เรากับแฟน (ตอนนี้คืออดีตแฟน) อยูด้วยกันมา 5 ปี เรามีลูกแล้ว เลิกกับพ่อของลูกแล้ว ก่อนที่จะมาเจอแฟนคนนี้ ลูกอยู่กับเรา แฟนเราก็เช่นกัน เค้ามีครอบครัวแล้ว มีลูกแล้ว เค้าเลิกกับภรรยาของเค้า ก่อนที่จะมาเจอเรา ส่วนลูกเค้าอยู่กับตายายของเด็ก
เราเริ่มคบหากันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน 3 คน มีเรา ลูกของเรา แฟนของเรา ไปไหนไปด้วยกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เดือนละ 2-3 วัน ที่เค้าไปหาลูกเค้า เค้าก็เหมือนจะเอ็นดูลูกเรานะ คอยเล่นด้วย ไปรับไปส่งที่โรงเรียน เค้าจะไปหาลูกเค้าเดือนละครั้ง เพราะลูกอยู่ต่างจังหวัด ภรรยาเค้าก็เช่นกัน เค้าจะต่างคนต่างไปหาลูก ตลอดเวลา 5 ปี เรารับรู้ว่าเค้าไม่ได้เคยเจอกันเลยจากปากของแฟนเรา เราอยู่ด้วยกันมีความสุขดี เค้าดูเหมือนรักเรามากนะ ไม่เคยมีเรื่องเจ้าชู้ เราก็ดูแลเค้าดี
แต่อยู่ๆ เค้าก็ขอเลิกกะเรา ย้ายออกไปจากบ้าน เพื่อไปอยู่กะภรรยาของเค้า ภรรยาของเค้ามาบอกกับเราว่า เค้ายอมทนเป็นเมียน้อยมา 5 ปี ทำให้เรารู้ความจริงอะไรหลายอย่าง รู้ว่าเค้าติดต่อกันตลอด เค้าคงนัดเจอกันวันที่เค้าไปหาลูก เรางงและเสียใจมาก ความรู้สึกเหมือนเราเป็นควายตัวนึง เหมือนส่วนเกิน เพราะเค้าคือพ่อแม่ลูก เราร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เป็นเวลาหลายเดือน ช่วงแรกๆแย่มากๆค่ะ เพราะชีวิตเราเคยมีเค้าทุกวัน หันไปทางไหน ก็เป็นที่ที่เค้าเคยอยู่ ไปที่ไหนก็เป็นที่ที่เคยไปด้วยกัน แต่เพราะเรามีลูก เราต้องเข้มแข็งให้ไว เราหันกลับมาใส่ใจลูก เราเลยเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา แต่มันก็ไม่ได้จบแค่นั้น เพราะเค้ายังวนเวียนอยู่ในชีวิตเรา ยังคอยโทรหา มาหาเราตลอด บอกว่าลืมเราไม่ได้ เค้าบอกเหตุผลที่ทิ้งเราไป เพราะเรามีลูก เค้าก้รักลูกเรานะ ลูกเราน่ารัก แต่เวลาที่มีลูกเราอยู่มันทำให้เค้านึกถึงลูกเค้า เค้าเลยรู้สึกขาด เค้าบอกว่าเวลาที่อยู่กะเราโดยไม่มีลูก เค้ามีความสุขดี คือเหมือนต้องการให้เราทิ้งลูก แต่เราทำไม่ได้หรอกค่ะ เรารักลูกเราที่สุด เหมือนที่เค้าก็รักลูกเค้าที่สุด เค้าเลือกจะกลับไปอยู่กับภรรยาของเค้า เพื่อลูกเค้าจะได้มีครบสมบูรณ์ เราก็เสียใจมากแต่ไม่ได้ว่าอะไร ไม่เคยบอกให้เค้าทิ้งลูกเค้า
เรายินดีนะถ้าเค้าเอาลูกมาอยู่ด้วย เราดูแลให้เต็มที่ เค้าก็รู้ ว่าเราดูแลลูกเค้าได้ เพราะเค้าเคยพามาอยู่ด้วยช่วงเวลาสั้นๆ แต่เพราะลูกเค้ายังมีแม่ แม่เค้าไม่ยอมให้พาลูกมาอยู่กับคนอื่นหรอกค่ะ แต่ลูกไม่ได้อยู่กับแม่นะคะ อยู่กับตายาย
เรารู้แล้วว่าเราไม่ควรใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายคนนี้ เพราะ
1.เค้าใจแคบกับลูกเรา ทั้งๆที่เราดีต่อลูกเค้ามาก เค้าก็เห็นและยอมรับ ลูกเค้าก็ติดเราเวลามาอยู่ด้วย
