พรุ่งนี้จะไหวมั้ยทีมไทย

บอกตรงว่าหวั่นใจนะ หวั่นมากด้วย กลัวนั่นกลัวนี่ไปหมด  ตั่งแต่จำความได้ ไม่เคยสู้ญี่ปุ่นได้เลย แม้แต่ยุครุ่งเรืองที่สุดอย่างยุคซิโก้

วันนี้พยามนั่งทำ บทความ รูปแบบเกมส์รับ และเกมส์รุก เลยต้องรีพเพลย์เพื่อแคปภาพ บ่อยมากๆ
ยิ่งดูยิ่งจิตตก บอลญี่ปุ่นเป็นบอลที่ไม่เข้าทางเราอย่างแรง ให้เจอออสเตรเลียนอกบ้านยังจะดีซะกว่า

ผมเชื่อลึกๆ ว่าเราทำได้หมดนั่นล่ะ
เละแบบไร้ทางสู้ +สกอร์น้ำบาน
เละแบบไร้ทางสู้ สกอร์น้อย
เสมอแบบ โดนกดข้างเดียว
โดนกดข้างเดียว แต่ผีจัดยัดชนะเฉย
ไทยพาทัวร์ ชนะ-แพ้ได้แบบสูสี

แต่บอกตรงๆ เจอกับ ออสเตรเลียนอกบ้านผมยังไม่กลัวเท่านี้เลย

เท่าที่ดูเด็กๆทีมชาติในลีคมาทุกนัด  ทุกทีมคิดเหมือนกันหมด พยามเพลสซิ่งใส่ ไม่ปล่อยให้เล่นง่าย  แต่ก็แอนตี้เพลสหนีได้หมดทุกทีม
สุดท้ายต้องถอยลงไปตั้งโซนหน้ากรอบเพราะหมดแรงเอง เรียกได้ว่าใครเอากลางมาสู้กับพวกเด็กๆของเรา ตายทุกราย

แต่กับญี่ปุ่น  ความเร็วถ้าวัดกันตัวๆ ความเร็วก็ ไม่ต่างกับไทยลีค   แต่เพลสเค้าเป็นระบบมากๆ วินัยสูง ทุกคนรู้หน้าที่ยิ่งกว่าไทยลีคหลายขั้น
บอกตรงๆผมไม่เห็นช่องโหว่ นอกจาก ข้ามกลางไปสู้หน้าให้ไวที่สุด


ผมอยากให้ความคิดผมถูกจริงๆ  ว่าเราสู้ได้  

ขอโทษทีพิมพ์ไรไม่รู้เรื่อง อ่านเองยังงงเอง