ขอเล่าก่อนนะคะว่าเริ่มแรกคือ จขกท. ไปแอบชอบพี่ที่ทำงานด้วยกัน เมื่อหลายเดือนก่อนเรียกว่ารักแรกพบเลยค่ะ ยิ่งรู้จักยิ่งได้ใกล้กัน
ก็ยิ่งรู้สึกชอบเขามากๆ พี่เขาเป็นคนเงียบๆนิ่งๆ เขาใกล้จะเรียนจบแล้วแต่ก็ทำงานไปด้วย เขาไม่มีแฟนแล้วก็ขี้อายนิดๆ
ไม่หล่อแต่ก็น่ารักดี หลายครั้งเขาทำเราสับสน เพราะเขาชอบเข้ามาทำดีด้วย อาจจะตามมารยาทไม่คิดอะไรแต่ก็ทำให้เราแอบดีใจเล็กๆ
อย่างเช่น ตอนเช้าเขาจะรอเราเพื่อเดินไปทำงานดวยกัน หรือเรายืนทำอะไรอยู่คนเดียวเขาก็จะยืนรอเรา แล้วก็เดินไปด้วยกัน
เราอยากกินอะไรก็จะเดินไปเป็นเพื่อน หรือเรายืนซื้ออะไรคนเดียว เขาเดินมาเจอเราเขาก็จะบอกว่าอยากกินด้วยแล้วก็หยุดซื้อ
แบบเดียวกับเรา แต่บางทีเราก็รู้สึกเฟลเพราะเขาบ่อยๆ ตอนเที่ยงเราจะออกไปกินข้าวแล้วเขาก็จะเรียกบอกว่าไปด้วยนะ
แล้วเราก็ไปกินข้าวกันสองคน เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน แต่บางวันที่เราเฟลคือเขาไม่ได้ออกมากินกับเรา เราก็ออกมากินคนเดียว
สักพักเขาก็เดินออกมา เขากำลังจะเดินมาที่ร้านที่เรานั่งกินอยู่พอเจอเราเขาดันหันกลับอย่างไวแล้วไปกินร้านอื่นซะงั้น เราก็แอบคิดสิ
เขาไม่ชอบใจอะไรเรามั้ย เราทำเขารำคาญหรือเปล่า หรือเราทำอะไรให้เขาไม่ชอบ เครียดไปเลยค่ะ พอมาวันหลังเขาก็เรียกเราอีก
ให้รอเขาไปกินข้าวด้วยกัน เราค่อยโล่งใจนึกว่าจะไม่ได้นั่งกินข้าวกับคนที่ชอบอีกแล้วซะอีก ตอนกลับบ้านบางทีเขาก็มาชวนเรา
กลับด้วยกัน หรือบางทีเราไม่เสร็จงานเขาก็นั่งรอ แต่บางทีเขาก็ทำเหมือนไม่อยากกลับพร้อมเรา คือพอเราอยากรอเขาบ้าง
เขาก็ทำเป็นหลับบ้าง นั่งเล่นคอมบ้าง ไม่กลับกับเราค่ะ อีกหลายๆเรื่อง เขาทำเราสับสนใจมาก เหมือนเขามาทำให้เรายิ้ม
บางวันก็เมินหนีซะงั้น เขาอาจจะรู้ว่าเราชอบเขาเพราะเราก็เป็นคนไม่ค่อยเนียน ชอบใครนี่คือสายตาจะแสดงออก มีครั้งนึงในเฟสบุ๊ค
เราตั้งสเตตัสถึงเขา เขาก็ทักมาถามเราว่าเป็นอะไร แอบชอบใครอยู่เหรอ เราก็ตกใจนิดๆเพราะปกติไม่เคยคุยกันในเฟส
แล้วนี่เขาทักมาก่อน จขกท. ต้องทำงานประมาณสามเดือนก่อนจะออกไปเรียนต่อ ซึ่งตลอดสามเดือนก็แอบชอบเขามาตลอด
จนตัดสินใจว่าจะบอกเขาไปว่าชอบ ตั้งใจจะบอกต่อหน้า แต่วันสุดท้ายของการทำงานเขาไม่ได้มาใกล้เราเลย จนไม่มีโอกาสบอก
