แต่เดิมนั้น  ผมสนใจแต่ภาคปฏิบัติ   จริงๆทฤษฏีสำหรับใช้  ในภาคปฏิบัติผมก็ไม่ได้เรียน    มุ่งทำสมาธิตามสัญชาตญาณ   แต่ตอนนี้ชลอการฝึกก่อน    ก็จึงหันมาสนใจพูดคุย   กับนักธรรมเป็นระยะๆไป  ตามแต่โอกาสจะอำนวย    แต่จะมาสะดุดกับนักธรรมกลุ่มหนึ่ง   ได้ยินเขาพูด  จำได้บ้างไม่ได้บ้าง     ผมท่องมาได้นิดหน่อย  เหมือนเขาจะกล่าวว่า    เธอจงมองโลกเป็นของว่าง   มีสติอยู่ทุกเมื่อ   ดับอัตตาเสีย   ถึงจะก้าวล่วงมัจจุราชได้       ผมอาจจะกล่าวผิดบ้างถูกบ้าง    ลักจำเขามา    อยากจะให้ช่วยกันขยายความ    และช่วยแก้ไขข้อความให้ถูกต้อง   จุดไหนที่ผมจำผิดมา   และอยากฟังความเห็น  ในหลากหลายมุมมอง   คำๆนี้สำคัญมากแค่ไหน    โดยปกติจะเห็นว่า  ผมจะไม่กล้าให้ความเห็นในเรื่องทฤษฏี   เพราะพึ่งหัดอ่านได้  ยังไม่เท่าไร   ส่วนใหญ่จะอ่านข้ามไป  เอาเฉพาะที่สะดุดใจจริงๆ   ถึงจะตั้งใจอ่าน    เพราะมีความรู้สึกเหนี่อยเหมือนกัน   ที่จะต้องจดจำและเรียนมากๆ     จึงขอแรงให้ช่วยกัน   ขยาย ข้อความ  ขยาย ความหมาย    และความสำคัญ  ว่าสำคัญมากแค่ไหน   เพื่อเสริมความรู้   แก่ผมหรือท่านอื่นๆ  ที่ยังไม่เข้าใจ  และป้องกันผมเข้าใจแบบผิดๆ  ด้วยการตีความเอง     หรือ  ยึดถือเองด้วยยังไม่แตกฉาน    ขอเชิญครับ