ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และอัฟริกา 26 ประเทศ 74 วัน ตอนที่ 54 บินจากอเมริกาใต้ แวะ โตโก และ เอธิโอเปีย ถึง เคปทาวน์
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
https://www.youtube.com/watch?v=cRH5G0mcT0M&list=PLNNEpgjidh3o3vU44K5Op2M1w_g3Pg5Jk&index=61
ในที่สุดเราก็เห็นเที่ยวบินของเรา ปรากฏบนจอ เวลา 00.00 ที่ทางออก 237 เช็คอิน ที่ C พอไปถึง พนง. สายการบินถาม ขอดูตั๋ว เราบอกว่า มีแต่ใบยืนยัน เขาเปิดให้เราเข้าช่อง ตอนเช็คอิน เขาถามหาบัตรเหลือง ป้าบอกว่า ไม่มี จนกระทั่ง ลุงถามว่า เขาถามหาอะไร ป้าบอกว่า บัตรเหลือง ลุงบอกว่า ไข้เหลืองรึเปล่า ป้า เลยถามเขาว่า วัคซีนเหรอ เขาบอกว่า ใช่ ... ลุงบอกว่า ป้า มัวแต่จะให้เขาพูดให้ถูกไวยากรณ์ เลยไม่เข้าใจสักที พอได้ใบรับรองไข้เหลือง เขาก็ขอดูตั๋วกลับบ้าน แล้วก็ขอดูกระเป๋า ถามหา ปริมาณครีม หรือ เจล ป้าบอกว่า เป้ใบเดียว ครีมหลอดเล็กๆ ... จบข้อสงสัย...
ออกตั๋ว อย่างละ 2 ใบ ใบแรกไป แอดดิส อะบาบา บอกเวลาออก 00.00 ไม่บอกเวลาถึง... แต่ตามเวลาเดิมบอกว่า บิน 12.35 ชม.....อีกใบ ออกจากแอดดิส อะบาบา ไป เคปทาวน์ เวลา 22.45 น. คืนวันพรุ่งนี้ คาดว่า จะถึงเคปทาวน์ เวลาประมาณ 08.15 น. ถ้าดูตามเวลาเดิม ว่า บิน 9.30 ชม.
แต่คืนนี้ สายการบินเดลต้า ก็ดีเลย์ทั่วโลก เพราะอินเตอร์เน็ตล่ม ข่าวนี้ รายงาน โดย วอยซ์ ทีวี จาก เมืองไทย 😉😉😉😉😉
ก่อนขึ้นเครื่องมีสีสันของโอลิมปิค มาให้ดูเล็กน้อย มีทีมฟุตบอลรุ่นเล็กจากญี่ปุ่น สาวติดเหรียญที่ระลึก เต็มแผงด้านหน้า แบบคลั่งไคล้สุดๆ และมีสาวหนึ่ง จากแมนเชสเตอร์ แต่ทำงานที่อัฟริกาใต้ ทำสีผม เข้ากับสีเสื้อ เธอชื่อ Claire Khanyi ไม่ได้มาดูบอล แต่ชอบแต่งตัวให้เข้ากับบรรยากาศ
พอได้เวลาลุกไปเข้าแถว เรารีรอว่า จะกลับไปนั่งต่อดีมั้ย เพราะแถวยาวมาก ได้ยินเสียงเรียก พี่ๆ ... จึงหันไปมอง มีสาวหนึ่งโบกมือให้ เธอชื่อ ฟ้า (Fa Akha)จากเชียงราย มีสามีทำงานที่ มาซิโดเนีย ประเทศเล็กๆ เป็นเกาะอยู่ทางตอนใต้ของกรีซ เธอบอกว่า เป็นที่ที่สวยมาก เธอมาเที่ยว 3 เดือน คิดถึงบ้านแล้ว
ได้คุยกับหนุ่มเกาหลีใต้ไปเที่ยวบราซิลมา กำลังเดินทางต่อไปกทม. ชื่อ Kyung gu Hong ป้ากล้ารับรองได้เลยว่า เขาจะต้องหลงเมืองไทย เมื่อได้เปรียบเทียบกับบราซิล เขาว่า เขามีเพื่อนสาวชาวไทยด้วย ยังไม่ทันไปก็บอกว่า ชอบผัดไท กับ ต้มยำกุ้งแล้ว😋😋😋😋😋
