เพราะอะไรกันนะที่ผมถึงหลงรัก 48G ? มันต้องมีเหตุผลสิ ชอบเพราะงานการ์เวียคงไม่ล่ะ เอวีตอบโจทย์ผมได้ดีกว่าจะมาติดตาม 48G
งานเต้นงานเพลงก็คงจะไม่ ผมติดตามหลายวงพอที่จะเปรียบเทียบได้อยู่ว่า 48G ไม่ได้โดดเด่นกว่าวงอื่นตรงใหนเลย
เริ่มต้นที่รู้จักจริงๆคงมาจากเจอรูปของยูกิรินในเว็บโพสรูปไทยๆแห่งหนึ่ง แปลกใจว่ายอดวิวทำไมสูงมากๆ
ลองค้นหาดูก็เลยก้าวเข้ามาในโลกของ 48G โดยไม่รู้ตัว ดูเป็นอะไรแปลกใหม่ดีสำหรับผม
เริ่มดูบันทึกต่างๆ อันแรกที่ดูจำได้ว่าเป็น "เมื่อเวลามาถึง The time has come" แปลกใจที่ทำไมพวกเธอถึงต้องจริงจังอะไรกันขนาดนั้น
หลายบันทึก ชวนให้คิดว่า เพื่อการก้าวตามความฝันพวกเธอต้องเสียสละตัวเองขนาดนั้นเลยหรือ ?
ถ้าเป็นเพียงภาพที่เขาต้องการนำเสนอแค่ส่วนดี แล้วภาพจริงๆที่มีทั้งส่วนร้ายด้วยล่ะ มันจะหนักหนาสาหัสกว่านี้สำหรับพวกเธอแค่ใหน
หลายๆคนถูกจับถ่ายการ์เวียตั้งแต่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ หลายๆคนไม่เคยได้ติดอันดับอะไร หรือไม่เคยได้ออก PV อะไรกับเขา
หรือไม่เคยได้ถูกเลือกเข้ามาเป็นเซมในซิงเกิ้ลต่างๆ หรือไม่เป็นที่จดจำของแฟนคลับส่วนใหญ่ บางคนแฟนคลับไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าอยู่ใน 48G
การทำงานหนักถึงหนักมากของพวกเธอในอีเวนท์ต่างๆ รวมไปถึงใหนจะต้องเรียนหนังสือควบคู่ไปกับการทำงานด้วย พวกเธอเอาพลังนั้นมาจากใหนกัน
มองในอีกมุมหนึ่ง นั่นคือสังคมและวัฒนธรรมของคนญี่ปุ่น ถึงภาพลักษ์ของ 48G จะถูกวาดให้เป็นสีขาวเพียงใด แต่ความจริงมันก็คือสีเทาหม่นๆ
ความพยายามที่ต้องได้รับการตอบแทน แต่ไม่ใช่สำหรับทุกคนหรอกนะ ถ้าเธอคนนั้นไม่เป็นที่นิยม
หรือไม่อยู่ในสายตาสต๊าฟ ต่อให้พยายามแค่ใหน ก็ดูเหมือนจะไปไม่ถึงความฝันเสียที
พวกเธอจะเอาตัวรอดไปจากกับดักมากมายจากวงการมืด ที่รอฉกฉวยโอกาสยามพวกเธอสับสนหรือสิ้นหวังอย่างไร ?
