"ลิฟต์หมายเลข 3"
กลางเมืองหลวงอันวุ่นวาย มีตึกออฟฟิศสูงเสียดฟ้าแห่งหนึ่ง ตั้งตระหง่านราวกับสัญลักษณ์ของความมั่นคงทางธุรกิจ ผู้คนในตึกล้วนแต่งตัวดี ทำงานในห้องแอร์เย็นฉ่ำ และเชื่อในความปลอดภัยของระบบทุกอย่าง—แต่ไม่มีใครรู้ ว่าความตาย...รออยู่หลังประตูลิฟต์ที่ดูเรียบหรู
ลิฟต์หมายเลข 3 เป็นหนึ่งในลิฟต์โดยสารหลักของตึกสูง 30 ชั้นนี้
ก่อนวันหยุดยาวปีใหม่ 4 วัน ลิฟต์ตัวนี้เกิดขัดข้อง ไม่สามารถใช้งานได้
ฝ่ายอาคารจึงรีบประสานช่างซ่อมลิฟต์มืออาชีพ 2 คน
"พี่แดง" ผู้มากประสบการณ์ กับ "ป๋อม" เด็กหนุ่มผู้เพิ่งเข้าวงการ
ทั้งสองมาทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ของวันเสาร์
ในตึกที่เงียบสงัดไร้เงามนุษย์ เสียงเพียงอย่างเดียวที่ได้ยิน คือเสียงเครื่องมือ และไฟเรืองสลัวจากหลอดฟลูออเรสเซนต์
พวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะซ่อมระบบเรียกลิฟต์สำเร็จ
ช่วงบ่ายหลังซ่อมเสร็จ พี่แดงบอกว่าอยากขึ้นไปเข้าห้องน้ำบนชั้น 5
"ห้องน้ำพนักงานใช้ดีสุดละ ข้างล่างนี่เหม็นชิบ" เขาบ่น
ป๋อมพยักหน้า และตามขึ้นไปด้วย
เมื่อทำธุระเรียบร้อย พี่แดงเดินออกมาก่อน
“กูลงไปรอข้างล่างก่อนนะ!” เขาตะโกนขณะเดินไปกดลิฟต์
“โอเคพี่ เดี๋ยวตามไป” ป๋อมตอบเสียงลอดจากในห้องน้ำ
พอป๋อมเสร็จ เขารีบเดินออกมา กดปุ่มลิฟต์หมายเลข 3 อย่างเคยชิน
"ติ้ง!"
ประตูหน้าบานเปิดออก แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือ ระบบยังขัดข้อง
ตัวลิฟต์ยังจอดอยู่ที่ชั้น G ด้านล่างสุด
ภายในห้องโดยสาร ไม่มีอะไร—เพราะมันไม่มี "พื้น"
ป๋อมก้าวขาขวาไปก่อน โดยไม่ได้มอง…
ตุ้บ!
เสียงเหมือนวัตถุตกกระแทกหนักดังสนั่น
ศีรษะของเขากระแทกกับหลังคาลิฟต์เต็มแรง เสียชีวิตทันที
พี่แดงที่รออยู่ด้านล่าง รู้สึกว่าป๋อมนานผิดปกติ แต่ก็คิดว่าอีกฝ่ายอาจแวะออกทางบันไดหรือหนีกลับบ้าน
เขาจึงกลับบ้านไปโดยไม่เอะใจ…
เวลาผ่านไปสามวัน
เช้าวันเปิดทำงานวันแรกของปีใหม่
พนักงานเริ่มทยอยขึ้นตึก บางคนเลือกใช้ลิฟต์หมายเลข 3 เพราะเห็นไฟระบบกลับมาใช้งานได้แล้ว
แต่ไม่นานนัก…
"แกร๊ก..."
