หลายๆๆๆ ปีมาแล้ว ในยุคที่ถนนนักเขียน ยังไม่หลากหลายสับสน ไม่มีแท็ก เช่นทุกวันนี้
ผมได้เขียน นิยายแนวแปลกประหลาด เรื่องหนึ่งฃื่อ
Psycho Hotel
ความพิเศษสุดคือ เป็นนิยาย ที่ไม่ จ่าย ค่าตัวนักแสดง ไม่หวัง การตีพิมพ์
แต่ได้ความรักความสามัคคี จากทุกคน ในสมัยนั้น
ปัจจุบัน นักแสดงรุ่นแรกเริ่ม หายไปเกือบหมดแล้ว
แต่อะไรบางอย่างในนิยายเพือสมาชิกเรื่องนี้ ยังคงอยู่ในใจ
แม้ว่าปัจจุบัน หลายอย่างเปลี่ยนไป แค่ผมก็อยากนำ Psycho Hotel มาสร้างใหม่อีกครั้ง
ดีกว่าเดิม หนักกว่าเดิม...^^
เป็นแนว Sci-Fi - comedy - horror
โดยใช้นักแสดง ในถนนนักเขียน
รับจำนวน ไม่จำกัด (มีบทให้พอ)
สนใจคิดต่อ หน้าไมค์ หลังไมค์ หรือในกระทู้นี้ โดยบอกรายละเอียด ดังตัวอย่างต่อไปนี้
<ตัวอย่าง>
ชื่อ
Psycho
รูปร่างและนิสัย ไม่ชัดเจน หน้าที่ เผ้าทางลับ ที่เข้าสู่หัวใจของ Psycho Hotel
อาวุธ เลื่อยยนต์
อายุ....ไม่ระบุ
สถานะภาพ ปีศาจ
ประมาณนี้^^
ก็คิดเล่นๆ ครับ ถ้าไม่มีนักแสดงพอก็จะล้มเลิกไป แต่ถ้าพอก็จะดำเนินการสร้างจนจบ
ข้อแม้
ไม่ว่าท่านจะรับบทอย่างไร ท่านก้ต้องเล่นตามบทของเรื่อง ถ้าไม่พอใจ มีสิทธิ์ถอนตัวได้ทุกเวลา ครับ เด้อ
รับสมัคร ถึง วันอาทิตย์ เวลาเที่ยงคืนครับ
จึงขอเชิญชวนทุกท่าน ร่วมสนุก เล็กๆน้อยๆ มา ณ ทีนี้ เด้อ
ตัวอย่าง ฉบับดั้งเดิม ตัดลอกมาลองให้อ่านดูครับ
. ..ประมาณห้านาทีผ่านไป หลังจากพาสามสาวสวยไปนั่งที่แล้ว โดยเรียงจากเทียนสี สาวนู และอรุสานั่งเรียงกันตามลำดับ แพรวดาวจึงนึกได้ว่าเหลือแขกอีกสองคน คือมนต้นไม้กับคนลึกลับปริศนาอีกหนึ่งคน ขณะพนักงานดูแลโต๊ะหรือสาวเสิร์ฟเริ่มจัดวางอุปกรณ์ในการดื่มกินให้กับสามสาว แพรวดาวตัดสินใจจะเดินไปตามแขกคนซึ่งน่าจะหาง่ายกว่าคือมนต้นไม้
อยู่ชั้นห้า....
