สวัสดีคับ เพื่อนๆ ชาวพันทิป นี้เป็นอีกนึงกระทู้ ในชีวิตผมที่เขียนขึ้นเพื่อ share ความรู้สึกต่างๆที่มีให้กับคนคนนึง
มันเป็นเรื่องราวระหว่าง ผมกับผู้ชายคนนึงที่เราเจอกันบนโซเชียว 18+ แห่งหนึ่ง
ก็ตามสเตปครับ ตอนแรกไม่เคยคิดว่าจะตกหลุมรักคนในนี้เลย สุดท้ายก้อตามเคย เรานัดเดทกันครับ
>>ก่อนเดทแรก ผมแอบไปส่องเค้าครับ เค้าไปวัดแห่งนึงที่มีทัวร์จีนลงเยอะๆ เสียงดังๆใจกลาง กทม. ผมไปดักรอเค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้า วางแผนอย่างดิบดี ปากดว่า เค้ามา บ่ายสาม เพราะแม่เค้าดูพิธีเปิดโอลิมปิกอยู่ พอผมเห็นรถเค้าจอดที่ลาดรถปุ๊ป ผมก้อสวมวิญญาณ Tom Cruise เดินตามครับ อันที่จริงผมเข้าไปวัดนี้แต่เช้าแล้วครับ เพื่อรอเค้า - -! เป็นวันที่วัดนั้นมีนิทรรศกาลพอดี ผมซื้อบัตรตั้งแต่เช้าเดินรอจนยามในนิทรรศกาลเริ่มมอง ผมจึงออกมารอนอกวัดจนกระทั่งเค้ามา ต่อนะครับ พอเค้ามาปั้ป เราเดินตามในนิทรรศกาล วันนั้นผมแต่งตัวเปนคนจีนครับและผมก้อพูดจีนได้นิดหน่อยเรยพอเนียนได้ ปากดว่าภาระกิจวันนั้น คือการแอบให้ดอกไม้เค้าครับ ซึ่ง ผมก้อทำได้ครับ ผมฝากเดกในร้านขายของฝากในนิทรรศกาลไปให้เค้า เค้าหน้าเหว่ออออมากกกกก แม่เค้าตกใจมากครับ คิดว่าพวกโรคจิต อันที่จิงผมว่าคนที่อ่านอยู่ก้อคิดว่าผมคงจิตนิดๆ 55 สรุปนะคับวันแรก เจอข้างเดียว(ผม) มีความสุขที่ได้ให้ในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใคร และเค้าก้อดีใจมากครับ เพราะผมมาเฉลยตอนคืนวันนั้นที่เราคุยกัน เพราะเค้าสงสัยมากว่าดอกไม้ใครให้ แต่ไม่สงสัยผมเลยย ถึงแม้เราจะเดินสวนกันก้อตาม...
>>เดทแรก ผมไปรับเค้าที่บ้านโดยที่เราไม่ได้บอกว่าเราจะไปไหนกันครับ ซึ่งบ้านเราไกลกันมากๆๆๆๆๆ เราไปกันที่ ท้องฟ้าจำลองครับ เพราะเค้าอยากดูดาว น้ำเน่าเนอะ!! มันเป็นวันที่ดีมากกกกกก มันอาจจะฟังดูเวอร์ ไร้สาระ ผมก้ออายุเยอะแล้วนะคับ 25 แล้วเค้าแก่กว่าผมถึง 10 ปี แต่สำหรับผมแล้ว อายุไม่ใช่ตัวแปรเลยที่เราจะรักใคร พอใกล้จะจบวัน ผมก้อให้เค้าไปเปิดหลังรถแล้วเจอไวท์บอร์ดเขียนคำถามไว้ว่า First Date Pass or Fail เค้ายิ้มครับแล้วเขียนลงไปบอกผมว่าอย่าดูจนกว่าจะถึงบ้านครับ วันแรก เราแยกกันที่เค้าดึงหัวผมไปจุ๊บปาก (จุ๊บแบบ จุ๊บจิงๆ ไม่จ๊วบนะคับ) แล้วลาจาก วันนั้นผมมีความสุขมากคับ เลยตัดสินใจที่จะรักคนคนนี้ เพราะทั้งชีวิต
ไม่เคยรักคัยจิงเรยผมเนี่ย - -! กะว่าจะลองทุ่มเทกับใครสักคนดู
>>วันที่สองที่เจอกัน เค้าไม่รู้ตัวครับ เป็นเซอร์ไพร์เล็กๆที่ผมทำให้เค้า(อีกและ) ผมชอบทำให้เค้าครับ สนุกดีเป็นวันที่เค้าไปออกกำลังกายที่ยิมประจำที่ทำงานเค้าครับ ที่ทำงานของเราสองคนไกลกันพอสมควรครับ ดอนเมือง กับ ม.สีชมพู ผมมาดักรออีกเช่นเคยครับพร้อมน้ำเย็นๆขวดนึง ผมเห็นเค้าออกจากห้องคลาสเรียนโยคะ เค้าเปนคนเดินเร็วมากครับ ผมกำลังจะสกิดเค้าแต่เค้าดันเลี้ยวไปห้องอาบน้ามซะก่อน ผมก้อรอเค้าอาบน้าม 55+ บ้าดีเนอะ แล้วพอเค้าอาบน้ามเสด ปากดว่า เค้าลงลิฟท์ไปเรียบร้อย ผมนี่ๆๆๆๆ วิ่งสิคับ วิ่ง ลงไปหาเค้าเจอกันที่ลาดจอดรถ ให้น้ำแล้วก้อทานข้าวครับ
>>วันที่สามเค้ามาหาผมที่บ้านครับ ตกใจมากเพราะบ้านเค้าอยู่ฝั่งธน บ้านผมอยู่รังสิต โอเคผมก้อทำข้าวเช้าแย่ๆ ให้เค้ากิน วันนั้นจริงๆแล้วผมต้องไปวิ่งการกุศลแต่ไม่ตื่น 55+ แต่ผมอยากได้เหรียญมากครับ ผมไม่เคยลงวิ่งที่ไหนมาก่อนเลย แต่คุณรู้ไหม ผมได้เหรียญครับ เค้าทำเหรียญปลอมมาให้ผมมันน่ารักมากก คือมันเหมือนของจิงมาแค่ทำจากกระดาษแข็งแต่ลวดลลายที่เค้าแกะ คือวันนึงขั้นต่ำแน่นอน หลังจากนั้นแล้วเราก้อไป รพ กันเพราะเป็นวันที่ผมต้องไปหาหมอพอดี เค้าก้อ take care ผมดีเหมือนแฟนคนนึงเหมือนมากจริงๆ แล้วเราก้อไปอ่านหนังสือกันที่ร้านกาแฟครับ ไม่สิ ผมไปอ่านเค้าไปช่วยทวน โมเม้นนี้เป็นโมเม้นที่ผมชอบที่สุดครับ เค้าเป็นลูกครึ่งครับ ถ้าไม่บอก คนส่วนใหญ่จะคิดว่าฝรั่งเลย ผมชอบตรงที่ผมอ่านจีน แล้วมีฝรั่งนั่งตรงข้ามแล้วคนส่วนใหญ่ก้อแซวกันว่า ฝรั่งสอนจีนให้ไอ้ดำ ด้วยอ่ะ ผมค่อนข้างดำ (มาก) ครับมันเป็นโมเม้นที่น่ารักสำหรับผมดี จบวันที่สามไป ยิ่งรักเค้ามากขึ้นไปอีก
เหตุการณ์เซอรืไพร์เค้าของผมก้อยังคงทำบ้างเรื่อยๆ โทรคุยกันทุกคืน วีดีโอคอลกัน ยิ้มให้กันตลอด เค้าใส่ใจผมมาก จนกระทั่ง ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมไม่ได้รู้สึกรักเค้าแค่ฝ่ายเดียว เพราะเค้าก้อทำอะไรให้ผมในหลายๆอย่าง
>>จุดเปลี่ยน คือ วันที่ผมบอกความรู้สึกของผมให้เค้าฟังครับ แล้วผมถามเค้าว่า เค้ารู้สึกยังไงกับผมกันแน่ เค้าตอบว่า "เราไม่รู้ว่าเรารักหรือป่าว แต่เราผูกผัน และเราก้อรู้ว่าปลายทางของเราสองคนมันไปด้วยกันไม่ได้ แต่เราไม่อยากเสียคุณไป ขอโทษนะที่เห็นแก่ตัว" พออ่านข้อความนี้เสร็จ น้ำตาผมไหลทั้งๆที่ไม่ได้ไหลออกมานานมากกแล้ว มันเจ็บมากครับ เจ็บเหมือนไม่เคยเจ็บมาก่อน ผมท้อเลยครับ แต่ผมตัดสินใจที่จะรักเค้าแล้วเลิกงาน เลยใช้มุขง้อแฟนครับ(แต่ยังไม่เปนแฟน) ไปหาเค้าที่ทำงานครับ เค้ารู้ทันคับชิ่งก่อน วิ่งคับ วิ่งตามโบกพี่วิน วันนั้นเป็นวันที่ เค้าเริ่มสร้างกำแพงครับ ไม่สบตา