ฟ้าหลังฝน

วรุณริน โปรยปราย ทั่วคุ้งฟ้า
พสุธา เปียกชุ่ม พุ่มไม้เขียว
ธาราปริ่ม ท้องทุ่งนา ข้าวคอยเคียว
อีกประดี๋ยว ได้เกี่ยว เก็บเข้าลาน
ท้องเวหา มืดมน หม่นใจนัก
เหมือนรัก หมดทาง ยากประสาน
เหลียวแลมอง หนไหน ไม่ชื่นบาน
แต่ก่อนกาล เคยชื่น รื่นฤดี
หวังวาด คาดว่า ฟ้าหลังฝน
แม้นอับจน หม่นหมอง ต้องสดสี
เรียนรู้ ความอดทน ค่าคนดี
ผลรอที่ ควรค่า น่าภิรมย์
...เมษา...
6/9/16 20:40