2.เค้าต้องการจะมีทั้ง 2 คน คือเราและภรรยาของเค้า
เราอยากตัดใจจากเค้า บอกกับเค้าว่าถ้าไม่ได้เลือกเรา ไม่ได้มีเราคนเดียว ไม่ต้องติดต่อมาอีก แต่เค้าก็ไม่สนใจ ทำเหมือนเดิม บอกว่าเค้าตัดเราไม่ได้ เค้ารักเรามาก แต่เรากลับคิดว่ารักแล้วทำให้เราเสียใจแบบนี้หรอคะ รักแล้วทำให้เราเสื่อมเสียหรอ ในกรณีของเราตอนนี้เราก็เหมือนเมียน้อย ซึ่งเราไม่ต้องการเป็นทั้งเมียน้อยและเมียหลวง เค้าเลือกที่จะอยู่กับภรรยาเค้า แต่เค้ากลับมาบอกคิดถึง มาหาเรา ถ้าเราเป็นภรรยาเค้าเราก็เสียใจ
ตอนนี้เรา พยายามจะตัดเค้าให้ได้ แต่มันเหมือนเราพยายามอยู่คนเดียว เค้ายังติดต่อมาตลอด มาหาตลอด มันมีหลายครั้งค่ะ ที่เราทำไม่สนใจ แต่ก็มีหลายครั้งที่เราใจอ่อน เพราะเรายังรักเค้าอยู่ หลายครั้งที่เค้ามาแล้วเราไม่ได้เปิดประตูให้ ได้แต่ยืนร้องไห้มองรถเค้าขับออกไป หลายเดือนแล้วค่ะทีเราวนอยู่แบบนี้ เราด่าเค้าแรงๆ แบบที่เราไม่เคยด่าเค้าเลยตอนที่อยู่ด้วยกัน เพื่อให้เค้าโมโห เลิกติดต่อเรา เค้าก็ทำเฉย บอกว่ายอมรับทุกอย่าง แต่เค้าจะไม่เลิกติดต่อ จะมาหาอยู่อย่างนี้ เราอยากจะหลุดไปจากวงจรนี้เสียที เพราะตอนนี้เราอยู่กับลูก 2 คนได้ ถ้าเค้าไม่มากวนใจ เราก็อยู่กับลูกมีความสุขสบายใจดี เหงาบ้างแต่ก็สบายใจ เราไม่รู้มันจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ เรารู้ดีว่าไม่มีใครมาช่วยเราได้ ทุกอย่างอยู่ที่เราคนเดียวเท่านั้น เราแค่อยากมีที่ระบาย หรือใครมีคำแนะนำที่ดี ช่วยแนะนำเราบ้าง
แฟนกลับไปหาแฟนเก่า อยากตัดใจ
เราเริ่มคบหากันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน 3 คน มีเรา ลูกของเรา แฟนของเรา ไปไหนไปด้วยกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เดือนละ 2-3 วัน ที่เค้าไปหาลูกเค้า เค้าก็เหมือนจะเอ็นดูลูกเรานะ คอยเล่นด้วย ไปรับไปส่งที่โรงเรียน เค้าจะไปหาลูกเค้าเดือนละครั้ง เพราะลูกอยู่ต่างจังหวัด ภรรยาเค้าก็เช่นกัน เค้าจะต่างคนต่างไปหาลูก ตลอดเวลา 5 ปี เรารับรู้ว่าเค้าไม่ได้เคยเจอกันเลยจากปากของแฟนเรา เราอยู่ด้วยกันมีความสุขดี เค้าดูเหมือนรักเรามากนะ ไม่เคยมีเรื่องเจ้าชู้ เราก็ดูแลเค้าดี
แต่อยู่ๆ เค้าก็ขอเลิกกะเรา ย้ายออกไปจากบ้าน เพื่อไปอยู่กะภรรยาของเค้า ภรรยาของเค้ามาบอกกับเราว่า เค้ายอมทนเป็นเมียน้อยมา 5 ปี ทำให้เรารู้ความจริงอะไรหลายอย่าง รู้ว่าเค้าติดต่อกันตลอด เค้าคงนัดเจอกันวันที่เค้าไปหาลูก เรางงและเสียใจมาก ความรู้สึกเหมือนเราเป็นควายตัวนึง เหมือนส่วนเกิน เพราะเค้าคือพ่อแม่ลูก เราร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เป็นเวลาหลายเดือน ช่วงแรกๆแย่มากๆค่ะ เพราะชีวิตเราเคยมีเค้าทุกวัน หันไปทางไหน ก็เป็นที่ที่เค้าเคยอยู่ ไปที่ไหนก็เป็นที่ที่เคยไปด้วยกัน