รอยยิ้มที่เคยให้ผมมันหายไปอย่างสิ้นเชิงครับ ผมเจ็บกว่าเดิม ผมเอาดอกไม้ไปให้เค้าแล้วผมก้อเปิดกระดาษ A4 ที่ละแผ่น (มุขง้อแฟน) ในที่สาธารณะ จนครบทุกแผ่น เมื่อเสร็จผมเห็นรอยยิ้มสุดท้ายบนใบหน้าของเค้า ซึ่งหลังจากนั้น 3 นาทีมันกลายเป็นน้ำตาของเค้า ผมถามเค้าน่ะว่ารู้ได้อย่างไงว่าปลายทางเราจะไปกันไม่รอด คำตอบของเค้าคือ " Sense !! " หลุมดำดูดผมร่วงลงไปลึกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ความรักที่ผมให้เค้าไปทั้งหมดถูกทำลายลงเพราะคำว่า Sense ของเค้า เค้าบอกว่าขออยู่คนเดียวสักพักให้ผมกลับไปก่อน ผมเป็นหนุ่มออฟฟิตเดินร้องไห้เหมือนเด็กกลางสยาม
แต่ต่อให้ผมต้องร้องแค่ไหน ผมก้อจะไม่ถอยครับ ตอนนี้ผมมีสิ่งที่ต้องทำใหม่ คือ ทะลายกำแพงนั้นลงและพาเค้าคนนั้นกลับมาครับ เค้าคนที่ยิ้มให้ผมฟัวเราะให้กันและกัน ถึงแม้ว่ามันจะยากและสุดท้ายผมคงจะเจ็บกว่าเดิม ผมก้อจะทำครับ เพราะผมรักเค้ามากเกินกว่าจะถอนตัวแล้ว
..ขอบคุณที่ทนอ่านนะครับ..
ปล. ขอโทษด้วยสำหรับภาษาไทยที่ไม่ถูกต้อง
ผมรักผู้ชายคนนึงครับ
มันเป็นเรื่องราวระหว่าง ผมกับผู้ชายคนนึงที่เราเจอกันบนโซเชียว 18+ แห่งหนึ่ง
ก็ตามสเตปครับ ตอนแรกไม่เคยคิดว่าจะตกหลุมรักคนในนี้เลย สุดท้ายก้อตามเคย เรานัดเดทกันครับ
>>ก่อนเดทแรก ผมแอบไปส่องเค้าครับ เค้าไปวัดแห่งนึงที่มีทัวร์จีนลงเยอะๆ เสียงดังๆใจกลาง กทม. ผมไปดักรอเค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้า วางแผนอย่างดิบดี ปากดว่า เค้ามา บ่ายสาม เพราะแม่เค้าดูพิธีเปิดโอลิมปิกอยู่ พอผมเห็นรถเค้าจอดที่ลาดรถปุ๊ป ผมก้อสวมวิญญาณ Tom Cruise เดินตามครับ อันที่จริงผมเข้าไปวัดนี้แต่เช้าแล้วครับ เพื่อรอเค้า - -! เป็นวันที่วัดนั้นมีนิทรรศกาลพอดี ผมซื้อบัตรตั้งแต่เช้าเดินรอจนยามในนิทรรศกาลเริ่มมอง ผมจึงออกมารอนอกวัดจนกระทั่งเค้ามา ต่อนะครับ พอเค้ามาปั้ป เราเดินตามในนิทรรศกาล วันนั้นผมแต่งตัวเปนคนจีนครับและผมก้อพูดจีนได้นิดหน่อยเรยพอเนียนได้ ปากดว่าภาระกิจวันนั้น คือการแอบให้ดอกไม้เค้าครับ ซึ่ง ผมก้อทำได้ครับ ผมฝากเดกในร้านขายของฝากในนิทรรศกาลไปให้เค้า เค้าหน้าเหว่ออออมากกกกก แม่เค้าตกใจมากครับ คิดว่าพวกโรคจิต อันที่จิงผมว่าคนที่อ่านอยู่ก้อคิดว่าผมคงจิตนิดๆ 55 สรุปนะคับวันแรก เจอข้างเดียว(ผม) มีความสุขที่ได้ให้ในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใคร และเค้าก้อดีใจมากครับ เพราะผมมาเฉลยตอนคืนวันนั้นที่เราคุยกัน เพราะเค้าสงสัยมากว่าดอกไม้ใครให้ แต่ไม่สงสัยผมเลยย ถึงแม้เราจะเดินสวนกันก้อตาม...