เครื่องออกประมาณ 00.30 น. เราได้นั่งกับหนุ่มหล่อนักธุรกิจชาวบราซิล เดินทางไปโตเกียว ญี่ปุ่น พอเขาเห็นว่า ที่นั่งข้างหน้าต่างแถวหน้าว่าง และตรงกลางไม่มีคน เขาก็ย้ายที่ หนุ่มน้อยที่นั่งหน้าเรา คงไม่เคยนั่งเครื่องบิน เหมือนคนอื่นๆ ที่พอขึ้นรถบัสปุ๊บ ก็ปรับเบาะนอนหลับแบบไม่สนใจใคร แอร์มาปลุกให้ปรับเบาะก็ไม่รู้เรื่อง ดีว่าตัวไม่โต จึงช่วยกันกดปุ่ม ดันเก้าอี้ขึ้น ส่วนนักธุรกิจหนุ่ม ใช้วิธีข้ามเพื่อไปนั่งริมหน้าต่าง
หนุ่มน้อยคนนี้ ที่แท้ เขา คือ หนึ่งในครอบครัวบราซิล ที่ท่าทางจะไปจากเอเชีย เราเจอพวกเขาตอนนั่งรอขึ้นเครื่อง ครอบครัวนี้มีคุณยายตัวเล็กที่นึกว่า เราเป็นชิน่า คุยกับเราใหญ่ แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง เธอยื่นองุ่นให้เราด้วย แต่เราไม่ได้รับ เราสันนิษฐาน ว่า พวกเขามีบรรพบุรุษเป็นญี่ปุ่น เพราะคุณยายเหมือนมาก
เที่ยวบินนี้มีเด็กไม่สบายที่ร้องไห้เสียงดังตั้งแต่สนามบิน ตามมาร้องต่อบนเครื่องบินตลอดการเดินทาง และมีเด็กอยู่นิ่งไม่เป็น ทั้งเดิน และวิ่ง ไป มา 2-3 คน ก็เป็นสีสันอีกอย่างหนึ่ง ของเครื่องบินราคาประหยัด
พอเครื่องตั้งลำนิ่งแล้ว ก็มีเบอร์เกอร์ อันย่อมๆ พร้อมน้ำมาเสิร์ฟ เราเลือกน้ำส้มคั้น กินแล้ว ป้าก็ถือโอกาสนอน เพราะมีที่ว่าง 1 ที่
ตอนเช้า นาฬิกาข้อมือเพิ่ง 06.30 น. แต่นาฬิกาหน้าจอของท้องถิ่น 08.30 น. ก็มีอาหารเช้ามาเสิร์ฟ เป็นไข่อบเนยใส่ชะคราม มาพร้อมมะเขือเทศ 2 ชิ้นเล็ก ขนมปัง กับ ครัวซอง อันเล็ก อย่างละอัน มีเนยกับแยมมาด้วย ผลไม้ชิ้นจิ๋วอย่างละ 4 ชิ้น มีมะละกอ สับปะรด และ แคนตาลูป สุดท้าย คือ น้ำส้มคั้น
เวลา 11.50 น. ตามเวลาท้องถิ่น (ตอนนั้นป้าหมุนเข็มนาฬิกา ตามแล้ว) เครื่องบินแวะจอดที่สนามบินนานาชาติ Lome ประเทศโตโก
โตโก เป็นประเทศเล็กๆ ริมฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติค มีชายหาดยาวเลียบชายฝั่ง เหมือนพัทยา แต่มีทรายสีออกแดงๆ มีลักษณะภูมิอากาศคล้ายไทย เพราะอยู่ที่เส้นละติจูดใกล้เคียงกัน มีความร่มรื่น ด้วยต้นไม้สีเขียว มองแล้วสบายตา
ผู้คนในโตโก เป็นชนอัฟริกันผิวสี โลเม่ เป็นเมืองหลวงของโตโก ที่มีพื้นที่ทั้งประเทศ 56,785 ตร.กม. มีประชากร 6.6 ล้านคน รายได้เฉลี่ยต่อหัว ต่อปี $ 826 สกุลเงิน ชื่อฟรังค์ ศีเอฟเอ (XOF) ภาษาประจำชาติ คือ ภาษาฝรั่งเศส ได้รับเอกราชจากฝรั่งเศส ปี 2503
เดินทางต่อเวลา 12.50 น. กัปตันแจ้งว่า เราจะถึงสนามบินนานาชาติ แอดดิส อะบาบา ประเทศเอธิโอเปีย เวลา 21.30 น.
