เราทำผิดกับมันมากเลยเรารู้ตัวเองดี เรางี่เง่าเองอ่า (เพื่อนสนิทเราเป็นผู้หญิง)
เราอยู่ปี 3 เรียนที่มหาลัยแห่งนึงในภาคอีสาน เรามีเพื่อนสนิทคนนึงมันเป็นคนดีมากนะ เราคบกับมันตอนปี 1 เทอม 1 ปลายๆ ตอนนั้นเราไปซ้อมแสตนเชียร์เลยรู้จักกับมัน ความจริงเรากับมันเรียนสาขาเดียวกันแล้วอยู่ห้องเดียวกันแต่ไม่เคยคุยกันแล้วมาเจอกันที่แสตนประโยคแรกที่มันคุยกับเราคือ
."ไปเข้าห้องน้ำกับกูป่ะ" ตอนนั้นเราแบบ..'เอิ่ม! นี่คือประโยคที่ทักเพื่อนใหม่หรอ' แต่เราก็ไม่อะไรนะ (หลังจากคบกันมันถึงมาบอกว่าพูดไม่เพราะกับเพื่อนใหม่อ่า เราคนแรกและคนเดียว) 😒😒 แต่ชั่งมันเหอะ ..
แล้วทีนี้ต่อมาหลังจากคบกันเรามีปัญหานิดหน่อยเลยมาอยู่ห้องกับมันไปซ้อมแสตนด้วยกันทุกวัน ก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น มากขึ้น ตัวติดกันตลอดไปใหนมาใหนด้วยกันตลอด กวนกันแกล้งกัน เราชอบทำร้ายรางกายมันมาก มันตัวเล็กๆ ขาวๆอ่า แล้วทีนี้ตอนนั้นเราเที่ยวกลางคืนนะ -เหล้าปกติชีวิตมหาลัยอ่ะ แล้วเราก็ชวนมันไป มันบอกเราว่ามันแพ้เหล้า ซึ่งก็จริงมัน-ทีไรตัวแดงทุกที แล้วเราเลยบอกมันว่า.."-ไปเหอะเดี๋ยวมันก็หายแพ้ไปเอง เกลือจิ้มเกลือไง"ร้องไห้ไม่รู้เราคิดยังไง ห่วงนะแต่แค่อยากให้มันลองจะได้รู้ 😅😅 เราเป็นเพื่อนที่ไม่ดีเรายอมรับ) เราแค่อยากไปเที่ยวกับมันอ่า แล้วก็คบกันเรื่อยมาจนปี 1 เทอมซัมเมอร์มั้ง(จำไม่ค่อยได้) มันเลิกกับแฟนเก่า แล้วมันก็มีแฟนใหม่(หลังเลิกกับแฟนเก่านานอยู่) เราก็แบบอืม..เป็นคนชงเลยแหระ แล้วทีนี้มันก็คบกันใช่ป่ะ แล้วเราก็ย้ายมาอยู่หอเดียวกันกับมัน อยู่ห้องข้างกันเลย แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรนะ มันก็ยังปกติกับเรา ไปใหนมาใหนด้วยกันเหมือนเดิม แต่พอนานวันเข้ามันก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มที่ห่างเราออกไป ตอนนั้นเราก็..เออ..คนเค้ามีแฟนก็ต้องอยู่กับแฟนบ้าง เราก็ไม่อะไร แต่พอนานวันเข้าเรากับมันก็ห่างกันเรื่อยๆ จนแบบ..แต่ก่อนนั่งเรียนด้วยกันตลอด แต่คราวนี้ไม่นั่งติดกันเหมือนเดิม ห่างกันมากขึ้น เรายอมรับว่าตอนนั้นเราน้อยใจมาก แต่ก็ไม่กล้าบอกมัน แล้วพอปี 2 เทอม 2 ก็คือไปเรียนด้วยกันนะ แต่ไม่พูดกันเยอะเหมือนเดิม เราก็ระบายให้เพื่อนอีกคนฟัง(เป็นเพื่อนในกลุ่ม) ว่าเราแบบน้อยใจอ่า แล้วก็กลับมาคุยกันกวนกันเหมือนเดิมนะ แต่มันไม่สนิทเหมือนเดิม มันเริ่มไปใหนมาใหนกับแฟนเยอะขึ้น เราก็ไปใหนมาใหนคนเดียวเยอะขึ้น (เราไม่มีแฟนไง) แล้วทีนี้มันกับเราก็กลับมาคุยกันสนิทกัน เราพามันไปหาที่จัดฟัน ไปด้วยกันเหมือนเดิม แล้วทีนี้จุดเจ้าปัญหามันมีอยู่ว่า..