>>เดทแรก ผมไปรับเค้าที่บ้านโดยที่เราไม่ได้บอกว่าเราจะไปไหนกันครับ ซึ่งบ้านเราไกลกันมากๆๆๆๆๆ เราไปกันที่ ท้องฟ้าจำลองครับ เพราะเค้าอยากดูดาว น้ำเน่าเนอะ!! มันเป็นวันที่ดีมากกกกกก มันอาจจะฟังดูเวอร์ ไร้สาระ ผมก้ออายุเยอะแล้วนะคับ 25 แล้วเค้าแก่กว่าผมถึง 10 ปี แต่สำหรับผมแล้ว อายุไม่ใช่ตัวแปรเลยที่เราจะรักใคร พอใกล้จะจบวัน ผมก้อให้เค้าไปเปิดหลังรถแล้วเจอไวท์บอร์ดเขียนคำถามไว้ว่า First Date Pass or Fail เค้ายิ้มครับแล้วเขียนลงไปบอกผมว่าอย่าดูจนกว่าจะถึงบ้านครับ วันแรก เราแยกกันที่เค้าดึงหัวผมไปจุ๊บปาก (จุ๊บแบบ จุ๊บจิงๆ ไม่จ๊วบนะคับ) แล้วลาจาก วันนั้นผมมีความสุขมากคับ เลยตัดสินใจที่จะรักคนคนนี้ เพราะทั้งชีวิต
>>วันที่สองที่เจอกัน เค้าไม่รู้ตัวครับ เป็นเซอร์ไพร์เล็กๆที่ผมทำให้เค้า(อีกและ) ผมชอบทำให้เค้าครับ สนุกดีเป็นวันที่เค้าไปออกกำลังกายที่ยิมประจำที่ทำงานเค้าครับ ที่ทำงานของเราสองคนไกลกันพอสมควรครับ ดอนเมือง กับ ม.สีชมพู ผมมาดักรออีกเช่นเคยครับพร้อมน้ำเย็นๆขวดนึง ผมเห็นเค้าออกจากห้องคลาสเรียนโยคะ เค้าเปนคนเดินเร็วมากครับ ผมกำลังจะสกิดเค้าแต่เค้าดันเลี้ยวไปห้องอาบน้ามซะก่อน ผมก้อรอเค้าอาบน้าม 55+ บ้าดีเนอะ แล้วพอเค้าอาบน้ามเสด ปากดว่า เค้าลงลิฟท์ไปเรียบร้อย ผมนี่ๆๆๆๆ วิ่งสิคับ วิ่ง ลงไปหาเค้าเจอกันที่ลาดจอดรถ ให้น้ำแล้วก้อทานข้าวครับ
>>วันที่สามเค้ามาหาผมที่บ้านครับ ตกใจมากเพราะบ้านเค้าอยู่ฝั่งธน บ้านผมอยู่รังสิต โอเคผมก้อทำข้าวเช้าแย่ๆ ให้เค้ากิน วันนั้นจริงๆแล้วผมต้องไปวิ่งการกุศลแต่ไม่ตื่น 55+ แต่ผมอยากได้เหรียญมากครับ ผมไม่เคยลงวิ่งที่ไหนมาก่อนเลย แต่คุณรู้ไหม ผมได้เหรียญครับ เค้าทำเหรียญปลอมมาให้ผมมันน่ารักมากก คือมันเหมือนของจิงมาแค่ทำจากกระดาษแข็งแต่ลวดลลายที่เค้าแกะ คือวันนึงขั้นต่ำแน่นอน หลังจากนั้นแล้วเราก้อไป รพ กันเพราะเป็นวันที่ผมต้องไปหาหมอพอดี เค้าก้อ take care ผมดีเหมือนแฟนคนนึงเหมือนมากจริงๆ แล้วเราก้อไปอ่านหนังสือกันที่ร้านกาแฟครับ ไม่สิ ผมไปอ่านเค้าไปช่วยทวน โมเม้นนี้เป็นโมเม้นที่ผมชอบที่สุดครับ เค้าเป็นลูกครึ่งครับ ถ้าไม่บอก คนส่วนใหญ่จะคิดว่าฝรั่งเลย ผมชอบตรงที่ผมอ่านจีน แล้วมีฝรั่งนั่งตรงข้ามแล้วคนส่วนใหญ่ก้อแซวกันว่า ฝรั่งสอนจีนให้ไอ้ดำ ด้วยอ่ะ ผมค่อนข้างดำ (มาก) ครับมันเป็นโมเม้นที่น่ารักสำหรับผมดี จบวันที่สามไป ยิ่งรักเค้ามากขึ้นไปอีก
เหตุการณ์เซอรืไพร์เค้าของผมก้อยังคงทำบ้างเรื่อยๆ โทรคุยกันทุกคืน วีดีโอคอลกัน ยิ้มให้กันตลอด เค้าใส่ใจผมมาก จนกระทั่ง ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมไม่ได้รู้สึกรักเค้าแค่ฝ่ายเดียว เพราะเค้าก้อทำอะไรให้ผมในหลายๆอย่าง
>>จุดเปลี่ยน คือ วันที่ผมบอกความรู้สึกของผมให้เค้าฟังครับ แล้วผมถามเค้าว่า เค้ารู้สึกยังไงกับผมกันแน่ เค้าตอบว่า "เราไม่รู้ว่าเรารักหรือป่าว แต่เราผูกผัน และเราก้อรู้ว่าปลายทางของเราสองคนมันไปด้วยกันไม่ได้ แต่เราไม่อยากเสียคุณไป ขอโทษนะที่เห็นแก่ตัว" พออ่านข้อความนี้เสร็จ น้ำตาผมไหลทั้งๆที่ไม่ได้ไหลออกมานานมากกแล้ว มันเจ็บมากครับ เจ็บเหมือนไม่เคยเจ็บมาก่อน ผมท้อเลยครับ แต่ผมตัดสินใจที่จะรักเค้าแล้วเลิกงาน เลยใช้มุขง้อแฟนครับ(แต่ยังไม่เปนแฟน) ไปหาเค้าที่ทำงานครับ เค้ารู้ทันคับชิ่งก่อน วิ่งคับ วิ่งตามโบกพี่วิน วันนั้นเป็นวันที่ เค้าเริ่มสร้างกำแพงครับ ไม่สบตา รอยยิ้มที่เคยให้ผมมันหายไปอย่างสิ้นเชิงครับ ผมเจ็บกว่าเดิม ผมเอาดอกไม้ไปให้เค้าแล้วผมก้อเปิดกระดาษ A4 ที่ละแผ่น (มุขง้อแฟน) ในที่สาธารณะ จนครบทุกแผ่น เมื่อเสร็จผมเห็นรอยยิ้มสุดท้ายบนใบหน้าของเค้า ซึ่งหลังจากนั้น 3 นาทีมันกลายเป็นน้ำตาของเค้า ผมถามเค้าน่ะว่ารู้ได้อย่างไงว่าปลายทางเราจะไปกันไม่รอด คำตอบของเค้าคือ " Sense !! " หลุมดำดูดผมร่วงลงไปลึกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ความรักที่ผมให้เค้าไปทั้งหมดถูกทำลายลงเพราะคำว่า Sense ของเค้า เค้าบอกว่าขออยู่คนเดียวสักพักให้ผมกลับไปก่อน ผมเป็นหนุ่มออฟฟิตเดินร้องไห้เหมือนเด็กกลางสยาม
แต่ต่อให้ผมต้องร้องแค่ไหน ผมก้อจะไม่ถอยครับ ตอนนี้ผมมีสิ่งที่ต้องทำใหม่ คือ ทะลายกำแพงนั้นลงและพาเค้าคนนั้นกลับมาครับ เค้าคนที่ยิ้มให้ผมฟัวเราะให้กันและกัน ถึงแม้ว่ามันจะยากและสุดท้ายผมคงจะเจ็บกว่าเดิม ผมก้อจะทำครับ เพราะผมรักเค้ามากเกินกว่าจะถอนตัวแล้ว
..ขอบคุณที่ทนอ่านนะครับ..
ปล. ขอโทษด้วยสำหรับภาษาไทยที่ไม่ถูกต้อง