เวลา 14.00 น. เสิร์ฟอาหารกลางวัน เป็นสตูเนื้อ มาพร้อมมันฝรั่งอบ กับขนมปังอันย่อม และสลัดมักกะโรนี มีคัสตาร์ด ถ้วยเล็ก เป็นของหวาน ให้เนยมา 1 อัน มื้อนี้ขอน้ำส้มคั้น 2 แก้ว เพราะสตูเค็ม
เอธิโอเปีย.... ถึงสนามบิน นานาชาติ โบล แอดดิส อะบาบา เวลา 21.30 น. ฝนหยุดตกก่อนที่เราจะมาถึง อุณหภูมิ 14 องศา ต้องขึ้นรถเชือมไปยังอาคาร มีรถรับไปตามปลายทางที่ต่างกัน เราไปเคปทาวน์ ขึ้นรถคันเดียวกับโจฮันเนสเบิร์ก ดูไบ มุมไบ และเซี่ยงไฮ้
ที่ทางเข้าด้านบน มีจนท. คัดกรองไม่ให้ผู้โดยสารไปผิดทาง สนามบินไม่ใหญ่ แต่คนเยอะมาก มีป้ายเชิญชวนนักลงทุนมาขยายสนามบิน
มีห้องน้ำสำหรับมุสลิมต่างหาก มีมุมให้ละหมาดด้วย มีนักท่องเที่ยวชาวจีน ทั้งเดินทางเอง และเดินทางเป็นกลุ่ม พวกเขาติดนิสัยแย่งกันกิน แย่งกันใช้ ไปไหนก็จ้องลัดคิว ปลดที่กั้นออก มีผู้โดยสารไปเซี่ยงไฮ้คนหนึ่ง ห่มผ้าห่มของเครื่องบินเดินปะปน ลัดคิว เป็นจุดเด่น เพราะเขาตัวสูง และไม่มีใครเอาผ้าห่มลงเครื่องบิน
มีผู้โดยสารหลายคนใส่ชุดพื้นเมือง และชุดประจำชาติ ถักเปียแน่นรอบหัว หรือ ทั้งหัว ลุงปิ๊งสาววัยใส คนหนึ่ง ให้ป้าไปผูกมิตร ขอถ่ายรูปด้วย เธอสวย โดดเด่น มาจากกาน่า ชื่อ Esi Jones เป็นนักศึกษาปี 4 ไปพิทอเรีย เพื่อเที่ยวบ้านป้า 2 สัปดาห์
กาน่า นับถือศาสนาคริสต์ กับ อิสลาม อย่างละพอๆ กัน มี 2 ฤดู คือ ฝน กับ ร้อน ใช้ภาษาอังกฤษ กับ ภาษาถิ่น ผู้คนแย่งกันกิน แย่งกันใช้ เหมือนจีน...น้องบอก😉😉😉😉
การเดินทางท่องเที่ยวประเทศใกล้เคียงโดยรถยนต์ ทำได้ 4 ประเทศ คือ โตโก ไนจีเรีย ไอวอรี่โคสต์ หรือ Cote d'ivoire กับ Bunkina Faso ทางรถไฟเลิกใช้นานแล้ว
เราเดินไปทางออกขึ้นเครื่อง ตามที่ตั๋วบอก คือ ทางออก 13 ถูกคนจีนเบียด แซง จนกระทั่งถึงทางออก จนท. บอกว่า เป็นทางออก เพื่อขึ้นรถเชื่อม ไปเซี่ยงไฮ้😣😣😣😣😣
ต้องยืนรอให้แถวเซี่ยงไฮ้หมดก่อน แล้วเขาก็ให้ไปตั้งแถวรอเข้ามาใหม่....มีจนท.อีกคน คอยยืนบอก อยู่ตรงที่ตั้งแถวใหม่ ว่า ย้ายไปที่ทางออก 15😣😣😣😣😣
วิ่งละค่ะ เพราะต้องขึ้นรถไป ถ้าไปผิดที่ ก็ขึ้นเครื่องผิด ....กว่าจะได้ขึ้นเครื่อง ก็ใกล้เวลาเครื่องออก ไม่มีเวลาโอ้เอ้ เพราะตกรถ หมายถึง ตกเครื่องบิน
