มีใครใช้ชีวิตแบบในจินตนาการ(คุยคนเดียว)มากกว่าปัจจุบันมั้ยคะ?

คือเป็นคนที่เวลาอยู่คนเดียวจะมีจินตนาการคิดอะไรที่มันเข้าข้างตัวเองมากๆเลยค่ะ หรือไม่ก็คุยคนเดียวคิดภาพในหัวเป็นฉากๆเราพูดประโยคนี้เค้าพูดประโยคนั้น อย่างสมมุติตอนนี้จขกท.อยู่คนเดียวแล้วคิดเรื่องนี้ขึ้นมาว่า เวลาเราอยู่ในกลุ่มเพื่อนเราเป็นคนที่โดดเด่น มีหน้าตาน่ารักตัวเล็กคือดีไปหมดทุกอย่างมีคนชอบเยอะ แล้วก็จะเดินรอบบ้านและก็ทำเหมือนมีคนพูดด้วยแล้วเราก็พูดตอบกลับจริงๆทั้งที่คุยเดียว แต่พอตัดภาพมาในชีวิตจริงแล้วต่างมากๆคืออ้วนเตี้ยผมหยิกหน้าตานี่แบบบ้านๆเลยค่ะ ล่าสุกเดินผ่านรุ่นน้อง คนที่1:เฮ้ย!นั้นสเปคไม่ใช่อ่อ? จีบเลยดิ คนที่2: โอ้ยกูไม่เอา  อีลูก!!  ในใจนี่แบบเอ้า!คือไรอ่ะ?แล้วคนที่พูดนี่หน้าตาเหี้ยมโครตๆ โดนเปรียบเทียบเรื่องรูปร่างหน้าตากับคนอื่นบ่อยมาก พออยู่คนเดียวก็คิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้มากๆบ้างครั้งไปยืนคิดยืนพูดคนเดียวในห้องน้ำเป็นชั่วโมง จนตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างจิตๆแล้วหล่ะค่ะ แล้วพอคุยคนเดียวในห้องน้ำเสร็จก็จะรู้สึกเสียดายเวลามากๆแต่ตอนคุยคนเดียวนี่คือต้องคิดบทให้เสร็จเล่นฉากนี้ให้จบก่อนประมาณนี้ ในจินตนาการของตัวเองนี่ดีทุกอย่างหลายๆเรื่องและต่างจากความจริงมากๆ รู้สึกว่าหลอกตัวเองบ่อยไปเริ่มคุยกับตัวเองบ่อยขึ้นจริงจังกับชีวิตในจินตนาการมากไป บางครั้งถ้าคิดเรื่องเศร้า(ที่ไม่เคยเกิด)ก็ร้องไห้แล้วค่ะ เคยพยายามไม่คิดแล้วนะคะแต่มันก็คิดทุกวันไม่แต่งเรื่องนั้นก็แต่งเรื่องนี้ บางครั้งตอนที่อยู่กับชีวิตจริงนี่แทบรับไม่ได้เลยค่ะ มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ?  แล้วทำยังไงให้ตัวเองปล่อยวางมีความตั้งใจอยู่กับปัจจุบันมากที่สุด ตอนนี้จขกท.ก็พยามลดน้ำหนักอยู่
ปล.ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษนะคะ