เราก็เห็นมาแล้วล่ะ ว่าก็มีหลายเรื่อง ที่ตัวเนื้อเรื่องเป็นสีเทา ไม่มีใครดีหมดหรือเลวหมด
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนึงเราชอบนะ
นางเอก แอร์พอร์ต ดูเหมือนจะมีสติในหลายๆครั้ง เพราะนั่งสมาธิ แต่ก็มีโมเม้นต์ที่เขวๆเพราะตัณหาที่มีกับหมวดนัท แต่ก็ผ่านมาได้ และเข้าใจ
พ่อนางเอก ก็มีโมเม้นต์ที่หลงผิด แม้จะบวชเรียนกับหลวงตามา เล่นพนัน แต่ก็มีมุมดีๆที่เห็นลูกสำคัญและยึดมั่นในคำหลวงตามาก แม้มันจะย้อนแย้งว่าต้องพรากจากแม่และทำให้แอร์เจ็บปวดและโดนตามล่า
ดำมะกอก เป็นความโลภ แต่ก็รักเพื่อนรักลูก อยากได้เหล็กไหล แต่ก็ไม่ได้ต้องการฆ่าใครจริงๆ แต่มันแสดงให้เห็นเลยว่าความโลภ มันจะนำพาหายนะสู่เราและคนรอบตัว ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ถึงแม้จะยิ่งใหญ่และมีอาคมขนาดไหน จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เพราะจิตที่มัวหมองย่อมนำพามาซึ่งความวิบัติ คือบางครั้งคนเราคิดไม่ดี มันไม่ได้คิดสเกลใหญ่ตั้งแต่แรกหรอก แต่พอมันมีตุดความคิดเล็กๆที่ค่อยๆขยาย ดำมะกอกเป็นตัวละครที่แสดงให้เห็นมากๆ ขนาดอยู่กับหลวงตา ฝึกกับหลวงตา แค่มีความคิดจะครอบครอง ก็นำพาเหตุการณ์ทั้งหลายให้เกิดขึ้น
หลวงตา แม้จะมีศีลธรรม มีพลังจิตที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่สามารถรู้ได้ว่า ลูกศิษย์ตัวเองจะนำเหล็กไหลไปใช้ในทางที่ผิดหรือเปล่า
ผู้กอง ทำหน้าที่เพื่อประเทศ แต่ก็สร้างรอยแผลไว้ในใจเด็กคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นเมล็กพันธุ์ที่โตมาแล้วสามารถสร้างความปวดร้าวให้กับใครหลายคนได้
พจนารี ชีวิตมีขึ้นมีลง มีโมเม้นต์ที่ก็รักลูกและต้องการตามหาลูก แต่ก็กลัวอดีตตัวเองทำให้ความสัมพันธ์กับผู้กองเสียไป
ฉัตร ขึ้นต้นมาดูเป็นคนมีอนาคต ไม่ได้อยากทำชั่ว แต่ก็มาเสียท่าตอนท้าย
ดูพระเอกนี่แหละ ที่ดูดีสุด 555 แต่ก็อย่างว่าแหละ ถ้าผูกมากกว่านี้คงวุ่นวายเกิน
เราชอบตอนที่แอร์พูดว่า พ่อของนัทกะแดง พ่อของแอร์ แม่ของนัท ที่เค้าตายๆกันเราก็ไม่ได้เป็นคนก่อ อย่าผูกบ่วงต่อกันอีกเลย
แล้วก็โมเม้นต์ที่แดง นัท แอร์พอร์ต นั่งอยู่หน้าหลวงพี่ มีเถ้าของดำอยู่ คือแบบ จะยิงใหญ่ อภินิหารขนาดไหน สุดท้ายจุดจบมันก็แค่นี้ มันก็ทำให้สร้างรอยแผลทิ้งไว้ให้คนข้างหลัง ทุกอย่างที่ดูยิ่งใหญ่ก็หายไปแบบพริบตา เป็นความจริงของชีวิต
ชอบที่ก่อนดำตาย ดำนึกถึงแต่เรื่องที่ตัวเองเคยก่อไว้ มนุษย์เราก็แค่นี้แหละ จริงๆ
เรื่องอาจจะผูกไม่ได้เนียนที่สุด แต่เราก็ถือว่าเป็นก้าวที่ดีนะ ซีจีโอเคเลย สำหรับละครไทยที่เราก็ไม่ได้มีงบที่จะมาทุ่มกระจายขนาดนั้น มีการพยายามสร้างคาแรกเตอร์ที่แตกต่างออกไป สถานที่ก็สมจริงดี ไม่ต้องไปตึกร้างห่างไกลผู้คนมากมาย ตัวฉากประกอบ ทุกอย่างค่อนข้างใกล้ความจริง รถผู้กอง รถตัวร้าย การแต่งตัวของตำรวจ มันดูเรียลๆในความคิดของเราดีนะ จะมีแอร์ตอนไปส็กับหลุยส์ที่แหม่ ชุดสวยป๊าย 55 แต่ที่เหลือก็โอเคแหละ ขอขอบคุณทีมงานที่พยายามสร้างอะไรใหม่ๆ มันไม่มีอะไรเพอร์เฟกต์อยู่แล้ว แต่มันสัมผัสได้ถึงความพยายามจริงๆ