เครื่องออก 23.50 น. ช้าไป 20 นาที แต่กัปตันบอกว่า อากาศดี ทัศนวิสัยปลอดโปร่ง คาดว่า จะถึงปลายทาง ตรงเวลา ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่า เวลาเท่าไร ในตั๋วไม่ได้บอก และเวลาที่แจ้งในเมล ไม่ตรงกัน และ การเข้าท่า ก็คลาดเคลื่อน
1 ชม. หลังจากเครื่องออกจากสนามบิน เป็นเวลาอาหารค่ำ จากเอธิโอเปีย ซึ่งเป็นประเทศเจ้าของสายการบิน อีกมื้อของเรา ตามเวลาท้องถิ่นตอนนั้น ใกล้ตี 1 แล้ว มีให้เลือกระหว่างลาซันญ่า กับ ปลา เราเลือกปลา เป็นข้าวฟ่างหุง กับ เนื้อปลาอบชีส มีเม็ดถั่ว ถั่วแขกหั่น และแครอท เคียงมา มีขนมปังก้อนเล็ก กับ เนย และแยม มาให้ด้วบ ของหวานเป็นไอศกรีมละลายเรียบร้อย เราขอน้ำส้มคั้นแก้วที่ 1 ส่วนแก้วที่ 2 เป็นน้ำอัดลมสีเหลือง ไม่น่าจะใช่ อินคา โคล่า เพราะไม่รู้เป็นภาษาอะไร
เอธิโอเปีย เป็นประเทศที่มีพื้นที่ 1,127,127 ตร.กม. มีประชากร 83 ล้าน คน รายได้ต่อหัว ต่อปี $ 1,015 ใช้เงิน ETB หรือ เบอร์ ภาษาประจำขาติ คือ ฮัมบารา เมืองหลวง ชื่อ แอดดิส อะบาบา
เท่าที่ดูจากแผนที่ทางอากาศ มีเทือกเขา คีรีมานจาโร เป็นหินแห้งแล้ง พาดยาวกลางประเทศ ดูแห้งแล้งเป็นส่วนใหญ่ เราไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง จึงไม่ขอแสดงความคิดเห็นใดๆ แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ คือ สายการบินเอธิโอเปียน ทำให้เราติดอยู่ที่ เซา เปาโล แบบไม่รู้อนาคต เป็นเวลา 1 วัน 1 คืน เป็นอย่างน้อย ดูจากเมล ที่ลูกส่งให้ เขาแจ้งล่วงหน้าว่า ยกเลิก เปลี่ยนแปลง เวลาบิน 6 ชม. ก่อนเช็คอิน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เราไม่มีเน็ตใช้ และที่สนามบิน ก็เช็คเวลาแน่นอนให้เราไม่ได้
แต่บริการบนเครื่องประทับใจ อาหารอร่อย ใครหิวน้ำ ก็เดินไปท้ายเครื่อง รินดื่มเองได้ ไม่หวง ...เครื่องบินลำใหญ่ บินเรียบ แอร์ฯ หญิงล้วน มีตั้งแต่ อายุเกือบ 30 จนถึงกว่า 50 ความสูงไล่ตั้งแต่ไม่ถึง 155 ซม. ขึ้นไป น้ำหนักสูงสุดน่าจะ 70 กก. ผิวสีเข้ม แต่งหน้าจัด สวมชุดหลายแบบ จนไม่น่าจะทำงานบนเครื่องบินลำเดียวกัน
[CR] ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐ เม็กฯ เมกากลาง เมกาใต้ อัฟริกา 26ประเทศ 74วัน ตอน 54 บินแวะ โตโก เอธิโอเปีย โยฮันเนสฯ
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
https://www.youtube.com/watch?v=cRH5G0mcT0M&list=PLNNEpgjidh3o3vU44K5Op2M1w_g3Pg5Jk&index=61
