คือตอนนี้เรามีปัญหากับแฟน โดยประเด็นหลักมากจาก 4 เรื่องใหญ่ๆด้วยกันคือ
1. เรื่องเงิน คือแต่ก่อนเราทำธุรกิจกับแฟน อยู่กรุงเทพ แฟนเราให้ค่าใช้จ่ายส่วนกลางเดือนละ 1 หมื่นบาท
ให้เราออกค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่ากิน ค่าของใช้ ค่าเดินทาง โดยจำกัดงบที่เค้าออก 1 หมื่น เราออกเพิ่ม 1 หมื่น
ซึ่งมันไม่พอ แต่เค้าบอกให้เราบริหารให้พอ เราก็เลยดึงเงินเรามาออกในส่วนที่เกิน พอถึงจุดที่เศรษฐกิจไม่ดี เราหาเงินได้ไม่มากเท่าเก่า
เราก็เริ่มยืมเงินเค้า เค้าก็เริ่มมีคำพูดดูถูกมาว่าเราบริหารเงินยังไง ไม่มีเงินเก็บ เค้าก็ให้ไปแล้วไงทำไมใช้ไม่พอ เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราบริหารไม่ดีด้วยไหม แต่หาเงินด้วยกัน ค่าบัตรเครดิตเราช่วยเค้าหารอย่างเท่าเทียม แต่ค่าใช้จ่ายในบ้านเค้าให้เราแค่หมื่นเดียว คนรอบตัวก็บอกเขาเห็นแก่ตัวกับเรามากเกินไป เราคุยกับเค้าเรื่องนี้เค้าก็ไม่เข้าใจ และมองไม่เห็นปัญหา

2. เป็นเรื่องปัญหาคำพูด คือคบกันมา 4 ปี แต่งงานกันเข้าปีที่ 2 เค้ามีปัญหาเรื่องคำพูดตลอด คือเราเป็นพวกคิดบวก ชอบให้คนพูดจาดีๆ แต่เค้าก็ชอบพูดจาลบๆ พูดตำหนิ พูดต่อว่า กระแทกกระทั้น ทำร้ายจิตใจ ซึ่งทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว เค้าก็สัญญาว่าจะเปลี่ยน แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนได้เลย ซึ่งเราก็พยายามทำใจมาตลอด คือทำความเข้าใจว่าเค้าเป็นแบบนี้ แต่เวลาที่เรามีปัญหา เราอยากได้กำลังใจเค้ากลับพูดจาทำร้ายจิตใจเรา พูดกดดันเรา จนเรารู้สึกว่าเวลามีปัญหาเราพึ่งพาเขาไม่ได้ ปรึกษาเขาไม่ได้เลย เราเป็นคนที่ต้องฟัง ให้กำลังใจเค้า แต่เวลาที่เราต้องการเค้ากลับให้เราไม่ได้ เค้าไม่เคยให้เกียรติเราเลย มองเราด้อยกว่าเสมอ พูดจาดูถูก ทำร้ายจิตใจ เวลาที่เค้าจะให้กำลังใจเราคือเราต้องทะเลาะกันก่อน เราต้องร้องไห้ก่อน ทำร้ายตัวเองก่อน เค้าถึงจะพูดจาดีๆกับเรา

3. เรามีปัญหาเรื่องเงิน และเค้าดูถูกเราเรื่องเงิน เราเลยออกจากบริษัทที่ทำร่วมกันมา แล้วมาทำงานประจำ และรับงานเพิ่มเอาเอง ทำให้เรายุ่ง จนไม่มีเวลาให้เค้าเหมือนเก่า เค้าก็ต้องการเวลาจากเรา ต้องการให้เราไปอยู่เคียงข้างเค้าเหมือนเดิม จนเขาขู่ที่จะเลิกกับเรา ถ้าเราออกไปทำงานข้างนอก ไปพบลูกค้ากลับดึกๆดื่นๆ หาว่าเราไม่มีเวลาให้เค้า ไม่มีเวลาให้ครอบครัว

4. เวลาที่เราต้องการทำอะไร ในสิ่งที่เราคิด แล้วไม่ใช่ในแนวทางเดียวกับที่เค้าต้องการ เค้าจะไม่พอใจ และพูดจาขัดขวาง ตัดกำลังใจเรา ไม่เคยส่งเสริมสนับสนุนความฝันเรา นอกจากเราจะทำจริงๆ ไม่สนใจเค้า หรือต้องทะเลาะกัน เราต้องร้องไห้ ต้องโวยวายก่อนเขาถึงจะยอมให้เราทำ เค้าอยากมีชีวิตคู่แบบช้างเท้าหน้า ช้างเท้าหลัง แต่เราอยากมีชีวิตคู่แบบเพื่อนคู่คิด เสมอภาคกันและกัน แต่เค้าบอกเค้าให้เราไม่ได้

