ขอบอกก่อนเลยว่านี่เป็นกระทู้แรกที่เขียน ขอแทนตัวผู้เขียนว่า"เรา"นะคะ ขอไม่เปิดเผยชื่อและที่อยู่นะคะ เรื่องก็มีอยู่ว่า..........................................
เรากับแฟนพักอยู่ที่หอพักด้วยกัน เวลาก็ประมาณ 2 เดือนจะ 3 เดือนแล้วคะ เค้าอายุมากกว่าเรา 5 ปี ตอนนี้ว่างงาน กำลังจะไปฝึกงานที่อื่นซึ่งเราต้องห่างกัน เค้าบอกกับเราว่า "เค้าจะไปฝึกงาน 3 เดือนนะตัวเอง" เราก็แอบเสียใจแล้วพยายามทำตัวให้น่ารักที่สุด....คอยเอาใจใส่เค้า ไม่ทำให้เค้าโมโห เราเคยทะเลาะกันครั้งนึงคะ เค้าหนีออกไปจากห้องแล้วไปอยู่ร้านเกมส์ เหตุผลที่เราทะเละกันก็คือ...จู่ๆเรางอลใช่ปะคะ แล้วเราก็เงียบ หวังว่าเค้าจะมาง้อ ส่วนตัวเราเป็นคนไม่ค่อยงอลไรมากมายนะคะ ก็ธรรมดาของผู้หญิงก็มีบ้าง มาต่อเลยคะ เค้าก็หนีออกไปรานเกมส์ เพราะเห็นเราออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่นอกห้อง แต่เค้าคงคิดว่าเราคุยกับคนอื่น ตอนแรกเราจะไม่คิดติดต่อเค้า ให้เค้ารู้สึกตัวเอง เราก็อยากให้เค้าเห็นเราสำคัญบ้างแต่แล้ว......เราก็เป็นฝ่ายทักเฟสไปหาเค้าก่อนอยู่ดี ด้วยความที่เรารักเค้ามากคะ ไม่อยากเสียเค้าไป เราพยายามเฟสหา โทรหา "เตงอยู่ไหน เตงจะกลับห้องมั้ย จะกลับตอนไหน" เค้าตอบกลับมาหาเราแค่ "ร้านเกมส์" และก็ตอบแค่ "ไม่รู้ๆๆๆ" แล้วตัดสายเราไป ช่วงนั้นเป็นตอนกลางคืนค่ะประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ แล้วหลังจากนั้นเราก็ออกจากห้องไป อ่อ ! ลืมบอกคะ แฟนเรามีมอไซต์ แต่เราไม่มี ตอนนั้นก็ดึกมากด้วย ไม่มีรถประจำทางแล้ว เราเลยตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าหวังว่าจะออกจากที่นี่ เก็บเสร็จเราก็ลองโทรหาเค้าอีกที คราวนี้เค้าบอกว่าเค้าจะกลับมา ใจนึงเราก็ดีใจค่ะ อีกใจคือเค้าจะมาทำเราเสียใจอีกมั้ย แต่พอเค้ามาถึง เค้าก็เล่นแต่โทรทัพท์เลยค่ะ ไม่ได้สนใจตัวเราเลย แล้วนอนได้ซักพัก เค้าก็เก็บข้าวของ(ที่จำเป็น) แล้วออกไปอีก เค้าเคยทำแบบนี้หลายรอบมากๆเลยค่ะ ทิ้งเราไว้ที่ห้องคนเดียวตอนดึกๆ หลังจากที่เค้าออกไปรอบ 2 เค้าเหมือนจะลืมอะไรไว้ซักอย่างเลยย้อนมาเอา แต่เราไม่ได้ล็อคประตู เค้าเป็นคนล็อคลูกบิดเเล้วปิดประตูใส่หน้าเรา (หวังว่าจะเข้าใจนะคะ) เค้าพยายามเคาะประตูอยู่หลายครั้งมากคะ เราไม่ยอมเปิด เค้าก็พยามจะเข้ามา แต่แล้วเราก็เปิดให้เค้าเบาๆแต่เค้าก็ดันประตูอย่างเต็มแรง จนเราล้มลงไปกับพื้นเลย และร้องไห้หนักมาก เค้าไม่ได้เห็นอกเห็นใจเราเลยคะ ตอนนั้นเราเจ็บขาเลยคะ เราลุกไปยื้อเค้าไม่ได้ เราได้แต่ร้องไห้ หลังจากนั้น เราเลยตัดสินใจออกไปบ้าง แต่ไม่ได้เอาของอะไรไปเลย เพราะเราไม่คิดจะไปจริงๆหรอกค่ะ เลยออกไปเดินเล่น เดินไปเรื่อยๆเจอรุ่นพี่ที่เคยคุยกันแต่ก่อน เขาถามเราว่าทำไมออกมาดึกๆแบบนี้เราก็เราให้เค้าฟัง เราเลยขอซ้อนมอไซต์ไปกับพี่เค้าคะ รับลมเย็นๆเค้าก็พูดปลอบใจเรา จนขี่มาเรื่อยๆจนถึงบ้านพี่เค้า เรานั่งแค่หน้าบ้านพี่เค้าค่ะ ปรึกษาซึ่งกันและกัน (เราสองคนเกือบจะเป็นแฟนกันมาก่อนคะ อต่เราปฏิเสธพี่เค้าเพราะเจอเเฟนคนปัจจุบัน) เค้าดูเข้าใจเรามากๆเลยค่ะ แต่เราไม่ได้รักเค้า หลังจากที่คุยกันนาน เราเลยโทรหาแฟนเราอีกคะ รอบแรก เค้ารับและถามว่าเราอยู่ไหน เราก็ตอบแบบห้วนๆไปคะ แบบต้องให้เค้าโทรหาหรอถึงถามอะ จากนั้นเค้าก็ตัดสายไปเลยค่ะ เรารู้สึกแย่มากกกกกๆเลยคะ คือเค้าไม่เป็นห่วงเราก่อนเลยหรอ ? ต่อมาไม่นาน เราโทรหาเค้าเพราะตัดสินใจจะกลับห้อง เค้าก็ตอบกลับมาว่า "อยากกลับก็กลับ ไม่อยากกละบก็แล้วแต่" คือ เราอยสกหาความจริงจังของเค้าบ้างอะคะ เค้าดูไม่ใส่ใจอะไรเลยอะ (ตอนนั้นเค้าอยู่ห้องแล้ว) เราลังเลใจมากว่าจะทำยังไง เลยตักสินใจกลับไปค่ะ แล้วไปได้ซักพักเค้าก็ไม่ได้สนใจเราอยู่ดี ต่างคนต่างนอน เราทนไม่ไหว เก็บข้าวของออกมาเลยคะ ทั้งๆที่เจ็บขาด้วย ห้องเราอยู่ชั้น 2 ค่ะ ก่อนจะออกมาเราบอกกับเค้าว่า "เราคงไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ด้วยกันแล้วสินะ" เค้าก็ไม่พูดอะไรซักอย่าง เราจับมือเค้าแล้วบีบเบาๆ จากนั้นก็กำลังเดินออกไปคะ เค้าบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยไปไม่ได้หรอ แต่เค้าไม่ได้มองหน้าเรา เค้านอนเฉยๆแล้วพูด เราเลยเดอนต่อคะ จนกระทั่งจะถึงบรรได เรากลัวว่าเราจะตกมากคะ เค้าเลยออกมาจากห้องแล้วจับเราไว้ เราก็แอบดีใจมากเลยค่ะ ตอนเข้าห้องมาก็วางข้าวของไว้ เราจะเดินไปเข้าห้องน้ำแต่เราดันล้มซะก่อน เค้าเลยบอกเราให้ลุกมานอนบนเตียง