ในที่สุดเราก็เห็นเที่ยวบินของเรา ปรากฏบนจอ เวลา 00.00 ที่ทางออก 237 เช็คอิน ที่ C พอไปถึง พนง. สายการบินถาม ขอดูตั๋ว เราบอกว่า มีแต่ใบยืนยัน เขาเปิดให้เราเข้าช่อง ตอนเช็คอิน เขาถามหาบัตรเหลือง ป้าบอกว่า ไม่มี จนกระทั่ง ลุงถามว่า เขาถามหาอะไร ป้าบอกว่า บัตรเหลือง ลุงบอกว่า ไข้เหลืองรึเปล่า ป้า เลยถามเขาว่า วัคซีนเหรอ เขาบอกว่า ใช่ ... ลุงบอกว่า ป้า มัวแต่จะให้เขาพูดให้ถูกไวยากรณ์ เลยไม่เข้าใจสักที พอได้ใบรับรองไข้เหลือง เขาก็ขอดูตั๋วกลับบ้าน แล้วก็ขอดูกระเป๋า ถามหา ปริมาณครีม หรือ เจล ป้าบอกว่า เป้ใบเดียว ครีมหลอดเล็กๆ ... จบข้อสงสัย...
ออกตั๋ว อย่างละ 2 ใบ ใบแรกไป แอดดิส อะบาบา บอกเวลาออก 00.00 ไม่บอกเวลาถึง... แต่ตามเวลาเดิมบอกว่า บิน 12.35 ชม.....อีกใบ ออกจากแอดดิส อะบาบา ไป เคปทาวน์ เวลา 22.45 น. คืนวันพรุ่งนี้ คาดว่า จะถึงเคปทาวน์ เวลาประมาณ 08.15 น. ถ้าดูตามเวลาเดิม ว่า บิน 9.30 ชม.
แต่คืนนี้ สายการบินเดลต้า ก็ดีเลย์ทั่วโลก เพราะอินเตอร์เน็ตล่ม ข่าวนี้ รายงาน โดย วอยซ์ ทีวี จาก เมืองไทย 😉😉😉😉😉
ก่อนขึ้นเครื่องมีสีสันของโอลิมปิค มาให้ดูเล็กน้อย มีทีมฟุตบอลรุ่นเล็กจากญี่ปุ่น สาวติดเหรียญที่ระลึก เต็มแผงด้านหน้า แบบคลั่งไคล้สุดๆ และมีสาวหนึ่ง จากแมนเชสเตอร์ แต่ทำงานที่อัฟริกาใต้ ทำสีผม เข้ากับสีเสื้อ เธอชื่อ Claire Khanyi ไม่ได้มาดูบอล แต่ชอบแต่งตัวให้เข้ากับบรรยากาศ
พอได้เวลาลุกไปเข้าแถว เรารีรอว่า จะกลับไปนั่งต่อดีมั้ย เพราะแถวยาวมาก ได้ยินเสียงเรียก พี่ๆ ... จึงหันไปมอง มีสาวหนึ่งโบกมือให้ เธอชื่อ ฟ้า (Fa Akha)จากเชียงราย มีสามีทำงานที่ มาซิโดเนีย ประเทศเล็กๆ เป็นเกาะอยู่ทางตอนใต้ของกรีซ เธอบอกว่า เป็นที่ที่สวยมาก เธอมาเที่ยว 3 เดือน คิดถึงบ้านแล้ว
ได้คุยกับหนุ่มเกาหลีใต้ไปเที่ยวบราซิลมา กำลังเดินทางต่อไปกทม. ชื่อ Kyung gu Hong ป้ากล้ารับรองได้เลยว่า เขาจะต้องหลงเมืองไทย เมื่อได้เปรียบเทียบกับบราซิล เขาว่า เขามีเพื่อนสาวชาวไทยด้วย ยังไม่ทันไปก็บอกว่า ชอบผัดไท กับ ต้มยำกุ้งแล้ว😋😋😋😋😋
