เสียคนที่รักที่สุดไป เพราะตัวเราเอง
สวัสดีคะ นี่คือกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยคะ เรากับแฟนเราคบกันมา 6 ปี วันครบรอบจะตรงกับวันเกิดของเรา และก็เป็นวันเลิกของเราด้วยเช่นกัน คืนนั้นเป็นวันเกิดเราเองคะ เราจัดงานปาร์ตี้ที่ผับ เซนต์ผู้มันแรงมากคะ ที่เรารู้เพราะแฟนเราเอาโทรศัพท์เราไปโพส ว่ามาเที่ยว และก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาเม้นตอบโพสแฟนเราว่า หึหึ เราก็เข้าไปดูคะ เขาคือผู้หญิงที่แฟนเราบ่นว่าอยากได้มาเป็นนางแบบ คือแฟนเราชอบถ่ายรูปแต่ยังไม่เก่งนะคะ เก็บพอร์ทงานไปก่อน เราเลยเข้าไปดูเฟสของผู้หญิงคนนั้นคะ เราเห็นรูปสเก๊ตบอร์ด ของแฟนเราคะ เรางงมาก ว่าไปถ่ายกันตอนไหน เพราะทุกครั้งที่ไปถ่ายรูปก็จะมีเราไปด้วยตลอด แต่กับคนนี้ไม่คะ แต่เราไม่พูดอะไรนะคะ เพราะเรากลัวงานวันเกิดเรากร่อย เราก็สนุกกับมันคะ จนผับปิด เราก็กำลังจะกลับบ้าน แต่เพื่อนกับแฟนเพื่อนดันมาทะเลาะกัน เราเลยต้องห้ามคะ แล้วเราเป็นพวกที่ความอดทนน้อยมากคะ เพราะเราก็มีเรื่องเครียดของเราอยู่แล้ว คือเราอยากถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เราเลยเดินหนีไปกับเพื่อนคะ 2 คน ขึ้นแท๊กซี่ไปหอเพื่อน แล้วก็ให้แฟนมารับทีหลัง เวลาตี 5 กว่า ๆ แฟนก็มารับคะ แต่ไปต่อบ้านเพื่อนนะคะ แฟนก็ทำเซอร์ไพรคะ เอาเค้กมาให่เราป่าว ในใจเราดีใจมาก แตาหน้าเราบูด แล้วพูดไปว่า ความคิดใคร ! เรารู้ตัวว่าเราปากเสียมาก ในใจคิดไปว่า พูดแบบนั้นทำไม จนกระทั่งเช้า 6 โมงครึ่ง เราก็รอรถสองแถวคะ เพราะแฟนเอารถไปจอดบ้านแล้ว กลัวว่าเมาจนกลับไม่ได้ แต่เราทนไม่ไหว อยากรู้มาก เราเลยพูดออกไปว่า เธอคุยกับผู้หญิงคนอื่น เธอไปถ่ายรูป เธอคุยนานแล้ว แต่เธอลบการสนทนา เธอชอบเขา แฟนเราเงียบคะ เรานี่อึ้งมาก เพราะมันคือความจริง แฟนเราไม่แย้งเลยคะ เราเดินหนีเลยคะตอนนั้น เดินกลับบ้าน แต่เพื่อนมารับคะ เพื่อนมาง้อแทนแฟน เราก็บ่น ๆ ไปว่าทำไมแฟนตัวเองไม่มาง้อ ร้องไห้ด้วยคะ เราเลยบอกว่าให้มันมาง้อ จะไป เพื่อนก็ไปรับแฟนมาคะ บอกให้ขึ้นรถไปกับเขา เราก็ยอมขึ้น จนมาถึงบ้านแฟน แฟนบอกจะไปส่ง แต่เราบอกอยากคุย เขาบอกเราว่าไม่อยากคุย เราเลยบอกไปว่า ถ้าไม่คุยก็ไม่จบคะ แฟนเราเลยยอมคุย เราเปิดประเด็นเลยคะ ถามแต่ผู้หญิงคนนั้น เขาตอบเรามาว่า ใช่หมดทุกอย่าง เรานี่ช๊อคเลยคะ ทำอะไรไม่ถูก น้ำตาเอ่อ แล้วบอกว่าเราจะจบกันในวันครบรอบใช่ไหม เขาเงียบ มันเป็นสัญญาณที่เจ็บปวดมากเลยคะ เขาบอกเราว่า ถ้าจบกันก็เป็นห่วงเรา เพราะเราทำอะไรคนเดียวไม่ได้ เรานี่แบบน้ำตาร่วงเลยคะ ที่คบกันเพราะสงสารใช่ไหม ถ้าสงสารก็จบเถอะ เราถามเหตุผลเพราะอะไร เขาไม่ยอมพูก เราถามเขาว่าไม่รักกันแล้วใช่ไหม เขามีแต่ตอบว่า ไม่รู้ เหมือนเขาสับสน และเรายังถามต่อไปอีกว่า ชอบผู้หญิงคนนั้นหรอ เขาตอบว่าไม่รู้ ตอนแรกเราคิดว่าจะจากกันด้วยดี แต่เปล่าเลยคะ เราทนไม่ได้ที่เราโดนบอกเลิก เราเลยบอกให้เขากลับบ้าน เราจะขออยู่คนเดียว เขาไม่ยอมจะต้องไปส่งเราบ้าน เราไม่ยอมทะเลาะกันอยู่นานคะ จนเขาไป เราเดินร้องไห้กลับบ้านคะ สภาพทุเรศมากบอกเลยตอนนั้น เดินไป 10 กว่าโลอ่ะคะ โลกมันหยุดหมุน ทุกอย่างหยุดไปหมด เราร้องไห้ ไม่สนอะไรทั้งนั้น จนมาถึงบ้านคะ เราเปิดบ้าน เข้าห้อง อาบน้ำ สระผม เสร็จเรียบร้อย เราก็จะเข้านอนคะ แต่พ่อดันตื่นขึ้นมาก่อน เรากลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวคะ ร้องโฮ่ออกมาเลยคะ เหมือนคนไม่เคยร้องไห้ พ่อเราก็ถามนะคะ ว่าเป็นอะไร เราบอกไปว่า เขาไม่รักหนูแล้ว พ่อเราบอกว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น อดทนไว้ คือเราทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง พ่อเราเลยบอกให้เราพักผ่อน เราก็เข้าห้องเปิดแอร์ ฟังเพลงเศร้า ร้องไห้ และหลับไปคะ ตื่นขึ้นมา 10 โมงเช้า เหมือนยังไม่ได้นอนเลยคะ รู้สึกเพลีย แต่สมองเราคิดแต่เรื่องเขา ภาพวันวานย้อนเข้ามาในหัวเต็มไปหมด เราพยายามจะลุกจากที่นอน แต่ลุกไม่ได้ แต่เราฝืนคะ เราต้องไปหาเขา เราลุกจากที่นอน ไปแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัว บอกพ่อจะไปเอาของคืน แต่ที่จริงเราไม่อยากได้ เราอยากไปเจอเขา เราอยากขอคืนดีเขา ไปถึงบ้าน เขาตกใจมากเลยคะ เหมือนมาทำไม เราก็บอกว่ามาเก็บของ เราก็เข้าไปเก็บเลยคะ เก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเรา เงินเรา เราโมโหมาก เขาก้ออกจากห้องไปคะ ก่อนออก เขาได้ออกจากเฟสไป แต่เราเห็นโทรศัพท์คะ เข้าไปเปิดดูแชทเลยคะ พอดูแล้ว รู้เลยคะ ร้องไห้หนักมาก คุยกับสวีทหวานมากเลยคะ ในใจนี้แบบอยากจะปาโทรศัพท์ ทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอดเลยคะ แต่ก็เก็บอารมไว้ เราเปลี่ยนเรื่องคุยคะ ชวนเขาไปกินข้าว แต่เขาไม่ไป