อยากทราบวิธีง้อแฟนที่ใจแข็งมากๆ

ก่อนอื่นขอเล่าเรื้องของผมกับแฟนก่อนจะเลิกกันนะครับ ผมกับแฟนคบกันมา5ปีแล้วครับ ผมรักเธอมาก สองปีแรกเราอยู่ด้วยกันผมมีความสุขมากครับ ต่อมาผมเรียนจบ ปวส เธอก็จบอาชีวะ ผมต้องเข้ามาเรียนต่อที่ กทม. แต่เธอ เรียนที่ เทคโนล้านนา แต่เราก็ไม่ได้เลิกกันนะครับ ความห่างกันทำให้ผมรู้ว่าผมรักเธอมากขึ้นๆ  แต่ช่วงเวลาที่เธอเรียน เธออยู่บ้านยังไม่ได้มาอยู่หอพัก ในเวลา3ปีที่เธอแยู่บ้านและผมอยู่ กทม ความรักของเรายังสดใส และเบ้งบานจนถึงจุด ที่เธอเริ่มมีเพื่อนใหม่ ดูเหมือนว่าเพื่อนใหม่ขอฃเธอเป็นคนที่กินที่เที่ยวบ่อย แต่ผมก็ยังไม่ได้ว่าอะไรที่แฟนเราจะไปเที่ยวบ้างไปดื่มบ้าง แต่แล้วการดื่มเที่ยวขอฃเธอก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ ผมจึงเป็นห่วงเธอ เวลาไปเที่ยว ผมชอบประชดเธอ ชอบเน็บแนมเธอ เวลาเธอไปเที่ยวกลับมา จนในที่สุดเวลาผ่านไป พวกเขาได้กลายเป็นเพื่อนสนิดกัน แต่ผมก็ยังห่วงและบ่นเธอเรื้องเที่ยวประจำ และวันหนึ่งเพื่อนของเธอบอกว่าผมไม่ได้รัก แฟนเขาผมหรอก ถ้ารักกันจริงจะห่างกันทำไม วันนั้นผมโมโหมาก ผมทำอะไรไม่ได้จึงโฟสเฟสระบายออกไป แต่แฟนผมเขาก็มาขอให้ผมลบโฟส กลัวว่าเพื่อนของเขาจะมาเห็น แต่ผมก็ไม่ลบ เรางอนกันไปพักหนึ่ง เรางอนกันประชดกันมาโดยตลอด ตั้งแต่เธอคบกันเพื่อนพวกนี้ เรามีปัญหากันทุกครั้งที่เธอไปเที่ยว จนกระทั้งผมเรียนจบ แล้วกลับมาบ้าน เพื่อที่จะได้มาอยู่กับคนรัก และได้เตรียมที่จะให้ผู้ใหญ่ได้ไปคุยกัน เพื่อที่จะได้ไปมาหาสู่กันอย่างถูกต้อง แต่แล้วละครเรื้องนี้กลับหักมุม วันที่ผมกลับมาถึงบ้าน เเฟนผมเขาบ่นอยากกินหมู่กะทะ ผมก็เลยชวนเขาไปกิน แต่วันนั้นเป็นวันที่เธอจะต้องออกมาอยู่หอพัก แล้วเธอและเพื่อนพ้องก็พากันไปซื้อของเพื่อจะนำมาเป็นของใช้ในหอพัก และ ผมก็ได้บอกกันเเฟนผมว่า ผมจะรอกินหมูกะทะนะ แต่แล้วเธอก็ไม่มากอนกับผม เธอกับเพื่อนได้ไปกินไปเที่ยวกันทิ้งผมให้คอยอยู่คนเดียว ผมเสียใจที่เธอติดเพื่อนมากเกินไป ไม่สนใจผม ผมจึง โมโหและได้ลบไลน์ ของเธอไปแล้วเราก็ไม่คุยไม่ติดต่อกันเลย เป็นเวลา สามวัน จนถึงวันที่สี่ ผมโทรไปหาเธอ แล้วได้คุยเพื่อที่จะเคลียร์เรื้องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้น แต่ผลลัพธ์ กลับหักมุม เธอได้บอกผมว่าไม่ได้รักผมแล้ว และเธอพึ่งรู้ตัวว่าไม่ได้รักผมตั้งแต่ ออกมาอยู่หอพัก วันนั้นผมโมโห มากๆโมโหให้เพื่อนของเธอมาก ผมจึงขอเลิกลากับเขา แต่แล้วพอเวลาผ่านไป ใจผมเย็นลง ผมได้คิดทบทวนเรื้องราวที่เกิดขึ้น และย้อนมองตัวเองในวันที่ได้เสียเธอไป กลับกลายเป็นว่า ผมนี้แหละผิดเอง ที่ทำตัวเป็นเด็ก งี้เง้า ไม่มีเหตุผล ผมจึงจะกลับไปขอโอกาศคืนดี ขอให้เธอได้ให้โอกาศกับผมสักครั้ง แต่เธอได้ตอบผมมาว่า เธอไม่รักผมแล้ว แล้วเวลาจะทำให้ผมดีขึ้นเอง และตอนนี้เวลาก็ผ่านมา1เดือน 12 วันที่เราเลิกกันแต่ผมก็พยายามง้ออยู่ทุกวัน มีทักแชทเฟสบุ๊คบ้าง ถามคำตอบคำ ทักไปแต่อ่านช้า บางทีก็เป็นวันสองสันกว่าจะอ่าน บางที่ผมก็ซื้อครีมซื้อขนม ไปให้เธอทีทำงาน แต่เธอก็ไม่ยมให้ผมคืนดี และไม่ยอมให้โอกาศผม ได้พิสูจน์ตัวเองว่าผมได้ปรับปรุงตัวใหม่แล้ว ผมไม่ใช้นิสัยเด็กๆแบบนั้นอีกแล้ว ดังนั้นผมจึงเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อขอความปรึกษาจากเพื่อนๆ พี่ๆ ว่าผมควรตื้อต่อไปและพิสูจน์ตังเอง หรือ ยอมแพ้ และยอมรับความจริงได้แล้ว