เครื่องออกประมาณ 00.30 น. เราได้นั่งกับหนุ่มหล่อนักธุรกิจชาวบราซิล เดินทางไปโตเกียว ญี่ปุ่น พอเขาเห็นว่า ที่นั่งข้างหน้าต่างแถวหน้าว่าง และตรงกลางไม่มีคน เขาก็ย้ายที่ หนุ่มน้อยที่นั่งหน้าเรา คงไม่เคยนั่งเครื่องบิน เหมือนคนอื่นๆ ที่พอขึ้นรถบัสปุ๊บ ก็ปรับเบาะนอนหลับแบบไม่สนใจใคร แอร์มาปลุกให้ปรับเบาะก็ไม่รู้เรื่อง ดีว่าตัวไม่โต จึงช่วยกันกดปุ่ม ดันเก้าอี้ขึ้น ส่วนนักธุรกิจหนุ่ม ใช้วิธีข้ามเพื่อไปนั่งริมหน้าต่าง
หนุ่มน้อยคนนี้ ที่แท้ เขา คือ หนึ่งในครอบครัวบราซิล ที่ท่าทางจะไปจากเอเชีย เราเจอพวกเขาตอนนั่งรอขึ้นเครื่อง ครอบครัวนี้มีคุณยายตัวเล็กที่นึกว่า เราเป็นชิน่า คุยกับเราใหญ่ แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง เธอยื่นองุ่นให้เราด้วย แต่เราไม่ได้รับ เราสันนิษฐาน ว่า พวกเขามีบรรพบุรุษเป็นญี่ปุ่น เพราะคุณยายเหมือนมาก
เที่ยวบินนี้มีเด็กไม่สบายที่ร้องไห้เสียงดังตั้งแต่สนามบิน ตามมาร้องต่อบนเครื่องบินตลอดการเดินทาง และมีเด็กอยู่นิ่งไม่เป็น ทั้งเดิน และวิ่ง ไป มา 2-3 คน ก็เป็นสีสันอีกอย่างหนึ่ง ของเครื่องบินราคาประหยัด
พอเครื่องตั้งลำนิ่งแล้ว ก็มีเบอร์เกอร์ อันย่อมๆ พร้อมน้ำมาเสิร์ฟ เราเลือกน้ำส้มคั้น กินแล้ว ป้าก็ถือโอกาสนอน เพราะมีที่ว่าง 1 ที่
ตอนเช้า นาฬิกาข้อมือเพิ่ง 06.30 น. แต่นาฬิกาหน้าจอของท้องถิ่น 08.30 น. ก็มีอาหารเช้ามาเสิร์ฟ เป็นไข่อบเนยใส่ชะคราม มาพร้อมมะเขือเทศ 2 ชิ้นเล็ก ขนมปัง กับ ครัวซอง อันเล็ก อย่างละอัน มีเนยกับแยมมาด้วย ผลไม้ชิ้นจิ๋วอย่างละ 4 ชิ้น มีมะละกอ สับปะรด และ แคนตาลูป สุดท้าย คือ น้ำส้มคั้น
เวลา 11.50 น. ตามเวลาท้องถิ่น (ตอนนั้นป้าหมุนเข็มนาฬิกา ตามแล้ว) เครื่องบินแวะจอดที่สนามบินนานาชาติ Lome ประเทศโตโก
โตโก เป็นประเทศเล็กๆ ริมฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติค มีชายหาดยาวเลียบชายฝั่ง เหมือนพัทยา แต่มีทรายสีออกแดงๆ มีลักษณะภูมิอากาศคล้ายไทย เพราะอยู่ที่เส้นละติจูดใกล้เคียงกัน มีความร่มรื่น ด้วยต้นไม้สีเขียว มองแล้วสบายตา
ผู้คนในโตโก เป็นชนอัฟริกันผิวสี โลเม่ เป็นเมืองหลวงของโตโก ที่มีพื้นที่ทั้งประเทศ 56,785 ตร.กม. มีประชากร 6.6 ล้านคน รายได้เฉลี่ยต่อหัว ต่อปี $ 826 สกุลเงิน ชื่อฟรังค์ ศีเอฟเอ (XOF) ภาษาประจำชาติ คือ ภาษาฝรั่งเศส ได้รับเอกราชจากฝรั่งเศส ปี 2503
เดินทางต่อเวลา 12.50 น. กัปตันแจ้งว่า เราจะถึงสนามบินนานาชาติ แอดดิส อะบาบา ประเทศเอธิโอเปีย เวลา 21.30 น.