คืนก่อนเกิดเหตุ เราไปกินเหล้ากับเพื่อนคือมันก็รู้แหละ แล้วทีนี้พอตอนบ่ายๆหน่อยเราออกมากินข้าว เราก็เจอมันสายตามันมองแบบ เรารู้สึกไปเองมั้ง มันแบบไม่รู้ดิ เรารู้สึกแย่อ่า ตอนนั้นยังไม่อะไรนะ แต่เราก็คิดถึงสายตานั้นตลอด คือมันไม่เคยมองเราแบบนี้ไง ตกเย็นมันคือทนไม่ไหวแล้วอ่า เราก็ทวิตด่า (แรงนะ เรารู้) แล้วมันมาเห็น วันรุ่งขึ้นมันกับเราคือไม่พูดกันเลย แล้วเราคือพอใจเย็นแล้ว คุยกับเพื่อนอีกคนจนใจเย็นอ่า ก็รู้ตัวเลยอ่าว่า.."เอ้ย..กูนี่ทำไมเป็นเพื่อนที่เลวแบบนี้วะ" เราโกธรตัวเองมากนะ แล้วฟลังจากนั้นคืมันอัลฟอลไอจีเรา (บุญแค่ใหนแล้วที่มันไม่ลบเราออกจากเฟตบุ๊คอ่า) แล้วทีนี้เราพยายามหาวิธีขอโทษมันแต่ไม่รู้จะทำยังไง แล้วทีนี้ ก็เลยส่งข้อความไปขอโทษมัน เราไม่กล้าขอโทษมันตรงๆอ่า เราเป็นพงกต่อมหน้าตาตื้นมาก เรากลัวจะร้องไห้ แล้วมันก็บอกว่าาไม่โกธรแล้ว แต่มันก็เย็นชากับเราเหมือนเดิม คือเราพยายามไปอยู่ใกล้มันพยายามคุยกับมัน แต่มันก็ทำเหมือนไม่มีเราอยู่ตรงนั้นอ่า เราเลยท้อที่จะง้อมัน เราเลยไม่อยากให้มันลำคานเลยปลีกตัวออกมา ไม่พูด ไม่พยายามคุยเหมือนเดิม แล้วทีนี้เราจำได้ว่าเราสัญญากับมันว่าจะซื้อเป็นตุ๊กตาหรือหุ่นนี่แหระ วันพีซให้มันเป็นของขวัญวันเกิด เราก็เลยสั่งซื้อเพื่อกะว่าจะให้มันตอนวันเกิด พอถึงวันเกิดมัน 22 พ.ค. 59 (ตอนนั้นปิดเทอมแล้วแหระแต่สาขาเราจะไปเที่ยวระยองกันมันกับเราก็ไป) เราก็เลยไปซื้อเค้กที่เซเว่นมาให้มันเป่า แล้วก็เอาของขวัญให้ มันก็ยิ้มๆแล้วก็บอกขอบคุณเรา เรากะว่าจะบอกขอโทษมันตอนนั้นะ แต่ก็ไม่กล้า เพราะแค่เอาเค้กไปให้มันเป่าเราก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ กันก็ขอบคุณแล้วก็จบไป หลังจากนั้นก็ไปทะเลกัน (พวกเราไปทัเงกลุ่มเลย) มันกับเราแยกกันนอนห้องนึงมันมีเตียงหกฟุต 2 เตียง มันนอนกับเพื่อนในกลุ่ม ส่วนเราอยู่กับเพื่อนร่วมห้องที่พอจะรู้จักกันตอนทำกิจกรรม(เราคิดในใจนะว่าถ้าเรากับมันไม่ทะเลาะกัน