แต่เราไปไม่ได้เค้าพยายามจะพยุงเราแต่ก็ไม่ได้เพราะเราเจ็บเราเลยพูดทั้งร้องไห้กับเค้าว่า "พี่มันก็เหมือนที่ทุกคนเค้าเตือนหนู(จริงๆเรียกชื่อจริงๆเรานะคะ)อะ เค้าบอกว่าพี่อะใจร้าย เคยทำร้ายเค้า เห็นมั้ย วันนี้พี่ก็ทำร้ายหนู พี่มันเหมือนที่เค้าพูดจริงๆ พี่มันใจร้าย" เค้าได้แต่กอดเราแล้วพูดว่าขอโทษ แต่เราก็ยังร้องอยู่ เราก็พูดอีกว่า "พี่มันไม่เคยใส่ใจอะไรหนูเลย มีก็ดีไม่มีก็ได้ คบกันแค่นี้หรอ ? หนูเลือกพี่ให้พี่มาทำร้ายทั้งใจทั้งกายหนูหรอ หนูคิดว่าพี่จะดูเเลหนูได้ แต่ไม่เลย ไม่เคยเลย" เราพูดทั้งน้ำตา เราเสียใจมากๆ เค้าก็ได้เเค่กอดเราไม่พูดอะไรทั้งนั้น พอเวลาเริ่มผ่านไปเราก็ดีขึ้นแล้วหันกลับมาพูดกับเค้า "โอเค เราจะเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งนะ เราดีกันแล้วนะ" แต่ใจเราคิดว่าทำไมต้องเป็นเราที่ทำแบบนั้น เราต้องเป็นฝ่ายพูดงั้นหรอ ? เราเป็นคนผิดใช่มั้ย แต่ตอนนั้นเรารักเค้ามากคะ เลยยิม จากนั้นเราก็เข้านอนกันอย่างแฮปปี้
แต่.............เรื่องยังมีมากกว่านี้รอติดตามนะค่ะจะมาเขียนต่อแน่นอน เหตุการณ์ต่อมาจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม
แฟนเราไม่เคยง้อเราตอนเรางอลเลยค่ะ ลองเข้ามาอ่านได้นะคะ
เรากับแฟนพักอยู่ที่หอพักด้วยกัน เวลาก็ประมาณ 2 เดือนจะ 3 เดือนแล้วคะ เค้าอายุมากกว่าเรา 5 ปี ตอนนี้ว่างงาน กำลังจะไปฝึกงานที่อื่นซึ่งเราต้องห่างกัน เค้าบอกกับเราว่า "เค้าจะไปฝึกงาน 3 เดือนนะตัวเอง" เราก็แอบเสียใจแล้วพยายามทำตัวให้น่ารักที่สุด....คอยเอาใจใส่เค้า ไม่ทำให้เค้าโมโห เราเคยทะเลาะกันครั้งนึงคะ เค้าหนีออกไปจากห้องแล้วไปอยู่ร้านเกมส์ เหตุผลที่เราทะเละกันก็คือ...จู่ๆเรางอลใช่ปะคะ แล้วเราก็เงียบ หวังว่าเค้าจะมาง้อ ส่วนตัวเราเป็นคนไม่ค่อยงอลไรมากมายนะคะ ก็ธรรมดาของผู้หญิงก็มีบ้าง มาต่อเลยคะ เค้าก็หนีออกไปรานเกมส์ เพราะเห็นเราออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่นอกห้อง แต่เค้าคงคิดว่าเราคุยกับคนอื่น ตอนแรกเราจะไม่คิดติดต่อเค้า ให้เค้ารู้สึกตัวเอง เราก็อยากให้เค้าเห็นเราสำคัญบ้างแต่แล้ว......