ตามหัวข้อนะคะ คือแฟนเราชอบพูดแบบนี้ ยกตัวอย่างนะ เรากับแฟนเคยอยู่ด้วยกันมาก่อน แต่แฟนกลับมาทำงานที่บ้านทำให้เราต้องไปๆมาๆหากันตลอด แล้วเราก็ชอบมาหามาอยู่ด้วยกับแฟนที่บ้าน

เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนที่กินอะไรไม่ค่อยเป็น แบบกินยาก เหมือนอาหารบางอย่างเราลองกินแล้ว แล้วมันก็รู้สึกกินไม่ได้ กินแล้วรู้สึกแปลกๆ เหมือนคนกินไม่ได้ก็กินไม่ได้จริงๆอ่าค่ะ แล้วเรานั่งกินข้าวกับแฟน ปกติเราจะเป็นคนทำกับข้าวส่วนใหญ่ แต่พอดีนางทำกับข้าววันนั้น นางเป็นคนทำอร่อยนะคะ แต่เมื่อเช้าเหมือนกับข้าวมันหวานไปเราเลยถามนางทำไมหวานจัง ก็คุยกันปกติ แล้วนางบอกเย็นนี้จะทำนั่นทำนี่แต่เราไม่กินอีก เราเลยพูดว่าไม่เป็นไรอะไรเราก็กินได้กินไข่เจียวก็ได้ เราเลยถามทำ...ใส่นั่นนี่ด้วยใช่ไหม นางบอกไม่นางทำแบบไม่ใส่กะทิ เราเลยพูดว่า อ๋อ ไม่เหมือนที่บ้านเค้าทำเลย นางก็สวนกลับมาใส่เราทันที "ไม่เหมือนบ้านไง" (หน้าเราเริ่มเสียแล้วค่ะ เราไม่ชอบแล้วโดนมาหลายรอบแล้ว) แล้วนางก็พูดต่อว่า นั่นก็ไม่กินนี่ก็ไม่กิน "ที่นี่ไม่ใช่บ้านนะ" หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันยาวอ่าค่ะ

ปกติเราจะเป็นคนเงียบๆ เวลาที่เขาพูดแบบนี้เราจะเงียบๆ แต่รอบนี้เราเลยหยุดกินข้าวค่ะ แสดงออกมาว่าเราไม่พอใจ นางก็เลยมาว่าเราต่อ เราอยากถามค่ะว่าเพือนๆรู้สึกยังไงกับคำนี้บ้างคะ หรือว่าเฉยๆ หรือเราคิดมากไปเอง ขอความเห็นหน่อยค่ะเราจะได้ไม่ใส่ใจกับคำนี้ เราได้ยินทีไรไม่โอเคทุกที

***แก้ไขเพิ่มเติมนะคะ เราไม่ได้พูดแบบเปรียบเทียบนะ เราพูดประมาณว่า ที่บ้านเราทำแบบนี้ ใส่พริกด้วยทำแบบนี้ใช่มั๊ย แล้วแฟนเราก็ตอบว่า ไม่ใส่ เราเลยบอกว่า ทำไม่เหมือนที่บ้านเราเลย หมายถึงวิธีทำอ่าค่ะไม่เหมือนกัน ไม่ใช่พูดเปรียบเทียบ***

ปล. เราเป็นคนค่อนข้างกินยากจริงค่ะ แต่แฟนเรารู้ว่าเรากินอะไรไม่กินอะไร เขารู้มาตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนทำ เวลาเราทำอะไรที่เขาไม่กินเราก็ไม่ทำเลยค่ะ