เราเลยดอกเขาไว้ ร้องไห้ ขอร้อง วิงวอนไม่ให้เขาทิ้งเราไป เราขอโทษ เราพูดทุกสิ่งทุกอย่าง ขุดคุ้ยตั้งแต่อดีตยันปัจจุบัน ทั้งพูด ทั้งร้องไห้ เราบอกเราอยู่ไม่ได้ ถ้าเราไม่มีเขา เราทำใจไม่ได้ เราขาดเขาไม่ได้ 6 ปีที่คบกันมา มันไม่น้อยเลย เราขอร้องเขา เหมือนเราน่าสมเพชยังไงไม่รู้ สักพักเขาก็คุยกับเราและน้ำตาเอ่อ เขาพูดว่าเขารักเรา แต่เราไม่เคยใส่ใจเขาเลย คอยว่า ขึ้นเสียง ชอบด่าเขาต่อหน้าคนอื่น ทำให้อับอาย เราคุยกับใครเขารู้หมด แค่เขาไม่พูด รอให้สำนึก แต่มันสายไปแล้ว ทำไมไม่คิดได้ให้มันเร็วกว่านี้ จนตอนนี้เขาไม่รู้สึกอะไรแล้ว ใช่คะ เขาพูดออกมาแบบนั้น เพราะเราคะ เราแอบคุยกับคนอื่น เรารู้ว่าเราไม่ซื่อสัตย์ เราเห็นแก่ตัว เราคิดว่าการที่เรามีคนคุยเยอะ ๆ มันเท่ดี แต่ป่าวเลยคะ ความผิดเรามันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่มันหลายครั้ง เขาให้โอกาสเรามาหลายรอบ แต่เราเองที่ทำมันพัง พังหมดทุกอย่าง ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เพียงเพราะเรารักสนุก และไม่เคยคิดว่าเขาจะต้องทิ้งเราไป จะกลับมาทำร้ายเราในวันนี้ เราคิดว่าเขาทนเราทุกอย่าง จนในวันนี้ความอดทนของเขาก็ได้หมดสิ้นใจ หมดไปแล้วจริง ๆ เราได้ฟังที่เขาระบาย เรารู้สึกผิดมาก เราพูดแต่ ขอโทษนะ ขอโทษ เป็นพัน ๆ รอบ และขอโอกาสมากมาย แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ยอมคืนดี มันจบลง เราร้องไห้หนักมาก ที่ครั้งนี้เราทำไม่สำเร็จ เขาทิ้งเราไปจริง ๆ เราเพิ่งมารู้คุณค่าของเขาเมื่อเสียเขาให้คนอื่นไปแล้ว เราเสียใจที่เรารักษาคนที่เขารักเราที่สุดไว้ไม่ได้ เราเสียใจกับทุกการกระทำที่เราทำลงไป หากย้อนเวลากลับไปได้ เราคงไม่ต้องมานั่งเจ็บช้ำ อยู่อย่างนี้ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ มันคือความทรงจำที่ดีและเลวร้ายในเวลาเดียวกัน เรารู้ว่าเขาพยายามจนถึงที่สุดแล้ว อดทนจนถึงที่สุด เราทำใจไม่ได้หรอกคะ แต่เราต้องเดินหน้าต่อไป และต่อจากนี้ถ้าเขากับเรามันคือคนที่ใช่ สักวันเขาก็ต้องกลับมา เพราะก่อนจากกันเขาก็บอกเสมอว่า เรายังใช้เฟสเดิม เบอเดิม และยังอยู่ที่เดิม แค่ความรักเราสองคนไม่เหมือนเดิมเท่านั้น หากเขาได้มาอ่าน อยากให้เขารู้ไว้ว่าเรายังรักเขาเสมอ และยังรออยู่ที่เดิมไม่ไปไหน และขอโทษสำหรับทุก ๆ อย่างที่เคยทำให้เสียใจ ขอโทษ ขอโทษจริง ๆ the end.....
