เราสองคนตกลงคุยกันเรื่อยๆจนทำให้ฉันรู้สึกรักเขาขึ้นมาแบบจริงจังและตัวเขาเองก็บอกกับฉันว่าจะจริงจังค่ะ เราสัญญาว่าในวันที่เราเรียนจบเราจะเจอกันค่ะ เมื่อนับเวลาแล้วมันเป็นเวลา3ปี กว่าจะได้เจอกัน ตอนนั้นฉันมั่นใจว่าจะไม่มีใครค่ะในระยะเวลาช่วง3เดือนแรก เราคุยกันในโทรศัพท์ เล่นเกมด้วยกันเป็นแบบนี้ทุกๆวันค่ะ ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าชีวิตจริงฉันจะไม่มีใคร แต่แปลกนะคะถึงฉันจะไม่มีใครในชีวิตจริง แต่พอได้คุยกับเขาฉันก็ไม่เคยเหงาเลยค่ะ เราคบกันและสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆคุยกันจนรู้ถึงนิสัยหลายๆอย่างของกันและกัน ต้องขอบคุณสื่อโซเชียลที่พัฒนาจนสามารถ วิดิโอคอลกันได้ค่ะ แน่นอน.. เราเริ่มมาคอลกันทุกวัน จนทุกอย่างกลายเป็นกิจวัตรประจำวันเลยล่ะ เราก็คุยกันไปเรื่อยๆโดยที่ไม่สนใจใครจนเป็นเวลา9เดือนค่ะ ถือแม้จะไม่เคยเจอกัน แต่ก็ยังเชื่อมั่นคำเดิมว่าจะยอมเป็นแบบนี้จนกว่าจะเรียนจบและได้เจอกันสักที
เมื่อเวลาผ่านไปเพื่อนๆของฉันก็เตือนนะคะ ว่ารักแท้แพ้ระยะทางนะ คงคบกันได้ไม่นานหรอก แต่ฉันก็คิดที่จะเอาชนะมันให้ได้ค่ะ จนมันมาถึงเวลาที่เราสองคนเริ่มแตกหัก ช่วงเวลานั้นมันเป็นตอนที่เขาเลื่อนชั้นปีการศึกษาและหาที่เรียนต่อ พอถึงเวลาเปิดเทอมเค้าเริ่มไม่มีเวลาให้ฉันค่ะ ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าแต่ก่อนนัก แต่ฉันเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม เราเริ่มทะเลาะกันทุกวันเริ่มไม่เชื่อใจกันมากขึ้น.. และในขณะเดียวกันก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามาหาฉันค่ะ ผู้ชายคนนี้เราอยู่ใกล้ๆกัน จะไปไหนมาไหนด้วยกันก็ง่าย ซึ่ง.. นั่นแหล่ะค่ะ ฉันเริ่มปันใจให้กับผู้ชายคนนั้น ความรู้สึกของฉันที่มีให้ผู้ชายที่คบอยู่ในโลกออนไลน์นั้น เริ่มเป็นแง่ลบไปหมดจนทำให้เป็นเหตุที่เราเลิกกันในเวลา11เดือนค่ะ และฉันเลือกที่จะมาคบผู้ชายคนที่อยู่ใกล้ตัวค่ะ แต่ฉันก็ตามข่าวของผู้ชายในโลกออนไลน์มาเสมอค่ะ เค้ายังลืมฉันไม่ได้เและเขาก็ไม่ยอมมีใครใหม่เลย.. เหมือนกับที่เขาเคยสัญญาว่าจะไม่มีใครถ้าเลิกกับฉันไปจนกว่าจะเรียนจบค่ะ ส่วนช่วงระยะแรกที่คบกับผู้ชายคนใหม่นั้น บอกตามตรงว่าลืมคนในโลกออนไลน์ไม่ได้เช่นกันค่ะ จะกินจะนอนก็คิดถึงแต่เขา จนฉันต้องยอมบอกกับผู้ชายคนใหม่ว่ายังลืมเขาไม่ได้ค่ะ โชคดีที่ผู้ชายคนนี้เข้าใจ แต่เขาก็ยืนยันว่าจะอยู่ข้างๆฉัน จนตอนนี้จะเข้าเดือนที่3แล้ว ที่ฉันคบกับผู้ชายคนใหม่ และความรู้สึกที่มีให้คนในโลกออนไลน์ก็ยังคงหลงเหลืออยู่ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รักผู้ชายคนใหม่นะคะ แต่มันยากจริงๆสำหรับการลืมเขาคนนั้น ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้ว.. ฉันจะเอาชนะระยะทางไม่ได้แต่ก็อยากให้ทราบกันค่ะ ในเรื่องร้ายๆก็มีเรื่องดีๆเสมอ อย่างน้อยฉันก็เคยเจอคนที่จริงจังและรักจริงในโลกออนไลน์ และไม่ได้เป็นการหลอกลวงอะไรทั้งสิ้นค่ะ ถ้าจะเป็นการหลอกลวงก็คงเป็นฉันเอง ที่ไปสัญญากับเขาแล้ว แต่ดันทำไม่ได้
แล้วคุณล่ะคะ? เคยมีความรักในโลกออนไลน์แบบไหนกันบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