สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกท่าน เนื่องจากเราว่าง...และชอบตามอ่านเรืองราวความรักของหลายๆท่านในพันทิปแล้ว รู้สึกน่ารัก อบอุ่นจัง ทำไมผู้ชายหลายๆคนถึงช่างเพียบพร้อมกันจัง ผู้ชายแบบนี้ยังเหลือบนโลกแห่งความเป็นจริง จริงๆรื้อ(เสียงสู๊ง) เลยอยากมาแชร์เรื่องราวของตัวเองบ้าง แต่..ค่ะ..แต่ คนของเราหนะไม่ได้มีความน่ารักกรุบกริบเหมือนคู่อื่นเขานะคะ ออกจะสาดิสนิดๆเพื่อความอรรถรสในชีวิตคู่ของเราค่ะ555(สาดิสเรื่องอะไรหว่า..555)
เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องราวความรักของเรา มีแต่งเติมเข้าไปบ้างเล็กน้อยเพื่ออรรถรสในการรับอ่านนะคะ หากพิมพ์ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เราขอแทนชื่อเราว่าเฟินนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อ8ปีก่อนเลยค่ะ เป็นช่วงปิดเทอมของเรา เมื่อก่อนพ่อทำงานห่างจากบ้านประมาณ190กว่าโล จะไปทำงานจ-ศ ส-อจะกลับมาบ้าน ประมาณเดือนเมษาปี51 พ่อเรากำลังย้ายที่ทำงานมาอยู่ใกล้ๆกับบ้านและจะแต่งเมียใหม่เข้าบ้าน มีแพลนจะไปเช่าตึกให้แม่กับเมียใหม่ทำมาหากินร่วมกันเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของครอบครัว ตอนนั้นเราก็ต้องย้ายตามแม่ด้วย แต่คือจะเป็นไปได้ยังไงเมื่อบ้านเล็กกับบ้านใหญ่ย้ายไปอยู่ด้วยกัน คงจะเป็นบ้านที่เงียบสงบมากเลยสินะพ่อนะฮ่าๆๆ พ่อคิดได้ยังไงเราไม่เข้าใจ ส่วนตัวเราเกลียดเมียใหม่ของพ่อทุกคนค่ะรวมทั้งตัวพ่อด้วย แต่แม่เรานางเอกค่ะรักพ่อมาก รักจนอะไรก็ยอมเพื่อพ่อได้หมด พอพ่อบอกให้แม่ไปหาตึกเพื่อจะพาเมียใหม่มากระชับความสัมพันธ์ แม่ก็พาเราบึงรถไปหาวันนั้นเลยค่ะ เราเข้าไปในตัวเมืองเพื่อตะเวนหาตึกว่างให้เช่า ในใจเราตอนนั้นภาวนาขออย่ามีตึกว่างเลย แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งดันมีตึก5คูหาเพิ่งสร้างเสร็จได้1ปีใหม่เอี่ยม อยู่ในใจกลางเมืองตลาดคนพลุกพล่านแต่มีคนเช่าเปิดร้านไปแล้วคูหานึง เหลืออีก4คูหา เป็นตึก4ชั้นครึ่ง 5ห้องนอน3ห้องน้ำมีดาดฟ้า ห้องครัวแต่งพร้อม ยังไม่เคยมีใครเข้าอยู่มาก่อนเนื่องจากพิษเศรษฐกิจปี49-50(อันนี้เจ้าของตึกเป็นคนพูดนะคะ) จากตอนแรกเปิดให้เช่าเดือนละ7,500บาท มีคนเช่าแค่คูหาเดียว คูหาอื่นว่างมาปีกว่าแล้ว เพิ่งจะลดค่าเช่าให้คูหานั้นเมื่อ2เดือนก่อนหน้าจาก7,500บาท เหลือ4,300บาทเพราะคูหาที่มีคนเช่าอยู่นั้นเป็นห้องท็อปมีห้องน้ำในห้องนอนทุกห้อง แต่คูหาที่เราอยากได้มีแค่5ห้องนอน3ห้องน้ำ เลยจะให้เราเช่าเดือนละ4พันบาท ทำไมฟ้าช่างเป็นใจเหลือเกิน ต้องมาลดราคาทำไมตอนนี้ แน่นอนแม่อยากได้มากพอรู้ราคาปุ๊บโทรหาพ่อจ้า พ่อก็เห็นดีด้วยกับราคารีบไปรับเมียใหม่ขับรถตามมาดูถูกใจกันทั้งคู่ สรุปทำเรื่องจองตึกวันนั้นเลยค่ะจ่ายค่ามัดจำทำเรื่องเรียบร้อยก็กลับบ้านมา หาฤกษ์เข้าบ้านหาฤกษ์เปิดร้าน ตอนนั้นเราโกรธแม่มากทำไมต้องเออออกับพ่อด้วยไม่เข้าใจ เราเลยไปอยู่กับพี่สาวดีกว่า ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากเจอพ่อ พอเราไปอยู่กับพี่สาวพ่อกับแม่ก็เตรียมข้าวของทยอยย้ายเข้าไปไว้บ้านใหม่รอฤกษ์ ส่วนเมียใหม่นะหรอ รอวันเดินเข้าบ้านอย่างสวยๆ มีแต่แม่นี้หละที่ทำทุกอย่างเอง จนเดือนพฤษภาเราใกล้จะเปิดเทอมเลยกลับมาบ้านเพื่อเตรียมตัวเรียน ส่วนพ่อกับแม่ย้ายไปอยู่บ้านใหม่เรียบร้อยแล้วรอเมียใหม่ยังไม่ได้ไปสู่ขอ นางเลยยังไม่มากลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน เราไม่อยากไปอยู่ชายคาหลังนั้นเลย แต่แม่บังคับให้ไปเพราะจะได้ช่วยปกป้องแม่ (อ่านไม่ผิดแม่เราชอบให้เราปกป้องเวลามีปัญหา) เราเลยย้ายไปกับแม่ทั้งที่ไม่เต็มใจเราร้องไห้ทุกวันเพราะไม่อยากอยู่กับพ่อ ยิ่งใกล้ถึงวันที่พ่อจะแต่งเมียใหม่เรายิ่งเครียดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเราเป็นเอามากค่ะ555 ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของเรา พอถึงวันที่เมียใหมย้ายเข้าบ้าน เราหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านเพื่อนค่ะ แม่ก็ไม่ว่าอะไรไม่ตามหาด้วยเพราะมัวแต่ยุ้งเรื่องจัดแจงเมียใหม่ พอเขาจัดการอะไรเรียบร้อยค่อยมาตามเรากลับบ้าน เราก็กลับโดยดีค่ะ555 ตั้งแต่เมียใหม่เข้ามาอะไรๆที่แย่อยู่แล้วก็แย่กว่าเดิม เช้าๆแม่ต้องตื่นตี5พร้อมเราเพื่อมาทำกับข้าวให้พ่อกินค่ะนางเมียใหม่ก็ต้องได้กินด้วยสิคะ แม่ไม่เคยทำกับข้าวเช้าให้เรากินก่อนไปร.รเลยตั้งแต่เราอยู่ป.3 เราตื่นตี5มารีดผ้าจัดการตัวเองทอดไข่กินเอง จนเราเริ่มโตเราเริ่มไม่ค่อยกินข้าวเช้าแล้วค่ะ (ปัจจุบันไม่กินข้าวเช้ามาหลายปีแล้วค่ะ) แม่จะทำให้แต่กับพ่อเมื่อก่อนพ่อทำงานไกล กลับเฉพาะเสาร์อาทิตย์ กลับมาแม่จะดูแลอย่างดีตื่นมาทำอาหารให้พร้อมกับเอาไปเสริฟถึงบนห้องนอนให้พ่อ ตอนนี้ก็เช่นกันถึงพ่อจะมีเมียใหม่แล้วแม่ก็ยังทำตัวน่าหงุดหงิดเอาข้าวใส่ถาดไปวางหน้าห้องนอนพ่อ พอพ่อตื่นปุ๊บอาบน้ำอะไรเสร็จก็เอาข้าวเข้าไปกินในห้องพร้อมเมียใหม่ แต่กับเรา เราต้องทำเองมันน่าหงุดหงิดมั้ยคะ เราเห็นแม่เป็นแบบนั้นเราหงุดหงิดจนร้องไห้ค่ะ ระหว่างนั่งรอรถไปร.ร6โมงครึ่ง เราจะร้องจนตาบวมเลย พอขึ้นรถรับส่งปุ๊บเราเอาหน้ายื่นออกไปตากลมเย็นๆให้ตาหายบวม ถึงร.รหัวฟูเป็นสิงโต เวลาอยู่กับเพื่อนๆเราจะลืมเรื่องที่บ้าน พอใกล้เวลากลับบ้านเราไม่อยากกลับเลย แกล้งขึ้นรถรับส่งไม่ทันบ้าง ติดทำรายงานบ้าง โน้นนี่นั้น ให้กลับบ้านถึงบ้าน6โมงเย็น จะได้อาบน้ำเข้านอนเลยไม่อยากอยู่เห็นหน้าเมียใหม่พ่อ
