คุณเคยอยู่กับใครแล้วรักใครมากๆกันไหม…..เคยร่วมใช้ชีวิตกับใครสักคนมานานรวมๆแล้วเกือบหกปีหรือเปล่า…แล้วอยู่ๆวันนึงคนๆนั้นต้องกลายเป็นคนแปลกหน้าคนใหม่ที่เรายังต้องเจอหน้ากันทุกวันและยังต้องทำกิจวัตรประจำวันเดิมๆด้วยกันแต่ด้วยความรู้สึกที่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว…….
……ฉันเจอเค้าตอนอยู่ ม.5เทอมสอง…..เค้าทำให้ฉันมีอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเปลี่ยนไป….เรายิ้มเราหัวเราะและผ่านอะไรด้วยกันมามากมายเราสนิทกันมากในทุกๆอย่าง….เค้าดูแลฉันดีในทุกๆอย่างและเราก็ดูแลกันมาตลอดระยะเวลาเกือบหกปี….มันอาจจะไม่มีอะไรแปลกเลยถ้าเค้าที่ฉันพูดถึงนั้นไม่ได้เกิดเป็นผู้หญิง……ใช่เค้าเป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน…แต่สำหรับฉันแล้วมักรู้สึกว่าเค้าเป็นผู้ชายคนนึงที่ดูแลและปกป้องฉัน….เค้าทำอย่างนี้ตลอดจนถึงวันที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองมันเกินเลยกว่าเพื่อนกัน….และเราก็ใช้ชีวิตกันเหมือนคู่รัก…..ฉันมีความสุขมากที่เราได้ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันทุกครั้งที่ไปตลาดเค้าจะถือของให้ในวันที่ไม่สบายเราก้ต่างดูแลกันแม้แต่เช็ดตัวหรือสระผม….มันช่างเป้นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดมันสั่งสมมาเรื่อยๆก่อตัวขึ้นมาเรื่อยๆ……แต่แล้ววันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป……เพราะเราต้องห่างกันไปในช่วงปิดเทอมก่อนขึ้นปีสี่….เค้าขึ้นไปทำงานในเมืองหลวง….ส่วนฉันก็กลับไปช่วยงานที่บ้าน….ทีแรกเราเคยสัญญากันไว้ว่าเราจะคุยกันถ้าว่าง….ทีแรกทุกอย่างดูเหมือนจะโอเคแต่พอเวลาผ่านไปสักพักฉันเริ่มรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปและไม่ใช่เค้าคนนั้นของฉันอีกต่อไปแล้ว……และแล้วสิ่งที่ฉันคิดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ……ใช่เค้าบอกเลิกฉัน…..ใช่บอกเลิกกันแบบง่ายๆพร้อมกับบอกให้ฉันเริ่มต้นใหม่แล้วเค้าจะขอเก็บฉันไว้ในความทรงจำตลอดไป…..ความรู้สึกวันนั้นมันชาไปหมดฉันร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไง….เค้าหายจากฉันไปสักพักนึง….เค้าก้ทักฉันกลับมาใช่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเค้าดูมีความสุขยิ้มแย้มเป็นคนใหม่…..เป้นเพื่อนสาวคนใหม่ของฉัน….เป็นเพื่อนสาวคนสนิทของฉันที่เพิ่งมีแฟนเป้นชายหนุ่มคนนึง……เค้าทำตัวปกติมากในทุกๆเรื่องปรึกษาเรื่องชายคนนั้นกับฉัน……รวมไปถึงเรื่องที่เค้าไปมีอะไรกับชายคนนั้นแล้ว……ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องรับรู้เรื่องแบบนี้อีกนานแค่ไหนทั้งๆที่ใจฉันไม่อยากรับรู้แต่ฉันก็ต้องเล่นบทเพื่อนสาวที่แสนจะรรมดาคนนึง….จนถึงวันนี้ที่เค้าและฉันกลับมาอยู่ด้วยกันในฐานะเพื่อนร่วมห้อง……มันไม่ใช่ความสัมพันธ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว….เรายังต้องนอนเตียงเดียวกันนั่งกินข้าวด้วยกันไปเรียนพร้อมกัน…..แต่มันทำแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว……ทุกวันนี้ฉันต้องนั่งดูแฟนของฉันกลายเป้นของคนอื่นทั้งๆที่ฉันไม่มีสิทธิ์ได้เรียกร้องอะไร….เค้าดูรักกันมากสวีทกันทั้งๆที่ฉันยังต้องร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วย….ฉันควรทำอย่างไรดี….ฉันควรทำอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น…..เค้าเคยขอฉันแต่งงานใช่ถึงมันจะเป็นแค่การแต่งงานที่รู้กันแค่สองคนแต่เค้าก็ซื้อแหวนมาเซอร์ไพรซ์ฉันซึ่งฉันใส่มันไว้ตลอด…..แต่ตอนนี้ฉันต้องคอยมองที่นิ้วนางของเค้านั้นสวมแหวนที่ชายคนนั้นมอบให้…….ทำไมฉันต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย……..
