*******เรื่องละหว่างชายกับชายนะครับ********
ภัทรชื่อแฟนเก่ากูไม่เชิงเเฟนว้ะก็เกือบๆแฟน เป้นงี้ภัทรอ่ะมันเข้ามาใหม่เเล้วกูก็แอบชอบมันมันเป้นคนสอบได้ที่1เรียนเก่งมากไม่สนใจความรักเลยจนมันได้มาเจอกับกูมันทิ้งเรื่องเรียนไม่เชิงว่าทิ้งหรอก 50ก็คือความรัก 50 การเรียน แค่ในช่วงนั้นนะตอนนั้นอยุ่ม.3 มันเข้ามาตอนม.3 เเล้วตอนนั้นกูก็เข้าไปทักแชทมันกูคุยกับมันไปเรื่อยๆจนรู้นิสัยกัน พอรุ่งเช้าขึ้นมาเรียนใช่ป่ะกุนั่งซ้ายสุดริมประตูมันนั่งกลางเเล้วมันหันมามองกูตลอดไม่เรียนเลย จ้องมองกูตลอด เเล้วพอดีหางตากูไปเห้นเเล้วกูก็เขินช่วงนั้นดีมากเลยกูบอกให้เเล้ว เวลากูไปอยู่กับผู้ชายคนไหนๆมันจะเสียความรู้สึกแบบหน้ามันเเสดงออกถึงอารมณ์อ่ะ กูก็เลยเลิกยุ่งมันก็ยิ้มร่าเริงปกติกูก็คุยกับมันประมานเดือนกว่าๆจนแน่ใจเเล้วว่าน่าจะเป็นแฟนกันได้เเล้ว ตอนนั้นก็ตัดสินใจคบกันเเล้วกูก็ยืมโทรสัพมันมันก็ให้มา(บอกเลยภัทรอ่ะเพื่อนเก่าที่รร.มันบอกกูว่าภัทรเป้นคนหวงโทรสัพมากไม่อยากให้ใครดู) แต่มันให้กูตอนนั้นกูดีใจมากที่มันเห้นกูสำคัญเเล้วกูก็ไปเจอรูปในโทรสัพมันคือผู้หญิงที่ถ่ายรูปด้วยกันชื่อแป้งเป็นดูโอ้ที่รร.เก่ามัน กูหึงไงด้วยช่วงนั้น เเล้วตกช่วงดึกๆกูคุยกับมันเรื่องนี้จนทะเลาะกันหาว่ากูหึงเกิน พอวันมาเรียนต่อไปมันไม่มองกูอีกเลย ไม่คุยกับกูอีกเลย ไม่สนใจกูเเล้ว ไม่แคร์กูเเล้ว กูร้องไห้มากเลย นั้นแหละมันทำให้กูรู้ว่าความรักช่วงนั้นมันเป้นช่วงนี้แย่มาก ทำให้กูเสียคนที่กูรักมากที่สุดไป เพราะกูมันหึงเกินไป น้อยใจมากเกินไป งี่เง่ามากเกินไป ช่วงตลอดเวลา1ปีที่เรียนห้องเดียวกัน ต่างคนก็เกียดกัน ช่วงนั้นกูเลยเกียดมันเเล้วพอมาถึงปัจจุบันมันบล้อคกู โครตเสียใจแต่กูก็ไม่ได้อะไรเเล้ว กูลืมได้เเล้ว 😔😔
ปล. ขออนุญาติใช้คำหยาบนะครับบ
เหตุเกิดที่เพราะเรามันงี่เง่าเกินไปจนทำให้เขาเปลี่ยนไป.
ภัทรชื่อแฟนเก่ากูไม่เชิงเเฟนว้ะก็เกือบๆแฟน เป้นงี้ภัทรอ่ะมันเข้ามาใหม่เเล้วกูก็แอบชอบมันมันเป้นคนสอบได้ที่1เรียนเก่งมากไม่สนใจความรักเลยจนมันได้มาเจอกับกูมันทิ้งเรื่องเรียนไม่เชิงว่าทิ้งหรอก 50ก็คือความรัก 50 การเรียน แค่ในช่วงนั้นนะตอนนั้นอยุ่ม.3 มันเข้ามาตอนม.3 เเล้วตอนนั้นกูก็เข้าไปทักแชทมันกูคุยกับมันไปเรื่อยๆจนรู้นิสัยกัน พอรุ่งเช้าขึ้นมาเรียนใช่ป่ะกุนั่งซ้ายสุดริมประตูมันนั่งกลางเเล้วมันหันมามองกูตลอดไม่เรียนเลย จ้องมองกูตลอด เเล้วพอดีหางตากูไปเห้นเเล้วกูก็เขินช่วงนั้นดีมากเลยกูบอกให้เเล้ว เวลากูไปอยู่กับผู้ชายคนไหนๆมันจะเสียความรู้สึกแบบหน้ามันเเสดงออกถึงอารมณ์อ่ะ กูก็เลยเลิกยุ่งมันก็ยิ้มร่าเริงปกติกูก็คุยกับมันประมานเดือนกว่าๆจนแน่ใจเเล้วว่าน่าจะเป็นแฟนกันได้เเล้ว ตอนนั้นก็ตัดสินใจคบกันเเล้วกูก็ยืมโทรสัพมันมันก็ให้มา(บอกเลยภัทรอ่ะเพื่อนเก่าที่รร.มันบอกกูว่าภัทรเป้นคนหวงโทรสัพมากไม่อยากให้ใครดู) แต่มันให้กูตอนนั้นกูดีใจมากที่มันเห้นกูสำคัญเเล้วกูก็ไปเจอรูปในโทรสัพมันคือผู้หญิงที่ถ่ายรูปด้วยกันชื่อแป้งเป็นดูโอ้ที่รร.เก่ามัน กูหึงไงด้วยช่วงนั้น เเล้วตกช่วงดึกๆกูคุยกับมันเรื่องนี้จนทะเลาะกันหาว่ากูหึงเกิน พอวันมาเรียนต่อไปมันไม่มองกูอีกเลย ไม่คุยกับกูอีกเลย ไม่สนใจกูเเล้ว ไม่แคร์กูเเล้ว กูร้องไห้มากเลย นั้นแหละมันทำให้กูรู้ว่าความรักช่วงนั้นมันเป้นช่วงนี้แย่มาก ทำให้กูเสียคนที่กูรักมากที่สุดไป เพราะกูมันหึงเกินไป น้อยใจมากเกินไป งี่เง่ามากเกินไป ช่วงตลอดเวลา1ปีที่เรียนห้องเดียวกัน ต่างคนก็เกียดกัน ช่วงนั้นกูเลยเกียดมันเเล้วพอมาถึงปัจจุบันมันบล้อคกู โครตเสียใจแต่กูก็ไม่ได้อะไรเเล้ว กูลืมได้เเล้ว 😔😔
ปล. ขออนุญาติใช้คำหยาบนะครับบ