สวัสดีครับ เพื่อนๆ ชาวพันทิพทุกท่านครับ พอดีผมมีเรื่องอยากปรึกษาหน่อยนะครับ
ผมกับแฟนคบกันมา 5-6 ปี ผมย้ายเข้าบ้านเค้ามาเรียบร้อยแล้ว อยู่ด้วยกัน ผู้ใหญ่ 2 ฝ่ายรับทราบและไม่มีใครติดขัดอะไร นิสัยเดิมผมเป็นคนรักอิสระ ใช้ชีวิตโดยคิดและตัดสินใจเองมาตลอด และอยู่คนเดียวเป็นปกติ แต่พอมาเจอแฟนผมคนนี้ (เอาจริงๆ เค้าก็เป็นฝ่ายเข้าหาเราก่อน) ผมก็ตัดสินใจคบกับเค้า เพราะ เค้าเป็นคนที่ดีคนนึง ในชีวิตเราคงไม่ได้มีโอกาสบ่อยนักที่จะเจอคนดีๆ แบบนี้ หลังจากน้นปัญหาบางอย่างก็เริ่มตามมา
บ้านแฟนผมมีกฎระเบียบเยอะมาก และแม่เค้าเป็นใหญ่ในบ้าน ออกกฎ ควบคุมดูแลความเป็นไปของทุกคนในบ้าน แฟนผมมีชีวิตอยู่โดยแม่เค้าเป็นคนกำหนดให้ว่าลูกต้องทำอะไร ใช้ชีวิตแบบไหน ซึ่งแฟนผมก็ยินดีใช้ชีวิตตามที่แม่เค้ากำหนด และมันลามถึงชีวิตคู่ของเราด้วย ผมจึงต้องมีชีวิตคู่ภายใต้กฎระเบียบและแนวคิดของเค้าไปโดยปริยาย จากเดิมที่ผมเคยอิสระและคิดว่า ถ้าวันนึงผมมีครอบครัวผมก็อยากจะไปใช้ชีวิตส่วนตัวกับแฟน สรุปก็ไปไม่ได้ซึ่งแม่ผมเองก็มีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก แม่ผมเค้าไม่ได้ไม่ชอบแฟนผม ออกแนวเอ็นดูด้วยซ้ำ แต่เค้าไม่ชอบแม่แฟนผมมากกว่าว่าจะคอยบงการชีวิตลูกอะไรนักหนา
สิ่งที่ผมต้องเจอคือ
1 ผมไม่ได้ไปเรียนต่อเมืองนอก
2 ทำงานไกลบ้านแค่ไหนก็ต้องกลับมานอนบ้าน (ไปหาที่อยู่แถวที่ทำงานก็ได้ แต่ก็อาจจะมีปัญหาตามมา และแฟนผมก็ต้องเป็นคนรับมือกับปัญหานั้น ใครจะกล้าไปละครับ)
3 ไม่สามารถแยกตัวออกไปสร้างครอบครัวเองได้ แม้ว่าจะซื้อบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ละแวกบ้านใกล้กันก็ทำไม่ได้ เพราะ เหตุผลตามข้อ 5
4 ไม่มีสิทธิมีเสียงในบ้าน เพราะ แม่แฟนใหญ่สุด คล้ายๆ เป็นสมมติเทพ แตะต้องแทบไม่ได้ ไม่ว่าจะผิดแค่ไหน นอกจากเค้าจะยอมรับผิดเอง
5 ต้องเลี้ยงดูเค้ายามแก่เฒ่า อันนี้เค้าเน้นมากเลยครับ เหมือนเค้ามีลูกก็เพราะ อยากฝากผีฝากไข้ ผมก็ไม่เถึยงนะ เพราะ ยังไงมันก็เป็หน้าที่ที่ต้องดูแลอยู่แล้ว แต่เหมือนเค้าเน้นมาซะจนระอา มันจะ Link กับข้อ 2 คือ ถ้าผมไม่อยู่บ้านแล้ว เค้าจะวางใจได้ยังไงว่าใครจะดูแลเค้า เห็นมั้ย คบกันแล้วมันก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน บลาๆๆๆ
6 หลายๆ ครั้งที่ทะเลาะ หรือ ปรับความเข้าใจกันกับแฟน แน่นอนว่า ต้องมีเรื่องพ่อและแม่เข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผมแทบมองไม่เห็นตัวแฟนผมเลยทุกครั้งที่มองหน้าเค้า ผมมองเห็นเงาหน้าแม่เค้าซ้อนทับอยู่บนหน้าเค้าเสมอ