เราห้าคนจะได้นอนด้วยกันมั้ย) แต่ก็อย่างว่าพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์ตัวเองงี่เง่าจนเกิดเรื่องเอง พวกเค้าสี่คนก็ไปใหนมาใหนด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกัน (โดยไม่ชวนเรา) เราก็ไม่กล้าโผล่หน้าไปแหระ เราก็อยู่กัลเพื่อนพักห้องเดียวกัน แต่เราก็ไปกินข้าวกับพวกเค้าสี่คนนะ เรารอพวกเค้าจนเราหิวข้าวจนมือสั่นอ่า แต่อยากไปกินกับเพื่อนตัวเองไง เราก็รอจนพวกเค้าออกมา ก็ไปกินข้าวกัน (พวกเค้าก็ทำเหมือนไม่มีเราเหมือนเดิม) แต่เรายังหน้าด้านต่อไปค่ะ เราไปทุกที่กับพวกเค้า วันนี้ไปสวนผลไม้กันมั้ง แล้วเพื่อนสนิทเราคนนี้มันก็พูดกับเรา เล่นกับเรา ไปเล่นน้ำก็ชวน เราคือแบบตอนนั้นดีใจมาก แล้วเป็นวันที่มีความสุขมาก แต่พอวันต่อมาทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม ไม่พูดกับเราเหมือนเดิม เวลาพักรถเราก็ไปใหนมาใหนคนเดียว (ดราม่าชิบ) แล้วหลังจากนั้นก็ปิดเทอม จะขึ้นปี 3 เราเลยตั้งใจว่าจะเริ่มใหม่ แล้วทีนี้พอเปิดเทอมมันมาเคาะประตูห้องเราถามเราว่า.."จะเอาอะไรมั้ย กูจะออกไปข้างนอก" เราก็เลยบอกว่าไม่เอา ขอบคุณ ตอนนั้นดีใจมาก(ร้องไห้ด้วย^^)  แล้วทีนี้เรียนวิชาเอกวันแรก เราก็เดินไปทักพวกเค้า 4 คน พยายามคุยพยายามเล่น พวกเค้าก็แบบอืม..อึนแหระ..แต่เราก็ตีมึนอ่า..แล้วเพื่อนสนิทเราก็แซวกันเรื่องน้องปีหนึ่งไหว้ แล้วทีนี้เพื่อนเราคนนึงมันผมยาว ก็แซวประมาณว่าแก่แล้วน้องเลยไหว้ เพื่อนสนิทคนนี้เลยบอกว่า..ไปตัดผมสั้นเหมือนเราสิน้องจะได้คิดว่ารุ่นเดียวกันจะได้ไม่ไหว้ (ตือเราผมสั้นแล้วมีคนบอกว่าเราหน้าเด็กเยอะ) ตอนนั้นเราแบบมันจำได้ด้วยเราดีใจมากที่มันพูดแบบนั้น แต่พอผ่านไปอาทิตย์นึงก็กลับไปวงจรเดิม คือ..เงียบ..เฉยชา..จนถึงตอนนี้ล่ะ  😭😭😭

เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราอยากกลับไปเป็นเพื่อนมันเหมือนเดิม กับไปกวนมัน ตีมัน แกล้งมัน คุยตลก เป็นคนแรกที่มันคิดถึง เหมือนเดิม เรารู้ตัวเองแช้วว่าเรางี่เง่าเอง จะให้เราทำอะไรก็ได้ ช่วยบอกเราทีเถอะ เราอยากได้อิลิง(เราชอบเรียกมันแบบนี้) กลับมาเหมือนเดิม ไปเรียนด้วยกัน นั่งด้วยกัน แล้วอยากพูดกับมันว่า..''กูขอโทษนะอิลิง ที่กูไม่เข้าใจมากพอ จนทำให้กูต้องเสียไป ถ้าหายโกธรกูจริงๆ กะบมาฟอลไอจีกูเหมือนเดิมได้มั้ย กูสำนึกผิดแล้วจริงๆ"

....ใครที่เห็นกระทู้นี้ช่วยบอกเราทีเราต้องทำยังไง..😢😢😢