เวลา 14.00 น. เสิร์ฟอาหารกลางวัน เป็นสตูเนื้อ มาพร้อมมันฝรั่งอบ กับขนมปังอันย่อม และสลัดมักกะโรนี มีคัสตาร์ด ถ้วยเล็ก เป็นของหวาน ให้เนยมา 1 อัน มื้อนี้ขอน้ำส้มคั้น 2 แก้ว เพราะสตูเค็ม
เอธิโอเปีย.... ถึงสนามบิน นานาชาติ โบล แอดดิส อะบาบา เวลา 21.30 น. ฝนหยุดตกก่อนที่เราจะมาถึง อุณหภูมิ 14 องศา ต้องขึ้นรถเชือมไปยังอาคาร มีรถรับไปตามปลายทางที่ต่างกัน เราไปเคปทาวน์ ขึ้นรถคันเดียวกับโจฮันเนสเบิร์ก ดูไบ มุมไบ และเซี่ยงไฮ้
ที่ทางเข้าด้านบน มีจนท. คัดกรองไม่ให้ผู้โดยสารไปผิดทาง สนามบินไม่ใหญ่ แต่คนเยอะมาก มีป้ายเชิญชวนนักลงทุนมาขยายสนามบิน
มีห้องน้ำสำหรับมุสลิมต่างหาก มีมุมให้ละหมาดด้วย มีนักท่องเที่ยวชาวจีน ทั้งเดินทางเอง และเดินทางเป็นกลุ่ม พวกเขาติดนิสัยแย่งกันกิน แย่งกันใช้ ไปไหนก็จ้องลัดคิว ปลดที่กั้นออก มีผู้โดยสารไปเซี่ยงไฮ้คนหนึ่ง ห่มผ้าห่มของเครื่องบินเดินปะปน ลัดคิว เป็นจุดเด่น เพราะเขาตัวสูง และไม่มีใครเอาผ้าห่มลงเครื่องบิน
มีผู้โดยสารหลายคนใส่ชุดพื้นเมือง และชุดประจำชาติ ถักเปียแน่นรอบหัว หรือ ทั้งหัว ลุงปิ๊งสาววัยใส คนหนึ่ง ให้ป้าไปผูกมิตร ขอถ่ายรูปด้วย เธอสวย โดดเด่น มาจากกาน่า ชื่อ Esi Jones เป็นนักศึกษาปี 4 ไปพิทอเรีย เพื่อเที่ยวบ้านป้า 2 สัปดาห์
กาน่า นับถือศาสนาคริสต์ กับ อิสลาม อย่างละพอๆ กัน มี 2 ฤดู คือ ฝน กับ ร้อน ใช้ภาษาอังกฤษ กับ ภาษาถิ่น ผู้คนแย่งกันกิน แย่งกันใช้ เหมือนจีน...น้องบอก😉😉😉😉
การเดินทางท่องเที่ยวประเทศใกล้เคียงโดยรถยนต์ ทำได้ 4 ประเทศ คือ โตโก ไนจีเรีย ไอวอรี่โคสต์ หรือ Cote d'ivoire กับ Bunkina Faso ทางรถไฟเลิกใช้นานแล้ว
เราเดินไปทางออกขึ้นเครื่อง ตามที่ตั๋วบอก คือ ทางออก 13 ถูกคนจีนเบียด แซง จนกระทั่งถึงทางออก จนท. บอกว่า เป็นทางออก เพื่อขึ้นรถเชื่อม ไปเซี่ยงไฮ้😣😣😣😣😣
ต้องยืนรอให้แถวเซี่ยงไฮ้หมดก่อน แล้วเขาก็ให้ไปตั้งแถวรอเข้ามาใหม่....มีจนท.อีกคน คอยยืนบอก อยู่ตรงที่ตั้งแถวใหม่ ว่า ย้ายไปที่ทางออก 15😣😣😣😣😣
วิ่งละค่ะ เพราะต้องขึ้นรถไป ถ้าไปผิดที่ ก็ขึ้นเครื่องผิด ....กว่าจะได้ขึ้นเครื่อง ก็ใกล้เวลาเครื่องออก ไม่มีเวลาโอ้เอ้ เพราะตกรถ หมายถึง ตกเครื่องบิน