หญิงสาวนึกสงสัยขึ้นมาทันที ชั้นห้าชองโรงแรมไม่มีแขกขึ้นไปพักนานแล้ว ใครกันนะส่งสาวสวยคนนี้ขึ้นไปพักชั้นห้า แต่ไม่มีเวลาคิด งานเลี้ยงกำลังจะเริ่ม ต้องไปตามแขกมาให้ครบคามคำสั่งของปลายเดือน
แพรวดาวออกมาจากห้องอย่างเงียบๆ เดินตรงไปยังลิฟต์ซึ่งอยู่ด้านนอกห้องบริเวณทางเดินห่างออกไปไม่ไกลนัก เพื่อขึ้นไปยังชั้นที่ห้า
เมื่อมาถึงชั้นห้าเรียบร้อย แพรวดาวพยายามอ่านดูกระดาษซึ่งปลายเดือนส่งให้อีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องทำหน้ายุ่งเพราะแสงสว่างไม่ค่อยพอและไม่มีข้อมูลบอกเลยว่ามนต้นไม้พักอยู่ห้องหมายเลขอะไร บอกเพียงแต่ว่าชั้นห้าเท่านั้น แล้วชั้นห้ามันมีมากมายหลายสิบห้องจะรู้ได้อย่างไรว่าอยู่ห้องไหน
สงสัยว่าจะมีการใช้นโยบายประหยัดไฟเพราะแสงว่างตามทางเดินดูน้อยเหลือเกิน และไม่สว่างเท่าที่ควร ทำให้บรรยากาศของทางเดินน่ากลัวเป็นพิเศษแตกต่างจากชั้นล่างๆ ลิบลับ ดูมันเงียบและเย็นยะเยือกจนน่าขนลุก บรรดาห้องพักสองฝั่งฟากปิดเงียบกริบจนทำให้นึกถึงภาพของภูตผีปีศาจหลบวูบวาบอยู่ตามทางเดินหม่นมัว
แล้วจะรู้อย่างไรว่าบุคคลซึ่งตามหาอยู่ห้องไหน
แพรวดาวหันหลังกลับคิดจะลงลิฟต์ไปถามปลายเดือนให้แน่ใจแต่แล้วไฟหน้าลิฟต์ก็ดับวูบไปเฉยๆ เหมือนกับมีใครบางคนเข้าไปปิดระบบไฟของลิฟต์
ประมาณนี้ครับ
อ้อ
ไม่ต้องกังวลครับ นักแสดงรุ่นเก่าแทบไม่มีเหลือแล้วครับ อิอิ
แต่ถ้านักแสดงไม่พอก็ไม่เป็นไรเด้อ ก็เพียงแต่เก็บโครงการนี้ไว้ในลิ้นชักแห่งความทรงจำที่สวยงาม เท่านั้นเด้อ
รับสมัคร นักแสดง ในเรื่อง Psycho Hotel แห่งถนนนักเขียน
ผมได้เขียน นิยายแนวแปลกประหลาด เรื่องหนึ่งฃื่อ
Psycho Hotel
ความพิเศษสุดคือ เป็นนิยาย ที่ไม่ จ่าย ค่าตัวนักแสดง ไม่หวัง การตีพิมพ์
แต่ได้ความรักความสามัคคี จากทุกคน ในสมัยนั้น
ปัจจุบัน นักแสดงรุ่นแรกเริ่ม หายไปเกือบหมดแล้ว
แต่อะไรบางอย่างในนิยายเพือสมาชิกเรื่องนี้ ยังคงอยู่ในใจ
แม้ว่าปัจจุบัน หลายอย่างเปลี่ยนไป แค่ผมก็อยากนำ Psycho Hotel มาสร้างใหม่อีกครั้ง
ดีกว่าเดิม หนักกว่าเดิม...^^
เป็นแนว Sci-Fi - comedy - horror
โดยใช้นักแสดง ในถนนนักเขียน
รับจำนวน ไม่จำกัด (มีบทให้พอ)
สนใจคิดต่อ หน้าไมค์ หลังไมค์ หรือในกระทู้นี้ โดยบอกรายละเอียด ดังตัวอย่างต่อไปนี้
<ตัวอย่าง>
ชื่อ
Psycho
รูปร่างและนิสัย ไม่ชัดเจน หน้าที่ เผ้าทางลับ ที่เข้าสู่หัวใจของ Psycho Hotel