7 แฟนผมมีชีวิตอยู่เมื่อแม่เค้าโดยแท้จริง ทำทุกอย่างตามที่แม่ต้องการและคาดหวัง จนบางทีแผนการณ์บางอย่างที่เราวางไว้ด้วยกันก็ทำไม่ได้ หากแผนนั้นขัดกับความคิดของแม่เค้า
บางทีผมก็คิดอยากจะเลิกกับเค้านะ บางทีเราก็อยากกลับไปมีชีวิตส่วนตัวของเราบ้าง อยากทำอะไรที่เราอยากทำบ้าง แต่ส่วนนึงคือ เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าก็ดูแลเราดี รักเราดี นอกจากเราแล้ว พ่อแม่เค้าก็ไม่รับใครอีกแล้ว พ่อแม่เค้าก็ไว้ใจผมมาก ตั้งแต่คบกันมาแฟนผมก็บอกว่า แม่เค้าคลายกฎกับเค้าไปเยอะ เหมือนไม่ค่อยมีอะไรต้องห่วงมากถ้าผมอยู่ด้วย แต่ถ้าเลิกกัน เค้าจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต พ่อแม่เค้าไม่ไว้วางใจใครง่ายๆ อันนี้แม่เค้าเคยลั่นวาจาเอาไว้และเน้นมาก พูดตลอด ถ้าจะผิดมันก็ผิดอยู่อย่างเดียวก็คือ มันเป็นเวรเป็นกรรมที่เค้าและครอบครัวของเค้าทำมาด้วยกัน พอเราไปคบกับเค้ามันก็เหมือนกับเราติดบ่วงนั้นเข้าไปด้วย กว่าผมกับแฟนจะมีชีวิตเป็นของตัวเองได้ก็ตอนพ่อกับแม่เค้าไม่อยู่กันแล้ว ก็คงอีกซัก 20-30 ปี
ผมควรหาทางออกกับปัญหาชีวิตคู่ของผมยังไงดีครับ อยู่ต่อไปแบบปลงๆ รับสภาพที่เกิดขึ้น หรือ เราควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเราเองดี
แฟนไม่เป็นตัวของตัวเอง
ผมกับแฟนคบกันมา 5-6 ปี ผมย้ายเข้าบ้านเค้ามาเรียบร้อยแล้ว อยู่ด้วยกัน ผู้ใหญ่ 2 ฝ่ายรับทราบและไม่มีใครติดขัดอะไร นิสัยเดิมผมเป็นคนรักอิสระ ใช้ชีวิตโดยคิดและตัดสินใจเองมาตลอด และอยู่คนเดียวเป็นปกติ แต่พอมาเจอแฟนผมคนนี้ (เอาจริงๆ เค้าก็เป็นฝ่ายเข้าหาเราก่อน) ผมก็ตัดสินใจคบกับเค้า เพราะ เค้าเป็นคนที่ดีคนนึง ในชีวิตเราคงไม่ได้มีโอกาสบ่อยนักที่จะเจอคนดีๆ แบบนี้ หลังจากน้นปัญหาบางอย่างก็เริ่มตามมา
บ้านแฟนผมมีกฎระเบียบเยอะมาก และแม่เค้าเป็นใหญ่ในบ้าน ออกกฎ ควบคุมดูแลความเป็นไปของทุกคนในบ้าน แฟนผมมีชีวิตอยู่โดยแม่เค้าเป็นคนกำหนดให้ว่าลูกต้องทำอะไร ใช้ชีวิตแบบไหน ซึ่งแฟนผมก็ยินดีใช้ชีวิตตามที่แม่เค้ากำหนด และมันลามถึงชีวิตคู่ของเราด้วย ผมจึงต้องมีชีวิตคู่ภายใต้กฎระเบียบและแนวคิดของเค้าไปโดยปริยาย จากเดิมที่ผมเคยอิสระและคิดว่า ถ้าวันนึงผมมีครอบครัวผมก็อยากจะไปใช้ชีวิตส่วนตัวกับแฟน สรุปก็ไปไม่ได้ซึ่งแม่ผมเองก็มีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก แม่ผมเค้าไม่ได้ไม่ชอบแฟนผม ออกแนวเอ็นดูด้วยซ้ำ แต่เค้าไม่ชอบแม่แฟนผมมากกว่าว่าจะคอยบงการชีวิตลูกอะไรนักหนา
สิ่งที่ผมต้องเจอคือ
