. . . . " แค่ช่วงเวลา 4 เดือน " . . . . .
ชีวิตของเราขึ้นไปถึงในจุดที่เราสมหวังที่สุดและตกลงมาเจ็บที่สุด จำได้ว่า ต้นปีมีนา เรายังร้องไห้ ยังเสียใจ กับเรื่องเล็กๆที่กระทบความรู้สึกของเรา ตอนนั้นคิดว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย แต่พอถึงช่วงประสบการณ์จริงของชีวิต
ทำไมมันขนาดนี้เลยหรอ บอกใครก็ไม่ได้เก็บความอึดอัดความทรมาน ปัญหาต่างๆ เอาไว้คนเดียว จนมาระบายเป็นสายน้ำใสๆไหลออกมาอาบใบหน้า หลับตาก็ยิ่งเศร้า เกือบทำสิ่งที่โง่ที่สุด คือการทำร้ายตัวเอง
พอผ่านช่วงนั้นมา ชีวิตเริ่มสับสน เพราะมีคนเข้ามามากมาย เข้ามาแบบที่เราไม่เคยคาดฝัน แต่ก็นั่นล่ะ เราไม่เลือกใครเลยสักคน มีคนบอกว่าเรา เลือกเยอะ อัธยาศัยดี ชอบคุยแบบให้ความหวัง ไม่ยอมชัดเจน มาๆหายๆ ไปตายไป!
ก็จริง แต่..มีใครบ้างที่จะมองข้ามภาพที่เห็นและคิดว่าเราเป็นแบบนี้ เสือหรอ สายอ่อย รักใครไม่เป็น ชอบคุยเล่นๆ อยากให้รู้ว่าจริงๆแล้ว ทุกๆการแสดงออก
มันบ่งบอกถึงความชอกช้ำในอดีต มองให้รู้มองให้ลึกถึงความรู้สึก แล้วจะเข้าใจ ว่าทำไมวันนี้ เรามีความรักให้ไม่ได้
เราเคยไขว่คว้าหาโอกาส ที่จะสัมผัสกับความรักจากใครสักคน เราทุ่มเททุกๆอย่างเพื่อให้เขารู้ว่าเรารักเขา จนสุดท้ายก็กลายเป็นมีคำๆนึงมาพ่วงท้าย ส่งผลร้ายต่อหัวใจ คือการที่เรารักเขาเกินไป เสียใจแต่ก็ไม่เข็ด เชื่อว่าเราจริงใจนะ จริงจัง และตั้งใจที่จะรักใครสักคนจริงๆ แต่สุดท้าย ก็วนลูปเดิม ที่เพิ่มเข้ามาคือเราเริ่มสร้างเกราะบางๆ มากั้นกลางระหว่างความรักที่เรามีกับความรู้สึกดีๆที่อยากจะให้ แต่มันเริ่มอ่อนไหวแล้ว เราไม่กล้าที่จะใช้แล้วจริงๆ
" จนกระทั่งมีคนมาพังทุกๆอย่าง. "
จากที่เหลือน้อยลง ความมั่นคงที่เชื่อว่าความรักเราต้องเอาใจมาแลกกัน ความสัมพันอยู่ได้เพราะความเข้าใจ สายใยสุดท้ายมันขาดลง จบลงที่ว่า เราเสียความรู้สึกอีกแล้ว รวมกระทั่งมุมมองของความรักที่เปลี่ยนไปในสายตาเรา โลกอาจไม่ได้สร้างมาให้เรามีใคร แต่อย่างน้อย ก็ดีใจที่ได้ดูแลหัวใจดวงน้อยๆของตัวเอง เราเก็บมันแล้ว สภาพของมันบอบช้ำมากๆ เราไม่อยากแล้ว พอเถอะนะความรัก ผมเสียใจไม่ไหวแล้วจริงๆ
_____________________________
หวังว่าคงมีสักคนที่อ่านเรื่องที่ผมบ่นจนเข้าใจ
" ไม่มีหรอกเสือ ก็แค่เหยื่อที่เคยโดนทำร้าย "
-พี่ทหารฟ้า 👮
9th August 2016
21:21 น.
น า น แ ล้ ว . . . ที่ไม่ได้เขียนอะไรบ่นๆแบบนี้ (18+)
ชีวิตของเราขึ้นไปถึงในจุดที่เราสมหวังที่สุดและตกลงมาเจ็บที่สุด จำได้ว่า ต้นปีมีนา เรายังร้องไห้ ยังเสียใจ กับเรื่องเล็กๆที่กระทบความรู้สึกของเรา ตอนนั้นคิดว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย แต่พอถึงช่วงประสบการณ์จริงของชีวิต
พอผ่านช่วงนั้นมา ชีวิตเริ่มสับสน เพราะมีคนเข้ามามากมาย เข้ามาแบบที่เราไม่เคยคาดฝัน แต่ก็นั่นล่ะ เราไม่เลือกใครเลยสักคน มีคนบอกว่าเรา เลือกเยอะ อัธยาศัยดี ชอบคุยแบบให้ความหวัง ไม่ยอมชัดเจน มาๆหายๆ ไปตายไป!
ก็จริง แต่..มีใครบ้างที่จะมองข้ามภาพที่เห็นและคิดว่าเราเป็นแบบนี้ เสือหรอ สายอ่อย รักใครไม่เป็น ชอบคุยเล่นๆ อยากให้รู้ว่าจริงๆแล้ว ทุกๆการแสดงออก
มันบ่งบอกถึงความชอกช้ำในอดีต มองให้รู้มองให้ลึกถึงความรู้สึก แล้วจะเข้าใจ ว่าทำไมวันนี้ เรามีความรักให้ไม่ได้
เราเคยไขว่คว้าหาโอกาส ที่จะสัมผัสกับความรักจากใครสักคน เราทุ่มเททุกๆอย่างเพื่อให้เขารู้ว่าเรารักเขา จนสุดท้ายก็กลายเป็นมีคำๆนึงมาพ่วงท้าย ส่งผลร้ายต่อหัวใจ คือการที่เรารักเขาเกินไป เสียใจแต่ก็ไม่เข็ด เชื่อว่าเราจริงใจนะ จริงจัง และตั้งใจที่จะรักใครสักคนจริงๆ แต่สุดท้าย ก็วนลูปเดิม ที่เพิ่มเข้ามาคือเราเริ่มสร้างเกราะบางๆ มากั้นกลางระหว่างความรักที่เรามีกับความรู้สึกดีๆที่อยากจะให้ แต่มันเริ่มอ่อนไหวแล้ว เราไม่กล้าที่จะใช้แล้วจริงๆ
" จนกระทั่งมีคนมาพังทุกๆอย่าง. "
จากที่เหลือน้อยลง ความมั่นคงที่เชื่อว่าความรักเราต้องเอาใจมาแลกกัน ความสัมพันอยู่ได้เพราะความเข้าใจ สายใยสุดท้ายมันขาดลง จบลงที่ว่า เราเสียความรู้สึกอีกแล้ว รวมกระทั่งมุมมองของความรักที่เปลี่ยนไปในสายตาเรา โลกอาจไม่ได้สร้างมาให้เรามีใคร แต่อย่างน้อย ก็ดีใจที่ได้ดูแลหัวใจดวงน้อยๆของตัวเอง เราเก็บมันแล้ว สภาพของมันบอบช้ำมากๆ เราไม่อยากแล้ว พอเถอะนะความรัก ผมเสียใจไม่ไหวแล้วจริงๆ
_____________________________
หวังว่าคงมีสักคนที่อ่านเรื่องที่ผมบ่นจนเข้าใจ
" ไม่มีหรอกเสือ ก็แค่เหยื่อที่เคยโดนทำร้าย "
-พี่ทหารฟ้า 👮
9th August 2016
21:21 น.