คงกระพันนารี ละครที่สอนให้รู้ว่านี่แหละ "มนุษย์"
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนึงเราชอบนะ
นางเอก แอร์พอร์ต ดูเหมือนจะมีสติในหลายๆครั้ง เพราะนั่งสมาธิ แต่ก็มีโมเม้นต์ที่เขวๆเพราะตัณหาที่มีกับหมวดนัท แต่ก็ผ่านมาได้ และเข้าใจ
พ่อนางเอก ก็มีโมเม้นต์ที่หลงผิด แม้จะบวชเรียนกับหลวงตามา เล่นพนัน แต่ก็มีมุมดีๆที่เห็นลูกสำคัญและยึดมั่นในคำหลวงตามาก แม้มันจะย้อนแย้งว่าต้องพรากจากแม่และทำให้แอร์เจ็บปวดและโดนตามล่า
ดำมะกอก เป็นความโลภ แต่ก็รักเพื่อนรักลูก อยากได้เหล็กไหล แต่ก็ไม่ได้ต้องการฆ่าใครจริงๆ แต่มันแสดงให้เห็นเลยว่าความโลภ มันจะนำพาหายนะสู่เราและคนรอบตัว ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ถึงแม้จะยิ่งใหญ่และมีอาคมขนาดไหน จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เพราะจิตที่มัวหมองย่อมนำพามาซึ่งความวิบัติ คือบางครั้งคนเราคิดไม่ดี มันไม่ได้คิดสเกลใหญ่ตั้งแต่แรกหรอก แต่พอมันมีตุดความคิดเล็กๆที่ค่อยๆขยาย ดำมะกอกเป็นตัวละครที่แสดงให้เห็นมากๆ ขนาดอยู่กับหลวงตา ฝึกกับหลวงตา แค่มีความคิดจะครอบครอง ก็นำพาเหตุการณ์ทั้งหลายให้เกิดขึ้น
หลวงตา แม้จะมีศีลธรรม มีพลังจิตที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่สามารถรู้ได้ว่า ลูกศิษย์ตัวเองจะนำเหล็กไหลไปใช้ในทางที่ผิดหรือเปล่า
ผู้กอง ทำหน้าที่เพื่อประเทศ แต่ก็สร้างรอยแผลไว้ในใจเด็กคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นเมล็กพันธุ์ที่โตมาแล้วสามารถสร้างความปวดร้าวให้กับใครหลายคนได้
พจนารี ชีวิตมีขึ้นมีลง มีโมเม้นต์ที่ก็รักลูกและต้องการตามหาลูก แต่ก็กลัวอดีตตัวเองทำให้ความสัมพันธ์กับผู้กองเสียไป
ฉัตร ขึ้นต้นมาดูเป็นคนมีอนาคต ไม่ได้อยากทำชั่ว แต่ก็มาเสียท่าตอนท้าย
ดูพระเอกนี่แหละ ที่ดูดีสุด 555 แต่ก็อย่างว่าแหละ ถ้าผูกมากกว่านี้คงวุ่นวายเกิน
เราชอบตอนที่แอร์พูดว่า พ่อของนัทกะแดง พ่อของแอร์ แม่ของนัท ที่เค้าตายๆกันเราก็ไม่ได้เป็นคนก่อ อย่าผูกบ่วงต่อกันอีกเลย
แล้วก็โมเม้นต์ที่แดง นัท แอร์พอร์ต นั่งอยู่หน้าหลวงพี่ มีเถ้าของดำอยู่ คือแบบ จะยิงใหญ่ อภินิหารขนาดไหน สุดท้ายจุดจบมันก็แค่นี้ มันก็ทำให้สร้างรอยแผลทิ้งไว้ให้คนข้างหลัง ทุกอย่างที่ดูยิ่งใหญ่ก็หายไปแบบพริบตา เป็นความจริงของชีวิต
ชอบที่ก่อนดำตาย ดำนึกถึงแต่เรื่องที่ตัวเองเคยก่อไว้ มนุษย์เราก็แค่นี้แหละ จริงๆ
เรื่องอาจจะผูกไม่ได้เนียนที่สุด แต่เราก็ถือว่าเป็นก้าวที่ดีนะ ซีจีโอเคเลย สำหรับละครไทยที่เราก็ไม่ได้มีงบที่จะมาทุ่มกระจายขนาดนั้น มีการพยายามสร้างคาแรกเตอร์ที่แตกต่างออกไป สถานที่ก็สมจริงดี ไม่ต้องไปตึกร้างห่างไกลผู้คนมากมาย ตัวฉากประกอบ ทุกอย่างค่อนข้างใกล้ความจริง รถผู้กอง รถตัวร้าย การแต่งตัวของตำรวจ มันดูเรียลๆในความคิดของเราดีนะ จะมีแอร์ตอนไปส็กับหลุยส์ที่แหม่ ชุดสวยป๊าย 55 แต่ที่เหลือก็โอเคแหละ ขอขอบคุณทีมงานที่พยายามสร้างอะไรใหม่ๆ มันไม่มีอะไรเพอร์เฟกต์อยู่แล้ว แต่มันสัมผัสได้ถึงความพยายามจริงๆ