#สุดท้ายแล้วเธอต้องไปจริงๆใช่ไหม........
'.........เมื่อคนรักของฉัน...ต้องกลายไปเป็นแฟนสาวของชายคนนั้น.......'
……ฉันเจอเค้าตอนอยู่ ม.5เทอมสอง…..เค้าทำให้ฉันมีอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเปลี่ยนไป….เรายิ้มเราหัวเราะและผ่านอะไรด้วยกันมามากมายเราสนิทกันมากในทุกๆอย่าง….เค้าดูแลฉันดีในทุกๆอย่างและเราก็ดูแลกันมาตลอดระยะเวลาเกือบหกปี….มันอาจจะไม่มีอะไรแปลกเลยถ้าเค้าที่ฉันพูดถึงนั้นไม่ได้เกิดเป็นผู้หญิง……ใช่เค้าเป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน…แต่สำหรับฉันแล้วมักรู้สึกว่าเค้าเป็นผู้ชายคนนึงที่ดูแลและปกป้องฉัน….เค้าทำอย่างนี้ตลอดจนถึงวันที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองมันเกินเลยกว่าเพื่อนกัน….และเราก็ใช้ชีวิตกันเหมือนคู่รัก…..ฉันมีความสุขมากที่เราได้ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันทุกครั้งที่ไปตลาดเค้าจะถือของให้ในวันที่ไม่สบายเราก้ต่างดูแลกันแม้แต่เช็ดตัวหรือสระผม….มันช่างเป้นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดมันสั่งสมมาเรื่อยๆก่อตัวขึ้นมาเรื่อยๆ……แต่แล้ววันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป……เพราะเราต้องห่างกันไปในช่วงปิดเทอมก่อนขึ้นปีสี่….เค้าขึ้นไปทำงานในเมืองหลวง….ส่วนฉันก็กลับไปช่วยงานที่บ้าน….ทีแรกเราเคยสัญญากันไว้ว่าเราจะคุยกันถ้าว่าง….ทีแรกทุกอย่างดูเหมือนจะโอเคแต่พอเวลาผ่านไปสักพักฉันเริ่มรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปและไม่ใช่เค้าคนนั้นของฉันอีกต่อไปแล้ว……และแล้วสิ่งที่ฉันคิดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ……ใช่เค้าบอกเลิกฉัน…..ใช่บอกเลิกกันแบบง่ายๆพร้อมกับบอกให้ฉันเริ่มต้นใหม่แล้วเค้าจะขอเก็บฉันไว้ในความทรงจำตลอดไป…..ความรู้สึกวันนั้นมันชาไปหมดฉันร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไง….เค้าหายจากฉันไปสักพักนึง….เค้าก้ทักฉันกลับมาใช่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเค้าดูมีความสุขยิ้มแย้มเป็นคนใหม่…..เป้นเพื่อนสาวคนใหม่ของฉัน….เป็นเพื่อนสาวคนสนิทของฉันที่เพิ่งมีแฟนเป้นชายหนุ่มคนนึง……เค้าทำตัวปกติมากในทุกๆเรื่องปรึกษาเรื่องชายคนนั้นกับฉัน……รวมไปถึงเรื่องที่เค้าไปมีอะไรกับชายคนนั้นแล้ว……ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องรับรู้เรื่องแบบนี้อีกนานแค่ไหนทั้งๆที่ใจฉันไม่อยากรับรู้แต่ฉันก็ต้องเล่นบทเพื่อนสาวที่แสนจะรรมดาคนนึง….จนถึงวันนี้ที่เค้าและฉันกลับมาอยู่ด้วยกันในฐานะเพื่อนร่วมห้อง……มันไม่ใช่ความสัมพันธ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว….เรายังต้องนอนเตียงเดียวกันนั่งกินข้าวด้วยกันไปเรียนพร้อมกัน…..แต่มันทำแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว……ทุกวันนี้ฉันต้องนั่งดูแฟนของฉันกลายเป้นของคนอื่นทั้งๆที่ฉันไม่มีสิทธิ์ได้เรียกร้องอะไร….เค้าดูรักกันมากสวีทกันทั้งๆที่ฉันยังต้องร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วย….ฉันควรทำอย่างไรดี….ฉันควรทำอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น…..เค้าเคยขอฉันแต่งงานใช่ถึงมันจะเป็นแค่การแต่งงานที่รู้กันแค่สองคนแต่เค้าก็ซื้อแหวนมาเซอร์ไพรซ์ฉันซึ่งฉันใส่มันไว้ตลอด…..แต่ตอนนี้ฉันต้องคอยมองที่นิ้วนางของเค้านั้นสวมแหวนที่ชายคนนั้นมอบให้…….ทำไมฉันต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย……..
#สุดท้ายแล้วเธอต้องไปจริงๆใช่ไหม........