ประตูเปิดออกครั้งแรกหลังปีใหม่
กลิ่นเน่าเหม็นอบอวลลอยออกมาจากด้านบนห้องโดยสาร
หลายคนปิดจมูก ขมวดคิ้ว
แต่ยังไม่มีใครรู้…ศพอยู่บน หลังคาลิฟต์
ช่วงกลางวัน พนักงานสาวคนหนึ่งเล่าว่า
ตอนเธอขึ้นลิฟต์ เธอได้ยินเสียงเหมือนคนลากของอยู่ข้างบน
และตอนลิฟต์เคลื่อนขึ้นถึงชั้น 9 เธอเห็น “เงาเท้า” ห้อยลงมาตรงช่องแสงของหลังคา
พอเรียก รปภ. มาดู…ก็ไม่พบอะไร
ข่าวลือเริ่มแพร่ไปทั่วตึก
บ้างก็ว่า เห็นรอยเลือดไหลลงมาตามรอยขอบประตู
บ้างก็ว่า มีเสียงเคาะเบาๆ ด้านบนทุกครั้งที่ลิฟต์หยุด
จนในที่สุด ช่างเทคนิคอีกคนซึ่งขึ้นมาตรวจเช็กหลังคาลิฟต์ พบกลิ่นเหม็นรุนแรง
พอเปิดฝาครอบด้านบนก็เจอกับ...
ศพของป๋อมในสภาพศีรษะแตก แขนขาหักผิดรูป เลือดแห้งกรังติดหลังคาลิฟต์
ข่าวดังสนั่นทันที
ฝ่ายอาคารต้องเชิญพระมาทำพิธีเรียกดวงวิญญาณและเชิญไปทำบุญ
ญาติของป๋อมก็ได้ประกอบพิธีศพอย่างเรียบง่าย ท่ามกลางความเศร้าใจ
แต่ถึงแม้จะมีการทำบุญแล้ว...
ลิฟต์หมายเลข 3 ก็ยังคงมีเสียงแปลกๆ
บางวันประตูลิฟต์เปิดออกเองตอนตีสาม ทั้งที่ไม่มีใครกด
บางคนเล่าว่า เห็นคนงานในชุดช่างยืนอยู่ในลิฟต์ แต่พอเดินเข้าไปกลับว่างเปล่า
จนสุดท้าย ลิฟต์หมายเลข 3 ถูกปิดตาย ไม่อนุญาตให้ใช้อีกเลย
ทว่ายามค่ำคืน หากใครเดินผ่านบริเวณนั้น...
บางครั้ง...อาจได้ยินเสียงเคาะเบาๆ บนหลังคาลิฟต์ และเสียงกระซิบแผ่วว่า...
"เดี๋ยวกูลงตามไปนะ..."
เพื่อนๆ ติด ชม แนะนำ นิยายให้หน่อย "ลิฟต์หมายเลข 3" เราแอบปนๆ เหตุการณ์จริงไปบ้างนะ
กลางเมืองหลวงอันวุ่นวาย มีตึกออฟฟิศสูงเสียดฟ้าแห่งหนึ่ง ตั้งตระหง่านราวกับสัญลักษณ์ของความมั่นคงทางธุรกิจ ผู้คนในตึกล้วนแต่งตัวดี ทำงานในห้องแอร์เย็นฉ่ำ และเชื่อในความปลอดภัยของระบบทุกอย่าง—แต่ไม่มีใครรู้ ว่าความตาย...รออยู่หลังประตูลิฟต์ที่ดูเรียบหรู
ลิฟต์หมายเลข 3 เป็นหนึ่งในลิฟต์โดยสารหลักของตึกสูง 30 ชั้นนี้
ก่อนวันหยุดยาวปีใหม่ 4 วัน ลิฟต์ตัวนี้เกิดขัดข้อง ไม่สามารถใช้งานได้
ฝ่ายอาคารจึงรีบประสานช่างซ่อมลิฟต์มืออาชีพ 2 คน
"พี่แดง" ผู้มากประสบการณ์ กับ "ป๋อม" เด็กหนุ่มผู้เพิ่งเข้าวงการ
ทั้งสองมาทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ของวันเสาร์
ในตึกที่เงียบสงัดไร้เงามนุษย์ เสียงเพียงอย่างเดียวที่ได้ยิน คือเสียงเครื่องมือ และไฟเรืองสลัวจากหลอดฟลูออเรสเซนต์
พวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะซ่อมระบบเรียกลิฟต์สำเร็จ
ช่วงบ่ายหลังซ่อมเสร็จ พี่แดงบอกว่าอยากขึ้นไปเข้าห้องน้ำบนชั้น 5
"ห้องน้ำพนักงานใช้ดีสุดละ ข้างล่างนี่เหม็นชิบ" เขาบ่น
ป๋อมพยักหน้า และตามขึ้นไปด้วย
เมื่อทำธุระเรียบร้อย พี่แดงเดินออกมาก่อน
“กูลงไปรอข้างล่างก่อนนะ!” เขาตะโกนขณะเดินไปกดลิฟต์
“โอเคพี่ เดี๋ยวตามไป” ป๋อมตอบเสียงลอดจากในห้องน้ำ
พอป๋อมเสร็จ เขารีบเดินออกมา กดปุ่มลิฟต์หมายเลข 3 อย่างเคยชิน
"ติ้ง!"
