ทำไมอ่ะ....

คำว่า  คะน้า ,  ทะเล  , ธนา , ธนาคาร , คณา  , คณิต , คณิตศาสตร์ , ชรา  , ชวา , คดี , ทนาย คำเหล่านี้ พยางค์หน้าที่เป็นอักษรต่ำ เสียง อะ  กึ่งเสียง หรือเต็มเสียง ออกเสียง

ในกลอนสุภาพจะมีการลงท้ายคำในแต่ละวรรคด้วยเสียงที่แตกต่างกัน คือ คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ ใช้เสียง เอก โท ตรี จัตวา แต่ไม่นิยมเสียงสามัญ คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ห้ามใช้เสียง สามัญ หรือ ตรี นิยมใช้เสียง จัต

ผมเกิดมาพูดสำเนียงสุโขทัย กับสำเนียงภาคกลางก็ไม่ได้สังเกตอะไร จนกระทั่งลองพูดไปพูดมามีเสียงสองเสียงที่ฟังเหมือนมันไม่ใช่วรรณยุกต์ทั้ง 5 เสียงของภาษาไทยปกติ  คำว่า มด (แมลงชนิดหนึ่ง) สำเนียงบ้านผม

การผันวรรณยุกต์ อักษรต่ำ  ผันได้ 3 เสียง คือ สามัญ โท ตรี คำ           |     เสียงสามัญ         เสียงเอก     

ปรกติที่ไหนก็พิมพ์ เฮ้ กัน แต่เวลาอ่านคำนี้มันรู้สึกข้องใจทุกที จะพิมพ์ เฮ้ ก็รู้สึกไม่ตรงเสียงในความรู้สึก จะพิมพ์ เฮ่ ก็กลัวว่าจะผิดเหมือนกัน ตามที่ผมเข้าใจมันผันวรรณยุกต์แบบนี้ สามัญ - เฮ เอก - เห่

ขอจง …สุขีปีไหนไหน สุขศรี…สุขใจยามเดินเหิน ในปี…จะถึงดุหยงชวนเชิญ มะเส็ง…ลำเพลินอำนวยพร เชิญชวน…ผองพรรคเรารักนะ วางกลอน…สละวรรณยุกต์(อาจจะหลอน) ลดทอน&he

จริง ๆ บาลี แบบคนไทยใช้ ที่ออกเสียง ออกวรรณยุกต์ ตามสำเนียงท้องถิ่นของตัวเอง ก็น่าจะถือว่าต่างจากบาลีต้นฉบับอยู่พอสมควร แต่ก็ถือว่ากำลังใช้ภาษาบาลี ได้ หรือบ้านเราก็มีไทยปนบาลี ในคาถาบางคาถา ตามแต่ละ

อ่านไม่รู้เรื่อง เว้นวรรคคำไม่สละสลวย อ่านผิดเยอะ อ่านถูก ก็ คงต้องมีบ้างละนะ ตอนอ่าน รึ ตอนพูดก็เหมือนไม่มีวิญญาณ ดูมาหลายสัปดาห์แล้ว การบ้านก็ไม่ทำ พยัญชนะ กะวรรณยุกต์ก็ออกเสียงผิด

มอม้าใส่วรรณยุกต์สูงสุดได้แค่ไม้โท เท่านั้น ไม่สามารถใส่ไม้ตรีและจัตวา เช่น อ่าน เขียน และออกเสียงแค่นี้ อาม่า หม่าม้า หม่ามี้ ไม่มีคำว่า หม่าม๊า หม่ามี๊ .............. คำว่า เป็นไงมั่ง คงได้มั้ง บนม