เคยไหมที่คิดเอาอดีตมาตัดสินจนทำให้เสียคนรักไป....แต่ตอนนี้ไม่รู้จะทำไงเขาถึงจะกลับมา

เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นคนหนึ่งที่เวลาที่ได้รักใครสักคนเราจะรัก รักแค่เพียงเขาคนเดียว...แต่เหตุการณ์หลายๆครั้งก็ทำให้กลัวความรัก เพราะทุกครั้งที่เรารักใครเรามักจะโดนทิ้งจากคนรักสาเหตุคือคนรักของเราไปมีคนอื่น จนเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เราได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นคนที่น่ารัก ใส่ใจ เธอมาเป็นส่วนหนึ่งของรอยยิ้มและชีวิตประจำวันเรา เราคุยกันมาได้สักระยะ เราบอกเลยว่าเราอยากได้เขาเป็นแฟน....เราเคยขอเขาเป็นแฟนแต่ตอนนั้นเขายังไม่มั่นใจมั้งเลยได้คำตอบมาเป็นเพียงความเงียบ เราไใเคยลดความพยายามเลยทีาจะขอเขาเป็นแฟน จนวันหนึ่งที่เขาไปฝึกงาน ความห่างไกลก็เข้ามากับระยะทางความรักเรา ด้วยความกลัวกับความรักที่เคยเจอกับทุกคนที่ผ่านมา ทำให้เราแอบมีระแวงเขาขึ้นมาด้วยความห่างไกลแต่เราก็หนักแน่นกับความรัก จนมาถึงวันที่เขากลับมา...เราอยากให้เขากลับมาหาเรา แต่เราไม่ได้ถามเหตุผลที่เขาไปร้านเหล้าในวันที่เขากลับมา ด้วยความกลัวและระแวงหลายอย่างทำให้เราไม่ทันคิดเราเลยบอกว่า"เลิกคุยกันเลยไหม" มันเหมือนเป็นเสียงสุดท้ายที่เราได้พูดกับเขา จนถึงทุกวันนี้เราไม่เคยลดความพยายามตามง้อเขาคนนั้น ที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นเพียงแค่อยากให้เธอคนนั้นได้รับรู้ถึงความรู้สึกเราแค่เท่านั้น
(ไม่มีวันไหนที่เราจะยิ้มได้ร้อยเปอร์เซ็น ไม่มีวันไหนที่เราไม่คิดถึงและไม่มีวันไหนที่เราจะไม่รักเธอพร้อมรอเธอกลับมา)