อยากอยู่หอคนเดียวไม่อยากมีเมทแล้วรำคาญญญญ

แปลกมั้ยที่อยากอยู่หอคนเดียวเพราะมีความรู้สึกว่าไม่อยากอยู่กับคนอื่นว่ะ มันหงุดหงิด มันรำคาญ มันเบื่อ ไม่ค่อยโอเลยจริงๆ ทุกวันนี้อยู่กะเมทคนนึงไม่ค่อยพูดกันเท่าไหร่ เพราะเรารำคาญพูดมากน่าเบื่อ คุยโทรศัพท์ทั้งวัน ทำเสียงอ้อน อะไรนักหนาไม่รู้ เสียงมันนี่โคตรทำให้เราหงุดหงิดเลยว่ะ เราเบื่อมันมาก ไม่ชอบหน้า ไม่ชอบนิสัยไม่ชอบทุกๆอย่างที่เป็นมัน จะอยู่กันต่อไปได้จริงๆหรอว่ะ ต้องกินข้าวด้วยกัน ต้องไปเรียนพร้อมกัน แต่ตอนเรียนมันก็ทิ้งกูนะ ตอนไปไหนมาไหนพอมีเพื่อนก็ทิ้งกูตลอด แต่อาศัยรถกู ชวนกูไปโน่นไปนี่ ไม่อยากใช้คำว่าเพื่อนกับมันเลยว่ะ นี่อยู่กันมายังไม่ถึงสองปีกูรู้สึกเกลียดมันเหมือนมันมาทำอะไรให้เป็นสิบๆปี ทุกวันที่เป็นอยู่คือใช้คำว่าอดทนตลอดเพราะแม่บอกว่าต้องอดทน ไม่ค่อยได้ระบายอะไรให้แม่ฟังมากมายหรอกกลัวแม่เป็นห่วง กลัวเขาไม่สบายใจ  แต่ลึกๆก็อยากขอแม่ออกไปอยู่หอนอกคนเดียว ไม่อยากอยู่กับอินี่แล้ว ไม่ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมหน้ามัน อะไรที่เกี่ยวกับมันต้องวนเวียนมาอยู่ในหัวเราตลอดแล้วทำให้เราไม่สบายใจ เห้ออ ตั้งแต่อยู่มหาลัย ตั้งแต่รู้จักกับมันกูก็ไม่เคยมีความสุขอีกเลย ทำไงดีว่ะจะพูดกับมันยังไงถ้าบอกว่าเราอยากอยู่คนเดียว เพราะนี่คือที่มาอยู่ด้วยกันได้เพราะมันทักมาแล้วตอนนั้นเรายังไม่มีเพื่อนมาเรียนที่เดียวกันเลย ตอนนั้นโคตรดีใจที่แบบเย่เรามีเมทแล้ว พออยู่ด้วยกันไปก็เริ่มรับไม่ได้มากขึ้น คุยกับเพื่อนคนนึงที่อยู่หอนอกคนเดียวดูโอเคดีนะเพื่อนบอกว่าเพื่อนโลกส่วนตัวสูง เราว่าเราก็น่าจะสูงเหมือนกันแหละมั้ง555 เพื่อนบอกว่าอยู่คนเดียวเพื่อซื้อความสบายใจให้ตัวเอง เออคือดีอ่ะ ชอบประโยคนี้555555จบล้ะค่ะ