เรื่องสั่นทวีสิน

เรื่องที่ 1 ทวีสินรับน้อง
วันนี้ผมมารับน้องวันแรกครับ ตื่นเต้นมากเลย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดนรับน้องเลยสักครั้งครับ  ตอนนี้ผมกำลังเข้าแถวรวมพลอยู่ นึกถึงสมัยที่ผมยังเรียน ร.ด. อยู่เลย บรรยากาศคล้ายๆกัน ต่างกันแค่ตอนนี้ผมเข้าแถวในที่ร่ม และมีสาวอยู่ข้างๆผม ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้พี่ๆเขากำลังเต้นและร้องเพลงสันทนาการกันอยู่ ก็สนุกดีครับ   พี่ๆแต่งตัวตลกกัน อยากให้ลองนึกถึงพวกตลกคาเฟ่นะครับ ที่ทาหน้าขาวๆ ผู้ชายใส่เสื้อกล้ามสีขาว กางเกงรัดๆสีเด่นๆทั้งนั้น ทั้งแดง เขียว เหลือง ยังกะวงบูดาเบสมาเอง  มีผ้าสามสีผูกคอดุจเสมือนว่าคอตนเองคือเสาค้ำศาลพระภูมิ ส่วนพี่ผู้หญิงใส่คอกระเช่าผ้าถุงสั้นๆ เห็นแล้วนึกถึงยายดีจัง ผมก็ดูพวกพี่ๆเขาเต้นครับ แต่ไม่ร้องเพลงตามผมยังร้องไม่เป็นก็ทำปากงึมงำตามชาวบ้านเขาไปแบบเนียนๆ และแล้วการโชว์ก็หยุดลง แล้วมีพี่ผู้ชายใส่กางเกงแดงพูดขึ้นว่า “เอาละครับน้องๆ เมื่อกี้พวกพี่ได้เต้นแนะนำตัวเองไปแล้วต่อไปเป็นตาของพวกน้องๆบ้างนะครับ พี่จะสุ่มเรียกนะครับ ขอให้น้องที่โดนพี่เรียก ลุกขึ้นและออกมาเต้นโชว์และแนะนำตัวให้เพื่อนๆดูด้วยนะครับ โอเค คนแรกพี่ขอเรียกน้องคนนั้น ก่อนเลย น้องผู้ชายนะครับ ข้างๆคนสวยๆอะ ที่พี่ชี้นิ้วไป” อ่าววววววเห้ยยยยยยยย นี้มันตูนี่หว่า บ้านพี่เรียกสุ่มเรียกหรอครับแบบนี้ นี่มันเจาะจงตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอเห้ย อะไรเนี่ย “ลุกขึ้นมาเลยครับน้อง ออกมาเลย” เออๆ กำลังลุกไปแล้วครับ “โอเค เราได้ผู้โชคดีแล้ว น้องชื่ออะไรครับ” นี้พี่เรียกว่าโชคดีหรอครับเนี่ยเจาะจงเรียกผมซ่ะขนาดนี้ “ชื่อ สิน ครับ ชื่อจริง ทวีสิน  ทรัพย์เพิ่มพูล ครับ” “เอาแค่ชื่อเล่นพอนะครับพี่ขอเรียกว่าน้องสินเนาะ” ไม่บอกผมแต่แรกละครับคุณพี่ “อ่อ ได้ครับ” “น้องสินมีท่าประจำตัวไหมครับ” ท่าประจำตัวนี้อะไรวะ แปล่งร่างแบบมาสไรเดอร์หรอว่ะ ไม่รู้เว้ยยยยย “ไม่มีครับ” คนบ้าอะไรมันจะมีท่าประจำตัว บ้าป่ะพี่ โว๊ะ “ไม่เป็นไรครับน้อง เดี๋ยวพี่ช่วยคิด” เรื่องแบบนี้มันช่วยคิดกันได้ด้วยหรอ “มิวสิกหน่อยครับ” พี่เขาขอดนตรีเสร็จก็เต้นแบบจัดเต็ม แล้วผมก็ดูพี่เข้าเต้นท่าแปลกๆเหมือนตอนผมดูคลิปที่แบบคนเมาเต้นหน้าฮ้านไรงี้เลย ถ้าใครยังจำการเต้นหน้าฮ้านแบบมีศิลปะชั้นเชิงของเหล่าบรรดาสาวประเภท 2 ทั้งหลายในคลิปที่เรียกได้ว่าเป็นการเต้นประจำเพลง ลมพัดตึ้ง บนโลกออนไลน์  นั้นแหละครับพี่ผู้ชาย(รึเปล่าเริ่มไม่แน่ใจ)คนนี้กำลังทำแบบนั้นเลยครับ  ประดุจว่าตัวเองเรียนยิมนาสติกมา  แต่แล้วเหตุการณ์ที่ผมคิดใว้เล่นๆว่ามันจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นแล้ว แคว๊กกกกกกก!!!!! เสียงดังกึกก่อง ที่ดังกว่าเสียกลองที่ตีอยู่ เสียงนี้ต่อให้เป็นยามที่อยู่หน้า ม. ยังได้ยิน  เมื่อเสียงแคว๊กนี้จบลง ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบราวกับทุกคนต้องมนต์สะกดของเสียงและภาพกางเกงที่ขาดแต่แต่เป้าจนไปถึงง้ามตูด  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! เสียหัวเราะอึกกระทึกครึกโครม ไม่ว่าจะชั้นปีใหนต่างก็หัวเราะออกมา ไม่ขาดสาย พี่ผู้ชายคนนั้นหน้าเสียไปเลยและรีบลุก บอกกับทุกคนว่า “มันเป็นมุข” ไม่เนียนนนนนนนนน ฮ่าๆๆๆๆ  ดูยังไงก็อุบัติเหตุชัดๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ผมก็อดขำไม่ได้เลยจริงๆ พี่เขาพูดเสร็จก็เอามือมากุมปิดตรงที่ขาดแล้วรีบเดินหนีไป นี้ละครับวันแรกของการรับน้อง จริงๆก็มีเจอพี่ระเบียบบ้างแต่ถ้าเอามาเล่าแบบละเอียดทั้งหมดก็คงจะไม่ใช้เรื่องสั่นแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ จะกลายเป็นเรื่องอื่นแทน พอจบจากรับน้องวันนี้แล้วผมก็นั่งรถตู้กลับบ้าน มีทั้งความเหนื่อยและความหิว คิดใว้ในใจว่าถ้าลงจากรถไปเนี่ยจะกินก๊วยเตี๋ยวสักชาม  ใกล้จะถึงบ้านผมแล้วครับ ผมก็พูดดังๆเลยว่า “เล็กหมูน้ำตกชามครับ” ลั่นรถเลยจ้าาาาา