ความรู้สึกหลังดูละคร พิษสวาท...

พึ่งมีโอกาสได้ดูย้อนหลังเมื่อ3วันก่อนตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนปัจจุบัน(ตอนที่13) ตลอด3วันนั้นเหมือนคลุกอยู่แต่กับเรื่องนี้ วันแรกดูตั้งแต่5ทุ่มยันตี4 ตื่นมาก็ดูต่ออีก บางทีปวดตาอยากหยุดดูแต่ความรู้สึกก็มันอยากดูต่อ อยากรู้เรื่องราวต่อๆไป เหมือนหลุดเข้าไปในอารมณ์ของละครจริงๆ

ความรู้สึกตอนนี้คือ...
สงสารคุณอุบลมากกกกก รับรู้ได้ถึงความรู้สึกตัวละครนั้นจริงๆ มันทั้งจุก ทั้งหน่วง เหมือนตัวคนเดียวในเรื่อง ไม่มีใครรัก แม้แต่พระอรรคก็ไม่ให้ความรู้สึกว่ารักคุณอุบลเลย ถึงจะรู้ว่ารักก็เถอะ แต่สิ่งที่สื่อออกมามันทำให้เชื่อว่ารักแบบสนิทใจไม่ได้จริงๆ มันเหมือนมีเงื่อนไขบางอย่างในคำว่ารักของเขาอยู่ แต่จะด้วยเหตุผลอะไรการที่ทำแบบนั้นกับคนรักมันก็โหดร้ายเกินไปอยู่ดี
อัคนียิ่งไม่ต้องพูดถึง รายนั้นมีให้แค่ความสงสาร สงสารในสิ่งที่พระอรรคหรือตัวเองในอดีตชาติทำกับคุณอุบลไว้ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่า ถ้าจดจำได้จากจิตใต้สำนึกขึ้นมาจริงๆแล้ว ความรู้สึกรักนั้นจะกลับมาด้วยหรือเปล่า ถ้าเป็นเราก็คงอยากได้ความรักมากกว่าความสงสารนะคะ
ก็ได้แต่หวังว่าสุดท้ายแล้ว พระอรรคจะมีเหตุผลที่ดีพอที่จะสามารถลบล้างคำว่าโหดเหี้ยมและเห็นแก่ตัวที่คุณอุบลตราหน้าเอาไว้  ได้จริงๆ...

อินจัดจริงๆค่ะ555 ขนาดที่ว่าไม่อยากดูเบื้องหลังหรืออะไรที่นอกเหนือไปจากบทละครเลย อยากคงความรู้สึกของตัวละครในเรื่องไว้ คุณอุบลก็คือคุณอุบล หน้าตาแบบนั้น นิสัยแบบนั้น ความรู้สึกแบบนั้น ไม่อยากแยกออกจากกันเลยค่ะ55555

สุดท้ายนี้ก็ต้องขอชื่นชมผู้ที่อยู่เบื้องหลัง"ผลงานคุณภาพ"เรื่องนี้ทุกๆคนจริงๆ ขอให้มีผลงานที่มีคุณภาพแบบนี้ออกมาให้ผู้ชมอย่างเราๆได้รับชมได้อินกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ

ขอบคุณค่ะ