วันนี้เราตัดสินใจบอกเลิกเค้า เพราะเราเหนื่อยกับความสัมพันธ์ เหนื่อยกับการที่ต้องมาตามเอาใจคนคนนึง ตอนนี้เรามีภาระหนี้สิน ทั้งบ้าน ทั้งรถ ทั้งหนี้ที่ติดเค้า แค่ทำงานหาเงินเราก็เหนื่อยจนแทบขาดใจ ต้องมาตามง้องอนคนรักเราก็ไม่ไหว เราก็อาศัยจังหวะที่เขาขู่เลิกเรา บอกเลิกจริงๆ

พอเราขอเลิกจริงๆ เค้าก็ขอโทษ ขอปรับปรุงตัว บอกว่าเสียเราไปไม่ได้ แต่ ณ วันที่เราพูดเราไม่ได้รู้สึกแคร์อะไร เพราะเราเหนื่อยจนเกินที่จะทนไหวแล้ว ตอนแรกก็ตกลงแยกห้องกันอยู่ ได้แค่คืนเดียวเค้าก็มาง้อเราอีกครั้ง ถามว่าเราจะแยกกันนอนนานแค่ไหน เราก็บอกไม่รู้ ตลอดไปมั้ง เค้าก็เลยเก็บข้าวของออกจากบ้าน เพราะเค้าก็บอกเค้าก็ทนไม่ไหวแล้ว เค้าพยายามง้อเราแล้ว เค้ารักเรามาก แต่เราไม่ให้โอกาสเค้า เราก็ไม่รู้ต้องทำยัไง เพราะเรื่องพวกนี้เราทะเลาะกันมาตลอด และมันก็หาทางลงไม่ได้เสียที

ปัญหาของเราตอนนี้ก็คือจากตอนแรกที่เราคิดว่าเราหมดรักแล้ว เราไม่แคร์แล้ว พอเค้าเก็บของ เรามองหน้าเขาเราก็เริ่มสงสารเค้า เพราะเรารู้ว่า 6 ปีที่ผ่านมาคือเขาไม่มีใครเลย มีแค่เรา เราเป็นคนที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข กอดคอกันสร้างเนื้อสร้างตัวมาตลอด ให้กำลังใจเค้ามาตลอด ถ้าไม่มีเรา เค้าเองก็ไม่เหลือใคร เพราะครอบครัวเค้าเป็นพวกชอบพูดจาเชิงลบเกือบทุกคน เราก็อดสงสารเค้าไม่ได้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะทนได้นานแค่ไหน เราเลยตกลงแยกกันอยู่ก่อน เพื่อให้เวลาคิดว่าเราควรจะทำอย่างไร เพราะเขาก็ไม่ได้ผิด ไม่ได้นอกใจเรา เขาก็มีเรื่องที่ทำดีกับเรา แต่เป็นเราที่เปลี่ยนไปเอง เราไม่สามารถทนกับเรื่องเก่าๆที่ผ่านมาได้ และเราก็เหนื่อยที่จะต้องวิ่งตามความรัก เหนื่อยที่จะต้องทะเลาะกันก่อนทุกครั้งเวลาที่จะเริ่มทำอะไร หรือต้องการอะไร

ซึ่งเราเองก็รู้ว่าเราไม่ได้ดี เราเองก็มีข้อเสีย แต่เค้าก็บอกเค้ายังทนเราได้ ทนมา 6 ปี ทำไมเราทนเขาบ้างไม่ได้ ทำไมเราไม่ทนเขาแล้ว ทำไมเราไม่ให้อภัยเขา

เราเลยอยากถามคนที่เคยมีปัญหาชีวิตคู่แล้วก้าวผ่านมันไปได้ว่า คุณใช้อะไรในการคิด การตัดสินใจว่า ควรที่จะเดินหน้าความสัมพันธ์ ควรที่จะอยู่กันต่อไป หรือควรที่จะยุติมันตรงนี้ดี เราจะรู้ได้อย่างไร ที่เราอยากเลิกกับเขาเป็นเพราะความเบื่อหน่าย หรือเพราะเราหมดรักแล้ว หรือเพราะเราไปกันไม่ได้จริงๆ เราควรจะทนเรื่องอะไร และควรที่จะทนแค่ไหน เพราะเราไม่อยากต้องมานั่งเสียใจทีหลัง ว่าสิ่งที่เราทำมนจะถูกหรือผิด

ขอบคุณค่ะ

ปล. ระหว่างเราและเขาไม่มีพันธะอะไร แค่แต่งงานกัน แต่ไม่ได้จดทะเบียน และไม่ได้มีลูกด้วยกัน