คำว่าแม่คือพระอรหันต์ของลูก ใช่คำที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้และมีปรากฎในพระไตรปิฎกไหมครับ

พอดีไปอ่านเฟส เจอคนหนึ่งเขาคอมเม้นไว้ก็เลยสงสัยครับ เนื้อความตามข้างล่างนี้ครับ....

ผมไม่ได้อ่านพระไตรปิฎกทั้งหมดหรอก แต่พระพุทธเจ้าจะไม่พูดผิดพยัญชนะอ่าาา
ถูกทั้งอรรถและพยัญชนะ ไม่งั้นโดนปรัปวาท(ต่างศาสนา)ตีโต้ตายเลย ว่าสอนผิดคำพูดเป็นคำเท็จ
อรหันต์ แปลว่า ไกลจากกิเลส
พ่อแม่ยังเสพเมถุน(sex)กันอยู่ ไหนว่าอรหันต์ไม่มีกิเลสแล้ว สอนขัดกันเองอะไรแบบนี้
ไม่ควรใช้คำว่า "อรหันต์"
ผมจึงเชื่อว่าไม่มีในพระไตรปิฎก ถ้ามีก็ยกมาบอกด้วยนะว่าเล่มไหน
สุภาษิตนี้ เป็นคำที่พวกสาวกแต่งขึ้นภายหลัง
...
น่าจะเกิดในยุคที่คนชอบเข้าป่าไปหาพระตามป่าตามเขา
เพื่อกราบไหว้พระอรหันต์
พระหลายรูปท่านก็ปรารถนาดี
เลยบอกว่า พระอรหันต์อยู่ที่บ้าน พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก
ไปๆ มาๆ คนก็เลยเข้าใจว่า พระพุทธเจ้าสอนเอาไว้
พระท่านก็เจตนาดีแหละ แต่ก็ใช้ผิด word
ท่านคงจะประสงค์ว่า พ่อแม่ควรที่ลูกจะบูชาให้ความเคารพ ดูแลเอาใจใส่ ก่อนที่จะมาหาพระนอกบ้าน
ก็จึงควรใช้ว่า "พ่อแม่เป็นปูชนียบุคคลของลูก"
ปูชนียบุคคล = คนที่ควรบูชา
อันนี้จะไม่ผิดทั้งความหมาย และตัวพยัญชนะเลย
...
ถ้าใครจะค้าน ก็ขอให้บอกทีว่ามันมาจากพระไตรปิฎกข้อไหน เล่มไหน หน้าไหน เผื่อผมเข้าใจผิด พระพุทธเจ้าอาจจะสอนไว้ก็ได้
พระไตรปิฎกทุกตัวอักษร ไม่ต่างกับการให้คำนิยาม ในทางวิทยาศาสตร์ หรือในทางกฎหมาย หรือเวลาวิจัย ซึ่งต้องแป๊ะ เพื่อไม่ให้เกิดความกำกวม มาตีความเอาเองได้
ไม่งั้นสาวกจะสับสน และแตกแยกเป็นหลายทาง สุดท้ายความถูกต้องจะหมดไป