คือน้องเราอยู่ม.3 ตัวเล็กและผอมมากกกก มากจนอาจารย์ที่โรงเรียนบอกตัวเล็กไปหรือเปล่า หรือ บอกใครว่าอยู่ม.3ยังไม่มีใครเชื่อ
ปกติอยู่บ้านน้องจะมากินข้าวอาบน้ำและนั่งหน้าจอ ชวนไปปั่นจักรออกกำลังกายเขาก็บอกไม่ไปแล้วหันไปดูจอต่อ ชวนไปว่ายน้ำ ไปห้างเดินเล่นกับแม่ ไปธุระหรือไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนแม่น้องก็ตอบว่า ไม่ไป แบบนี้ติดเกินไปหรือเปล่าคะเป็นมาตั้งแต่ ป.6 ยัน ม.3 แล้ว เพื่อนก็ไม่ค่อยมีแถวโดนรังแกบ่อยด้วยเพราะตัวเล็กไม่มีแรงสู้ ความสูงจนตอนนี้เรียกได้ว่าคนขับรถสองแถวคิดว่าเด็กประถมคิดแค่5 บาทเท่าเด็กประถมของแท้เลย พอกวดให้ไปออกกำลังกายแบบต้องจี้ๆเลยถึงจะไปพอทำเองได้โดยเรากับแม่ไม่ต้องบอกก็ปล่อย หลังจากนั้นสองสามวันนางก็กลับมาติดจอเกมส์ จอการ์ตูนอีก
มีอยู่ครั้งนึงเราชวน้องไปว่ายน้ำ น้องบอก ไปก็ได้ เราก็ไปกันทีนี้ ว่ายไปว่ายมานางเดินมาบอก พี่คลอลีนกัดหัวน..อยากกลับบ้าน คือนางกำลังแตกหนุ่มแต่ดันเข้าใจว่าคลอลีนกัดหัวน...
ไปเล่าให้แม่ฟังนี่ขำน้ำตาเล็ด แล้วแม่ก็ถามรีบกลับบ้านทำไม นางตอบจะไปเล่นเกมส์ แล้วก็ชักสีหน้าไม่พอใจขมวดคิ้วบึ้งตึง แล้วเดินตึงตังๆออกจากเรากับแม่เลย เป็นเพราะติดเกมส์เกินไปใช่ไหมคะถึงเป็นแบบนี้? หรือเพราะได้การเอาใจใส่ไม่เพียพอ?
พอมีวิธีทำให้น้องลุกออกจากจอเกมส์มาออกกำลังกายบ้างไหมคะ
ปกติอยู่บ้านน้องจะมากินข้าวอาบน้ำและนั่งหน้าจอ ชวนไปปั่นจักรออกกำลังกายเขาก็บอกไม่ไปแล้วหันไปดูจอต่อ ชวนไปว่ายน้ำ ไปห้างเดินเล่นกับแม่ ไปธุระหรือไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนแม่น้องก็ตอบว่า ไม่ไป แบบนี้ติดเกินไปหรือเปล่าคะเป็นมาตั้งแต่ ป.6 ยัน ม.3 แล้ว เพื่อนก็ไม่ค่อยมีแถวโดนรังแกบ่อยด้วยเพราะตัวเล็กไม่มีแรงสู้ ความสูงจนตอนนี้เรียกได้ว่าคนขับรถสองแถวคิดว่าเด็กประถมคิดแค่5 บาทเท่าเด็กประถมของแท้เลย พอกวดให้ไปออกกำลังกายแบบต้องจี้ๆเลยถึงจะไปพอทำเองได้โดยเรากับแม่ไม่ต้องบอกก็ปล่อย หลังจากนั้นสองสามวันนางก็กลับมาติดจอเกมส์ จอการ์ตูนอีก
มีอยู่ครั้งนึงเราชวน้องไปว่ายน้ำ น้องบอก ไปก็ได้ เราก็ไปกันทีนี้ ว่ายไปว่ายมานางเดินมาบอก พี่คลอลีนกัดหัวน..อยากกลับบ้าน คือนางกำลังแตกหนุ่มแต่ดันเข้าใจว่าคลอลีนกัดหัวน...