เราก็เป็นฝ่ายทักเฟสไปหาเค้าก่อนอยู่ดี ด้วยความที่เรารักเค้ามากคะ ไม่อยากเสียเค้าไป เราพยายามเฟสหา โทรหา "เตงอยู่ไหน เตงจะกลับห้องมั้ย จะกลับตอนไหน" เค้าตอบกลับมาหาเราแค่ "ร้านเกมส์" และก็ตอบแค่ "ไม่รู้ๆๆๆ" แล้วตัดสายเราไป ช่วงนั้นเป็นตอนกลางคืนค่ะประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ แล้วหลังจากนั้นเราก็ออกจากห้องไป อ่อ ! ลืมบอกคะ แฟนเรามีมอไซต์ แต่เราไม่มี ตอนนั้นก็ดึกมากด้วย ไม่มีรถประจำทางแล้ว เราเลยตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าหวังว่าจะออกจากที่นี่ เก็บเสร็จเราก็ลองโทรหาเค้าอีกที คราวนี้เค้าบอกว่าเค้าจะกลับมา ใจนึงเราก็ดีใจค่ะ อีกใจคือเค้าจะมาทำเราเสียใจอีกมั้ย แต่พอเค้ามาถึง เค้าก็เล่นแต่โทรทัพท์เลยค่ะ ไม่ได้สนใจตัวเราเลย แล้วนอนได้ซักพัก เค้าก็เก็บข้าวของ(ที่จำเป็น) แล้วออกไปอีก เค้าเคยทำแบบนี้หลายรอบมากๆเลยค่ะ ทิ้งเราไว้ที่ห้องคนเดียวตอนดึกๆ หลังจากที่เค้าออกไปรอบ 2 เค้าเหมือนจะลืมอะไรไว้ซักอย่างเลยย้อนมาเอา แต่เราไม่ได้ล็อคประตู เค้าเป็นคนล็อคลูกบิดเเล้วปิดประตูใส่หน้าเรา (หวังว่าจะเข้าใจนะคะ) เค้าพยายามเคาะประตูอยู่หลายครั้งมากคะ เราไม่ยอมเปิด เค้าก็พยามจะเข้ามา แต่แล้วเราก็เปิดให้เค้าเบาๆแต่เค้าก็ดันประตูอย่างเต็มแรง จนเราล้มลงไปกับพื้นเลย และร้องไห้หนักมาก เค้าไม่ได้เห็นอกเห็นใจเราเลยคะ ตอนนั้นเราเจ็บขาเลยคะ เราลุกไปยื้อเค้าไม่ได้ เราได้แต่ร้องไห้ หลังจากนั้น เราเลยตัดสินใจออกไปบ้าง แต่ไม่ได้เอาของอะไรไปเลย เพราะเราไม่คิดจะไปจริงๆหรอกค่ะ เลยออกไปเดินเล่น เดินไปเรื่อยๆเจอรุ่นพี่ที่เคยคุยกันแต่ก่อน เขาถามเราว่าทำไมออกมาดึกๆแบบนี้เราก็เราให้เค้าฟัง เราเลยขอซ้อนมอไซต์ไปกับพี่เค้าคะ รับลมเย็นๆเค้าก็พูดปลอบใจเรา จนขี่มาเรื่อยๆจนถึงบ้านพี่เค้า เรานั่งแค่หน้าบ้านพี่เค้าค่ะ ปรึกษาซึ่งกันและกัน (เราสองคนเกือบจะเป็นแฟนกันมาก่อนคะ อต่เราปฏิเสธพี่เค้าเพราะเจอเเฟนคนปัจจุบัน) เค้าดูเข้าใจเรามากๆเลยค่ะ แต่เราไม่ได้รักเค้า หลังจากที่คุยกันนาน เราเลยโทรหาแฟนเราอีกคะ รอบแรก เค้ารับและถามว่าเราอยู่ไหน เราก็ตอบแบบห้วนๆไปคะ แบบต้องให้เค้าโทรหาหรอถึงถามอะ จากนั้นเค้าก็ตัดสายไปเลยค่ะ เรารู้สึกแย่มากกกกกๆเลยคะ คือเค้าไม่เป็นห่วงเราก่อนเลยหรอ ? ต่อมาไม่นาน