แต่เพราะเรามีลูก เราต้องเข้มแข็งให้ไว เราหันกลับมาใส่ใจลูก เราเลยเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา แต่มันก็ไม่ได้จบแค่นั้น เพราะเค้ายังวนเวียนอยู่ในชีวิตเรา ยังคอยโทรหา มาหาเราตลอด บอกว่าลืมเราไม่ได้ เค้าบอกเหตุผลที่ทิ้งเราไป เพราะเรามีลูก เค้าก้รักลูกเรานะ ลูกเราน่ารัก แต่เวลาที่มีลูกเราอยู่มันทำให้เค้านึกถึงลูกเค้า เค้าเลยรู้สึกขาด เค้าบอกว่าเวลาที่อยู่กะเราโดยไม่มีลูก เค้ามีความสุขดี คือเหมือนต้องการให้เราทิ้งลูก แต่เราทำไม่ได้หรอกค่ะ เรารักลูกเราที่สุด เหมือนที่เค้าก็รักลูกเค้าที่สุด เค้าเลือกจะกลับไปอยู่กับภรรยาของเค้า เพื่อลูกเค้าจะได้มีครบสมบูรณ์ เราก็เสียใจมากแต่ไม่ได้ว่าอะไร ไม่เคยบอกให้เค้าทิ้งลูกเค้า
เรายินดีนะถ้าเค้าเอาลูกมาอยู่ด้วย เราดูแลให้เต็มที่ เค้าก็รู้ ว่าเราดูแลลูกเค้าได้ เพราะเค้าเคยพามาอยู่ด้วยช่วงเวลาสั้นๆ แต่เพราะลูกเค้ายังมีแม่ แม่เค้าไม่ยอมให้พาลูกมาอยู่กับคนอื่นหรอกค่ะ แต่ลูกไม่ได้อยู่กับแม่นะคะ อยู่กับตายาย
เรารู้แล้วว่าเราไม่ควรใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายคนนี้ เพราะ
1.เค้าใจแคบกับลูกเรา ทั้งๆที่เราดีต่อลูกเค้ามาก เค้าก็เห็นและยอมรับ ลูกเค้าก็ติดเราเวลามาอยู่ด้วย
2.เค้าต้องการจะมีทั้ง 2 คน คือเราและภรรยาของเค้า
เราอยากตัดใจจากเค้า บอกกับเค้าว่าถ้าไม่ได้เลือกเรา ไม่ได้มีเราคนเดียว ไม่ต้องติดต่อมาอีก แต่เค้าก็ไม่สนใจ ทำเหมือนเดิม บอกว่าเค้าตัดเราไม่ได้ เค้ารักเรามาก แต่เรากลับคิดว่ารักแล้วทำให้เราเสียใจแบบนี้หรอคะ รักแล้วทำให้เราเสื่อมเสียหรอ ในกรณีของเราตอนนี้เราก็เหมือนเมียน้อย ซึ่งเราไม่ต้องการเป็นทั้งเมียน้อยและเมียหลวง เค้าเลือกที่จะอยู่กับภรรยาเค้า แต่เค้ากลับมาบอกคิดถึง มาหาเรา ถ้าเราเป็นภรรยาเค้าเราก็เสียใจ
ตอนนี้เรา พยายามจะตัดเค้าให้ได้ แต่มันเหมือนเราพยายามอยู่คนเดียว เค้ายังติดต่อมาตลอด มาหาตลอด มันมีหลายครั้งค่ะ ที่เราทำไม่สนใจ แต่ก็มีหลายครั้งที่เราใจอ่อน เพราะเรายังรักเค้าอยู่ หลายครั้งที่เค้ามาแล้วเราไม่ได้เปิดประตูให้ ได้แต่ยืนร้องไห้มองรถเค้าขับออกไป หลายเดือนแล้วค่ะทีเราวนอยู่แบบนี้ เราด่าเค้าแรงๆ แบบที่เราไม่เคยด่าเค้าเลยตอนที่อยู่ด้วยกัน เพื่อให้เค้าโมโห เลิกติดต่อเรา เค้าก็ทำเฉย บอกว่ายอมรับทุกอย่าง แต่เค้าจะไม่เลิกติดต่อ จะมาหาอยู่อย่างนี้ เราอยากจะหลุดไปจากวงจรนี้เสียที เพราะตอนนี้เราอยู่กับลูก 2 คนได้ ถ้าเค้าไม่มากวนใจ เราก็อยู่กับลูกมีความสุขสบายใจดี เหงาบ้างแต่ก็สบายใจ เราไม่รู้มันจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ เรารู้ดีว่าไม่มีใครมาช่วยเราได้ ทุกอย่างอยู่ที่เราคนเดียวเท่านั้น เราแค่อยากมีที่ระบาย หรือใครมีคำแนะนำที่ดี ช่วยแนะนำเราบ้าง