เสียคนที่รักที่สุดไป เพราะตัวเราเอง
สวัสดีคะ นี่คือกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยคะ เรากับแฟนเราคบกันมา 6 ปี วันครบรอบจะตรงกับวันเกิดของเรา และก็เป็นวันเลิกของเราด้วยเช่นกัน คืนนั้นเป็นวันเกิดเราเองคะ เราจัดงานปาร์ตี้ที่ผับ เซนต์ผู้มันแรงมากคะ ที่เรารู้เพราะแฟนเราเอาโทรศัพท์เราไปโพส ว่ามาเที่ยว และก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาเม้นตอบโพสแฟนเราว่า หึหึ เราก็เข้าไปดูคะ เขาคือผู้หญิงที่แฟนเราบ่นว่าอยากได้มาเป็นนางแบบ คือแฟนเราชอบถ่ายรูปแต่ยังไม่เก่งนะคะ เก็บพอร์ทงานไปก่อน เราเลยเข้าไปดูเฟสของผู้หญิงคนนั้นคะ เราเห็นรูปสเก๊ตบอร์ด ของแฟนเราคะ เรางงมาก ว่าไปถ่ายกันตอนไหน เพราะทุกครั้งที่ไปถ่ายรูปก็จะมีเราไปด้วยตลอด แต่กับคนนี้ไม่คะ แต่เราไม่พูดอะไรนะคะ เพราะเรากลัวงานวันเกิดเรากร่อย เราก็สนุกกับมันคะ จนผับปิด เราก็กำลังจะกลับบ้าน แต่เพื่อนกับแฟนเพื่อนดันมาทะเลาะกัน เราเลยต้องห้ามคะ แล้วเราเป็นพวกที่ความอดทนน้อยมากคะ เพราะเราก็มีเรื่องเครียดของเราอยู่แล้ว คือเราอยากถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เราเลยเดินหนีไปกับเพื่อนคะ 2 คน ขึ้นแท๊กซี่ไปหอเพื่อน แล้วก็ให้แฟนมารับทีหลัง เวลาตี 5 กว่า ๆ แฟนก็มารับคะ แต่ไปต่อบ้านเพื่อนนะคะ แฟนก็ทำเซอร์ไพรคะ เอาเค้กมาให่เราป่าว ในใจเราดีใจมาก แตาหน้าเราบูด แล้วพูดไปว่า ความคิดใคร ! เรารู้ตัวว่าเราปากเสียมาก ในใจคิดไปว่า พูดแบบนั้นทำไม จนกระทั่งเช้า 6 โมงครึ่ง เราก็รอรถสองแถวคะ เพราะแฟนเอารถไปจอดบ้านแล้ว กลัวว่าเมาจนกลับไม่ได้ แต่เราทนไม่ไหว อยากรู้มาก เราเลยพูดออกไปว่า เธอคุยกับผู้หญิงคนอื่น เธอไปถ่ายรูป เธอคุยนานแล้ว แต่เธอลบการสนทนา เธอชอบเขา แฟนเราเงียบคะ เรานี่อึ้งมาก เพราะมันคือความจริง แฟนเราไม่แย้งเลยคะ เราเดินหนีเลยคะตอนนั้น เดินกลับบ้าน แต่เพื่อนมารับคะ เพื่อนมาง้อแทนแฟน เราก็บ่น ๆ ไปว่าทำไมแฟนตัวเองไม่มาง้อ ร้องไห้ด้วยคะ เราเลยบอกว่าให้มันมาง้อ จะไป เพื่อนก็ไปรับแฟนมาคะ บอกให้ขึ้นรถไปกับเขา เราก็ยอมขึ้น จนมาถึงบ้านแฟน แฟนบอกจะไปส่ง แต่เราบอกอยากคุย เขาบอกเราว่าไม่อยากคุย เราเลยบอกไปว่า ถ้าไม่คุยก็ไม่จบคะ แฟนเราเลยยอมคุย เราเปิดประเด็นเลยคะ ถามแต่ผู้หญิงคนนั้น เขาตอบเรามาว่า ใช่หมดทุกอย่าง เรานี่ช๊อคเลยคะ ทำอะไรไม่ถูก น้ำตาเอ่อ แล้วบอกว่าเราจะจบกันในวันครบรอบใช่ไหม เขาเงียบ มันเป็นสัญญาณที่เจ็บปวดมากเลยคะ เขาบอกเราว่า ถ้าจบกันก็เป็นห่วงเรา เพราะเราทำอะไรคนเดียวไม่ได้ เรานี่แบบน้ำตาร่วงเลยคะ ที่คบกันเพราะสงสารใช่ไหม ถ้าสงสารก็จบเถอะ เราถามเหตุผลเพราะอะไร เขาไม่ยอมพูก เราถามเขาว่าไม่รักกันแล้วใช่ไหม เขามีแต่ตอบว่า ไม่รู้ เหมือนเขาสับสน และเรายังถามต่อไปอีกว่า ชอบผู้หญิงคนนั้นหรอ เขาตอบว่าไม่รู้ ตอนแรกเราคิดว่าจะจากกันด้วยดี แต่เปล่าเลยคะ เราทนไม่ได้ที่เราโดนบอกเลิก เราเลยบอกให้เขากลับบ้าน เราจะขออยู่คนเดียว เขาไม่ยอมจะต้องไปส่งเราบ้าน เราไม่ยอมทะเลาะกันอยู่นานคะ จนเขาไป เราเดินร้องไห้กลับบ้านคะ สภาพทุเรศมากบอกเลยตอนนั้น เดินไป 10 กว่าโลอ่ะคะ โลกมันหยุดหมุน ทุกอย่างหยุดไปหมด เราร้องไห้ ไม่สนอะไรทั้งนั้น จนมาถึงบ้านคะ เราเปิดบ้าน เข้าห้อง อาบน้ำ สระผม เสร็จเรียบร้อย เราก็จะเข้านอนคะ แต่พ่อดันตื่นขึ้นมาก่อน เรากลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวคะ ร้องโฮ่ออกมาเลยคะ เหมือนคนไม่เคยร้องไห้ พ่อเราก็ถามนะคะ ว่าเป็นอะไร เราบอกไปว่า เขาไม่รักหนูแล้ว พ่อเราบอกว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น อดทนไว้ คือเราทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง พ่อเราเลยบอกให้เราพักผ่อน เราก็เข้าห้องเปิดแอร์ ฟังเพลงเศร้า ร้องไห้ และหลับไปคะ ตื่นขึ้นมา 10 โมงเช้า เหมือนยังไม่ได้นอนเลยคะ รู้สึกเพลีย แต่สมองเราคิดแต่เรื่องเขา ภาพวันวานย้อนเข้ามาในหัวเต็มไปหมด เราพยายามจะลุกจากที่นอน แต่ลุกไม่ได้ แต่เราฝืนคะ เราต้องไปหาเขา เราลุกจากที่นอน ไปแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัว บอกพ่อจะไปเอาของคืน แต่ที่จริงเราไม่อยากได้ เราอยากไปเจอเขา เราอยากขอคืนดีเขา ไปถึงบ้าน เขาตกใจมากเลยคะ เหมือนมาทำไม เราก็บอกว่ามาเก็บของ เราก็เข้าไปเก็บเลยคะ เก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเรา เงินเรา เราโมโหมาก เขาก้ออกจากห้องไปคะ ก่อนออก เขาได้ออกจากเฟสไป แต่เราเห็นโทรศัพท์คะ เข้าไปเปิดดูแชทเลยคะ พอดูแล้ว รู้เลยคะ ร้องไห้หนักมาก คุยกับสวีทหวานมากเลยคะ ในใจนี้แบบอยากจะปาโทรศัพท์ ทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอดเลยคะ แต่ก็เก็บอารมไว้ เราเปลี่ยนเรื่องคุยคะ ชวนเขาไปกินข้าว แต่เขาไม่ไป