เราโทรหาเค้าเพราะตัดสินใจจะกลับห้อง เค้าก็ตอบกลับมาว่า "อยากกลับก็กลับ ไม่อยากกละบก็แล้วแต่" คือ เราอยสกหาความจริงจังของเค้าบ้างอะคะ เค้าดูไม่ใส่ใจอะไรเลยอะ (ตอนนั้นเค้าอยู่ห้องแล้ว) เราลังเลใจมากว่าจะทำยังไง เลยตักสินใจกลับไปค่ะ แล้วไปได้ซักพักเค้าก็ไม่ได้สนใจเราอยู่ดี ต่างคนต่างนอน เราทนไม่ไหว เก็บข้าวของออกมาเลยคะ ทั้งๆที่เจ็บขาด้วย ห้องเราอยู่ชั้น 2 ค่ะ ก่อนจะออกมาเราบอกกับเค้าว่า "เราคงไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ด้วยกันแล้วสินะ" เค้าก็ไม่พูดอะไรซักอย่าง เราจับมือเค้าแล้วบีบเบาๆ จากนั้นก็กำลังเดินออกไปคะ เค้าบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยไปไม่ได้หรอ แต่เค้าไม่ได้มองหน้าเรา เค้านอนเฉยๆแล้วพูด เราเลยเดอนต่อคะ จนกระทั่งจะถึงบรรได เรากลัวว่าเราจะตกมากคะ เค้าเลยออกมาจากห้องแล้วจับเราไว้ เราก็แอบดีใจมากเลยค่ะ ตอนเข้าห้องมาก็วางข้าวของไว้ เราจะเดินไปเข้าห้องน้ำแต่เราดันล้มซะก่อน เค้าเลยบอกเราให้ลุกมานอนบนเตียง แต่เราไปไม่ได้เค้าพยายามจะพยุงเราแต่ก็ไม่ได้เพราะเราเจ็บเราเลยพูดทั้งร้องไห้กับเค้าว่า "พี่มันก็เหมือนที่ทุกคนเค้าเตือนหนู(จริงๆเรียกชื่อจริงๆเรานะคะ)อะ เค้าบอกว่าพี่อะใจร้าย เคยทำร้ายเค้า เห็นมั้ย วันนี้พี่ก็ทำร้ายหนู พี่มันเหมือนที่เค้าพูดจริงๆ พี่มันใจร้าย" เค้าได้แต่กอดเราแล้วพูดว่าขอโทษ แต่เราก็ยังร้องอยู่ เราก็พูดอีกว่า "พี่มันไม่เคยใส่ใจอะไรหนูเลย มีก็ดีไม่มีก็ได้ คบกันแค่นี้หรอ ? หนูเลือกพี่ให้พี่มาทำร้ายทั้งใจทั้งกายหนูหรอ หนูคิดว่าพี่จะดูเเลหนูได้ แต่ไม่เลย ไม่เคยเลย" เราพูดทั้งน้ำตา เราเสียใจมากๆ เค้าก็ได้เเค่กอดเราไม่พูดอะไรทั้งนั้น พอเวลาเริ่มผ่านไปเราก็ดีขึ้นแล้วหันกลับมาพูดกับเค้า "โอเค เราจะเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งนะ เราดีกันแล้วนะ" แต่ใจเราคิดว่าทำไมต้องเป็นเราที่ทำแบบนั้น เราต้องเป็นฝ่ายพูดงั้นหรอ ? เราเป็นคนผิดใช่มั้ย แต่ตอนนั้นเรารักเค้ามากคะ เลยยิม จากนั้นเราก็เข้านอนกันอย่างแฮปปี้
แต่.............เรื่องยังมีมากกว่านี้รอติดตามนะค่ะจะมาเขียนต่อแน่นอน เหตุการณ์ต่อมาจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม