แฟนคนปัจจุบัน

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เรารู้จักกันก็คือเพื่อนของน้องเขามาชอบเรา แล้วน้องคนนั้นก็ชอบเราเหมือนกันแต่เราไม่รู้อะไรเลย ตอนนั้นน้องคนนั้นเรียนอยู่ชั้นม.3ส่วนเราอยู่ม.5 เราห่างกันสองปีก่อนหน้านั้นน้องคนนั้นก็คบกับเพื่อนสนิทเราจนเทอมสองน้องคนนั้นกัลเพื่อนเราก็เลิกกัน แล้วน้องคนนั้นก็คอยมาทักและคุยกับเราในเฟส น้องคนนั้นก็มาสารภาพทุกอย่างกับเรา ว่าน้องชอบเรามากตั้งแต่เราไปบ้านเพื่อนแล้วน้องเห็นเรา (เพื่อนคนนั้นก็บ้านเดียวกันกับน้องคนนั้น) น้องบอกแอบชอบเรามาตลอด แต่เราก็แอบคุยกับน้องเขาตั้งแต่ตอนนั้นโดยไม่ให้เพื่อนรู้ (เราคิดว่าเราทำผิดไม่ควรทำไม่เคยคิดจะทำแต่ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันถึงทำแบบนั้นลงไป เรารู้ว่ามันไม่ควรแต่ก็ทำ😔) เราก็คุยกันตั้งแต่ตอนนั้นแหละ นัดกันไปร้านนมบ้าง ร้านเนื้อย่างบ้าง บ่อยมากเหมือนกัน จนกระทั้งน้องเขาจบม.3เราก้อแอบเอาช่อตุ๊กตาไปให้น้องเขา และได้ขอถ่ายรูปด้วย ทั้งที่เพื่อนสนิทเราก็ถ่ายให้ทั้งๆเพื่อนสนิทเราไม่รู้(เลวเนาะTT) จากนั้นก็ช่วงปิดเทอมเราก็ยังคุยกันมาตลอดนัดเจอกันบ้างเป็นบ้างครั้ง แต่ก้อไม่ค่อยได้เจอบ่อยครั้งเพราะเราต้องไปต่างจังหวัด แตน้องเขาก็โทรมาหาเราตลอด จนจะเปิดเทอมเราก็กลับบ้านก็ได้เจอกันแต่เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เปิดเทอมมาเราก็เจอหน้ากันบ่อยขึ้นน้องเขาขึ้นม.4ส่วนเราก็ขึ้นม.6แล้ว แล้ววันหนึ่งน้องเขาซื้อนาฬิกามาให้เราแล้วก็ใส่ให้เรา (ช่วงนั้นเราก็คุยหลายคนแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรน่ะ) และมีบางทีน้องเขาก็ชอบแอบถ่ายรูปเราอยู่บ่อยๆ (น่ารักดีเนาะ5555) พอขึ้นเทอมสองน่ะ เราสองคนก็เริ่มมีความสัมพันธ์กันมากนั่งด้วยกันบ่อยๆเวลาเลิกเรียน ตอนนั้นเราก็ผิดกับเพื่อนสนิทแล้ว (เราคิดว่าไม่ควรทำแบบนี้เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนเลวมากเนาะ) เราก็ไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ไปรับไปส่งโรงเรียนบ่อยๆ กินข้าว ดูหนัง เราก็ได้คบกันช่วงปีใหม่พอดี เราไปเที่ยวด้วยกันที่ต่างจังหวัด พาเราไปไหว้แม่ด้วย (หมู่บ้านเราติดกัน) วันเกิดเราเขาก็มาเซอไพร้ น่ารักไปอีก เทศกาลอะไรก็มีของให้เสมอ ไปไหนไปด้วยกันไม่เคยห่าง จนกระทั้งเราจบม.6 เขาก็มาทำเซอไพร้อีกละ อุ้มตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆมาให้ (เขินมากกกกกกก) เพราะเขาบอกไม่มีไรให้ แล้วเราก็ไม่เห็นเขาตั้งแต่เช้า ถ่ายรูปเยอะมาก5555 ก่อนเลอะหลังเลอะ จากวันนั้นที่เราจบเราไปเรียนต่อมหาลัย