อาวุธ เลื่อยยนต์
อายุ....ไม่ระบุ
สถานะภาพ ปีศาจ
ประมาณนี้^^
ก็คิดเล่นๆ ครับ ถ้าไม่มีนักแสดงพอก็จะล้มเลิกไป แต่ถ้าพอก็จะดำเนินการสร้างจนจบ
ข้อแม้
ไม่ว่าท่านจะรับบทอย่างไร ท่านก้ต้องเล่นตามบทของเรื่อง ถ้าไม่พอใจ มีสิทธิ์ถอนตัวได้ทุกเวลา ครับ เด้อ
รับสมัคร ถึง วันอาทิตย์ เวลาเที่ยงคืนครับ
จึงขอเชิญชวนทุกท่าน ร่วมสนุก เล็กๆน้อยๆ มา ณ ทีนี้ เด้อ
ตัวอย่าง ฉบับดั้งเดิม ตัดลอกมาลองให้อ่านดูครับ
. ..ประมาณห้านาทีผ่านไป หลังจากพาสามสาวสวยไปนั่งที่แล้ว โดยเรียงจากเทียนสี สาวนู และอรุสานั่งเรียงกันตามลำดับ แพรวดาวจึงนึกได้ว่าเหลือแขกอีกสองคน คือมนต้นไม้กับคนลึกลับปริศนาอีกหนึ่งคน ขณะพนักงานดูแลโต๊ะหรือสาวเสิร์ฟเริ่มจัดวางอุปกรณ์ในการดื่มกินให้กับสามสาว แพรวดาวตัดสินใจจะเดินไปตามแขกคนซึ่งน่าจะหาง่ายกว่าคือมนต้นไม้
อยู่ชั้นห้า....
หญิงสาวนึกสงสัยขึ้นมาทันที ชั้นห้าชองโรงแรมไม่มีแขกขึ้นไปพักนานแล้ว ใครกันนะส่งสาวสวยคนนี้ขึ้นไปพักชั้นห้า แต่ไม่มีเวลาคิด งานเลี้ยงกำลังจะเริ่ม ต้องไปตามแขกมาให้ครบคามคำสั่งของปลายเดือน
แพรวดาวออกมาจากห้องอย่างเงียบๆ เดินตรงไปยังลิฟต์ซึ่งอยู่ด้านนอกห้องบริเวณทางเดินห่างออกไปไม่ไกลนัก เพื่อขึ้นไปยังชั้นที่ห้า
เมื่อมาถึงชั้นห้าเรียบร้อย แพรวดาวพยายามอ่านดูกระดาษซึ่งปลายเดือนส่งให้อีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องทำหน้ายุ่งเพราะแสงสว่างไม่ค่อยพอและไม่มีข้อมูลบอกเลยว่ามนต้นไม้พักอยู่ห้องหมายเลขอะไร บอกเพียงแต่ว่าชั้นห้าเท่านั้น แล้วชั้นห้ามันมีมากมายหลายสิบห้องจะรู้ได้อย่างไรว่าอยู่ห้องไหน
สงสัยว่าจะมีการใช้นโยบายประหยัดไฟเพราะแสงว่างตามทางเดินดูน้อยเหลือเกิน และไม่สว่างเท่าที่ควร ทำให้บรรยากาศของทางเดินน่ากลัวเป็นพิเศษแตกต่างจากชั้นล่างๆ ลิบลับ ดูมันเงียบและเย็นยะเยือกจนน่าขนลุก บรรดาห้องพักสองฝั่งฟากปิดเงียบกริบจนทำให้นึกถึงภาพของภูตผีปีศาจหลบวูบวาบอยู่ตามทางเดินหม่นมัว
แล้วจะรู้อย่างไรว่าบุคคลซึ่งตามหาอยู่ห้องไหน
แพรวดาวหันหลังกลับคิดจะลงลิฟต์ไปถามปลายเดือนให้แน่ใจแต่แล้วไฟหน้าลิฟต์ก็ดับวูบไปเฉยๆ เหมือนกับมีใครบางคนเข้าไปปิดระบบไฟของลิฟต์
ประมาณนี้ครับ
อ้อ
ไม่ต้องกังวลครับ นักแสดงรุ่นเก่าแทบไม่มีเหลือแล้วครับ อิอิ
แต่ถ้านักแสดงไม่พอก็ไม่เป็นไรเด้อ ก็เพียงแต่เก็บโครงการนี้ไว้ในลิ้นชักแห่งความทรงจำที่สวยงาม เท่านั้นเด้อ