นอนไม่หลับ ตื่นขึ้นมาก็เหนื่อยเพลียมากๆ ก่อนนอนก็คิดแต่กับเรื่องเดิมๆ รู้สึกไม่มีค่าพอกับใคร ดีไม่พอกับใคร ไม่กล้าเริ่มทำอะไรกลัวเจ็บกลัวผิดพลาด ทำไมไม่เคยดีพอเลย หิวมากๆแต่พอกินก็กินแค่นิดเดียว วันๆนึงก็ดีหัวเราะกับเพื่อน มีความสุขนะในตอนนั้นที่อยู่กับเพื่อนกับครอบครัว แต่พอกลับมาอยู่ห้องคนเดียวแล้วอยู่ๆก็เศร้าขึ้นมาเฉยๆ ร้องไห้ บางวันก็เหม่อๆ อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก
ไม่เข้าใจจะเป็นอะไรนักหนา ก็คิดนะว่าเรื่องที่เก็บมาเศร้ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยไร้สาระมาก แต่มันเหมือนถ้าพูดถึงก็จะร้องไห้ขึ้นมา
ปีก่อนเคยอยู่ๆก็ร้องไห้คิดว่าตัวเองไม่มีค่าพอสำหรับใครแบบนี้มาแล้ว แล้วมันก็ดีขึ้น แต่ช่วงนี้ก็เป็นอีกแล้ว แต่เหมือนจะแย่ลง ไม่อยากอาหารทั้งที่เคยชอบกิน โทษตัวเองตลอดไม่ว่าเรื่องอะไร เรียนเสร็จก็กลับห้องมาอยู่คนเดียว มันเหมือนกับเหนื่อยจัง เหนื่อยมากๆ ไม่อยากสุงสิงกับใครแต่ก็อยากมีเพื่อนเยอะๆ แต่ก็เหนื่อยกับความหลอกลวง หักหลัง เหนื่อย ร้องไห้รู้สึกแย่มากๆ ระบายให้ใครฟังก็แล้ว ก็ไม่เคยหายไป
เคยไปหาอ่านว่าตัวเองเป็นอะไร สงสัยว่าเป็น anxiety disorder หรือ major depressive disorder รึป่าว ก็ไม่รู้ ถ้าไปหาหมอก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน จะบอกว่าอะไร ยังมีคนที่เป็นมากกว่าเราเยอะ ทำไมเรื่องแค่นี้เราต้องเป็นขนาดนี้ เหนื่อย ไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไม่อยากเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจจะเป็นอะไรนักหนา ก็คิดนะว่าเรื่องที่เก็บมาเศร้ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยไร้สาระมาก แต่มันเหมือนถ้าพูดถึงก็จะร้องไห้ขึ้นมา
ปีก่อนเคยอยู่ๆก็ร้องไห้คิดว่าตัวเองไม่มีค่าพอสำหรับใครแบบนี้มาแล้ว แล้วมันก็ดีขึ้น แต่ช่วงนี้ก็เป็นอีกแล้ว แต่เหมือนจะแย่ลง ไม่อยากอาหารทั้งที่เคยชอบกิน โทษตัวเองตลอดไม่ว่าเรื่องอะไร เรียนเสร็จก็กลับห้องมาอยู่คนเดียว มันเหมือนกับเหนื่อยจัง เหนื่อยมากๆ ไม่อยากสุงสิงกับใครแต่ก็อยากมีเพื่อนเยอะๆ แต่ก็เหนื่อยกับความหลอกลวง หักหลัง เหนื่อย ร้องไห้รู้สึกแย่มากๆ ระบายให้ใครฟังก็แล้ว ก็ไม่เคยหายไป
เคยไปหาอ่านว่าตัวเองเป็นอะไร สงสัยว่าเป็น anxiety disorder หรือ major depressive disorder รึป่าว ก็ไม่รู้ ถ้าไปหาหมอก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน จะบอกว่าอะไร ยังมีคนที่เป็นมากกว่าเราเยอะ ทำไมเรื่องแค่นี้เราต้องเป็นขนาดนี้ เหนื่อย ไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