แล้วเราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน คิดถึงกันมาก แต่ก็หาเวลามาเจอ ไปเที่ยวกันอยู่บ่อยครั้ง จนวันหนึ่งขึ้นมหาลัยมีคนมาจีบมาชอบเรา เราก็คุยน่ะแต่เราไม่ได้คิดอะไร มีแค่เพื่อนพี่ๆ แค่นั้น แต่เขาหึงเรามาก ทะเลาะกันบ่อยๆ เรารู้ว่ามันไม่ควรแต่เราก็มีงานต้องทำก็อยากคมีคนอยปรึกษา เราก็บอกกับทุกคนว่ามีแฟนแล้ว ถึงเรากับแฟนจะเลิกกันหลายครั้งแต่ก็กลับมาคบกันเหมือนเดิมเพราะรักกัน แล้ววันนึงเขาทนเราไม่ได้ เขามีคนคุยใหม่เป็นรุ่นน้อง เขาบอกกับเราว่าเขาอยากอยู่คนเดียว แต่ไม่ใช่ในที่สุดเขาก็ไปคบกันTT ตอนนั้นเสียใจมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นอาทิตย์ๆ เราเลิกกันไป2เดือน พอถึงปีใหม่วันครบรอบของเรา เราก็ฉลองกับเพื่อนเขาก็ลงทุนขี่รถมาหาเราในตัวอำเภอ ตอนตีสอง เพื่อไปส่งที่บ้าน เขาบอกเขาก็ลืมเราไม่ได้ ยังรัก ที่คบกับรุ่นน้องคนนั้นเพราะอยากให้ลืมเรา เราพยายามจะลืมเขาได้แล้วตอนนั้นพอเขามาความรู้สึกก็กลับมาเหมือนเดิม แล้วเราก็ได้กลับมาคบกัน แต่เขายังลืมแฟนเก่าคนนั้นไม่ได้ เราก็รอ จน9เดือนนี้เราก็ยังคบกัน แต่มันไม่เหมือนเดิม เขาแอบซื้อของให้แฟนเก่า ทำให้เราเสียใจ ผิดหวังหลายครั้ง เราพยายามทำให้มันดีทุกอย่างให้กับมาเป็นเหมือนเดิมเรายอมตามใจเขาทุกอย่าง บางครั้งน่ะเรายอมอดข้าวเพื่อที่จะทำของขวัญวันเกิด วันวาเลนไท์ ทำทุกอย่างให้เพื่อให้เขารู้สึกดี แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมเราให้อภัยในทุกๆเรื่อง แม้เธอจะไปกับผญคนไหนนอกใจเรา แต่เราก็ให้อภัยเขาในทุกๆเรื่อง เพื่อนทุกคน ก็บอกว่าควรพอถ้ามันเหมือนเดิมไม่ได้ อย่าโง่ เราเสียใจมากน่ะแต่เราตัดใจไม่ได้สักทีแม้จะพยายามตัดใจก็ทำไม่ได้ รักมากรักเขามาก ตัดใจไม่ได้เลย รักมากจริงๆ ถึงใครจะมองว่าโง่ก็ตาม แล้วสองสามวันมานี้ก็ไม่คุยกัน เราติดต่อเขาทุกวิธีทาง ก็ไม่ได้เฟสไม่ออน ไลน์ไม่เล่น มือถือปิดเครื่อง เราฝากจดหมายไปกันน้าเขา ไม่รู้ว่าเขาจะได้อ่านบางหรือยัง แต่จนป่านนี้ยังไม่มีวี่แววการติดต่ออะไรเลยทั้งที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่ว่างแค่ไหนเขาก็จะบอกเรา เราก็คิดว่าแบตคงหมด โทรศัพท์เขาพัง มีอะไรเราแค่อยากให้เราบอกเราบ้าง ไม่อยากให้หายไปไหน พยายามจะไม่คิดมาก ไม่คิดอะไรที่ไม่ดี  ตั้งแต่นั้นเราไม่สบายเราเลย เรารอการติดต่อจากเขา เราส่งข้อความไปหาเขาถ้าถึงวันศุกยังติดต่อไม่ได้เราจะไปหาเขาที่บ้าน แต่เราก็อยากไปตอนนี้เลยน่ะ แต่ติดเรียนเพราะเรียนบริหารและกฏหมายมันขาดเรียนไม่ได้ แต่ก็จะรอเขาติดต่อมาน่ะ ☺