1 ผมไม่ได้ไปเรียนต่อเมืองนอก
2 ทำงานไกลบ้านแค่ไหนก็ต้องกลับมานอนบ้าน (ไปหาที่อยู่แถวที่ทำงานก็ได้ แต่ก็อาจจะมีปัญหาตามมา และแฟนผมก็ต้องเป็นคนรับมือกับปัญหานั้น ใครจะกล้าไปละครับ)
3 ไม่สามารถแยกตัวออกไปสร้างครอบครัวเองได้ แม้ว่าจะซื้อบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ละแวกบ้านใกล้กันก็ทำไม่ได้ เพราะ เหตุผลตามข้อ 5
4 ไม่มีสิทธิมีเสียงในบ้าน เพราะ แม่แฟนใหญ่สุด คล้ายๆ เป็นสมมติเทพ แตะต้องแทบไม่ได้ ไม่ว่าจะผิดแค่ไหน นอกจากเค้าจะยอมรับผิดเอง
5 ต้องเลี้ยงดูเค้ายามแก่เฒ่า อันนี้เค้าเน้นมากเลยครับ เหมือนเค้ามีลูกก็เพราะ อยากฝากผีฝากไข้ ผมก็ไม่เถึยงนะ เพราะ ยังไงมันก็เป็หน้าที่ที่ต้องดูแลอยู่แล้ว แต่เหมือนเค้าเน้นมาซะจนระอา มันจะ Link กับข้อ 2 คือ ถ้าผมไม่อยู่บ้านแล้ว เค้าจะวางใจได้ยังไงว่าใครจะดูแลเค้า เห็นมั้ย คบกันแล้วมันก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน บลาๆๆๆ
6 หลายๆ ครั้งที่ทะเลาะ หรือ ปรับความเข้าใจกันกับแฟน แน่นอนว่า ต้องมีเรื่องพ่อและแม่เข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผมแทบมองไม่เห็นตัวแฟนผมเลยทุกครั้งที่มองหน้าเค้า ผมมองเห็นเงาหน้าแม่เค้าซ้อนทับอยู่บนหน้าเค้าเสมอ
7 แฟนผมมีชีวิตอยู่เมื่อแม่เค้าโดยแท้จริง ทำทุกอย่างตามที่แม่ต้องการและคาดหวัง จนบางทีแผนการณ์บางอย่างที่เราวางไว้ด้วยกันก็ทำไม่ได้ หากแผนนั้นขัดกับความคิดของแม่เค้า
บางทีผมก็คิดอยากจะเลิกกับเค้านะ บางทีเราก็อยากกลับไปมีชีวิตส่วนตัวของเราบ้าง อยากทำอะไรที่เราอยากทำบ้าง แต่ส่วนนึงคือ เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าก็ดูแลเราดี รักเราดี นอกจากเราแล้ว พ่อแม่เค้าก็ไม่รับใครอีกแล้ว พ่อแม่เค้าก็ไว้ใจผมมาก ตั้งแต่คบกันมาแฟนผมก็บอกว่า แม่เค้าคลายกฎกับเค้าไปเยอะ เหมือนไม่ค่อยมีอะไรต้องห่วงมากถ้าผมอยู่ด้วย แต่ถ้าเลิกกัน เค้าจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต พ่อแม่เค้าไม่ไว้วางใจใครง่ายๆ อันนี้แม่เค้าเคยลั่นวาจาเอาไว้และเน้นมาก พูดตลอด ถ้าจะผิดมันก็ผิดอยู่อย่างเดียวก็คือ มันเป็นเวรเป็นกรรมที่เค้าและครอบครัวของเค้าทำมาด้วยกัน พอเราไปคบกับเค้ามันก็เหมือนกับเราติดบ่วงนั้นเข้าไปด้วย กว่าผมกับแฟนจะมีชีวิตเป็นของตัวเองได้ก็ตอนพ่อกับแม่เค้าไม่อยู่กันแล้ว ก็คงอีกซัก 20-30 ปี
ผมควรหาทางออกกับปัญหาชีวิตคู่ของผมยังไงดีครับ อยู่ต่อไปแบบปลงๆ รับสภาพที่เกิดขึ้น หรือ เราควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเราเองดี