เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีแต่งงาน จดทะเบียน และมีลูกด้วยกัน 1 คน อยู่ด้วยกันมา 8 ปี ทำงานอยู่โรงงานเดียวกัน สามีชอบดื่มเหล้า ติดเพื่อน ชอบสนุก ส่วนเราแพ้แอลกอฮอล์ ไอ้แบบนั่งตามนั่งเฝ้า เราไม่ทำ และเราก็ไม่ห้ามเขาเราเข้าใจ ชีวิตเป็นของเขา เราไม่ก้าวก่าย เรายังสนับสนุนจนเค้าเรียนจบ จนสามีเราเค้าสอบเข้าทำงานรัฐวิสาหกิจ บรรจุมา 3 ปี ต้องขับรถไปกลับต่างจังหวัด เพราะงานเข้า 1 วัน ออกเวร 2 วัน เรียกว่าเวลาเหลือเฟือ สำหรับมีคนอื่น แน่นอนค่ะ เค้ามีใหม่ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่าผู้ชายมีครอบครัวมีลูกมีเมีย เราไม่รู้เรื่องหรือระแคะระคาย เพราะความเชื่อใจ ไว้ใจ จนวันหนึ่งสามีมาขนข้าวของออกจากบ้าน ขอไปอยู่บ้านแม่ บอกเหนื่อย เบื่อรถติดและอ้างว่าใกล้กว่าขับรถกลับมาหาเราและลูก เราก็ไม่คิดอะไร พยายามเข้าใจเค้า แต่ก็ถามไปว่ามีใครอื่นไหม สามีไม่ยอมรับ บอกไม่มี จนผ่านไปเป็นเดือนๆเค้าทำตัวล่องหน เราพยายามโทรหา พยามติดต่อ เค้าปิดเครื่องบ้าง ไม่รับบ้าง ตัดสายทิ้งบ้าง อ้างงานยุ่งไม่ยอมกลับบ้าน อ้างว่าอยู่บ้านแม่เค้า ไม่ได้ไปไหน แล้วพอดีว่าลูกเราไม่สบาย เค้าถึงกลับมา สุดท้ายเค้าคงทนไม่ไหว เลยบอกว่า เค้ามีคนอื่น ตอนนั้นความรู้สึกเราชา เสียใจไม่รู้จะพูดไร ร้องไห้หนัก สงสัยอย่างเดียว เราผิดอะไร ที่ผ่านมาเราพลาดอะไร ทำไม่ดีตรงไหน เราทำแต่งาน เก็บเงินเพื่อส่งบ้าน ส่งรถ เพื่อการศึกษาลูก เราแบกภาระทุกอย่าง ไม่ให้สามีต้องลำบาก เพราะเค้าบอกว่าเงินเดือนน้อย เราอยากให้เค้าสบาย ทำให้ทุกอย่าง เสื้อผ้า ซักรีดอย่างดี ทำงานบ้านไม่ให้สกปรก จะกินข้าวยังยกมาเสริฟ สามีเราไม่เคยแม้แต่จะต้องล้างจาน กวาดบ้านหรือทำอะไรเกี่ยวกับบ้าน แม้แต่เรีองบนเตียง เราก็ต้อง ทำทุกอย่างตามที่เค้าต้องการ ทั้งที่บางอย่างเราไม่ชอบ เราก็ทำ เอาใจทุกอย่าง พยายามทำหน้าที่ให้ดีให้สมบูรณ์ เราผิดเองที่ดูแลเค้าเหมือนเป็นเด็กไม่เคยให้เค้ารับผิดชอบอะไร เงินก็คนละกระเป๋า แต่มันเจ็บตรงที่ เค้าทำในเรื่องไม่น่าเชื่อ เค้าทำไปแล้ว เค้าบอกจะเลิกผู้หญิงคนนั้น จะไม่ทิ้งเราและลูก จะขอแก้ตัว กลับมาใช้ชีวิตร่วมกับเราเหมือนเดิม นี่ก็ผ่านมา 6 เดือน  ที่เค้าบอกให้รอ??? แต่ไม่เคยทำตามคำพูดค่ะ เราเจ็บค่ะ ที่ทน เพราะสงสารลูกๆ เรายังเล็ก เค้าไม่ควรต้องมารับรู้ปัญหาพวกนี้ เลยไม่รู้จะทำไง ควรทน หรือไม่ทนดีค่ะ ถ้าทนรอว่าแน่นอน ไม่รอดคำว่า เมียหลวง และอยู่แบบเจ็บช้ำตลอดชีวิต ถ้าไม่ทน ลูกเราก็ขาดพ่อ แต่เค้าจะมีเราเป็นแม่กับพ่อในเวลาเดียวกัน เรากลัวลูกจะมีปมด้อยค่ะ แต่ที่ผ่านมา 6 เดือน น้องเหมือนเข้าใจไม่เคยพูดถึงพ่อ เพราะเค้าเห็นเราร้องไห้หนัก เห็นเราเครียด มีแต่น้องที่อยู่ข้างๆและปลอบใจ เราอ่อนแอเองค่ะ ที่ไม่มั่นใจหรือไม่กล้าตัดใจ เรารักสามีมากว่ารักตัวเองและลูก ตอนนี้เราสับสน ไม่รู้จะทำไงดี มันทรมานจริงๆค่ะ