เครื่องออก 23.50 น. ช้าไป 20 นาที แต่กัปตันบอกว่า อากาศดี ทัศนวิสัยปลอดโปร่ง คาดว่า จะถึงปลายทาง ตรงเวลา ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่า เวลาเท่าไร ในตั๋วไม่ได้บอก และเวลาที่แจ้งในเมล ไม่ตรงกัน และ การเข้าท่า ก็คลาดเคลื่อน
1 ชม. หลังจากเครื่องออกจากสนามบิน เป็นเวลาอาหารค่ำ จากเอธิโอเปีย ซึ่งเป็นประเทศเจ้าของสายการบิน อีกมื้อของเรา ตามเวลาท้องถิ่นตอนนั้น ใกล้ตี 1 แล้ว มีให้เลือกระหว่างลาซันญ่า กับ ปลา เราเลือกปลา เป็นข้าวฟ่างหุง กับ เนื้อปลาอบชีส มีเม็ดถั่ว ถั่วแขกหั่น และแครอท เคียงมา มีขนมปังก้อนเล็ก กับ เนย และแยม มาให้ด้วบ ของหวานเป็นไอศกรีมละลายเรียบร้อย เราขอน้ำส้มคั้นแก้วที่ 1 ส่วนแก้วที่ 2 เป็นน้ำอัดลมสีเหลือง ไม่น่าจะใช่ อินคา โคล่า เพราะไม่รู้เป็นภาษาอะไร
เอธิโอเปีย เป็นประเทศที่มีพื้นที่ 1,127,127 ตร.กม. มีประชากร 83 ล้าน คน รายได้ต่อหัว ต่อปี $ 1,015 ใช้เงิน ETB หรือ เบอร์ ภาษาประจำขาติ คือ ฮัมบารา เมืองหลวง ชื่อ แอดดิส อะบาบา
เท่าที่ดูจากแผนที่ทางอากาศ มีเทือกเขา คีรีมานจาโร เป็นหินแห้งแล้ง พาดยาวกลางประเทศ ดูแห้งแล้งเป็นส่วนใหญ่ เราไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง จึงไม่ขอแสดงความคิดเห็นใดๆ แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ คือ สายการบินเอธิโอเปียน ทำให้เราติดอยู่ที่ เซา เปาโล แบบไม่รู้อนาคต เป็นเวลา 1 วัน 1 คืน เป็นอย่างน้อย ดูจากเมล ที่ลูกส่งให้ เขาแจ้งล่วงหน้าว่า ยกเลิก เปลี่ยนแปลง เวลาบิน 6 ชม. ก่อนเช็คอิน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เราไม่มีเน็ตใช้ และที่สนามบิน ก็เช็คเวลาแน่นอนให้เราไม่ได้
แต่บริการบนเครื่องประทับใจ อาหารอร่อย ใครหิวน้ำ ก็เดินไปท้ายเครื่อง รินดื่มเองได้ ไม่หวง ...เครื่องบินลำใหญ่ บินเรียบ แอร์ฯ หญิงล้วน มีตั้งแต่ อายุเกือบ 30 จนถึงกว่า 50 ความสูงไล่ตั้งแต่ไม่ถึง 155 ซม. ขึ้นไป น้ำหนักสูงสุดน่าจะ 70 กก. ผิวสีเข้ม แต่งหน้าจัด สวมชุดหลายแบบ จนไม่น่าจะทำงานบนเครื่องบินลำเดียวกัน
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น