และสุดท้ายเราก็ได้มาบอกเขาในแชทเฟส คืนนั้นบอกเสร็จเราไม่เข้าเฟสเลยค่ะ กลัวมากๆ จนอีกวันนึงก็ตัดสินเข้าเฟส
แล้วก็เปิดข้อความที่เขาตอบกลับ เขาบอกว่ารู้แล้วว่าชอบแต่เขายังไม่พร้อมคบใครทั้งนั้น เขาบอกว่าไม่ได้แย่นะที่มาบอกชอบเขา
ยังคุยกันได้เหมือนเดิม วันหลังเขาก็ทักมาว่าเป็นยังไงบ้าง เราก็บอกเขาไปว่าก็โอเคถึงจะโดนปฏิเสธก็ดีกว่าไม่ได้สารภาพ
เขาตอบมาว่าไม่ได้ปฏิเสธนะ เราก็สับสนตกลงเขาจะเอายังไงจากนั้นก็คุยกันทุกวันแบบไร้จุดหมาย พอเราเพ้อในเฟสเขาถามเรา
เพ้อบ่อยนะ บางทีเขาก็อ่านแล้วไม่ตอบ พอเป็นแบบนั้นเราก็นิ่งๆอยากจะลืมเขาก็ตอบมาซะงั้น แล้วก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ
เดาใจผู้ชายคนนี้ไม่ออกเดี๋ยวก็มาให้ความหวัง แล้วก็นิ่ง เราทั้งสับสน ทั้งหาจุดหมายไม่เจอเลย
เราไม่แน่ใจว่าเขากลัวความรักหรือเปล่า เพราะเขาเล่าว่าเคยชอบเพื่อนคนหนึ่งแล้วถูกปฏิเสธจนแย่สุดๆ แล้วก็ไม่เคยคบใครเลย
เขาชอบบอกเสมอว่าเรายังเจอคนได้อีกเยอะแยะเดี๋ยวก็ลืมเขาเองแหละ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราชอบเขาแบบจริงจัง
ดูเหมือนเขาจะไม่เปิดใจเลย เราควรทำยังไงดี ?? มีใครเคยเจอแบบเรามั้ยแล้วตอนสุดท้ายคุณทำยังไงกัน ?
เมื่อไม่มีทางที่เขาจะยอมเปิดใจ เลือกที่จะถอยและยอมแพ้ดีกว่ามั้ย ?
ก็ยิ่งรู้สึกชอบเขามากๆ พี่เขาเป็นคนเงียบๆนิ่งๆ เขาใกล้จะเรียนจบแล้วแต่ก็ทำงานไปด้วย เขาไม่มีแฟนแล้วก็ขี้อายนิดๆ
ไม่หล่อแต่ก็น่ารักดี หลายครั้งเขาทำเราสับสน เพราะเขาชอบเข้ามาทำดีด้วย อาจจะตามมารยาทไม่คิดอะไรแต่ก็ทำให้เราแอบดีใจเล็กๆ
อย่างเช่น ตอนเช้าเขาจะรอเราเพื่อเดินไปทำงานดวยกัน หรือเรายืนทำอะไรอยู่คนเดียวเขาก็จะยืนรอเรา แล้วก็เดินไปด้วยกัน
เราอยากกินอะไรก็จะเดินไปเป็นเพื่อน หรือเรายืนซื้ออะไรคนเดียว เขาเดินมาเจอเราเขาก็จะบอกว่าอยากกินด้วยแล้วก็หยุดซื้อ
แบบเดียวกับเรา แต่บางทีเราก็รู้สึกเฟลเพราะเขาบ่อยๆ ตอนเที่ยงเราจะออกไปกินข้าวแล้วเขาก็จะเรียกบอกว่าไปด้วยนะ
แล้วเราก็ไปกินข้าวกันสองคน เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน แต่บางวันที่เราเฟลคือเขาไม่ได้ออกมากินกับเรา เราก็ออกมากินคนเดียว
สักพักเขาก็เดินออกมา เขากำลังจะเดินมาที่ร้านที่เรานั่งกินอยู่พอเจอเราเขาดันหันกลับอย่างไวแล้วไปกินร้านอื่นซะงั้น เราก็แอบคิดสิ
