เคยรู้สึกน้อยใจเพื่อนบ้างไหมที่ห่างกันไปมันไม่เหมือนเก่า ยิ่งเพื่อนมีแฟน ยิ่งไม่กล้าคุยด้วย ทำไมเราเป็นอย่างนี้

เราเคยมีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ไม่สิกลุ่มหนึ่งเราเป็นวงดนตรี ซึ่งมีสมาชิกด้วยกัน 5 คน เราเป็น ผญ คนเดียวในวง (ในช่วงม.ปลาย) ช่วงนั้นก็ไปซ้อมดนตรีด้วยกัน ไปกินข้าวกันประจำ และแข่งประกวดวงดนตรี แชทคุยกันตลอด  แต่พอเข้ามหาลัย เรากลับแทบไม่ได้คุยกัน พอนัดกันเค้ามักจะไปซ้อมดนตรีโดยไม่ชวนเราเลย มีแค่เราคนเดียวเสมอที่เค้าจะไม่ชวน พยายามคิดเสมอนะว่าเพราะเราเป็น ผญ ไง เค้าถึงไม่กล้าชวน แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ มีครั้งหนึ่งที่มีคนในวงคนนึงบวช เค้าก็ไม่ชวนเรา แต่ทุกคนในวงไป สุดท้ายเราก็เหมือนโดนทิ้ง และเรามีกลุ่มเฟซบุ๊ค เวลาคนอื่นๆโพสอะไร ทุกคนก็จะกดไลค์ แต่เวลาเราโพสอะไร เค้าไม่เคยกดไลค์เลย นี่เรายังมีความสำคัญอยู่มั้ย เคยคิดหลายครั้งนะคะที่อยากลบทุกๆคนออกไป ไม่ต้องติดต่ออะไรกันอีกเลยดีมั้ย เพราะไงเราก็ไม่สำคัญกับพวกเค้าอยู่แล้ว แต่จะทำยังไงเชื่อมั้ย "พวกเค้าคือความทรงจำที่ดีที่สุดที่เราเคยมี ไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่คิดถึงคนในวง" ทั้งที่เราผ่านอุปสรรคต่างๆมากมายมาด้วยกันตั้งเยอะ สุดท้ายแล้วเราเป็นคนเดียวที่เค้าไม่อยากให้อยู่ในวงรึป่าว ถ้าเราออกไปจะดีมั้ย เพราะอยู่ไปก็เหมือนไม่มีตัวตน ยิ่งพอพวกเค้าต่างมีแฟนก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกไปกันใหญ่ ไม่กล้าที่จะคุยด้วยเลย เราควรทำไงดีกับกลุ่มเพื่อนที่เราคิดว่าเค้าสำคัญขนาดนี้แต่เค้าไม่เคยสนใจเราเลย