จริงแค่อยากระบายคะ
คือ ตอนนี้เรากดดันตัวเองมากๆ ผลสอบกลางภาคเราพึ่งจะออกบางวิชา แต่เราโดนว่าจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว พ่อเราชอบว่าเรื่องที่เราเล่นมือถือมากไป คุยกับเพื่อนมากไป โทรกับเพื่อนมากไป แต่ทุกครั้งที่เราโทร เราเล่น นั้นคือตอนที่พ่อเราคุยกับคนอื่น แชทกับคนอื่น(ที่ไม่ใช่แม่) บางทีเรามีเรื่องจะคุยกับเค้าเราก็ไม่ได้คุยๆ บางทีเค้าก็หงุดหงิดใส่เรา เราร้องไห้เรื่องนี้บ่อยมากๆ จนไม่รู้ว่ามันเสียเวลาไปหรือป่าว เราไม่ชอบที่เวลาพ่อไปบ้านคนที่พ่อคุยด้วยแล้วต้องคอยโกหกแม่เวลามา ทุกครั้งที่เราไปไหนกับคนๆนั้นเราบอกกันตัวเองว่า มันจะไม่มีอะไร มันจะไม่เกิดอะไรขึ้น เพราะเราเชื่อว่าถ้าแม่รู้แม่คงจะเสียใจแล้วก็ผิดหวังมากแน่ๆ
เราเป็นคนพูดตรงๆ คิดยังไงก็พูดอย่างนั้นจนบางที่ก็มีคนมาบอกเราว่า เธอพูดแรงไปนะ อย่าทำแบบนี้อีก บลาๆๆๆ ซึ่งเรารู้ตัว แต่เราจะทำแบบนี้กับคนที่เราเชื่อใจเค้าสุดๆ เพื่อนเราชอบนอนในคาบเราก็แค่บอกว่า อยากโง่ต่อหรอ แค่นี้ยังไม่พอใช่ไหม ประมาณนี้ บางทีก็แรงกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเราก็บอกให้มันทำในสิ่งที่ถูก
ตอนนี้เรารู้สึกเลยว่าเราโดนทิ้งจากทุกอย่าง
เพื่อน พ่อ แม่ ทั้งๆทีพ่อกับแม่ก็คงไม่ทิ้งเราแต่ยิ่งรู้สึกว่าเค้ายิ่งออกห่างเราไปมากขึ้น จนไม้รู้จะทำยังไง ส่วนเพื่อน ถ้ามีเพื่อนสนิทจริงๆ แล้วมันเปลี่ยนไปสัก2-3วันเราก็รู้แล้วอ่ะ จากของเรานี้คือ เริ่มทิ้งให้เราอยู่คนเดียวมากขึ้น หนีเรามากขึ้น แต่เราก็ไม่ได้สนใจนะ ถ้า1ในกลุ่มในไม่ใช่เพื่อนเราที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่อ.1 เราเเค่เสียดายความรู้สึกดีๆที่มีให้มันมา
ขอบคุณค่ะ แค่ไม่รู้จะคุยกับใคร บอกกับใคร....
ปล.เราชอบอยู่คนเดียวไปแล้วในตอนนี้
ถ้าเป็นคุณ คุณจะคิดยังไงบ้างค่ะ
คือ ตอนนี้เรากดดันตัวเองมากๆ ผลสอบกลางภาคเราพึ่งจะออกบางวิชา แต่เราโดนว่าจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว พ่อเราชอบว่าเรื่องที่เราเล่นมือถือมากไป คุยกับเพื่อนมากไป โทรกับเพื่อนมากไป แต่ทุกครั้งที่เราโทร เราเล่น นั้นคือตอนที่พ่อเราคุยกับคนอื่น แชทกับคนอื่น(ที่ไม่ใช่แม่) บางทีเรามีเรื่องจะคุยกับเค้าเราก็ไม่ได้คุยๆ บางทีเค้าก็หงุดหงิดใส่เรา เราร้องไห้เรื่องนี้บ่อยมากๆ จนไม่รู้ว่ามันเสียเวลาไปหรือป่าว เราไม่ชอบที่เวลาพ่อไปบ้านคนที่พ่อคุยด้วยแล้วต้องคอยโกหกแม่เวลามา ทุกครั้งที่เราไปไหนกับคนๆนั้นเราบอกกันตัวเองว่า มันจะไม่มีอะไร มันจะไม่เกิดอะไรขึ้น เพราะเราเชื่อว่าถ้าแม่รู้แม่คงจะเสียใจแล้วก็ผิดหวังมากแน่ๆ
เราเป็นคนพูดตรงๆ คิดยังไงก็พูดอย่างนั้นจนบางที่ก็มีคนมาบอกเราว่า เธอพูดแรงไปนะ อย่าทำแบบนี้อีก บลาๆๆๆ ซึ่งเรารู้ตัว แต่เราจะทำแบบนี้กับคนที่เราเชื่อใจเค้าสุดๆ เพื่อนเราชอบนอนในคาบเราก็แค่บอกว่า อยากโง่ต่อหรอ แค่นี้ยังไม่พอใช่ไหม ประมาณนี้ บางทีก็แรงกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเราก็บอกให้มันทำในสิ่งที่ถูก
ตอนนี้เรารู้สึกเลยว่าเราโดนทิ้งจากทุกอย่าง
เพื่อน พ่อ แม่ ทั้งๆทีพ่อกับแม่ก็คงไม่ทิ้งเราแต่ยิ่งรู้สึกว่าเค้ายิ่งออกห่างเราไปมากขึ้น จนไม้รู้จะทำยังไง ส่วนเพื่อน ถ้ามีเพื่อนสนิทจริงๆ แล้วมันเปลี่ยนไปสัก2-3วันเราก็รู้แล้วอ่ะ จากของเรานี้คือ เริ่มทิ้งให้เราอยู่คนเดียวมากขึ้น หนีเรามากขึ้น แต่เราก็ไม่ได้สนใจนะ ถ้า1ในกลุ่มในไม่ใช่เพื่อนเราที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่อ.1 เราเเค่เสียดายความรู้สึกดีๆที่มีให้มันมา
ขอบคุณค่ะ แค่ไม่รู้จะคุยกับใคร บอกกับใคร....
ปล.เราชอบอยู่คนเดียวไปแล้วในตอนนี้