กระทู้ออกแนวระบายนะคะ
เมื่อ2-3เดือนที่แล้วค่ะ เสียเพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆไป ด้วยอุบัติเหตุ มันเป็นพี่เราปีนึงค่ะแต่ตอนเด็กๆเล่นด้วยกันมา แต่ป.1เราย้ายมาเรียนในกทม.ไม่อยู่ที่ตจว.กับเพื่อน แต่สงกรานต์กลับไปเล่นด้วยกันทุกปี มีปีนี้ที่ไม่ได้กลับไป เราคุยทางfbตลอด แชทล่าสุดที่คุยกันก็ช่วงสงกรานต์เราถามมันว่าเล่นไหนและให้มันระวังตัวมันก็ตอบโอเคกลับมา และก่อนมันเสียวันนึง เราเก็บห้องค่ะและโดนรูปเราที่ถ่ายกันไว้ เแ็นกรอบรูปพลาสติกอันละไม่กี่บาทค่ะ เราเก็บไว้ตลอดย้ายบ้านไปไหนก็อยู่กับเราตลอด รูปและกระจกกระจายเลยค่ะ ยอมรับว่านึกถึง มันและเพื่อนอีกคนนึง (รูปมี4คน) จะทักไปแต่เราก็ไม่ทักไปเพราะตอนมันตกเราจำได้ว่าไม้กวาดไปโดนมันค่ะ พอเช้ามารู้ข่าวจากแม่ เราน้ำตาไหล นอนร้องไห้ดูแต่รูปทั้งวัน และเราก็ต้องรอลาโรงเรียนก่อนไปค่ะ ไปโรงเรียนวันนึงนี่ตาบวมตั้งแต่เช้ายันเย็น แล้วเราก็ไปงานค่ะหยุดไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เราร้องไห้วันที่ไปถึงและตอนเอาศพไปเผาแค่นั้น ตอนอยู่ที่วัดเราก็มีเพื่อนมีญาติเรารู้สึกว่ามันอบอุ่นมากกว่าเศร้าโศกอีกค่ะ หลังจากนั้นเราก็กลับมาบ้านเราปกติ บ่อยครั้งที่อดคิดถึงไม่ได้ บางเวลาเราก็ใช้ชีวิตเหมือนปกตินะคะ เหมือนว่ามันไม่ได้จากไปไหน แต่บางเวลารู้สึกว่าพึ่งจะจากกันไป เวลาฟังเพลงเวลาเห็นรูปเราร้องบ่อยมาก มากจนรู้สึกมากเกินไป.
เราไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง เช่นวันนี้เราฟังเพลงเราคิดถึงมัน เราก็ร้องไห้ ทั้งๆที่มันผ่านมาเป็นเดือนๆแล้ว คนอื่นก็ใช้ชีวิตปกติได้แล้ว
ที่บ้านไม่เคยมีงานขาวดำแบบนี้เลยค่ะ ตั้งแต่เราเกิดมา เราเป็นครอบครัวใหญ่ มีแต่งานสังสรรค์และญาติเยอะมาก มันดีมากๆ
เราไม่รู้จะทำใจรับยังไง
สูญเสียคนสำคัญในชีวิตไป คิดถึงมากๆและร้องไห้บ่อยมาก จะปลงยังไงดีคะ
เมื่อ2-3เดือนที่แล้วค่ะ เสียเพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆไป ด้วยอุบัติเหตุ มันเป็นพี่เราปีนึงค่ะแต่ตอนเด็กๆเล่นด้วยกันมา แต่ป.1เราย้ายมาเรียนในกทม.ไม่อยู่ที่ตจว.กับเพื่อน แต่สงกรานต์กลับไปเล่นด้วยกันทุกปี มีปีนี้ที่ไม่ได้กลับไป เราคุยทางfbตลอด แชทล่าสุดที่คุยกันก็ช่วงสงกรานต์เราถามมันว่าเล่นไหนและให้มันระวังตัวมันก็ตอบโอเคกลับมา และก่อนมันเสียวันนึง เราเก็บห้องค่ะและโดนรูปเราที่ถ่ายกันไว้ เแ็นกรอบรูปพลาสติกอันละไม่กี่บาทค่ะ เราเก็บไว้ตลอดย้ายบ้านไปไหนก็อยู่กับเราตลอด รูปและกระจกกระจายเลยค่ะ ยอมรับว่านึกถึง มันและเพื่อนอีกคนนึง (รูปมี4คน) จะทักไปแต่เราก็ไม่ทักไปเพราะตอนมันตกเราจำได้ว่าไม้กวาดไปโดนมันค่ะ พอเช้ามารู้ข่าวจากแม่ เราน้ำตาไหล นอนร้องไห้ดูแต่รูปทั้งวัน และเราก็ต้องรอลาโรงเรียนก่อนไปค่ะ ไปโรงเรียนวันนึงนี่ตาบวมตั้งแต่เช้ายันเย็น แล้วเราก็ไปงานค่ะหยุดไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เราร้องไห้วันที่ไปถึงและตอนเอาศพไปเผาแค่นั้น ตอนอยู่ที่วัดเราก็มีเพื่อนมีญาติเรารู้สึกว่ามันอบอุ่นมากกว่าเศร้าโศกอีกค่ะ หลังจากนั้นเราก็กลับมาบ้านเราปกติ บ่อยครั้งที่อดคิดถึงไม่ได้ บางเวลาเราก็ใช้ชีวิตเหมือนปกตินะคะ เหมือนว่ามันไม่ได้จากไปไหน แต่บางเวลารู้สึกว่าพึ่งจะจากกันไป เวลาฟังเพลงเวลาเห็นรูปเราร้องบ่อยมาก มากจนรู้สึกมากเกินไป.
เราไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง เช่นวันนี้เราฟังเพลงเราคิดถึงมัน เราก็ร้องไห้ ทั้งๆที่มันผ่านมาเป็นเดือนๆแล้ว คนอื่นก็ใช้ชีวิตปกติได้แล้ว
ที่บ้านไม่เคยมีงานขาวดำแบบนี้เลยค่ะ ตั้งแต่เราเกิดมา เราเป็นครอบครัวใหญ่ มีแต่งานสังสรรค์และญาติเยอะมาก มันดีมากๆ