น้ำตกลานรัก...นิยายรักบทสุดท้าย
#มาลานรัก ยังคิดถึง ซึ่งความหลัง
เมื่อเรายัง อยู่ใน วัยหนุ่มสาว
สายน้ำเก็บ ทุกข์สุข ทุกเรื่องราว
เก็บภาพขาว งามเด่น เป็นตำนาน
#ได้มาเยือน ลานรัก ยามพักผ่อน
สัมผัสร้อน ก็ละมุน อบอุ่นหวาน
เพียงแรกพบ สบตาพริ้ม ที่ริมธาร
ดอกรักบาน ในกมล ของคนไกล
#โอ้ลานรัก ลานใจ ของใครหนอ
เคยเคล้าคลอ เคียงกัน บนธารใส
รอวันคืน กลับมา หาหัวใจ
ที่ฝากไว้ กับสายธาร สานสัมพันธ์
#สู้เฝ้ารอ อยู่ที่นี่ อีกกี่ฝน
ยังอดทน รอมา ตามหาฝัน
จากวันนั้น จนวันนี้ ทุกวี่วัน
สิ้นวสันต์ คงสิ้นแรง แห่งการรอ
#มาลานรัก ครั้งใด ดั่งใจขาด
ด้วยมิอาจ ลืมได้ กระไรหนอ
ทั้งที่เขา หมดใจ ปล่อยให้รอ
ใจยังพ้อ พร่ำเตือน ไม่เลือนรา
#โอ้ลานรัก ลานใจ มาไร้เพื่อน
ไร้คนเยือน เหมือนเก่า เคยเฝ้าหา
นิยายรัก บทสุดท้าย ได้เวลา
ปิดฉากเศร้า เคล้าน้ำตา ลาเวที
"ครูเปี๊ยก"
13/09/59
น้ำตกลานรัก...นิยายรักบทสุดท้าย