เริ่มเลยนะค่ะ
ตอนนี้อายุ16ค่ะ ย่าง17 เรียนอยู่ ม.5 คือตอนนี้ อยากเริ่มนั่งสมาธิ สวดมนต์ก่อนนอนค่ะ เพราะรู้สึกตัวเองเป็นคนไม่ค่อยมีสมาธิ เวลาที่ต้องอ่านอะไร หรือ ทำอะไรที่ต้องนิ่งๆจะทำไม่ค่อย ได้รู้สึกเหมือนกะวนกะวาค่ะ (เว่อไปป่าว555
) แต่นี้ก็เป็นเหตุผลเล็กๆค่ะ คือความจริงรู้สึกว่าตัวเอง กิเลศหนาอ่ะค่ะ คือเหมือนจะอยากได้นู้น อยากได้นี้ อยากเป็นนู้น อยากเป็นนี้ หวังสูง และก็จะชอบมโน ว่าถ้าฉันได้สิ่งนี้ มีอันนี้ชีวิตฉันจะดีมาก จนตอนนี้มันเป็นเหมือนความทุกข์อย่างหนึ่งเลย เหมือนศรึมเศร้าตลอดเวลาอยู่คนเดียว ตอนนอนก็จะนอนไม่หลับ ตะคิดเพ้อเจ้อไปทั่ว มโนบ้างไรบ้าง รู้สึกว่าตัวเองไม่สงบ ไม่ตั้งตัวอยู่ในความเป็นจริง และ เป็นคนขี้กลัว ขี้ระแวง ชอบคิดมากคิดเยอะ คือ เป็นคนที่กลัวงูมากค่ะ และก็จะนอนไม่ค่อยหลับเลย จะระแวงว่าซอกเตียงจะมีอะไรหรือเปล่า และก็ผอผึ้งสระอีค่ะ กลัวมากเลย ตอนนี้ก็กลัวอยู่ค่ะ😢คือเหมือนกับว่าชีวิตไม่ค่อยมีความสุขอ่ะค่ะ ทั้งที่ความจริงเราก็ไม่ได้มีทุกข์อะไร เหมือนใจเรามันสร้างทุกข์มาเอง คือจะเป็นไรไม่รู้อ่ะค่ะ แบบคิดทั่วอยู่ดีๆก็กลัวตายขึ้นมาซะงั้น นอนไม่หลับเลย กลัวไม่ได้ยังงั้นยังงี้ตามที่หวัง ตอนนี้เลยรู้สึกไม่สดชื่น จิตใจห่อเหียว คือจะเป็นแค่เวลาอยู่คนเดียวนะค่ะ ปกติร่าเริงมากค่ะ แต่เหมือนสมองเริ่มได้อยู่กับตัวเอง เริ่มได้นั่งคิด แล้วจะเป็นตามที่กล่าวมาเลยค่ะ
เลยคิดว่าอยากลองนั่งสมาธิ สวดมนต์ดูค่ะ เลยไปเสริชเลยค่ะ "บทสวดมนต์ก่อนนอน" แล้วก็ได้มาค่ะ แล้วก็คิดว่าจะอ่านเลย สุดท้ายก็คิดว่าไม่มีสาธิค่ะ ก็เลยไม่ได้อ่าน ก็พอรู้มาบ้างค่ะว่าจิตใจต้องสงบเท่านั้น ถึงจะได้ผลได้อานิสง เลยหยุดแล้วก็มาศึกษาดูค่ะ ตามเวบบ้าง ตามคอมเม้นในพันทิปก็เยอะเลยค่ะ แล้วก็ไปเจออันนึงที่มีคนแปะไว้ เลยโหลดมาอ่านที่เกี่ยวกับการเริ่มต้นสวดมนต์48หน้าอ่ะค่ะ อยากขอบคุณคนสร้างขึ้นมามากๆ ทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นค่ะ เหมือนตัวเราค่อยๆสว่างมากขึ้นเลย5555 เป็นประโยชน์มากๆ จากศีลข้อ5ที่งงมาตลอดว่าทำไม่ต้องห้ามเสพของมึนเมา แค่กินเหล้าทำไหมต้องบาป เราก็ได้รู้ว่าเพราะมันเป็นเหตุของความประมาทต่างๆ พอมาคิดแล้วมันก็จริง คือคนอื่นอาจจะรู้กันอยู่แต่นี้ไม่รู้เลยค่ะ และรู้สึกสนใจเรื่องธรรมมะมากขึ้นค่ะ คิดว่ามันน่าจะพอช่วยให้เรามีสติสมาธิมากขึ้น อยู่กับความเป็นจริง ไม่ยึดติดกับสิ่งรอบข้างอ่ะค่ะ ทั้งเรื่องกิเลศ เรื่องความกลัว และก็เรื่องอื่นๆ คือ ไม่ได้คิดว่าจะสวดมนต์อย่างเดียวคือ อยากมาปฎิบัติในชีวิตจริงด้วย อย่างศีล5 อยากจะพยายามรักษาให้ได้ จากพูดไม่เพราะเยอะๆ นินทาคนอื่นบ้าง โกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้างก็อยากพยายามเลิกค่ะ คิดว่าชีวิตน่าจะมีความสุขขึ้นกว่าเดิมค่ะ
เลยอยากถามขอคำแนะนำค่ะ ว่าต้องเริ่มยังไง และอาการข้างบนคนอื่นเป็นกันบ้างไหมค่ะ รู้สึกเหมือนออกห่างธรรมมะอะค่ะ ไม่อยู่กับความเป็นจริง เพ้อเจ้อ แล้วปกติรู้สึกว่าตัวเองไม่มีบุญอ่ะค่ะ5555 แล้วที่บ้านไม่ค่อยเข้าวัดเลยด้วย ทั้งที่วัดอยู่ปากซอย ทั้งชีวิตนับครั้งได้เลยค่ะ ไม่เกินสิบแน่ๆ😢 เหมือนที่บ้านยืดว่าเป็นคนดี ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็ไม่จำเป็นต้องเข้าประมานนี้อ่ะค่ะ คิดว่าเป็นเรื่องดีไหมค่ะที่คิดได้ตอนนี้อ่ะค่ะ และเรื่องสุดท้ายที่อยากรู้มากๆ คือ เวลาเค้าบอกว่าสวดมนต์แผ่เมตตาแล้วจะมี.....มีค่อยรับจริงไม่ค่ะ กลัวมากๆ คงทำไม่ได้แน่ๆเลยค่ะ ไม่กล้าพิมพ์เลยกลัวจริง ตอนนี้ก็ดึกๆด้วย....