นั่นล่ะทำให้ผมรักพวกเธอ เป็นความกังวลจากการมองโลกในแง่ร้ายของผมเอง
ถึงพวกเธอจะใช้ชีวิตอยู่ในคนละมุมโลก คนละภาษาคนละวัฒนธรรมกับผมก็ตาม
แต่ความรู้สึกมันเหมือนเรากำลังมองดูน้องสาวคนหนึ่งที่เราต้องดูแลปกป้อง มองดูการเติบโตของพวกเธออย่างกังวล
สนับสนุนพวกเธออย่างคนในครอบครัวคนหนึ่ง
เห็นสมาชิกคนที่ตัวเองรักเกรดออกไปแบบปกติ ก็ดีใจนะ อย่างฮิเมะที่ก้าวไปได้สวยในวงการ คูมินหรือริจจังที่ดูจะมีชีวิตและการงานที่ปกติสุขดีก็ดีใจ
เมื่อเธอจบบทบาทในโลกไอดอลลง ก็ไม่ได้ติดตามในฐานะน้องสาวอีกต่อไป ไม่ได้ห่วงหรือปกป้องอีกต่อไป(โอตะ)
แต่ติดตามในฐานะเป็นแฟนคลับของพวกเธอ(ติ่ง) เป็นอีกรูปแบบหนึ่งไป
หรือถ้าพวกเธอเลือกที่จะไม่อยู่ในวงการ ก็คงจบไป ไม่ไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวอะไรของพวกเธออีก
ตอนนี้ก็ยังเหลือจูรินะ ที่ยังลุ้นใจหายใจคว่ำกับภารกิจนำพา SKE ก้าวผ่านช่วงเวลาที่วิกฤติสุดๆนี้ไปให้ได้
จริงๆก็ติดตามมาไม่นาน แรกๆไม่ชอบด้วยซ้ำไปเด็กอะไรวะ จองหองอวดดีชะมัด
พอติดตามเข้าจริงๆนั่นล่ะ ถึงรู้ว่าตัวเองรู้เรื่องเกี่ยวกับน้องน้อยมาก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรซีเรียทมากมาย
เรื่องส่วนตัวท้ังการเรียน ครอบครัว ฐานะต่างๆ ก็เปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆตามการเติบโต หน้าที่การงานและรายได้ของเธอ
ก็ติดตามเฉพาะงานของเธอก็พอล่ะ เรื่องส่วนตัวก็ให้เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอไปดีที่สุด
แค่ปีนี้ไม่เห็นเด็กคนนี้ร้องให้ในงานเลือกตั้งอีกแล้ว ก็ถือว่าทำได้สำเร็จในส่วนที่ตัวเองหวังส่วนหนึ่งแล้วล่ะ
นอกจากนั้นก็มีที่เฝ้ามองอยู่เป็นพิเศษอย่าง โอชิมะ เรียวกะ , คิตากาวะ เรียวฮะ และอีกหลายๆคน
ผมชอบเฮียที่แกเป็นโอตะของชิมาดะที่แกพูดในบันทึก non fiction นะ
" ถึงใครๆจะมองว่ามันเป็นเรื่องน่าขายหน้า แต่ผมก็มีความสุขกับมัน ผมมักจะถามคนอื่นเสมอ
วันนี้คุณร้องให้ใหม? คุณได้ร้องให้กับอะไรหรือยัง ? คุณได้กรีดร้องกับอะไรหรือเปล่า ? "
สำหรับคุณๆ คุณรักใครใน 48G เป็นพิเศษ คุณมีเหตุผลอะไรพอที่จะเล่าให้ฟังได้ใหม ทำไมและเพราะอะไรครับ ถึงรักสมาชิกคนนั้น
คุณรักใครใน 48G เป็นพิเศษ คุณมีเหตุผลอะไรพอที่จะเล่าให้ฟังได้ใหม ทำไมและเพราะอะไรถึงรักสมาชิกคนนั้น
งานเต้นงานเพลงก็คงจะไม่ ผมติดตามหลายวงพอที่จะเปรียบเทียบได้อยู่ว่า 48G ไม่ได้โดดเด่นกว่าวงอื่นตรงใหนเลย
เริ่มต้นที่รู้จักจริงๆคงมาจากเจอรูปของยูกิรินในเว็บโพสรูปไทยๆแห่งหนึ่ง แปลกใจว่ายอดวิวทำไมสูงมากๆ
ลองค้นหาดูก็เลยก้าวเข้ามาในโลกของ 48G โดยไม่รู้ตัว ดูเป็นอะไรแปลกใหม่ดีสำหรับผม
เริ่มดูบันทึกต่างๆ อันแรกที่ดูจำได้ว่าเป็น "เมื่อเวลามาถึง The time has come" แปลกใจที่ทำไมพวกเธอถึงต้องจริงจังอะไรกันขนาดนั้น
หลายบันทึก ชวนให้คิดว่า เพื่อการก้าวตามความฝันพวกเธอต้องเสียสละตัวเองขนาดนั้นเลยหรือ ?