เขาไม่ชอบใจอะไรเรามั้ย เราทำเขารำคาญหรือเปล่า หรือเราทำอะไรให้เขาไม่ชอบ เครียดไปเลยค่ะ พอมาวันหลังเขาก็เรียกเราอีก
ให้รอเขาไปกินข้าวด้วยกัน เราค่อยโล่งใจนึกว่าจะไม่ได้นั่งกินข้าวกับคนที่ชอบอีกแล้วซะอีก ตอนกลับบ้านบางทีเขาก็มาชวนเรา
กลับด้วยกัน หรือบางทีเราไม่เสร็จงานเขาก็นั่งรอ แต่บางทีเขาก็ทำเหมือนไม่อยากกลับพร้อมเรา คือพอเราอยากรอเขาบ้าง
เขาก็ทำเป็นหลับบ้าง นั่งเล่นคอมบ้าง ไม่กลับกับเราค่ะ อีกหลายๆเรื่อง เขาทำเราสับสนใจมาก เหมือนเขามาทำให้เรายิ้ม
บางวันก็เมินหนีซะงั้น เขาอาจจะรู้ว่าเราชอบเขาเพราะเราก็เป็นคนไม่ค่อยเนียน ชอบใครนี่คือสายตาจะแสดงออก มีครั้งนึงในเฟสบุ๊ค
เราตั้งสเตตัสถึงเขา เขาก็ทักมาถามเราว่าเป็นอะไร แอบชอบใครอยู่เหรอ เราก็ตกใจนิดๆเพราะปกติไม่เคยคุยกันในเฟส
แล้วนี่เขาทักมาก่อน จขกท. ต้องทำงานประมาณสามเดือนก่อนจะออกไปเรียนต่อ ซึ่งตลอดสามเดือนก็แอบชอบเขามาตลอด
จนตัดสินใจว่าจะบอกเขาไปว่าชอบ ตั้งใจจะบอกต่อหน้า แต่วันสุดท้ายของการทำงานเขาไม่ได้มาใกล้เราเลย จนไม่มีโอกาสบอก
และสุดท้ายเราก็ได้มาบอกเขาในแชทเฟส คืนนั้นบอกเสร็จเราไม่เข้าเฟสเลยค่ะ กลัวมากๆ จนอีกวันนึงก็ตัดสินเข้าเฟส
แล้วก็เปิดข้อความที่เขาตอบกลับ เขาบอกว่ารู้แล้วว่าชอบแต่เขายังไม่พร้อมคบใครทั้งนั้น เขาบอกว่าไม่ได้แย่นะที่มาบอกชอบเขา
ยังคุยกันได้เหมือนเดิม วันหลังเขาก็ทักมาว่าเป็นยังไงบ้าง เราก็บอกเขาไปว่าก็โอเคถึงจะโดนปฏิเสธก็ดีกว่าไม่ได้สารภาพ
เขาตอบมาว่าไม่ได้ปฏิเสธนะ เราก็สับสนตกลงเขาจะเอายังไงจากนั้นก็คุยกันทุกวันแบบไร้จุดหมาย พอเราเพ้อในเฟสเขาถามเรา
เพ้อบ่อยนะ บางทีเขาก็อ่านแล้วไม่ตอบ พอเป็นแบบนั้นเราก็นิ่งๆอยากจะลืมเขาก็ตอบมาซะงั้น แล้วก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ
เดาใจผู้ชายคนนี้ไม่ออกเดี๋ยวก็มาให้ความหวัง แล้วก็นิ่ง เราทั้งสับสน ทั้งหาจุดหมายไม่เจอเลย
เราไม่แน่ใจว่าเขากลัวความรักหรือเปล่า เพราะเขาเล่าว่าเคยชอบเพื่อนคนหนึ่งแล้วถูกปฏิเสธจนแย่สุดๆ แล้วก็ไม่เคยคบใครเลย
เขาชอบบอกเสมอว่าเรายังเจอคนได้อีกเยอะแยะเดี๋ยวก็ลืมเขาเองแหละ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราชอบเขาแบบจริงจัง
ดูเหมือนเขาจะไม่เปิดใจเลย เราควรทำยังไงดี ?? มีใครเคยเจอแบบเรามั้ยแล้วตอนสุดท้ายคุณทำยังไงกัน ?