หลังจากนั้นสองถึงสามวัน ซันเรียกประชุมทุกคนเพื่อเล่าเรื่องอาณาจักรโพซิตรอนให้ทุกคนฟัง ทุกคนนิ่งอึ้งไปตามๆกัน คิมพูดขึ้นก่อน
“ตอนนี้เรายุ่งอยู่กับเรื่องอะไรเนี่ย ทำไมมันถึงได้ซับซ้อนแบบนี้ละพี่”
เชนแย่งพูดขึ้นก่อน
“มันไม่ได้ซับซ้อนไปกว่าฟิสิกส์ที่เราเรียนหรอก ถ้าเมิงตั้งใจเรียนนะ”
ซันคิดในใจ ใช่สิ มันไม่ได้ต่างไปจากความรู้บนโลก เมื่อเราศึกษาฟิสิกส์และเมตาฟิสิกส์อย่างจริงจัง อะไรๆก็เกิดขึ้นได้
คิมถามขึ้น
“แล้วเราเอาไงกันดีละพี่ซัน”
ซันตอบออกไป
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ทุกคนทำตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายไปก่อน แล้วเราค่อยว่ากัน”
ทุกคนโอเคกับการตัดสินใจของซัน
ภารกิจตอนนี้คือคิมไปสืบนักเรียนหญิงชั้น ม.4 เชนไปสืบเจ้านักเลงหัวไม้ชั้น ม.5 ส่วนซันก็ไปสืบเกี่ยวกับครูพละคนใหม่ ส่วนรอนก็ไปเล่นโปเกมอน โก โดยใช้การ์ดแดง ทำให้รอนเล่นได้สะดวกกว่าคนอื่น
คนแรกที่พุ่งตรงสู่ภารกิจของตัวเองคือเชน เขารู้มาว่าเจ้านักเรียนใหม่ ม.5 คิดจะตั้งแก๊ง และตอนนี้มันกำลังหาพวก เจ้านั้นชื่อเพียว เชนพยายามสืบว่าเพียวชอบคนแบบไหน แล้วเขาก็พบว่าเพียวชอบคนที่ลุยได้ทุกรูปแบบ แต่ต้องดูเท่เหมือนเขาด้วย เชนพยายามวางแผนให้เพียวสนใจในตัวเขามากกว่าที่จะเดินทื่อๆเข้าไปสมัครแก๊งของพวกมัน
เย็นวันหนึ่ง หลังเลิกเรียน เชนเห็นเด็กรุ่นพี่กำลังรุมแกล้งนักเรียนหญิงคนหนึ่งอยู่ เชนรู้ว่าพวกของเพียวก็อยู่แถวๆนั้น เขาจึงเข้าไปปกป้องผู้หญิงคนนั้น เชนสู้กับพวกรุ่นพี่ไม่มีถอย เดิมทีเขาชอบเรื่องชกต่อยอยู่แล้ว และก็ไม่กลัวใครด้วย พอเชนสู้จนพวกรุ่นพี่ล่าถอยไป เขาจึงหันมาดูเด็กผู้หญิงคนนั้น ปรากฏว่าเขาตกหลุมรักเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าเต็มเปา เธอเป็นนักเรียนชั้น ม.4 ที่สวยมากๆ สวยจนทำให้จิตใจของเชนต้องหวั่นไหว
“ขอบคุณค่ะพี่เชน”
เชนรู้สึกตกใจ
“เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ”
เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้มแบบอายๆ
เชนถามหล่อน
“เธอชื่ออะไร”
หล่อนตอบด้วยอาการเขินอาย
“ชื่อพลอยค่ะ”
เชนยังไม่ทันพูดอะไร เขาสังเกตเห็นเพียวกับพวกเดินมาหาเขา
“กูขอคุยกับเมิงหน่อย”
เชนตอบออกไป
“ได้สิ”
ประจวบเหมาะกับที่เพื่อนของพลอยมาดึงมือพลอยพอดี
“ไปหาอะไรกินกันเถอะแม่มิสเอ”
เชนหูผึ่ง เขาคิดในใจ มิสเอเหรอ
แต่ตอนนี้เขาต้องตามเพียวกับพวกไป แต่เขาแน่ใจว่าพลอบต้องใช่มิสเอที่พวกเขากำลังตามหาอยู่แน่ๆ
เพียวให้เพื่อนทุกคนกลับไปก่อน เขาอยากจะคุยกับเชนตามลำพัง
“เมิงแน่มาก กล้าสู้กับพวกรุ่นพี่ ม.6 แบบหนึ่งต่อห้า แล้วเมิงยังเอาตัวรอดได้อีก เมิงนี่เจ๋งจริงๆ”
เชนไม่ได้พูดอะไร เขาได้แต่ยิ้มๆ เพียวจึงพูดต่อ
“เมิงมาอยู่กับแก๊งกูไหม แก๊งกูไม่ใช่นักเลงธรรมดานะ พวกกูมีกฎมีเกณฑ์ในการออกศึกเสมอ”
เขนทำเป็นคิดแล้วพูดออกไป
“ได้ แล้วกูต้องทำอะไรบ้าง”
เพียวพูดว่า
“ยังไม่ต้องทำอะไร อีกสองวันหลังเลิกเรียน กูจะพาเมิงไปพบพวกกู และเราจะมีบททดสอบในการเข้าแก๊งของเรา ถ้าเมิงกล้า กูจะติดต่อเมิงอีกที”
เชนยิ้มรับ
“ได้เลย นี่เบอร์กู”
พอเชนคล้อยหลังไป เพียวรำพึงออกมาว่า
“ถ้าได้ไอ้นี่มาเป็นพวก แผนที่วางไว้ต้องสำเร็จแน่”
