ก็เป็นเด็ก 60 อยู่ม.6เหมือนกัน โดยปกติทะเลาะกันทุกวัน สาเหตุทะเลาะ90%มาจากผู้ชาย
พอช่วงนี้ใกล้สอบgatpatเข้ามาทุกที ต่างคนต่างต้องอ่านหนังสือทำการบ้าน ถ้าทะเลาะกันจะไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือทำการบ้าน
เลยตกลงสร้างกฎด้วยกัน โดยฝ่ายชายเริ่มคุยก่อนเรื่องนี้ก่อนเอง ก็มี2ทาง1.เลือกหนังสือ2.เป็นแฟนกันไปด้วยมีหนังสือไปด้วย(แบ่งเวลา)
เขาเลือกข้อ2เองเราก็โอเคด้วย แต่ปรากฎว่าเขาไม่ให้ความร่วมมือเลย หาสาเหตุมาให้เราต้องบ่นต้องด่าตลอด คือทำตัวเอง
แต่เขากลับบอกว่าให้เรายอมเขา คือแบบเขาจะทำผิดแบบเนี๊ยตลอด ส่วนตัวเราก็ยอมเขาไป จนกว่าเขาจะมีที่เรียน มันใช่หรอคะ?
คือไม่ปรับปรุงตัวเอง จะทำเหมือนเดิมทำสันดาน

ๆเหมือนเดิม ส่วนเรายอม เกินไปไหมอะ พอทะเลาะก็มาโทษเราว่าเขาเสียเวลา
แทนที่จะเอาไปอ่านหนังสือ ทั้งที่ตัวเองก็ทำผิดแท้ๆ บางเรื่องขอโทษก็ให้อภัยได้แต่บางเรื่องแค่ขอโทษมันไม่พอหรอกคะ
ต่อมาเรากับเขาคุยกันเมื่อวานนี้เขาก็บอกว่า ถ้ารับไม่ได้ที่เขาเป็นแบบนี้ เขาก็จะเลือกข้อ1 ก็คือเลิกกันไปเลย (จริงๆเขาขอห่างดีกว่าเลิก
แต่ห่างกันมันก็ไม่ต่างจากเลิกปะคะ?เลิกไม่ดีกว่าหรองั้นอะ) ตัวเราก็รักเขาไงคะ แต่เขาพูดเหมือนจะไม่เลือกเราเลยทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังเลือกเราข้อ2
คือเรายอมเขามากนะคะตอนนี้ แทนที่เขาจะทำตัวดีดีให้ความร่วมมือกัน จะได้ไม่ทะเลาะกันอันเป็นปัญหาต่อหนังสือ ก็ไม่เข้าใจว่า
เขาไม่อยากมีเราหรอ ยัง งง ความคิดเขาเลยคะ ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
ส่วนดิฉันเมื่อก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก ตอนนี้พอเขาบอกให้ยอมเขาบ้าง ก็ไม่ว่าอะไร เขาขอโทษก็ให้อภัย
คือตัวเราปรับให้เขามาก เขาขอลดเวลาอยู่ด้วยกัน เราก็ยอมเขาจะได้อ่านหนังสือ ส่วนเวลาให้เราเขาก็ยังมีให้อยู่ไม่กระทบ
แต่เรื่องสร้างปัญหาให้ทะเลาะกันตลอดไม่รู้เขาจะทำไปเพื่ออะไร คนยอมก็ยอม= = พอทะเลาะก็มาโทษเรา แทนที่จะโทษตัวเอง
หนังสือกับรักของเรามีไปด้วยกันไม่ได้หรอ?
พอช่วงนี้ใกล้สอบgatpatเข้ามาทุกที ต่างคนต่างต้องอ่านหนังสือทำการบ้าน ถ้าทะเลาะกันจะไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือทำการบ้าน
เลยตกลงสร้างกฎด้วยกัน โดยฝ่ายชายเริ่มคุยก่อนเรื่องนี้ก่อนเอง ก็มี2ทาง1.เลือกหนังสือ2.เป็นแฟนกันไปด้วยมีหนังสือไปด้วย(แบ่งเวลา)
เขาเลือกข้อ2เองเราก็โอเคด้วย แต่ปรากฎว่าเขาไม่ให้ความร่วมมือเลย หาสาเหตุมาให้เราต้องบ่นต้องด่าตลอด คือทำตัวเอง
แต่เขากลับบอกว่าให้เรายอมเขา คือแบบเขาจะทำผิดแบบเนี๊ยตลอด ส่วนตัวเราก็ยอมเขาไป จนกว่าเขาจะมีที่เรียน มันใช่หรอคะ?
คือไม่ปรับปรุงตัวเอง จะทำเหมือนเดิมทำสันดาน
แทนที่จะเอาไปอ่านหนังสือ ทั้งที่ตัวเองก็ทำผิดแท้ๆ บางเรื่องขอโทษก็ให้อภัยได้แต่บางเรื่องแค่ขอโทษมันไม่พอหรอกคะ
ต่อมาเรากับเขาคุยกันเมื่อวานนี้เขาก็บอกว่า ถ้ารับไม่ได้ที่เขาเป็นแบบนี้ เขาก็จะเลือกข้อ1 ก็คือเลิกกันไปเลย (จริงๆเขาขอห่างดีกว่าเลิก
แต่ห่างกันมันก็ไม่ต่างจากเลิกปะคะ?เลิกไม่ดีกว่าหรองั้นอะ) ตัวเราก็รักเขาไงคะ แต่เขาพูดเหมือนจะไม่เลือกเราเลยทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังเลือกเราข้อ2
คือเรายอมเขามากนะคะตอนนี้ แทนที่เขาจะทำตัวดีดีให้ความร่วมมือกัน จะได้ไม่ทะเลาะกันอันเป็นปัญหาต่อหนังสือ ก็ไม่เข้าใจว่า
เขาไม่อยากมีเราหรอ ยัง งง ความคิดเขาเลยคะ ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
ส่วนดิฉันเมื่อก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก ตอนนี้พอเขาบอกให้ยอมเขาบ้าง ก็ไม่ว่าอะไร เขาขอโทษก็ให้อภัย
คือตัวเราปรับให้เขามาก เขาขอลดเวลาอยู่ด้วยกัน เราก็ยอมเขาจะได้อ่านหนังสือ ส่วนเวลาให้เราเขาก็ยังมีให้อยู่ไม่กระทบ
แต่เรื่องสร้างปัญหาให้ทะเลาะกันตลอดไม่รู้เขาจะทำไปเพื่ออะไร คนยอมก็ยอม= = พอทะเลาะก็มาโทษเรา แทนที่จะโทษตัวเอง