หนังแฟนเดย์ ทำผมนอนไม่หลับ (สปอย)

(ช่วงต้นๆผมจะบ่นเรื่องตัวเองซะเยอะหน่อยนะครับ
เป็นกระทู้เชิงสปอยครับ ถ้ายังไม่ดูหนังขอให้ข้ามๆกระทู้ผมไปครับ)

วันนี้ผมพึ่งได้ดูหนังเรื่องแฟนเดย์
เพราะชื่นชอบหนังรักวัยรุ่นของ GTH

ตั้งแต่
รถไฟฟ้ามหานะเธอ
กวน มึน โฮ
SuckSeed
เมย์ใหน

ก็ได้ข่าวมาก่อนว่าเรื่องนี้จะเป็นแนวดราม่าทั้งเรื่อง แต่ไม่คิดว่า ตอนจบจะทำให้ผมสตั๊น
ว่าจบได้แบบทำเอาค้าง สะเทือนใจ สะเทือนตับไตมาก
จนกลับบ้านต้องมาเปิดอ่านคำวิจารย์เชิงสปอยต่างๆ ทำให้เข้าใจตัวพระ นาง มากขึ้น

พอเรายิ่งเข้าใจความดราม่าของหนังมากขึ้น
ทำเอาผมถึงกับนอนไม่หลับ
มันเหมือน เด่นชัยขุดเอาตัวเลวร้ายของผมในอดีตขึ้นมาอีกครั้ง
เล่นทำเอาผมอยากกอดหมอนนอนร้องไห้เลยทีเดียว

ก็ตัวหนังเล่นสะท้อนตัวผมในอดีตขนาดนั้น

ผมเข้าใจนิสัยเด่นชัยนะ แม้ผมจะไม่ดาร์กเท่าเขา

ขอพูดถึงตัวเองละกันไม่เปรียบเทียบใคร

ตั้งแต่เด็กผมเป็นคนขี้อาย เจอผู้หญิงน่ารักก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว ผมไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะไม่ค่อยมีเพื่อนดีๆละมั้ง
คนดีๆมันไปอยู่ห้องคิงกันหมด ก็เลยไม่ค่อยคุยกับเพื่อน เพื่อนแต่ละคนก็เกรียนขั้นเทพ วีรกรรมล้ำเลิศ

สิ่งเดียวที่เราทำได้ คือ พยายามเรียนให้เก่ง ผมเคยคิดว่า ถ้าผมโชว์เทพมากๆ
จะมีคนสนใจผมขึ้นบ้าง โดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงหละนะ

แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิดอะ ยิ่งพยายามทำตัวเด่นพยายามเรียนให้เก่ง เวลาไปคุยกับเพื่อน
เหมือนเราเป็นมนุษย์ต่างดาว ที่ความคิดในหัวมันแล่นไวเกินปากเราจะพูดทัน
ก่อนจะพูดอะไรเลอะเทอะ ผมขอหยุดพูดกลางคันดีกว่า

หลังๆอาการหนักกว่าเดิม พอขึ้นมอปลาย เรียนสายวิท ไม่ต้องพูดเลยว่าผมใช้ชีวิตซอมบี้มากแค่ใหน
มองดูพวกห้องสายศิลป์ผมโคตรอิจฉา บางห้องผู้ชายมีน้อย ผู้หญิงก็โคตรน่ารัก ยิ้มแย้มกันได้ตลอด
เลือกเรียนสายวิทนี่ คิดผิดจริงๆ ท่องหนังสือ ท่องสูตรวิท ทำโครงงานยิ่งกว่าเป็นซอมบี้

ก็จะบอกเรื่องพูดจาเนี่ยแหละครับ ผมขี้อายมากสมัยก่อน ยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อนคุย รู้มั้ยว่าจะเป็นไง
ผมพูดจาแซวแรงบ้าง ไม่ไว้หน้าเพื่อนบ้าง ไม่ได้ด่านะครับ
แต่คือ เหมือนเราพูดไม่ดูสถานการณ์หรือแคล์ความรู้สึกของคนฟัง

ถามว่าทำไมทำงั้นหละ ก็คงเป็นอาการเขิล ตื่นเต้น ประหม่า เลือดสูบฉีด เลี้ยงสมองไม่ทัน ลนลาน
สมองก็จะพูดความรู้สึกของเราไปตรงๆโดยไม่มีการกลั่นกลองความรู้สึกของผู้ฟัง ก่อนที่เราจะพูดออกไป

ที่นี่พอเข้าใจ ตัวพระเอกของเรา เด่นชัย บ้างแล้วใช่มั้ยครับ
นั่นละครับชีวิต หากโรงเรียนมีสอนวิชาการพูดภาษาคนแบบที่คนทั่วไปเข้าพูดกัน ผมคงจะเลือกเรียนแบบไม่ต้องคิด

