บทกลอน!!

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

สุนทรภู่ครูกวีผู้ปราชญ์เปรื่อง ชำนาญเรื่องแต่งกลอนแต่งโวหาร จนกลายเป็นที่นิยมมาเนิ่นนาน ถูกกล่าวขานลือนามทุกชั่วกาล ท่านคือผู้คิดค้นกลอนไฟเราะ ทำนองเสนาะบทกวีที่เล่าขาน ทั้งโคลงฉันท์นิราศกาพย์กลอนกานท

สวัสดีค่ะ เนื่องจากวันนี้เป็นวันสุนทรภู่ เห็นเพื่อนในเฟสหลายคนต่างก็แชร์บทกลอนกัน ก็เลยทำให้เรานึกถึงกลอนบทแรกที่เราเคยแต่งสมัยที่เรียนอยู่ชั้นป.5 😅 บทกลอนของเราบทนั้นเป็นกลอนสี่สุภาพ ที่มีสัมผัสนอกตา

อยากรวบรวมบทกลอนบทกวีไทยที่ฟังแล้วติดหู ทำให้คนนึกไปถึงเรื่องราวของเรื่องนั้นๆได้ครับ

@ เชิญชวน ผองเพื่อน พูดคุย อยากลุย เรื่องไร ประเด็นไหน ขีดเขียน เสนอมา คราใด จากใจ จะจัดเต็ม ตามควร ครับผม

สายลมหนาว พัดพาคุณ มาหาฉัน พัดผ่านวัน ผ่านปี จนสนิทสนม แต่ไม่นาน ลมฝน ก็แผ่วพรม ก่อนพัดคุณ และฉัน แยกจากกัน