เราเลยดอกเขาไว้ ร้องไห้ ขอร้อง วิงวอนไม่ให้เขาทิ้งเราไป เราขอโทษ เราพูดทุกสิ่งทุกอย่าง ขุดคุ้ยตั้งแต่อดีตยันปัจจุบัน ทั้งพูด ทั้งร้องไห้ เราบอกเราอยู่ไม่ได้ ถ้าเราไม่มีเขา เราทำใจไม่ได้ เราขาดเขาไม่ได้ 6 ปีที่คบกันมา มันไม่น้อยเลย เราขอร้องเขา เหมือนเราน่าสมเพชยังไงไม่รู้ สักพักเขาก็คุยกับเราและน้ำตาเอ่อ เขาพูดว่าเขารักเรา แต่เราไม่เคยใส่ใจเขาเลย คอยว่า ขึ้นเสียง ชอบด่าเขาต่อหน้าคนอื่น ทำให้อับอาย เราคุยกับใครเขารู้หมด แค่เขาไม่พูด รอให้สำนึก แต่มันสายไปแล้ว ทำไมไม่คิดได้ให้มันเร็วกว่านี้ จนตอนนี้เขาไม่รู้สึกอะไรแล้ว ใช่คะ เขาพูดออกมาแบบนั้น เพราะเราคะ เราแอบคุยกับคนอื่น เรารู้ว่าเราไม่ซื่อสัตย์ เราเห็นแก่ตัว เราคิดว่าการที่เรามีคนคุยเยอะ ๆ มันเท่ดี แต่ป่าวเลยคะ ความผิดเรามันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่มันหลายครั้ง เขาให้โอกาสเรามาหลายรอบ แต่เราเองที่ทำมันพัง พังหมดทุกอย่าง ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เพียงเพราะเรารักสนุก และไม่เคยคิดว่าเขาจะต้องทิ้งเราไป จะกลับมาทำร้ายเราในวันนี้ เราคิดว่าเขาทนเราทุกอย่าง จนในวันนี้ความอดทนของเขาก็ได้หมดสิ้นใจ หมดไปแล้วจริง ๆ เราได้ฟังที่เขาระบาย เรารู้สึกผิดมาก เราพูดแต่ ขอโทษนะ ขอโทษ เป็นพัน ๆ รอบ และขอโอกาสมากมาย แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ยอมคืนดี มันจบลง เราร้องไห้หนักมาก ที่ครั้งนี้เราทำไม่สำเร็จ เขาทิ้งเราไปจริง ๆ เราเพิ่งมารู้คุณค่าของเขาเมื่อเสียเขาให้คนอื่นไปแล้ว เราเสียใจที่เรารักษาคนที่เขารักเราที่สุดไว้ไม่ได้ เราเสียใจกับทุกการกระทำที่เราทำลงไป หากย้อนเวลากลับไปได้ เราคงไม่ต้องมานั่งเจ็บช้ำ อยู่อย่างนี้ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ มันคือความทรงจำที่ดีและเลวร้ายในเวลาเดียวกัน เรารู้ว่าเขาพยายามจนถึงที่สุดแล้ว อดทนจนถึงที่สุด เราทำใจไม่ได้หรอกคะ แต่เราต้องเดินหน้าต่อไป และต่อจากนี้ถ้าเขากับเรามันคือคนที่ใช่ สักวันเขาก็ต้องกลับมา เพราะก่อนจากกันเขาก็บอกเสมอว่า เรายังใช้เฟสเดิม เบอเดิม และยังอยู่ที่เดิม แค่ความรักเราสองคนไม่เหมือนเดิมเท่านั้น หากเขาได้มาอ่าน อยากให้เขารู้ไว้ว่าเรายังรักเขาเสมอ และยังรออยู่ที่เดิมไม่ไปไหน และขอโทษสำหรับทุก ๆ อย่างที่เคยทำให้เสียใจ ขอโทษ ขอโทษจริง ๆ the end.....