หลังจากนั้น ไม่ต้องมีเพื่อนมาเตือนผมเรื่องพูดจาหรอกครับ เพราะมันกลายเป็นว่า
ผมไม่มีเพื่อนเพิ่มขึ้นเลย เพื่อนที่ยังคบผมอยู่คือเพื่อนสมัยเด็ก ที่มันฟลุ๊คโชคดีได้อยู่ห้องเดียวกับผม

แล้วทำไงหละ จากวันนั้นที่คิดได้ ไม่ว่าจะเรื่องพูดจาไม่รู้เรื่องบ้าง พูดไปแล้วเดี๋ยวไปทำร้ายจิตใจเพื่อนบ้าง
สู้ผมไม่พูดมันซะดีกว่า อยู่แบบเงียบๆนั่นแหละดีแล้ว เป็นผู้ฟังที่ดีก็ดีนะ

เด่นชัย คือ ตัวผมสมัยเรียน มันทำให้ผมไม่ค่อยมีความทรงจำดีๆในชีวินมัธยมมากนัก
แต่พอดูหนังเรื่องนี้ ผมกลับเหมือนนึกถึงตัวผมสมัยก่อน ตรงๆนะผมสงสารเด่นชัย
เหมือนกับที่ผมสงสารตัวเอง มันเหมือนผมโตช้าไป จนทำความทรงจำสมัยมัธยมเสียไปหลายเรื่อง


ในแง่ของนุ้ยบ้าง

ก่อนนุ้ยเสียความทรงจำ เธอคือสาววัยทำงานอายุ28
หลังเสียความทรงจำ นุ้ยคือ สาวจบใหม่วัย 24
โลกของเธอยังสดใส

เธอรังเกียจตัวเอง ที่ตัวเธอในอนาคตตกต่ำขนาดยอมเป็นเมียน้อยคนอื่น

และเธอได้มีรักที่สวยงามกับเด่นชัย

ในขณะที่เด่นชัยรู้ดี ตัวนุ้ยในวัย28 จะไม่คิดแบบนั้น

มันก็เหมือนกับเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน
คนเรามีการเปลี่ยนแปลงไปในทุกๆวัน
รวมทั้งแนวคิด

ตัวผมเคยรักผู้หญิงคนนึงมาก สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
รู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่คนสวยแบบเธอ เข้ามาคุยกับผม
แต่ก็นะ มันก็มีเหตสุดวิสัย ทำให้เธอเข้าใจผิดผม แล้วผมก็โดนบอกเลิก
ผมเก็บภาพความทรงจำดีๆของผมกับเธอในช่วงมหาลัย(เรียนคนละที่)เอาไว้
และรอเธอมา 4 ปี ก่อนที่ผมจะล้มเลิกความหวังทุกอย่าง

ผ่านไป 5 ปีจากวันที่เธอบอกเลิก ผมได้กลับมาคุยกับเธออีกครั้ง อธิบายเหตการณ์ที่เคยค้างคาต่างๆ
เพื่อผมจะได้ไม่รู้สึกติดค้างอะไรเธออีก แน่นอนเธอคือคนเดียวกับที่ผมเคยรัก
แต่ที่ผมรัก คือเธอที่มีใจให้ผมเมื่อ5ปีก่อน ไม่ใช่เธอในวันนี้

กลับมาที่เด่นชัย

เด่นชัยรักนุ้ยเสมอ
แต่นุ้ยที่รักเด่นชัยคือนุ้ยในวัย24
ไม่ใช่นุ้ยในวัย28

เด่นชัยรู้ดีว่า ถ้าความทรงจำนุ้ยกลับมา นุ้ยในวัยที่โตขึ้น จะไม่คิดกับเขาแบบนี้ ไม่มีทางที่จะรักเขา

หากเป็นไปได้ ถ้าผมได้สั่นระฆังขอพรบ้าง ผมคงจะขอย้อนตัวเองไปเมื่อ5ปีก่อนเพื่อแก้ไขสิ่งผิดพลาด

แน่นอนหากผมเป็นเด่นชัย ผมจะไม่ลบคลิปสุดท้าย เพราะมันเป็นโอกาสแก้ไข เพียงอย่างเดียว
ที่บอกว่านุ้ยเคยรักเด่นชัย แม้เพียงวันเดียวก็ตาม

สุดท้ายนี้ ตั้งแต่ต้นที่ผมบ่นมา เพราะนอนไม่หลับ ต้องมานั่งพิม เอาเรื่องดราม่าออกจากหัว
ไม่คิดว่าหนังจะมีeffectกับความหลังผมขนาดนี้

ใครเข้ามาอ่าน ก็ขอขอบคุณ และขออภัยที่สปอยครับ

อ้างอิงคาแรคเตอร์ นุ้ย จากคุณ nonp23
กระทู้ http://pantip.com/topic/35564003

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เอาแค่คาแรคเตอร์นางเอกนะ เป็นแบบที่เล่นยาก และมีความซับซ้อนสูง ลองมานึกๆดู เราพบนุ้ยถึง 4 คน ในเรื่อง คือ
-    นุ้ยคนปัจจุบันที่เป็นเมียน้อยท็อปไปแล้ว อายุ 28 ปี แต่ก่อนจะผ่านเหตุการณ์ไปฮอกไกโด เป็นผู้หญิงที่ภายนอกดูดี มีความสุข Friendly บริหารเสน่ห์ผู้ชายเป็น แต่ลึกๆ แล้วก็มีความเศร้าที่ต้องอยู่ในสภาพเป็นเมียน้อยของท็อป แถมยังต้องฝืนๆ การกระทำที่จะแสดงออกมา เพราะไม่สามารถให้ใครในออฟฟิศรู้แบบเปิดเผยได้ มิวเล่นได้ดี เก็บๆอาการ ไม่แสดงออก ไม่สดใสเป็นพระอาทิตย์เจิดจ้า เหมือนตอนกลางๆ ของหนัง
-    นุ้ยคนที่อายุ 24 ปี ก่อนคบกับ Top สดใส ร่าเริงเหมือนเด็กเรียนเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัย เป็นนุ้ยที่ดูมีความสุขที่สุด สดใส สว่าง เจิดจ้ามากๆ เป็นนุ้ยก่อนที่จะรู้ความจริงว่าในอนาคตตัวเองต้องเป็นเมียน้อยคนอื่น เปิดใจยอมรับเด่น แม้ตอนแรกจะไม่ชอบ แต่พอโดนบรรยากาศและความจริงใจของเด่นพาไป ก็แอบมีใจและเชื่อว่าเด่นคือแฟนจริงๆ ถึงขนาดจะยอม XXX ด้วยเลย ซึ่งมิวทำได้สุดยอดมากๆ กริยาท่าทาง สายตา ตอนนั้นสุดยอดเลย (ตรงนี้แสดงให้เห็นว่าคาแรคเตอร์นี้เป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อย แสนดีเหมือนผ้าขาวสะอาด จริงๆ ต้องบอกว่าในจินตนาการของผู้ชายแสนดีแบบเด่นทั่วไป มักมองว่าผู้หญิงที่ตนชอบเป็นผู้หญิงแสนดี เหอๆ)
-     นุ้ยคนที่อายุ 24 ปี หลังจากรู้ความจริงว่าเด่นโกหก และรู้ว่าในอนาคตตัวเองต้องเป็นเมียน้อยท็อป สัปสน เสียใจกับอนาคตตัวเอง สีหน้ามิวตอนที่อยู่ในห้องตอนที่ไล่เด่นไปแล้วโทรหาท็อป ดูสับสนจริงๆ และโดยเฉพาะช็อตอัดคลิป เป็นอะไรที่เศร้ามากๆ และหนักขึ้นอีกในตอนที่ต้องยอมรับกับความจริงว่าเด่นจะไม่เข้ามาบอกเรื่องราวต่างๆกับตนในวันรุ่งขึ้น มิวเล่นได้ดีมากๆ ในฉากนี้ ให้เห็นถึงคนที่เศร้าถึงขีดสุดที่ต้องจำยอมต่อ “ความจริง” ของตัวเอง ฉากที่พูดว่า "สัญญานะ ว่าจะไม่โกหก" มันเป็นอะไรที่กระชากอารมณ์มาก
-    นุ้ยคนสุดท้ายหลังจากได้ดูคลิปที่ Snow Festival เธอในตอนนั้นสามารถเลิกกับท็อปได้อย่างเด็ดขาด (ในตอนนั้นจะพบว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนยังไม่กลับมาดี เพราะท็อปถามนุ้ยว่ายังโกรธอยู่อีกเหรอ) ฉากที่นุ้ยน้ำตาไหลออกมา ถ้าดูดีๆ จะเห็นว่าไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจ แต่เธอก็ยังจำเหตุการณ์ในตอนนั้นไม่ได้ เพียงแต่ความรู้สึกมันบ่งบอกออกมาผ่านทางร่างกาย มิวยังคงเล่นได้ดีมากๆ เช่นเดียวกัน ใน moment ที่ร้องไห้แต่ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกได้ว่ารู้สึกอย่างไร


ขอบคุณครับ ราตรีสวัสดิ์