เมื่อความรักไม่จำกัดอายุ 18+นิดๆ
เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องราวความรักของเรา มีแต่งเติมเข้าไปบ้างเล็กน้อยเพื่ออรรถรสในการรับอ่านนะคะ หากพิมพ์ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เราขอแทนชื่อเราว่าเฟินนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อ8ปีก่อนเลยค่ะ เป็นช่วงปิดเทอมของเรา เมื่อก่อนพ่อทำงานห่างจากบ้านประมาณ190กว่าโล จะไปทำงานจ-ศ ส-อจะกลับมาบ้าน ประมาณเดือนเมษาปี51 พ่อเรากำลังย้ายที่ทำงานมาอยู่ใกล้ๆกับบ้านและจะแต่งเมียใหม่เข้าบ้าน มีแพลนจะไปเช่าตึกให้แม่กับเมียใหม่ทำมาหากินร่วมกันเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของครอบครัว ตอนนั้นเราก็ต้องย้ายตามแม่ด้วย แต่คือจะเป็นไปได้ยังไงเมื่อบ้านเล็กกับบ้านใหญ่ย้ายไปอยู่ด้วยกัน คงจะเป็นบ้านที่เงียบสงบมากเลยสินะพ่อนะฮ่าๆๆ พ่อคิดได้ยังไงเราไม่เข้าใจ ส่วนตัวเราเกลียดเมียใหม่ของพ่อทุกคนค่ะรวมทั้งตัวพ่อด้วย แต่แม่เรานางเอกค่ะรักพ่อมาก รักจนอะไรก็ยอมเพื่อพ่อได้หมด พอพ่อบอกให้แม่ไปหาตึกเพื่อจะพาเมียใหม่มากระชับความสัมพันธ์ แม่ก็พาเราบึงรถไปหาวันนั้นเลยค่ะ เราเข้าไปในตัวเมืองเพื่อตะเวนหาตึกว่างให้เช่า ในใจเราตอนนั้นภาวนาขออย่ามีตึกว่างเลย แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งดันมีตึก5คูหาเพิ่งสร้างเสร็จได้1ปีใหม่เอี่ยม อยู่ในใจกลางเมืองตลาดคนพลุกพล่านแต่มีคนเช่าเปิดร้านไปแล้วคูหานึง เหลืออีก4คูหา เป็นตึก4ชั้นครึ่ง 5ห้องนอน3ห้องน้ำมีดาดฟ้า ห้องครัวแต่งพร้อม ยังไม่เคยมีใครเข้าอยู่มาก่อนเนื่องจากพิษเศรษฐกิจปี49-50(อันนี้เจ้าของตึกเป็นคนพูดนะคะ) จากตอนแรกเปิดให้เช่าเดือนละ7,500บาท มีคนเช่าแค่คูหาเดียว คูหาอื่นว่างมาปีกว่าแล้ว เพิ่งจะลดค่าเช่าให้คูหานั้นเมื่อ2เดือนก่อนหน้าจาก7,500บาท เหลือ4,300บาทเพราะคูหาที่มีคนเช่าอยู่นั้นเป็นห้องท็อปมีห้องน้ำในห้องนอนทุกห้อง แต่คูหาที่เราอยากได้มีแค่5ห้องนอน3ห้องน้ำ เลยจะให้เราเช่าเดือนละ4พันบาท ทำไมฟ้าช่างเป็นใจเหลือเกิน ต้องมาลดราคาทำไมตอนนี้ แน่นอนแม่อยากได้มากพอรู้ราคาปุ๊บโทรหาพ่อจ้า พ่อก็เห็นดีด้วยกับราคารีบไปรับเมียใหม่ขับรถตามมาดูถูกใจกันทั้งคู่ สรุปทำเรื่องจองตึกวันนั้นเลยค่ะจ่ายค่ามัดจำทำเรื่องเรียบร้อยก็กลับบ้านมา หาฤกษ์เข้าบ้านหาฤกษ์เปิดร้าน