สวัสดีค่ะชาวกระทู้พันทิป วันนี้จะมาขอแชร์ประสบการณ์จากการป่วยเป็นโรค sle  ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ชื่อวาสนา เบ็ญเจิด ชื่อเล่นพลอยค่ะ  ตอนนี้อายุ 23 ปีค่ะ

พลอยป่วยเป็นโรค sle  ตั้งแต่มัธยมศึกษาปีที่ 3 ตอนนั้นอายุก็ประมาน 14-15 ปี อาการเริ่มแรกเริ่มจากเป็นผื่นขึ้นที่ใบหน้าและเป็นรอยช้ำๆตามใบหน้าแล้วผมก็ร่วงเป็นหย่อมๆ จึงไปตรวจที่คลีนิคทั่วไปทางคลีนิคสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นสะเก็ดเงินสะเก็ดทอง จึงไม่มั่นใจเลยตัดสินใจไปตรวจที่ โรงพยาบาล รามาธิบดี จึงทราบว่าป่วยเป็นโรค sle  แต่เป็นแค่เบื้องต้นไม่ร้ายแรงจึงทำให้ไม่ได้สนใจและไม่ได้ศึกษาว่าโรคนี้ร้ายแรงแค่ไหนจึงทำให้ไม่สนใจที่จะทานยา ทานยาบ้างไม่ทาน แล้วเมื่อไม่มีอาการอะไรก็เลยทำให้ไม่ทานยาเลยเป็นเวลานาน

ในที่สุดตัวโรคได้กำเริบขึ้นซึ่งครั้งนี้เป็นหนักมากถึงขั้นฟอกไตและยาก็เพิ่มจากครั้งแรกจึงทำให้มาย้อนคิดว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ดูแลตัวเองดีๆไม่ทานยา

การป่วยครั้งนี้ถึงขั้นดรอปเรียนเป็นเวลา 1 ปี ผลการฟอกไตทำให้ฉันผอมและดำขึ้นแล้วผลจากการกินยา prednisolone  ทำให้ฉันมีใบหน้าเปลี่ยนไปหน้าบวมแก้มป่องมาก ตอนนั้นรู้สึกท้อใจมากแต่กำลังใจที่สำคัญที่สุดคือพ่อแม่ แม่คอยดูแลเป็นอย่างดีคอยเป็นกำลังให้ตลอด การป่วยครั้งนี้ทำให้รู้อะไรหลายๆทั้งเพื่อนสนิทหรือคนรักไม่เคยมีใครสนใจหรือดูแลหรือแค่มาเยี่ยมยังไม่มีเรย แต่โชคดีที่มีกำลังดีจากพ่อแม่แค่นี้ก็พอแล้วทำให้เข้มแข็งมากขึ้นเพราะพ่อแม่คอยอยู่เคียงข้างตลอดการรักษาตัวจึงหายอย่างเร็วขึ้นแล้วหลุดจากการฟอกไตและใบหน้ากลับมาปกติใช้ชีวิตไปเรียนได้ปกติบำรุงผิวจึงกลับมาขาวแบบเดิม

จึงอยากฝากถึงคนที่เป็นโรค sle  เมื่อเรามีกำลังใจที่ดีโรคร้ายก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้ขอเป็นกำลังให้ผู้ที่ป่วยโรคนี้เหมือนกันนะ สู้ๆค่ะ