โปรดติดตามตอนต่อไป
นิวตรอน : โลกที่ไม่มีอยู่กับศัตรูที่ไม่มีเงา ตอนที่ 13
“ตอนนี้เรายุ่งอยู่กับเรื่องอะไรเนี่ย ทำไมมันถึงได้ซับซ้อนแบบนี้ละพี่”
เชนแย่งพูดขึ้นก่อน
“มันไม่ได้ซับซ้อนไปกว่าฟิสิกส์ที่เราเรียนหรอก ถ้าเมิงตั้งใจเรียนนะ”
ซันคิดในใจ ใช่สิ มันไม่ได้ต่างไปจากความรู้บนโลก เมื่อเราศึกษาฟิสิกส์และเมตาฟิสิกส์อย่างจริงจัง อะไรๆก็เกิดขึ้นได้
คิมถามขึ้น
“แล้วเราเอาไงกันดีละพี่ซัน”
ซันตอบออกไป
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ทุกคนทำตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายไปก่อน แล้วเราค่อยว่ากัน”
ทุกคนโอเคกับการตัดสินใจของซัน
ภารกิจตอนนี้คือคิมไปสืบนักเรียนหญิงชั้น ม.4 เชนไปสืบเจ้านักเลงหัวไม้ชั้น ม.5 ส่วนซันก็ไปสืบเกี่ยวกับครูพละคนใหม่ ส่วนรอนก็ไปเล่นโปเกมอน โก โดยใช้การ์ดแดง ทำให้รอนเล่นได้สะดวกกว่าคนอื่น
คนแรกที่พุ่งตรงสู่ภารกิจของตัวเองคือเชน เขารู้มาว่าเจ้านักเรียนใหม่ ม.5 คิดจะตั้งแก๊ง และตอนนี้มันกำลังหาพวก เจ้านั้นชื่อเพียว เชนพยายามสืบว่าเพียวชอบคนแบบไหน แล้วเขาก็พบว่าเพียวชอบคนที่ลุยได้ทุกรูปแบบ แต่ต้องดูเท่เหมือนเขาด้วย เชนพยายามวางแผนให้เพียวสนใจในตัวเขามากกว่าที่จะเดินทื่อๆเข้าไปสมัครแก๊งของพวกมัน
เย็นวันหนึ่ง หลังเลิกเรียน เชนเห็นเด็กรุ่นพี่กำลังรุมแกล้งนักเรียนหญิงคนหนึ่งอยู่ เชนรู้ว่าพวกของเพียวก็อยู่แถวๆนั้น เขาจึงเข้าไปปกป้องผู้หญิงคนนั้น เชนสู้กับพวกรุ่นพี่ไม่มีถอย เดิมทีเขาชอบเรื่องชกต่อยอยู่แล้ว และก็ไม่กลัวใครด้วย พอเชนสู้จนพวกรุ่นพี่ล่าถอยไป เขาจึงหันมาดูเด็กผู้หญิงคนนั้น ปรากฏว่าเขาตกหลุมรักเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าเต็มเปา เธอเป็นนักเรียนชั้น ม.4 ที่สวยมากๆ สวยจนทำให้จิตใจของเชนต้องหวั่นไหว
“ขอบคุณค่ะพี่เชน”
เชนรู้สึกตกใจ
“เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ”
เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้มแบบอายๆ
เชนถามหล่อน
“เธอชื่ออะไร”
หล่อนตอบด้วยอาการเขินอาย
“ชื่อพลอยค่ะ”
เชนยังไม่ทันพูดอะไร เขาสังเกตเห็นเพียวกับพวกเดินมาหาเขา
“กูขอคุยกับเมิงหน่อย”
เชนตอบออกไป
“ได้สิ”
ประจวบเหมาะกับที่เพื่อนของพลอยมาดึงมือพลอยพอดี
“ไปหาอะไรกินกันเถอะแม่มิสเอ”
เชนหูผึ่ง เขาคิดในใจ มิสเอเหรอ
แต่ตอนนี้เขาต้องตามเพียวกับพวกไป แต่เขาแน่ใจว่าพลอบต้องใช่มิสเอที่พวกเขากำลังตามหาอยู่แน่ๆ
เพียวให้เพื่อนทุกคนกลับไปก่อน เขาอยากจะคุยกับเชนตามลำพัง
“เมิงแน่มาก กล้าสู้กับพวกรุ่นพี่ ม.6 แบบหนึ่งต่อห้า แล้วเมิงยังเอาตัวรอดได้อีก เมิงนี่เจ๋งจริงๆ”
เชนไม่ได้พูดอะไร เขาได้แต่ยิ้มๆ เพียวจึงพูดต่อ
“เมิงมาอยู่กับแก๊งกูไหม แก๊งกูไม่ใช่นักเลงธรรมดานะ พวกกูมีกฎมีเกณฑ์ในการออกศึกเสมอ”
เขนทำเป็นคิดแล้วพูดออกไป
“ได้ แล้วกูต้องทำอะไรบ้าง”
เพียวพูดว่า
“ยังไม่ต้องทำอะไร อีกสองวันหลังเลิกเรียน กูจะพาเมิงไปพบพวกกู และเราจะมีบททดสอบในการเข้าแก๊งของเรา ถ้าเมิงกล้า กูจะติดต่อเมิงอีกที”
เชนยิ้มรับ
“ได้เลย นี่เบอร์กู”
พอเชนคล้อยหลังไป เพียวรำพึงออกมาว่า
“ถ้าได้ไอ้นี่มาเป็นพวก แผนที่วางไว้ต้องสำเร็จแน่”
โปรดติดตามตอนต่อไป