ประตูหน้าบานเปิดออก แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือ ระบบยังขัดข้อง
ตัวลิฟต์ยังจอดอยู่ที่ชั้น G ด้านล่างสุด
ภายในห้องโดยสาร ไม่มีอะไร—เพราะมันไม่มี "พื้น"
ป๋อมก้าวขาขวาไปก่อน โดยไม่ได้มอง…
ตุ้บ!
เสียงเหมือนวัตถุตกกระแทกหนักดังสนั่น
ศีรษะของเขากระแทกกับหลังคาลิฟต์เต็มแรง เสียชีวิตทันที
พี่แดงที่รออยู่ด้านล่าง รู้สึกว่าป๋อมนานผิดปกติ แต่ก็คิดว่าอีกฝ่ายอาจแวะออกทางบันไดหรือหนีกลับบ้าน
เขาจึงกลับบ้านไปโดยไม่เอะใจ…
เวลาผ่านไปสามวัน
เช้าวันเปิดทำงานวันแรกของปีใหม่
พนักงานเริ่มทยอยขึ้นตึก บางคนเลือกใช้ลิฟต์หมายเลข 3 เพราะเห็นไฟระบบกลับมาใช้งานได้แล้ว
แต่ไม่นานนัก…
"แกร๊ก..."
ประตูเปิดออกครั้งแรกหลังปีใหม่
กลิ่นเน่าเหม็นอบอวลลอยออกมาจากด้านบนห้องโดยสาร
หลายคนปิดจมูก ขมวดคิ้ว
แต่ยังไม่มีใครรู้…ศพอยู่บน หลังคาลิฟต์
ช่วงกลางวัน พนักงานสาวคนหนึ่งเล่าว่า
ตอนเธอขึ้นลิฟต์ เธอได้ยินเสียงเหมือนคนลากของอยู่ข้างบน
และตอนลิฟต์เคลื่อนขึ้นถึงชั้น 9 เธอเห็น “เงาเท้า” ห้อยลงมาตรงช่องแสงของหลังคา
พอเรียก รปภ. มาดู…ก็ไม่พบอะไร
ข่าวลือเริ่มแพร่ไปทั่วตึก
บ้างก็ว่า เห็นรอยเลือดไหลลงมาตามรอยขอบประตู
บ้างก็ว่า มีเสียงเคาะเบาๆ ด้านบนทุกครั้งที่ลิฟต์หยุด
จนในที่สุด ช่างเทคนิคอีกคนซึ่งขึ้นมาตรวจเช็กหลังคาลิฟต์ พบกลิ่นเหม็นรุนแรง
พอเปิดฝาครอบด้านบนก็เจอกับ...
ศพของป๋อมในสภาพศีรษะแตก แขนขาหักผิดรูป เลือดแห้งกรังติดหลังคาลิฟต์
ข่าวดังสนั่นทันที
ฝ่ายอาคารต้องเชิญพระมาทำพิธีเรียกดวงวิญญาณและเชิญไปทำบุญ
ญาติของป๋อมก็ได้ประกอบพิธีศพอย่างเรียบง่าย ท่ามกลางความเศร้าใจ
แต่ถึงแม้จะมีการทำบุญแล้ว...
ลิฟต์หมายเลข 3 ก็ยังคงมีเสียงแปลกๆ
บางวันประตูลิฟต์เปิดออกเองตอนตีสาม ทั้งที่ไม่มีใครกด
บางคนเล่าว่า เห็นคนงานในชุดช่างยืนอยู่ในลิฟต์ แต่พอเดินเข้าไปกลับว่างเปล่า
จนสุดท้าย ลิฟต์หมายเลข 3 ถูกปิดตาย ไม่อนุญาตให้ใช้อีกเลย
ทว่ายามค่ำคืน หากใครเดินผ่านบริเวณนั้น...
บางครั้ง...อาจได้ยินเสียงเคาะเบาๆ บนหลังคาลิฟต์ และเสียงกระซิบแผ่วว่า...
"เดี๋ยวกูลงตามไปนะ..."