ถ้าเป็นเพียงภาพที่เขาต้องการนำเสนอแค่ส่วนดี แล้วภาพจริงๆที่มีทั้งส่วนร้ายด้วยล่ะ มันจะหนักหนาสาหัสกว่านี้สำหรับพวกเธอแค่ใหน
หลายๆคนถูกจับถ่ายการ์เวียตั้งแต่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ หลายๆคนไม่เคยได้ติดอันดับอะไร หรือไม่เคยได้ออก PV อะไรกับเขา
หรือไม่เคยได้ถูกเลือกเข้ามาเป็นเซมในซิงเกิ้ลต่างๆ หรือไม่เป็นที่จดจำของแฟนคลับส่วนใหญ่ บางคนแฟนคลับไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าอยู่ใน 48G
การทำงานหนักถึงหนักมากของพวกเธอในอีเวนท์ต่างๆ รวมไปถึงใหนจะต้องเรียนหนังสือควบคู่ไปกับการทำงานด้วย พวกเธอเอาพลังนั้นมาจากใหนกัน
มองในอีกมุมหนึ่ง นั่นคือสังคมและวัฒนธรรมของคนญี่ปุ่น ถึงภาพลักษ์ของ 48G จะถูกวาดให้เป็นสีขาวเพียงใด แต่ความจริงมันก็คือสีเทาหม่นๆ
ความพยายามที่ต้องได้รับการตอบแทน แต่ไม่ใช่สำหรับทุกคนหรอกนะ ถ้าเธอคนนั้นไม่เป็นที่นิยม
หรือไม่อยู่ในสายตาสต๊าฟ ต่อให้พยายามแค่ใหน ก็ดูเหมือนจะไปไม่ถึงความฝันเสียที
พวกเธอจะเอาตัวรอดไปจากกับดักมากมายจากวงการมืด ที่รอฉกฉวยโอกาสยามพวกเธอสับสนหรือสิ้นหวังอย่างไร ?
นั่นล่ะทำให้ผมรักพวกเธอ เป็นความกังวลจากการมองโลกในแง่ร้ายของผมเอง
ถึงพวกเธอจะใช้ชีวิตอยู่ในคนละมุมโลก คนละภาษาคนละวัฒนธรรมกับผมก็ตาม
แต่ความรู้สึกมันเหมือนเรากำลังมองดูน้องสาวคนหนึ่งที่เราต้องดูแลปกป้อง มองดูการเติบโตของพวกเธออย่างกังวล
สนับสนุนพวกเธออย่างคนในครอบครัวคนหนึ่ง
เห็นสมาชิกคนที่ตัวเองรักเกรดออกไปแบบปกติ ก็ดีใจนะ อย่างฮิเมะที่ก้าวไปได้สวยในวงการ คูมินหรือริจจังที่ดูจะมีชีวิตและการงานที่ปกติสุขดีก็ดีใจ
เมื่อเธอจบบทบาทในโลกไอดอลลง ก็ไม่ได้ติดตามในฐานะน้องสาวอีกต่อไป ไม่ได้ห่วงหรือปกป้องอีกต่อไป(โอตะ)
แต่ติดตามในฐานะเป็นแฟนคลับของพวกเธอ(ติ่ง) เป็นอีกรูปแบบหนึ่งไป
หรือถ้าพวกเธอเลือกที่จะไม่อยู่ในวงการ ก็คงจบไป ไม่ไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวอะไรของพวกเธออีก
ตอนนี้ก็ยังเหลือจูรินะ ที่ยังลุ้นใจหายใจคว่ำกับภารกิจนำพา SKE ก้าวผ่านช่วงเวลาที่วิกฤติสุดๆนี้ไปให้ได้
จริงๆก็ติดตามมาไม่นาน แรกๆไม่ชอบด้วยซ้ำไปเด็กอะไรวะ จองหองอวดดีชะมัด
พอติดตามเข้าจริงๆนั่นล่ะ ถึงรู้ว่าตัวเองรู้เรื่องเกี่ยวกับน้องน้อยมาก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรซีเรียทมากมาย
เรื่องส่วนตัวท้ังการเรียน ครอบครัว ฐานะต่างๆ ก็เปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆตามการเติบโต หน้าที่การงานและรายได้ของเธอ
ก็ติดตามเฉพาะงานของเธอก็พอล่ะ เรื่องส่วนตัวก็ให้เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอไปดีที่สุด
แค่ปีนี้ไม่เห็นเด็กคนนี้ร้องให้ในงานเลือกตั้งอีกแล้ว ก็ถือว่าทำได้สำเร็จในส่วนที่ตัวเองหวังส่วนหนึ่งแล้วล่ะ
นอกจากนั้นก็มีที่เฝ้ามองอยู่เป็นพิเศษอย่าง โอชิมะ เรียวกะ , คิตากาวะ เรียวฮะ และอีกหลายๆคน
ผมชอบเฮียที่แกเป็นโอตะของชิมาดะที่แกพูดในบันทึก non fiction นะ
" ถึงใครๆจะมองว่ามันเป็นเรื่องน่าขายหน้า แต่ผมก็มีความสุขกับมัน ผมมักจะถามคนอื่นเสมอ
วันนี้คุณร้องให้ใหม? คุณได้ร้องให้กับอะไรหรือยัง ? คุณได้กรีดร้องกับอะไรหรือเปล่า ? "
สำหรับคุณๆ คุณรักใครใน 48G เป็นพิเศษ คุณมีเหตุผลอะไรพอที่จะเล่าให้ฟังได้ใหม ทำไมและเพราะอะไรครับ ถึงรักสมาชิกคนนั้น