ตอนนั้นเราโกรธแม่มากทำไมต้องเออออกับพ่อด้วยไม่เข้าใจ เราเลยไปอยู่กับพี่สาวดีกว่า ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากเจอพ่อ พอเราไปอยู่กับพี่สาวพ่อกับแม่ก็เตรียมข้าวของทยอยย้ายเข้าไปไว้บ้านใหม่รอฤกษ์ ส่วนเมียใหม่นะหรอ รอวันเดินเข้าบ้านอย่างสวยๆ มีแต่แม่นี้หละที่ทำทุกอย่างเอง จนเดือนพฤษภาเราใกล้จะเปิดเทอมเลยกลับมาบ้านเพื่อเตรียมตัวเรียน ส่วนพ่อกับแม่ย้ายไปอยู่บ้านใหม่เรียบร้อยแล้วรอเมียใหม่ยังไม่ได้ไปสู่ขอ นางเลยยังไม่มากลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน เราไม่อยากไปอยู่ชายคาหลังนั้นเลย แต่แม่บังคับให้ไปเพราะจะได้ช่วยปกป้องแม่ (อ่านไม่ผิดแม่เราชอบให้เราปกป้องเวลามีปัญหา) เราเลยย้ายไปกับแม่ทั้งที่ไม่เต็มใจเราร้องไห้ทุกวันเพราะไม่อยากอยู่กับพ่อ ยิ่งใกล้ถึงวันที่พ่อจะแต่งเมียใหม่เรายิ่งเครียดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเราเป็นเอามากค่ะ555 ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของเรา พอถึงวันที่เมียใหมย้ายเข้าบ้าน เราหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านเพื่อนค่ะ แม่ก็ไม่ว่าอะไรไม่ตามหาด้วยเพราะมัวแต่ยุ้งเรื่องจัดแจงเมียใหม่ พอเขาจัดการอะไรเรียบร้อยค่อยมาตามเรากลับบ้าน เราก็กลับโดยดีค่ะ555 ตั้งแต่เมียใหม่เข้ามาอะไรๆที่แย่อยู่แล้วก็แย่กว่าเดิม เช้าๆแม่ต้องตื่นตี5พร้อมเราเพื่อมาทำกับข้าวให้พ่อกินค่ะนางเมียใหม่ก็ต้องได้กินด้วยสิคะ แม่ไม่เคยทำกับข้าวเช้าให้เรากินก่อนไปร.รเลยตั้งแต่เราอยู่ป.3 เราตื่นตี5มารีดผ้าจัดการตัวเองทอดไข่กินเอง จนเราเริ่มโตเราเริ่มไม่ค่อยกินข้าวเช้าแล้วค่ะ (ปัจจุบันไม่กินข้าวเช้ามาหลายปีแล้วค่ะ) แม่จะทำให้แต่กับพ่อเมื่อก่อนพ่อทำงานไกล กลับเฉพาะเสาร์อาทิตย์ กลับมาแม่จะดูแลอย่างดีตื่นมาทำอาหารให้พร้อมกับเอาไปเสริฟถึงบนห้องนอนให้พ่อ ตอนนี้ก็เช่นกันถึงพ่อจะมีเมียใหม่แล้วแม่ก็ยังทำตัวน่าหงุดหงิดเอาข้าวใส่ถาดไปวางหน้าห้องนอนพ่อ พอพ่อตื่นปุ๊บอาบน้ำอะไรเสร็จก็เอาข้าวเข้าไปกินในห้องพร้อมเมียใหม่ แต่กับเรา เราต้องทำเองมันน่าหงุดหงิดมั้ยคะ เราเห็นแม่เป็นแบบนั้นเราหงุดหงิดจนร้องไห้ค่ะ ระหว่างนั่งรอรถไปร.ร6โมงครึ่ง เราจะร้องจนตาบวมเลย พอขึ้นรถรับส่งปุ๊บเราเอาหน้ายื่นออกไปตากลมเย็นๆให้ตาหายบวม ถึงร.รหัวฟูเป็นสิงโต เวลาอยู่กับเพื่อนๆเราจะลืมเรื่องที่บ้าน พอใกล้เวลากลับบ้านเราไม่อยากกลับเลย แกล้งขึ้นรถรับส่งไม่ทันบ้าง ติดทำรายงานบ้าง โน้นนี่นั้น ให้กลับบ้านถึงบ้าน6โมงเย็น จะได้อาบน้ำเข้านอนเลยไม่อยากอยู่เห็นหน้าเมียใหม่พ่อ