พอแล้วดีกว่า ฝากข้อคำแนะนำด้วยนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
(ขอคำแนะนำ)อายุ16 อยากเริ่มสวดมนต์ค่ะ
ตอนนี้อายุ16ค่ะ ย่าง17 เรียนอยู่ ม.5 คือตอนนี้ อยากเริ่มนั่งสมาธิ สวดมนต์ก่อนนอนค่ะ เพราะรู้สึกตัวเองเป็นคนไม่ค่อยมีสมาธิ เวลาที่ต้องอ่านอะไร หรือ ทำอะไรที่ต้องนิ่งๆจะทำไม่ค่อย ได้รู้สึกเหมือนกะวนกะวาค่ะ (เว่อไปป่าว555
เลยคิดว่าอยากลองนั่งสมาธิ สวดมนต์ดูค่ะ เลยไปเสริชเลยค่ะ "บทสวดมนต์ก่อนนอน" แล้วก็ได้มาค่ะ แล้วก็คิดว่าจะอ่านเลย สุดท้ายก็คิดว่าไม่มีสาธิค่ะ ก็เลยไม่ได้อ่าน ก็พอรู้มาบ้างค่ะว่าจิตใจต้องสงบเท่านั้น ถึงจะได้ผลได้อานิสง เลยหยุดแล้วก็มาศึกษาดูค่ะ ตามเวบบ้าง ตามคอมเม้นในพันทิปก็เยอะเลยค่ะ แล้วก็ไปเจออันนึงที่มีคนแปะไว้ เลยโหลดมาอ่านที่เกี่ยวกับการเริ่มต้นสวดมนต์48หน้าอ่ะค่ะ อยากขอบคุณคนสร้างขึ้นมามากๆ ทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นค่ะ เหมือนตัวเราค่อยๆสว่างมากขึ้นเลย5555 เป็นประโยชน์มากๆ จากศีลข้อ5ที่งงมาตลอดว่าทำไม่ต้องห้ามเสพของมึนเมา แค่กินเหล้าทำไหมต้องบาป เราก็ได้รู้ว่าเพราะมันเป็นเหตุของความประมาทต่างๆ พอมาคิดแล้วมันก็จริง คือคนอื่นอาจจะรู้กันอยู่แต่นี้ไม่รู้เลยค่ะ และรู้สึกสนใจเรื่องธรรมมะมากขึ้นค่ะ คิดว่ามันน่าจะพอช่วยให้เรามีสติสมาธิมากขึ้น อยู่กับความเป็นจริง ไม่ยึดติดกับสิ่งรอบข้างอ่ะค่ะ ทั้งเรื่องกิเลศ เรื่องความกลัว และก็เรื่องอื่นๆ คือ ไม่ได้คิดว่าจะสวดมนต์อย่างเดียวคือ อยากมาปฎิบัติในชีวิตจริงด้วย อย่างศีล5 อยากจะพยายามรักษาให้ได้ จากพูดไม่เพราะเยอะๆ นินทาคนอื่นบ้าง โกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้างก็อยากพยายามเลิกค่ะ คิดว่าชีวิตน่าจะมีความสุขขึ้นกว่าเดิมค่ะ
เลยอยากถามขอคำแนะนำค่ะ ว่าต้องเริ่มยังไง และอาการข้างบนคนอื่นเป็นกันบ้างไหมค่ะ รู้สึกเหมือนออกห่างธรรมมะอะค่ะ ไม่อยู่กับความเป็นจริง เพ้อเจ้อ แล้วปกติรู้สึกว่าตัวเองไม่มีบุญอ่ะค่ะ5555 แล้วที่บ้านไม่ค่อยเข้าวัดเลยด้วย ทั้งที่วัดอยู่ปากซอย ทั้งชีวิตนับครั้งได้เลยค่ะ ไม่เกินสิบแน่ๆ😢 เหมือนที่บ้านยืดว่าเป็นคนดี ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็ไม่จำเป็นต้องเข้าประมานนี้อ่ะค่ะ คิดว่าเป็นเรื่องดีไหมค่ะที่คิดได้ตอนนี้อ่ะค่ะ และเรื่องสุดท้ายที่อยากรู้มากๆ คือ เวลาเค้าบอกว่าสวดมนต์แผ่เมตตาแล้วจะมี.....มีค่อยรับจริงไม่ค่ะ กลัวมากๆ คงทำไม่ได้แน่ๆเลยค่ะ ไม่กล้าพิมพ์เลยกลัวจริง ตอนนี้ก็ดึกๆด้วย....
พอแล้วดีกว่า ฝากข้อคำแนะนำด้วยนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